PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony zdrowia konsumentów i zagwarantowania im prawa do informacji należy zapewnić, aby konsumenci byli odpowiednio informowani w odniesieniu do środków spożywczych, miedzy innymi poprzez umieszczanie na etykietach informacji o wszystkich składnikach.
(2) Na podstawie art. 6 dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych(4), niektóre substancje nie muszą pojawiać się w wykazie składników.
(3) Niektóre składniki lub inne substancje, wykorzystywane do produkcji środków spożywczych i nadal w nich obecne są przyczyną alergii oraz nietolerancji pokarmowych u konsumentów, a niektóre z nich mogą stanowić zagrożenie dla ich zdrowia.
(4) Komitet Naukowy ds. Żywności ustanowiony na mocy art. 1 decyzji Komisji 97/579/WE(5) stwierdził, że przypadki alergii pokarmowej dotykają wielu ludzi, wywołując liczne stany chorobowe od bardzo łagodnych po zagrażające życiu.
(5) Wspomniany Komitet potwierdził, że do powszechnych alergenów pokarmowych należy krowie mleko, owoce, rośliny strączkowe (zwłaszcza orzeszki ziemne i nasiona soi), jajka, skorupiaki, owoce drzew orzechowych, ryby, warzywa (seler zwyczajny i inne rośliny spożywcze należące do rodziny baldaszkowatych), pszenica i inne zboża.
(6) Najbardziej powszechne alergeny pokarmowe spotykane są w wielu różnych przetworzonych środkach spożywczych.
(7) Wspomniany Komitet zwrócił również uwagę, że mogą wystąpić niekorzystne reakcje na dodatki do żywności, choć unikanie dodatków do żywności jest często trudne, bowiem nie wszystkie z nich są umieszczane na etykietach.
(8) Należy zapewnić, aby dodatki, środki pomocnicze w przetwarzaniu oraz inne substancje wywołujące alergie podlegające art. 6 ust. 4 lit a) dyrektywy 2000/13/WE zostały objęte zasadami etykietowania w celu zapewnienia konsumentom dotkniętym alergiami pokarmowymi właściwej informacji.
(9) Jeżeli nawet etykietowanie, które jest przeznaczone dla ogółu konsumentów, nie może być uznane za jedyny nośnik informacji stanowiący substytut opracowania medycznego, tym niemniej celowa jest pomoc, w jak najszerszym zakresie, konsumentom, którzy cierpią na alergie lub nietolerancje, poprzez dostarczanie im bardziej wyczerpujących informacji na temat składu środków spożywczych.
(10) Wykaz substancji wywołujących alergie powinien obejmować te środki spożywcze, składniki i inne substancje, które uznano za czynniki wywołujące nadwrażliwość.
(11) W celu dostarczenia szerszych informacji wszystkim konsumentów i zapewnienia ochrony zdrowia niektórych konsumentów należy wprowadzić obowiązek wymieniania wszystkich składników i pozostałych substancji obecnych w środku spożywczym. W przypadku napojów alkoholowych wymienienie na etykiecie wszystkich składników wywołujących alergie, obecnych w danym napoju powinno być obowiązkowe.
(12) W celu uwzględnienia technicznych ograniczeń związanych z wytwarzaniem środków spożywczych konieczne jest przyjęcie większej elastyczności w odniesieniu do wykazu składników i pozostałych substancji używanych w bardzo małych ilościach.
(13) W celu nadążania za rozwojem wiedzy naukowej i postępem w zakresie technicznych środków służących eliminowaniu alergenowości składników oraz pozostałych substancji, a także aby chronić konsumentów przed nowymi alergenami i uniknąć nadmiernych obowiązków w zakresie etykietowania, istotna jest możliwość szybkiego dokonania przeglądu wykazu składników, w razie potrzeby poprzez włączenie lub usunięcie niektórych składników lub substancji. Przegląd powinien być przeprowadzony w oparciu o naukowe kryteria ustalone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 178/2002(6). Powinien on przyjąć formę środków wykonawczych o technicznym charakterze, których przyjęcie należy powierzyć Komisji, w interesie uproszczenia i przyspieszenia procedury. Co więcej, Komisja powinna w razie potrzeby opracować techniczne wytyczne w sprawie wykładni załącznika IIIa.
(14) W związku z powyższym dyrektywa 2000/13/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 10 listopada 2003 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
A. MARZANO |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 332 E z 27.11.2001, str. 257 oraz Dz.U. C 331 E z 31.12.2002, str. 188.
(2) Dz.U. C 80 z 3.4.2002, str. 35.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 11 czerwca 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 lutego 2003 r. (Dz.U. C 102 E z 29.4.2003, str. 16) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lipca 2003 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 22 września 2003 r.
(4) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 2001/101/WE (Dz.U. L 310 z 28.11.2001, str. 19).
(5) Dz.U. L 237 z 28.8.1997, str. 18. Decyzja zmieniona decyzją 2000/443/WE (Dz.U. L 179 z 18.7.2000, str. 13).
(6) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1642/2003 (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 4).