Rozporządzenie 977/2002 nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych kołowych mechanizmów spinających (KMS) pochodzących z Indonezji oraz kończące postępowanie antysubsydyjne w odniesieniu do przywozu niektórych KMS pochodzących z Indii

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 977/2002
z dnia 4 czerwca 2002 r.
nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych kołowych mechanizmów spinających (KMS) pochodzących z Indonezji oraz kończące postępowanie antysubsydyjne w odniesieniu do przywozu niektórych KMS pochodzących z Indii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej(1) w szczególności jego art. 15,

uwzględniając wniosek Komisji, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Obecne dochodzenie

(1) W dniu 18 maja 2001 r. Komisja ogłosiła w formie zawiadomienia (zwanego dalej "zawiadomieniem o wszczęciu") opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(2) wszczęcie postępowania antysubsydyjnego w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty niektórych kołowych mechanizmów spinających (zwanych dalej "KMS") pochodzących z Indii i Indonezji, a rozpoczęła dochodzenie.

(2) Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi wniesionej dnia 3 kwietnia 2001 r. przez następujących producentów wspólnotowych: Koloman Handler AG ("Koloman"), Austria, oraz Krause Ringbuchtechnik GmbH & Co. KG ("Krause"), Niemcy, ("skarżący"), reprezentujących większość, w tym przypadku około 90 %, wspólnotowej produkcji KMS. Skarga zawierała dowody subsydiowania wspomnianych produktów, oraz wynikającej z tego istotnej szkody, które zostały uznane za wystarczające do usprawiedliwienia wszczęcia postępowania.

(3) Wszczęcie równoległego postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu tych samych produktów pochodzących z tych samych krajów ogłoszono w zawiadomieniu opublikowanym w tym samym dniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(3).

(4) Przed wszczęciem postępowania i zgodnie z art. 10 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 2026/97 (zwanego dalej "rozporządzeniem podstawowym"), Komisja notyfikowała Rządy Indii i Indonezji, o otrzymaniu odpowiednio udokumentowanej skargi zarzucającej, że subsydiowany przywóz KMS pochodzących z Indii i Indonezji powoduje istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Oba rządy zostały zaproszone do udziału w konsultacjach, w celu wyjaśnienia sytuacji odnoszącej się do treści skargi i osiągnięcia wzajemnie uzgodnionego rozwiązania. Konsultacje z oboma rządami były prowadzone przez Komisję w Brukseli. Należycie odnotowano komentarze poczynione przez te rządy na zarzuty zawarte w skardze dotyczącej subsydiowanego przywozu i istotnej szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy, a niektóre spośród zarzucanych działań nie zostały w efekcie włączone do dochodzenia.

(5) Komisji oficjalnie powiadomiła do wywożących producentów, importerów oraz użytkowników, co do których wiadomo, że są zainteresowani, przedstawicieli krajów wywozu oraz skarżącego o wszczęciu postępowania. Strony zainteresowane otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i wnioskowania o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(6) Komisja wysłała kwestionariusze wszystkim stronom, co do których wiadomo, że są zainteresowane oraz wszystkim innym przedsiębiorcom, którzy nieprzekraczalnym terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Otrzymano odpowiedzi od Rządu Indii, jednego producenta wspólnotowego, jednego producenta wywożącego z Indii, jak również od związanego z nim eksportera spoza Wspólnoty oraz od dwóch importerów ze Wspólnoty, a także od jednego użytkownika powiązanego z tymi importerami.

Komisja odszukała i zweryfikowała wszystkie informacje, które uważała za niezbędne do celów ustalenia subsydiowania, szkody, związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty. Wizyty weryfikacyjne zostały przeprowadzone w lokalach Rządu Indii oraz następujących przedsiębiorstw:

a) Producenci wspólnotowi

- Koloman Handler AG, Austria

b) Producenci wywożący z Indii

- ToCheungLee Stationery Mfg Co. Pvt. Ltd, Tiruvallore

c) Powiązani eksporterzy spoza Wspólnoty w Hong Kongu

- ToCheungLee (BVI) Limited/World Wide Stationery Mfg. Co. Ltd. (dominująca spółka holdingu)

d) Niepowiązani importerzy

- Bensons International Systems Ltd, Zjednoczone Królestwo

- Bensons International Systems BV, Niderlandy

e) Użytkownik

- Esselte, Zjednoczone Królestwo

(7) Dochodzenie subsydiowania oraz szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2000 r. do dnia 31 marca 2001 r. ("okres dochodzenia" lub "OD"). W celach analizy tendencji mających znaczenie dla oszacowania szkody, Komisja zbadała dane odnoszące się do okresu od dnia 1 stycznia 1998 r. aż do końca OD ("rozważany okres").

2. Środki tymczasowe

(8) Wobec potrzeby dalszego zbadania niektórych aspektów szkody, związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty, w szczególności w świetle prowadzonej restrukturyzacji skarżących, nie nałożono żadnych zapobiegawczych środków tymczasowych na KMS pochodzące z Indii oraz Indonezji.

3. Dalsza procedura

(9) Wszystkie strony zostały poinformowane o decyzji odnośnie do nienakładania środków tymczasowych. Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne dla ostatecznych ustaleń. W szczególności przeprowadzano dalsze dochodzenie na miejscu w lokalach użytkowników KMS we Wspólnocie oraz u dwóch niepowiązanych importerów we Wspólnocie.

(10) Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach oraz ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić nałożenie definitywnych ceł wyrównawczych. Stronom przyznano okres, w trakcie którego mogą składać oświadczenia wynikające z niniejszego stanowiska. Rozważono przedłożone przez strony ustne i pisemne komentarze oraz, gdy było to właściwe, ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

B. PRZEDMIOTOWY PRODUKT I PRODUKT PODOBNY

1. Przedmiotowy produkt

(11) Przedmiotowym produktem są niektóre kołowe mechanizmy spinające ("przedmiotowy produkt"). Są one obecnie sklasyfikowane w ramach kodu CN ex 8305 10 00. Mechanizmy z ramieniem dźwigniowym, mieszczące się w tym samym kodzie CN, nie są objęte zakresem tego dochodzenia.

(12) KMS składają się z dwóch prostokątnych stalowych arkuszy lub drutów, z co najmniej czterema pół - pierścieniami sporządzonymi z przymocowanego do nich stalowego drutu, utrzymywanych razem przez stalową pokrywę. Mogą one być otworzone albo przez ciągnięcie za pół - pierścienie albo przez mały stalowy mechanizm spustowy przymocowany do KMS. Pierścienie te mogą mieć różne kształty, z których najpowszechniejsze są okrągłe, prostokątne lub w kształcie litery D.

(13) KMS są wykorzystywane do archiwizowania różnych rodzajów dokumentów i kartek. Są używane, między innymi, przez producentów skoroszytów kołowych, instrukcji do oprogramowania i instrukcji technicznych, albumów fotograficznych i filatelistycznych, katalogów i broszur.

(14) W trakcie OD, na terenie Wspólnoty sprzedano wiele set różnych modeli KMS. Modele różniły się wielkością, kształtem i ilością pierścieni, wielkością płytki bazowej i układem otwierania pierścieni (otwierane przez pociągnięcie lub otwieranie przy pomocy przełącznika). Wobec braku wyrazistej linii podziału w ramach całej gamy KMS oraz, biorąc pod uwagę, że wszystkie one mają takie same właściwości fizyczne i techniczne, a także uwzględniając, że modele KMS mogą, w pewnym zakresie, wzajemnie się zastępować, Komisja stwierdziła, że wszystkie KMS stanowią jeden produkt do celów obecnego postępowania.

2. Produkt podobny

(15) Komisja stwierdziła, że KMS produkowane i sprzedawane na rynek krajowy w Indiach oraz te przywożone z Indii do Wspólnoty miały te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz zastosowania.

(16) Komisja stwierdziła także, że brak jest różnicy w podstawowych właściwościach fizycznych i technicznych oraz zastosowaniu między KMS przywożonymi do Wspólnoty pochodzącymi z Indii, a KMS produkowanymi przez przemysł wspólnotowy i sprzedawanymi na rynku wspólnotowym.

(17) W świetle braku współpracy ze strony producenta indonezyjskiego, Komisja oparła się na stanie faktycznym dostępnym zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym, a także wobec braku jakichkolwiek innych informacji dotyczących tego kraju, Komisja uznała za właściwe skorzystanie z informacji dostarczonych w skardze, stosownie do których KMS produkowane i sprzedawane w Indonezji lub wywożone do Wspólnoty są takie same, jak KMS produkowane przez skarżących producentów wspólnotowych i sprzedawane na rynku wspólnotowym.

(18) Dlatego ostatecznie uznano, że KMS produkowane i sprzedawane przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym, KMS pochodzące z Indii i Indonezji, wywożone do Wspólnoty oraz KMS produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w Indiach i Indonezji, były wszystkie produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(19) W trakcie OD przedmiotowy produkt podlegał zwykłemu cłu w wysokości 2,7 % w 2000 r. i 2001 r. Jednakże w oparciu o reżim GSP, przedmiotowy produkt przywożony z Indii i Indonezji korzystał z obniżki wynoszącej do 100 % zwykłego cła należnego w 2000 r. i 2001 r. Wskutek powyższego stosowane cło wynosiło 0 % w 2000 r. i 0 % w 2001 r.

C. SUBSYDIA

1. Indie

a) Wstęp

(20) Na podstawie informacji zawartych w skardze i w odpowiedzi na kwestionariusz Komisji, Komisja zbadała następujące systemy, które rzekomo pociągają za sobą przyznawanie subsydiów wywozowych:

- strefy przetwarzania wywozu/jednostki ukierunkowane na wywóz (SPW/JUW)

- system książeczki uprawnień celnych (KUC)

- system wspierania wywozu dóbr inwestycyjnych (WWDI)

- system zwolnienia z podatku dochodowego (ZPD).

(21) Pierwsze trzy schematy są oparte ustawie o handlu zagranicznym (rozwój i regulacja) z 1992 r. (obowiązującej od 7 sierpnia 1992 r.). Ustawa o handlu zagranicznym upoważnia Rząd Indii do wydawania zawiadomień dotyczących polityki wywozowej i przywozowej. Są one zebrane w dokumentach "Polityka wywozowa i przywozowa", wydawanych co pięć lat i corocznie uaktualnianych. Dokument, mający znaczenie dla okresu dochodzenia w danym przypadku obejmuje politykę w latach 1997-2002.

(22) Ostatni system, system podatku dochodowego, jest oparty na ustawie o podatku dochodowym z 1961 r., która jest corocznie zmieniana przez ustawę skarbową.

(23) Jedno przedsiębiorstwo odpowiedziało na kwestionariusz dla producentów wywożących. Na kwestionariusz odpowiedziało też przedsiębiorstwo spoza Wspólnoty, powiązane z tym wywożącym producentem. Na podstawie danych o przywozie przedstawionych przez Eurostat, producent wywożący z Indii był odpowiedzialny za cały indyjski wywóz do Wspólnoty.

b) Strefy przetwarzania wywozu (SPW)/jednostki ukierunkowane na wywóz (JUW)

i) Podstawa prawna

(24) Instrumentem prowadzonym w ramach polityki wywozowej i przywozowej, angażującym środki zachęcające związane z wywozem jest system stref przetwarzania wywozu (zwanych dalej "SPW")/jednostek ukierunkowanych na wywóz (zwanych dalej "JUW"), wprowadzony w 1965 r. W trakcie OD system został uregulowany zawiadomieniami celnymi nr 53/97, 133/94 i 126/94. Szczegóły systemu są zawarte w rozdziale 9 polityki wywozowej i przywozowej na lata 1997/2002, jak również w istotnym podręczniku procedur.

ii) Podmioty uprawnione

(25) W zasadzie, zobowiązanie przedsiębiorstw dotyczące wywozu całej produkcji ich może zostać objęte systemem SPW/JUW. Kiedy już status ten zostanie przyznany, przedsiębiorstwa te mogą czerpać dla siebie określone korzyści. Istnieje siedem zidentyfikowanych SPW w Indiach. JUW może znajdować się gdziekolwiek w Indiach. Stanowią one jednostki wolnocłowe pod nadzorem urzędników celnych zgodnie z sekcją 65 ustawy celnej. Chociaż JUW/SPW ogólnie są zobowiązane do wywozu całej swojej produkcji, Rząd Indii pozwala tym jednostkom pod pewnymi warunkami sprzedawać część ich produkcji na rynku krajowym. Status JUW został przyznany współpracującemu wywożącemu producentowi.

iii) Wdrożenie praktyczne

(26) Przedsiębiorstwa wnioskujące o status JUW albo ustanawiane w SPW muszą złożyć wniosek do stosownych władz. Wniosek taki musi zawierać szczegóły dla okresu obejmującego następnych pięć lat, w odniesieniu między innymi do: zaplanowanej ilości produkcji, prognozowanej wartości wywozu, wymagań przywozowych oraz wymagań miejscowych. Jeśli władze zaaprobują wniosek przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo zostaje powiadomione o zasadach i warunkach z nim związanych. Przedsiębiorstwa w SPW oraz JUW mogą brać udział w produkcji dowolnego wyrobu. Porozumienie obowiązuje przez okres pięcioletni i może zostać przedłużone na kolejne okresy.

(27) Jednostki SPW/JUW są uprawnione do następujących korzyści:

i) zwolnienie od należności przywozowych dla wszystkich typów towarów (w tym dóbr inwestycyjnych, surowców i towarów konsumpcyjnych), niezbędnych dla wytwarzania, produkcji i przetwarzania albo w związku z nimi, pod warunkiem że nie są one towarami zakazanymi na wykazie wyłączonych towarów przywożonych;

ii) zwolnienie od akcyzy na towary zamówione z miejscowych źródeł;

iii) zwolnienie z opodatkowania dochodu, podlegającego normalnie podatkowi dochodowemu zgodnie z sekcją 10A lub 10B ustawy o podatku dochodowym, przez okres 10 lat;

iv) zwrot centralnego podatku od sprzedaży zapłaconego przy towarach zamówionych lokalnie;

v) 100 % udziału podmiotów zagranicznych;

vi) wsparcie dla sprzedaży części produkcji na rynku krajowym.

(28) Importer powinien utrzymać w określonym formacie, właściwy rachunek całego danego przywozu oraz konsumpcji i zużycia wszystkich przywożonych materiałów i zrealizowanego wywozu. Powinny one być okresowo składane, w zależności od potrzeby, do pełnomocnika do spraw rozwoju.

(29) Importer musi też zapewnić minimalny przychód dewizowy netto, jako udział procentowy działalności w zakresie wywozu i przywozu określony w polityce. Całość działania JUW/SPW musi odbywać się w pomieszczeniach pod zamknięciem celnym.

iv) Wnioski w sprawie SPW/JUW

(30) W obecnym postępowaniu, system JUW został użyty do wywozu dóbr inwestycyjnych, surowców i towarów konsumpcyjnych, jak również do nabywania towarów na rynek krajowy. Dlatego, Komisja zbadała tylko podleganie wyrównaniu tych zezwoleń.

(31) Pod tym względem, system JUW/SPW wykorzystujący przyznawanie subsydiów w formie zezwoleń przyznawanych w ramach systemu, stanowi wkład finansowy Rządu Indii, jako że rezygnuje się z dochodów państwowych, wymagalnych w innej sytuacji, a korzyść z tego płynąca jest przyznawana odbiorcy.

(32) Zawieszenie poboru ceł od dóbr inwestycyjnych ma taki sam skutek jak zwolnienie, gdyż tak długo jak spełniane są wymagania wywozowe, wyłącznie w dyskrecji przedsiębiorstwa leży, kiedy i czy w ogóle zwolnić te dobra inwestycyjne.

(33) Subsydium to jest uzależnione prawnie od działalności wywozowej w rozumieniu w art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego, jako że nie może zostać otrzymana bez przyjęcia przez przedsiębiorstwo zobowiązania wywozowego i dlatego jest ona uważana za szczególną i możliwą do wyrównania.

v) Obliczenie kwoty subsydium

Zawieszenie należności przywozowych od zakupu dóbr inwestycyjnych:

(34) Indyjski producent wywożący skorzystał z systemu JUW w celu uzyskania zawieszenia należności przywozowych należnych normalnie od dóbr inwestycyjnych.

(35) Korzyść przedsiębiorstwa została obliczona na podstawie ilości niezapłaconego należnego cła od przywożonych dóbr inwestycyjnych, poprzez jej rozciągnięcie na okres siedmiu lat, który odzwierciedla okres amortyzacji dla dóbr inwestycyjnych rzeczywiście przywożonych przez przedsiębiorstwo, i który jest uważany za odzwierciedlający normalną amortyzację takich aktywów w danym przemyśle. Tak obliczona ilość, dająca się przypisać do okresu dochodzenia, została dostosowana przez dodanie odsetek za okres, tak aby otrzymać pełną korzyść wynikłą dla odbiorcy z tego systemu. Uwzględniając charakter tego systemu, równoważną jednorazowej dotacji, handlowa stopa procentowa podczas okresu badania w Indiach, tj. 10 %, została uznana za właściwą. Kwota ta została następnie przyporządkowana do całego wywozu w trakcie okresu dochodzenia.

(36) Na tej podstawie, przedsiębiorstwo w ramach tego systemu otrzymało korzyści w wysokości 2,42 %.

Zwolnienie od cła wymagalnego od przywozu surowców i towarów konsumpcyjnych:

(37) Indyjski producent wywożący skorzystał z planu JUW w celu uzyskania zwolnienia od należnego cła od przywozu surowców i towarów konsumpcyjnych.

(38) W trakcie wizyty weryfikacyjnej zweryfikowano charakter i ilość tak przywiezionych materiałów. Dla wszystkich surowców przywiezionych podczas OD, przedsiębiorstwo było w stanie przedstawić powiązanie z ilością wywiezionych produktów gotowych i można było przyjąć, że nie miał miejsca żaden przywóz przekraczający wielkości, które zostały rzeczywiście użyte w wywiezionych produktach.

(39) Dlatego wywóz ten mieści się w ramach wyjątku do pozycji I wykazu obrazującego subsydia wywozowe zawartego w załączniku I do rozporządzenia podstawowego, jako że wszystkie towary, które zostały przywiezione jako wolne od cła, zostały zawarte w wywiezionym produkcie i nie zaistniało żadne nadmierne złagodzenie należności przywozowych.

Zwolnienie od akcyzy towarów zamówionych ze źródeł lokalnych:

(40) Indyjski producent wywożący skorzystał z systemu JUW w celu uzyskania zwolnienia od akcyzy na towary zamówione ze źródeł lokalnych.

(41) Jednakże akcyza zapłacona przy zakupach dokonywanych przez jednostkę nie będącą JUW (tj. jakiekolwiek przedsiębiorstwo działające bez specjalnego statusu) jest traktowana jako zwrot (zgodnie z CENVAT/MODVAT) i jest wykorzystywana do opłacania akcyzy od sprzedaży krajowych. W ten sposób przez zwolnienie z akcyzy od zakupów dokonywanych przez JUW Rząd Indii nie pozbawia się żadnego dodatkowego przychodu. W konsekwencji nie ma żadnej dodatkowej korzyści dla JUW.

Zwrot centralnego podatku od sprzedaży zapłaconego od towarów zamówionych lokalnie:

(42) Indyjski producent wywożący skorzystał z systemu JUW w celu uzyskania zwrotu centralnego podatku od sprzedaży zapłaconego od towarów zamówionych lokalnie. Zwrot ten zawiera w sobie przyznawanie subsydiów, gdyż porzucane są dochody państwowe wymagalne w innej sytuacji, a korzyść odnosi z tego odbiorca.

(43) Korzyść została obliczona na podstawie kwoty podlegającego zwrotowi centralnego podatku od sprzedaży dla zamówień miejscowych, dokonanych w trakcie okresu dochodzenia. W odniesieniu do tego, można było ustalić, że indyjski producent wywożący dokonał praktycznie wszystkich swoich zakupów w regionie, w którym znajduje się jego siedziba (Tamil Nadu), a centralny podatek od sprzedaży ma zastosowanie tylko do transakcji między regionalnych. Ilość centralnego podatku od sprzedaży należnego do zwrotu dla tego przedsiębiorstwa została dlatego ograniczona do 0,01 %.

c) System zwolnienia z podatku dochodowego (ZPD)

i) Podstawa prawna

(44) System zwolnienia z podatku dochodowego jest oparty na ustawie o podatku dochodowym z 1961 r., który określa podstawę dla zbierania podatków, jak również różnych zwolnień/odliczeń, które można stosować. Między innymi można powoływać się na zwolnienia/odliczenia objęte sekcjami 10A, 10B i 80HHC ustawy, które ustanawiają zwolnienie podatkowe dochodu uzyskiwanego z zysków pochodzących od sprzedaży na wywóz.

ii) Podmioty uprawnione

(45) Zwolnienie na podstawie sekcji 10A może być stosowane przez przedsiębiorstwa znajdujące się w strefach wolnego handlu, zwolnienie na podstawie sekcji 10B może być stosowane przez jednostki ukierunkowane na wywóz, a zwolnienie na podstawie sekcji 80HHC może być stosowane przez każde przedsiębiorstwo, które wywozi towary.

iii) Wykonanie

(46) Wniosek o odliczenie zysków z wywozu składa się obok zwykłej rocznej deklaracji dochodu podatkowego.

iv) Wnioski w związku z ZPD

(47) Na podstawie systemu ZPD, Rząd Indii przyznaje przedsiębiorstwom korzyści finansowe poprzez rezygnowanie z przychodów państwowych w formie podatków bezpośrednich, które byłyby należne w innym przypadku. Ta finansowa korzyść jest zyskiem dla odbiorcy poprzez zmniejszenie jego zobowiązań z tytułu podatku dochodowego.

(48) Ten system zwolnienia z podatku dochodowego jest uwarunkowany prawnie od działalności wywozowej w rozumieniu art. 3 ust. 4) lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ tylko dochody osiągnięte z działalności wywozowej mogą zostać potrącone od dochodu do opodatkowania, i dlatego jest on uważany za określony i możliwy do wyrównania.

v) Obliczenie kwoty subsydium

(49) Indyjski producent wywożący, będąc JUW, był uprawniony do zwolnienia z opodatkowania dochodu na podstawie sekcji 10B ustawy o podatku dochodowym i w trakcie OD złożył on wniosek o odliczenie. Korzyść została obliczona przez zastosowywanie krajowej stawki podatku, który miałby zastosowanie do dochodów, gdyby odliczenie nie miało być dokonane.

(50) Na tej podstawie przedsiębiorstwo otrzymało w ramach tego systemu korzyści w wysokości 0,15 %.

d) Inne systemy subsydium

(51) W dochodzeniu ustalono, że producent wywożący nie skorzystał z żadnego z innych badanych systemów. Dlatego nie jest konieczne ocenianie możliwości ich wyrównywania.

e) Kwota subsydiów podlegających wyrównaniu

(52) Kwota subsydiów podlegających wyrównaniu zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, wyrażona ad valorem, w odniesieniu do badanego eksportera wynosi 2,5 %. Kwota ta znajduje się poniżej poziomu de minimis, i w tych okolicznościach, margines subsydium dla Indii musi zostać uznany za pozostający bez znaczenia.

2. Indonezja

a) Wstęp

(53) W następstwie konsultacji określonych w akapicie 4, służby Komisji zdecydowały się na ograniczenie dochodzenia do dwóch systemów (BKPM oraz Cakung SPE). Stosownie, do Rządu Indonezji wysłano kwestionariusz, w którym zwrócono się o przekazanie informacji istotnych. Jednakże w następstwie tego Rząd Indonezji nie dostarczył żadnej odpowiedzi na wysłany kwestionariusz. Dlatego nie przeprowadzono żadnej wizyty weryfikacyjnej w Rządzie Indonezji. Jedyny znany producent wywożący z Indonezji nie odpowiedział na kwestionariusz, mimo przedłużenia nieprzekraczalnego terminu na dostarczenie odpowiedzi. W świetle powyższego braku współpracy, przedsiębiorstwo to zostało należycie poinformowane o ostatecznych ustaleniach, jako że będą one opierały się na faktach dostępnych zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, z taką konsekwencją, że zgodnie z art. 28 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, może to skutkować mniej korzystnymi wynikami, niż w przypadku podjęcia współpracy. Zgodnie z art. 26 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, nie przeprowadzono żadnych wizyt weryfikacyjnych w lokalach tego producenta wywożącego.

(54) W konsekwencji, zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego, subsydiowanie i cena eksportowa musiały zostać ustalone w oparciu o dostępne fakty. Komisja uznała za właściwe oprzeć swoje ustalenia na informacjach dostarczonych w skardze, jak również na informacjach dostępnych w oparciu o poprzednie postępowanie antysubsydyjne dotyczące Indonezji(4). Zgodnie z art. 28 ust. 5, informacje te sprawdzono także, tam gdzie było to możliwe, poprzez porównanie z danymi ze źródeł niezależnych.

b) Systemy BKPM

(55) Ze skargi wynika, że dany producent wywożący osiągał korzyści udostępniane przez Radę koordynacji inwestycji (BKPM), która jest rządową agencją odpowiedzialną za planowanie i wspieranie inwestycji.

(56) Cytowane wyżej wcześniejsze badanie wykazało, że BKPM może zatwierdzać zarówno zagraniczne (PMA) jak i krajowe (PMDN) inwestycje. Przedsiębiorstwa, które zostaną uznane za PMA lub PMDN, otrzymują zwolnienie lub ulgę w należnościach przywozowych oraz obciążeniach nałożonych na przywóz dóbr inwestycyjnych, mianowicie maszyn, sprzętu, części zamiennych oraz sprzętu pomocniczego, jak również na przywóz surowców.

(57) Systemy BKPM stanowią subsydium, jako że finansowy udział Rządu Indonezji w formie zwolnienia od opłacania obciążeń niesie bezpośrednie korzyści dla odbiorcy.

(58) Systemy nie mogą zostać uznane za systemy zwrotne zgodnie z przepisami załączników I - III do rozporządzenia podstawowego, jako że dobra inwestycyjne nie są zużywane w toku procesu produkcyjnego oraz brak jest obowiązku wywozu produktu gotowego zawierającego surowce.

(59) Systemy BKPM nie są uwarunkowane prawnie od działalności wywozowej lub wykorzystania produktów krajowych przed przywożonymi.

(60) Kryteria bycia uprawnionym są ustalane przez BKPM i wydaje się, że są często uaktualniane. Systemy BKPM wyraźnie ograniczają dostęp do subsydiów dla niektórych przedsiębiorstw, które nie prowadzą działalności w pewnych sektorach. Również przyznające je władze mogą postępować uznaniowo w trakcie procesu zatwierdzania, a uprawnionym nie staje się automatycznie.

(61) Dlatego systemy BKPM są niezgodne z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego, który stwierdza że władza udzielająca wsparcia musi przyjmować obiektywne neutralne kryteria, nie faworyzujące niektórych przedsiębiorstw przed innymi, a także które nie mają charakteru gospodarczego i nie są stosowane horyzontalnie. Wskutek tego, programy te należy uznać za szczególne na mocy art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, jako że wyraźnie ograniczają one dostęp niektórych przedsiębiorstw do subsydiowania. Fakt, że ani producent wywożący, ani Rząd Indonezyjski nie współpracowały, uczynił niemożliwym precyzyjne ustalenie w jakim zakresie dany producent korzystał z tego systemu.

c) Indonezyjskie zamknięte strefy celne - Cakung SPE

(62) Adres niewspółpracującego producenta wywożącego wskazuje, że jego przedsiębiorstwo znajduje się w strefie przetwarzania wywozu Cakung, która jest obszarem oznaczonym jako "Zamknięta strefa celna Nusantara". Przedsiębiorstwo potwierdziło tę informację. Przedsiębiorstwa znajdujące się w takich strefach są uprawnione do pewnych korzyści, które zwyczajnie nie przysługując przedsiębiorstwom znajdującym się poza takim strefami, w szczególności zwolnienie od cła przywozowego na towary mające być wykorzystane w produkcji przywożonych produktów gotowych.

(63) Producent wywożący, wybierając brak współpracy, nie przedstawił żadnych dowodów tego, że nie wykorzystywał korzyści dostępnych mu w takiej strefie. Aby nie nagradzać braku współpracy, oraz wziąwszy pod uwagę, że stwierdzono, iż producent wywożący rzeczywiście znajduje się w SPW, Rada jest uprawniona do przyjęcia, że korzyści takie były wykorzystywane.

(64) Zgodnie z ustaleniami z poprzednich dochodzeń, system zwrotu cła działający w takich strefach stanowi finansowy udział danego rządu, ponieważ rezygnuje on z potencjalnie należnych dochodów, a korzyści z tego czerpią beneficjenci.

(65) Taki system zwrotu stanowi subsydiowanie, które jest uwarunkowane prawnie od działalności wywozowej w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie można z niego skorzystać bez zaakceptowania przez przedsiębiorstwo zobowiązania wywozowego, i dlatego uważany za określony i podlegający wyrównaniu.

(66) Fakt, że producent wywożący nie współpracował, uczynił niemożliwym ustalenie czy przywóz dokonywany z wykorzystaniem tego systemu można by zakwalifikować, jako któryś z wyjątków określonych w załącznikach do rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie można stwierdzić, czy przywożone towary są rzeczywiście włączane do wywożonego produktu, a także że brak jest nadmiernych zwolnień.

d) Wnioski w sprawie subsydiowania

(67) Na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego, są dowody na istnienie subsydiów wyrównawczych, które są dostępne dla niewspółpracującego producenta wywożącego, a także uzasadnione przesłanki, że takie subsydia są wykorzystywane. Na potrzeby środków, zakłada się, zgodnie z poprzednim badaniem, że jedną część (50 %) stanowią subsydia krajowe, a drugą część (50 %) stanowią subsydia wywozowe, ponieważ tylko jeden z tych dwóch systemów, SPW, został uznany za subsydium wywozowe.

(68) Uznano, że brak współpracy jest wynikiem wykorzystywania i osiągania korzyści przez danego producenta, z subsydiów podlegających wyrównaniu na poziomie powyżej poziomu de minimis przyjętego dla Indonezji. Stosownie, oraz w celu uniknięcia przyznania korzyści za brak współpracy, w świetle informacji zawartych w skardze, jak również ustaleń dokonanych w poprzednim dochodzeniu, ostateczny margines subsydiowania, wyrażony jako udział procentowy ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty przed opłaceniem cła stosowany do wszystkich indonezyjskich producentów wywożących jest następująca:

wszyscy eksporterzy: 10,0 %.

D. SZKODA

1. Uwaga wstępna

(69) Biorąc pod uwagę, że tylko jeden indyjski producent wywożący współpracował w badaniu oraz, że przemysł wspólnotowy obejmuje tylko jedno przedsiębiorstwo, szczegółowe dane odnoszące się do tych przedsiębiorstw zostały zawarte w indeksie lub umieszczone w formie zakresów, w celu zachowania poufności dostarczonych danych, zgodnie z art. 29 rozporządzenia podstawowego.

2. Produkcja wspólnotowa

(70) Ustalono, że poza produkcją dwóch skarżących producentów wspólnotowych, produkcja odbywa się także we Włoszech i Hiszpanii. Mimo, że uczestniczące w procesie przedsiębiorstwo włoskie nie dostarczyło Komisji kompletnych danych, otrzymane informacje potwierdziły, że w trakcie OD, przedsiębiorstwo to reprezentowało około 10 % udziału w całej produkcji wspólnotowej. Jeśli chodzi o przedsiębiorcę hiszpańskiego, który nie dostarczył Komisji kompletnych danych, stwierdzono że w 2001 r. wytwarzał on nieistotne wielkości przedmiotowego produktu, podczas gdy znaczna część jego własnej sprzedaży pochodziła z przywozu z jednego z przedmiotowych krajów. Z tego względu uznano, że należy go traktować raczej jako importera niż jako producenta.

(71) Ustalono także, że przedsiębiorca znajdujący się w Zjednoczonym Królestwie był wcześniej zaangażowany w produkcję niektórych rodzajów KMS. Przedsiębiorca ten potwierdził na piśmie, że zaprzestał własnej produkcji przedmiotowego produktu kilka lat temu. Nie są znani żadni inni producenci na terenie Wspólnoty.

(72) Opierając się na powyższym, produkcja skarżących oraz innego producenta wspólnotowego znajdującego się we Włoszech stanowi całą produkcję wspólnotową w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

3. Definicja przemysłu wspólnotowego

a) Przemysł wspólnotowy

(73) Spośród dwóch skarżących producentów jeden nie odpowiedział na kwestionariusz (Krause) i został uznany za podmiot nie współpracujący. Ten producent, nawet mimo wspierania skargi, nie został dlatego uznany za część przemysłu wspólnotowego. W odniesieniu do drugiego producenta (Koloman), ustalono że ten przedsiębiorca w trakcie OD wytwarzał produkt podobny nie tylko we Wspólnocie, ale również wytwarzał część z niego na Węgrzech. W uzupełnieniu swojej produkcji wspólnotowej, Koloman sprzedawał produkty węgierskie we Wspólnocie, a także wykorzystywał części wytwarzane na Węgrzech dla własnej produkcji wspólnotowej. Ponadto, część produkcji współpracującego producenta wspólnotowego została przeniesiona na początku 2000 r. poprzez wywiezienie niektórych maszyn z Austrii na Węgry. Jednakże mimo powyższego, główna działalność tego przedsiębiorcy pozostała we Wspólnocie, tj. siedziba, magazynowanie, biuro sprzedaży, produkcja znaczących ilości asortymentu produktu, jak również istotne know - how techniczne i dotyczące wprowadzania do obrotu. Sprzedaż z przywozu uzupełniała asortyment produktu podobnego i z tego względu nie wpływał na status firmy Koloman jako producenta wspólnotowego. Jeśli chodzi o produkcję części na Węgrzech oraz ich późniejsze włączanie do produktu końcowego, dochodzenie wykazało, że te włączane części stanowiły tylko mniejszość kosztu produkcji produktów gotowych i jako takie stanowiły wartość dodaną. Konsekwentnie, status producenta jako producenta wspólnotowego został przez ten przywóz naruszony.

(74) Dochodzenie potwierdziło, że jedyny współpracujący producent wspólnotowy reprezentował więcej niż 25 % produkcji wspólnotowej KMS spełniając wymagania art. 10 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Dlatego został uznany za stanowiący przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 9 ust. 1 tego samego rozporządzenia i będzie dalej zwany dalej "przemysłem wspólnotowym".

b) Zdarzenia występujące po okresie dochodzenia

(75) W listopadzie 2001 r., tj. po zakończeniu OD, współpracujący producent wspólnotowy Koloman został postawiony w stan upadłości, i w wyniku procedury likwidacyjnej, został przejęty przez przedsiębiorcę austriackiego, którego spółka dominująca, znajdująca się a Zjednoczonym Królestwie nabyła także węgierską filię firmy Koloman.

(76) Nabywcy potwierdzili przed Komisją ich poparcie dla skargi.

c) Konsumpcja wspólnotowa

(77) Widoczna konsumpcja wspólnotowa została wykazana na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym. Sprzedaż pozostałych producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym, przedstawiona w skardze, należycie skorygowała w trakcie OD informacje dostarczone przez współpracujących producentów wywożących oraz dane importowe Eurostat. Uwzględniono także fakt, że kod CN nr 8305 10 00 obejmuje również produkty nie ujęte w zakresie niniejszego postępowania. Jednakże w odniesieniu do Indonezji, wobec braku współpracy eksporterów indonezyjskich, wykorzystano najlepsze dostępne fakty, tj. dane Eurostat. W związku z tym, opierając się na skardze, jako najlepszym dostępnym dowodzie, cały przywóz dokonywany w ramach wyżej wymienionego kody CN został uznany za przywóz przedmiotowego produktu. Nie współpracujący indonezyjski eksporter twierdził, że jego wywóz na rynek wspólnotowy był około 15 % niższy, niż wykorzystane wielkości przywozu. Jednakże żądanie to nie może zostać zweryfikowane, a różnica była taka, że może zostać wyjaśniona wskaźnikiem wykorzystywanym do konwersji danych statystycznych Eurostat, sporządzonych w tonach, na jednostki. Na tej podstawie, konsumpcja wspólnotowa wzrosła o 5 % w okresie od 1998 r. do OD. Bardziej szczegółowo, pozostała ona względnie stabilna między 1998 r. a 1999 r., a następnie równomiernie wzrastała do końca OD., kiedy ustalono ją na około 348 milionów jednostek.

4. Przywóz z przedmiotowego kraju

(78) Należy przypomnieć, że postępowanie względem Indii zostało zakończone. Dlatego wyłącznie przywóz z Indonezji jest analizowany jako przywóz z pozostałego kraju przedmiotowego.

a) Wielkość przywozu subsydiowanego

(79) Nawet jeśli wielkość przywozu pochodzącego z Indonezji spadła między 1998 r. a 2000 r., a następnie ponownie lekko wzrosła między 2000 r. a OD należy zauważyć, że podczas gdy przywóz z przedmiotowego kraju rozpoczął się dopiero w 1997 r., był on już znaczący w 1998 r. i osiągnął poziom 32 milionów sztuk w OD.

b) Udział rynkowy przywozu subsydiowanego

(80) Udział indonezyjskiego przywozu w rynku ustalono na 8 % do 13 %, po spadku około dwóch punktów procentowych od 1998 r.

c) Ceny subsydiowanego przywozu

i) Ewoluowanie cen

(81) Średnia ważona cena importowa dla przywozu pochodzącego z Indonezji spadła o - 5 % między 1998 r. a OD, tj. z 105 ECU na jeden tysiąc jednostek do 99 EUR na jeden tysiąc jednostek. Spadek ten był w szczególności odnotowany w między 1998 r. a 1999 r., kiedy ceny spadły o 3 % oraz między 2000 r. a OD kiedy nastąpił spadek cen o 2 %.

ii) Zaniżanie cen

(82) Wobec braku współpracy ze strony eksporterów indonezyjskich, porównanie cen zostało dokonane na podstawie danych Eurostat, należycie skorygowanych o opłaty celne i koszty ponoszone po przywozie, a następnie porównane, na tym samym poziomie handlowym, do cen ex works producentów wspólnotowych uwzględniających odbiór z zakładu.

(83) Na tej podstawie, przeanalizowano zaniżanie cen i skorygowano, gdy było to niezbędne, na podstawie informacji uzyskanych w trakcie dodatkowych wizyt weryfikacyjnych. Uznano, że cena importowa z Indonezji jest zaniżona w odniesieniu do cen przemysłu wspólnotowego od 30 % do 40 %. Należy również zauważyć, że istniało zaniżenie cen gdyż przemysł wspólnotowy nie był zyskowny.

5. Sytuacja przemysłu wspólnotowego

a) Produkcja

(84) Produkcja przemysłu wspólnotowego w trakcie przedmiotowego okresu, poddała się tendencji zniżkowej, spadając o 25 % między 1998 r. a OD. Znaczny spadek miał miejsce między 1998 r. a 1999 r. (- 15 %). Dalszy znaczny spadek wystąpił także między 1999 r. a 2000 r., a następnie wielkości produkcji pozostała stabilna do końca OD.

b) Zdolność oraz wskaźniki wykorzystania zdolności

(85) Zdolność produkcyjna poddała się tej samej tendencji co produkcja i spadła o 26 % między 1998 r. a OD.

(86) Na tej podstawie, wskaźnik wykorzystania zdolności pozostał stabilny przez cały rozważany okres.

c) Zapasy

(87) Zapasy przemysłu wspólnotowego na koniec roku spadły o 12 % między 1998 r. a OD.

d) Sprzedaż we Wspólnocie

(88) Mimo wzrostu konsumpcji wspólnotowej, wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego istotnie spadła między 1998 r. a OD, o 25 %. Spadek nastąpił między 1998 r. a 1999 r. (- 10 %), a nawet większy został zauważony między 1999 r. a 2000 r., (- 15 %).

e) Udział rynkowy

(89) Udział rynkowy przemysłu wspólnotowego spadł o więcej niż cztery punkty procentowe między 1998 r. a OD, w zatem poddał się on tej samej tendencja co wielkość sprzedaży.

f) Ceny

(90) Przeciętna cena sprzedaży netto przemysłu wspólnotowego spadła o 4 % między 1998 r. a OD. Spadek taki został szczególnie odnotowany między 1998 r. a 1999 r. (- 6 %), tj. kiedy ceny importowe przedmiotowego kraju istotnie spadły, jak wyjaśniono to w akapicie 81.

g) Rentowność

(91) Średnia ważona rentowność przemysłu wspólnotowego pogorszyła się o 10 punktów procentowych między 1998 r. a OD, a z początkiem 2000 r. przekształciła się w stratę. W wyniku tego niekorzystnego rozwoju oraz jak wskazano to w akapicie 75, przemysł wspólnotowy został postawiony w stan upadłości.

h) Przepływ środków pieniężnych i możliwości pozyskiwania kapitału

(92) Rozwój przepływu środków pieniężnych generowanego przez przemysł wspólnotowy w powiązaniu ze sprzedażą KMS jest podobny do rozwoju rentowności, tj. wystąpił istotny spadek między 1998 r. a OD.

(93) Badanie wykazało, że zdolność przemysłu wspólnotowego do pozyskiwania kapitału stała się bardziej utrudniona, ze względu na jego sytuację finansową, w szczególności wobec pogorszenia się jego rentowności.

i) Zatrudnienie, płace oraz produktywność

(94) Zatrudnienie w przemyśle wspólnotowym odnoszące się do produkcji KMS spadło o 30 % między 1998 a OD. Łączna wartość płac, jako całości poddała się tej samej tendencji, spadając o 27 % w trakcie tego samego okresu, prowadząc w ten sposób do wzrostu przeciętnego wynagrodzenia 5 % między 1998 r. a OD. Produktywność siły roboczej zatrudnionej w przemyśle wspólnotowym, liczona w wielkości produkcji na zatrudnionego pracownika, wzrosła o 8 % między 1998 r. a OD.

j) Inwestycje i zwrot z inwestycji

(95) Poziom inwestycji spadł o 39 % między 1998 r. a OD. Spadek ten został w szczególności odnotowany między 1999 r. a 2000 r. Dochodzenie wykazało, że większość wydatków inwestycyjnych dotyczyło wymiany lub utrzymania istniejących urządzeń.

(96) Zwrot z inwestycji, wyrażony jako stosunek między zyskami netto przemysłu wspólnotowego a wartością księgową netto jego inwestycji, bardzo ściśle podążał za tendencją jego rentowności i stał się ujemny w 2000 r.

k) Wzrost

(97) Podczas gdy konsumpcja wspólnotowa wzrosła o 5 % między 1998 r. a OD, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła o około 25 %, a wielkość przedmiotowego przywozu pozostała znaczna. Dlatego przemysł wspólnotowy nie był zdolny do osiągnięcia korzyści z lekkiego wzrostu popytu na rynku wspólnotowym.

6. Przemieszczenie części produkcji

(98) W celu zweryfikowania, że pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego nie było spowodowane zmianą w strukturze produkcji wspólnotowej, zbadano również czy przemieszczenie części produkcji, wspomniane w akapicie 73 (poprzez przeniesienie maszyn z Austrii na Węgry), które nastąpiło na początku 2000 r., miało wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego. Zdarzyło się to, że podczas gdy to przemieszczenie przyczyniło się do pogorszenia spadającej tendencji niektórych wskaźników szkody (tj. produkcja, zdolność produkcyjna i wielkość sprzedaży), poprawie uległa tendencja wykorzystania zdolności oraz średnia cena sprzedaży, prowadząc w ten sposób do ograniczenia strat. Na przykład, oceniono, że około 60 % spadku produkcji było związane ze wspomnianym przemieszczeniem, oraz około 80 % spadku wielkości sprzedaży, podczas gdy bez tego przemieszczenia, spadek cen byłby trzykrotnie wyższy a rentowność spadłaby o kolejne siedem punktów procentowych. Biorąc pod uwagę powyższe, ostatecznie uznano, że pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego nie było spowodowane zmianą struktury produkcji wspólnotowej.

(99) Argumentowano, że główna działalność przemysłu wspólnotowego nie pozostaje na obszarze Wspólnoty, odkąd wspomniane przemieszczenie na Węgry pociągnęło za sobą rzekomo 60 % spadek jego produkcji wspólnotowej, oraz 80 % spadek wytwarzanej we Wspólnocie sprzedaży.

(100) Jak już to wyjaśniono w akapicie 98, przemieszczenie nie pociągnęło za sobą takiego spadku w produkcji przemysłu wspólnotowego, a wyłącznie spadek jego produkcji wspólnotowej o 15 % oraz 20 % jego wytwarzanej we Wspólnocie sprzedaży. Z tego względu, potwierdzone zostają wnioski umieszczone w akapicie 73 dotyczące głównej działalności przemysłu wspólnotowego.

7. Wnioski w sprawie szkody

(101) W odniesieniu do rozważanego okresu stwierdzono pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego (po uwzględnieniu przemieszczenia opisanego w akapicie 98).

(102) Podczas gdy środki antydumpingowe dotyczące przywozu KMS pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL") i Malezji doprowadziły do istotnego spadku przywozu pochodzącego z tych krajów po 1998 r., przemysł wspólnotowy nie mógł w pełni skorzystać z tego osiągnięcia. Począwszy od 1998 r., większość wskaźników szkody, tj. produkcja, wielkość sprzedaży, ceny, udział rynkowy, rentowność, zwrot z inwestycji, przepływ środków pieniężnych oraz zatrudnienie, ulegało spadkowi. W szczególności spadek cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego miał negatywny skutek na jego rentowność.

(103) Ponadto, przy spadku sprzedaży przemysłu wspólnotowego między 1998 r. a OD, przywóz pochodzący z Indonezji pozostawał znaczny. Badanie wykazało, że w trakcie OD przywóz indonezyjski odbywał się po cenach zaniżonych w odniesieniu do cen przemysłu wspólnotowego między 30 % a 40 %. Dodatkowo występowało tłumienie cen.

(104) A zatem, ustalono że sytuacja przemysłu wspólnotowego uległa pogorszeniu w takim stopniu, że ostatecznie uznano, iż przemysł wspólnotowy doznał istotnej szkody.

(105) Należy przypomnieć, że po OD, słaba sytuacja finansowa doprowadziła przemysł wspólnotowy do stanu upadłości.

E. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Wprowadzenie

(106) Zgodnie z art. 8 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego, zbadano czy przywóz pochodzący z Indonezji, wobec jego wielkości i wpływu na ceny KMS na rynku wspólnotowym, wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu, w stopniu pozwalającym na uznanie jej za szkodę istotną. Zbadano również, inne niż subsydiowany przywóz, znane czynniki, które mogły być szkodliwe dla przemysłu wspólnotowego w tym samym czasie, dla zapewnienia aby możliwa szkoda spowodowana przez te czynniki nie została przypisana do subsydiowanego przywozu z Indonezji.

2. Skutek subsydiowanego przywozu

(107) Wielkość subsydiowanego przywozu spadła o 14 % między 1998 r. a OD, a odpowiadający mu udział w rynku wspólnotowym spadł o dwa punkty procentowe w trakcie tego samego okresu. Jednakże pozostał on znaczny i zawsze utrzymywał udział rynkowy w granicach między 8 % a 13 %, w okresie między 1998 a OD. Przywóz ten odbywał się również po cenach znacznie zaniżonych od cen przemysłu wspólnotowego. Udział rynkowy przemysłu wspólnotowego spadł o więcej niż cztery punkty procentowe. W tym samym czasie, średnie ceny Wspólnoty spadły o 4 %. Rzeczywisty spadek cen był w istocie nawet wyższy, niż wskazano to w akapicie 98.

(108) W trakcie tego samego okresu, między 1998 r. a OD, sytuacja przemysłu wspólnotowego pogorszyła się, co ilustruje spadek wielkości sprzedaży i udziału rynkowego, spadek cen oraz znaczne pogorszenie jego rentowności, które zamieniło się w straty. W ten sposób, przemysł wspólnotowy nie mógł znacząco skorzystać z nałożenia wyżej wymienionych środków w stosunku do ChRL i Malezji.

(109) Indonezyjski eksporter twierdził, że indonezyjski wywóz nie mógł wyrządzić szkody, gdyż spadł on między 1999 r. a 2000 r. i pozostał na poziomie de minimis udziału rynkowego. Ten sam przedsiębiorca twierdził, że przywóz z Indonezji nie mógł mieć żadnego rzeczywistego wpływu na przemysł wspólnotowy, gdyż produkcja wspólnotowa była pięć lub sześć razy większa niż wielkość przywozu indonezyjskiego.

(110) Należy jednakże przypomnieć, że mimo iż indonezyjski przywóz spadł między 1998 r. a 2000 r., wzrósł on lekko między 2000 r. a OD, nie osiągając poziomu z 1998 r. Ponadto, jak zostało to wyjaśnione w akapicie 80, między 1998 r. a OD, indonezyjski przywóz utrzymał udział rynkowy znajdujący między 8 % a 13 %, który jest udziałem znacznym i wyraźnie powyżej poziomu de minimis. W końcu, trzeba także przypomnieć, że przemysł wspólnotowy jest jasno określony w akapicie 74, a jego poziom produkcji jest daleko poniżej tego, który był wskazywany przez przedsiębiorcę indonezyjskiego.

(111) Dlatego możliwe jest podsumowanie, że subsydiowany przywóz pochodzący z Indonezji osłabił skutki środków antydumpingowych przyjętych w 1997 r. wobec ChRL i Malezji, a następnie zmienionych w 2000 r. w stosunku do ChRL, oraz że przywóz ten był istotną przyczyną negatywnego rozwoju, streszczonego w poprzednich punktach.

3. Wpływ innych czynników

a) Przywóz z innych państw trzecich

(112) Rozważono możliwość doprowadzenia lub przyczynienia się do szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu przez czynniki inne niż subsydiowany przywóz z Indonezji, w szczególności, czy do takiej sytuacji mógł przyczynić się przywóz z krajów innych niż Indonezja.

(113) Wielkość przywozu z innych państw trzecich wzrosła o 17 % między 1998 r. a OD, podczas gdy ich udział rynkowy wzrósł w trakcie tego samego okresu o więcej niż pięć punktów procentowych. Wzrost ten jest w znacznej mierze spowodowany wzrostem przywozu pochodzącym w Indii, Węgier i Tajlandii, podczas gdy w tym samym czasie, przywóz pochodzący z ChRL i Malezji istotnie spadł wskutek środków antydumpingowych nałożonych w 1997 r.

(114) Średnia cena jednostkowa przywozu z państw trzecich spadła o 16 % między 1998 r. a OD. W trakcie tego okresu spadły ceny z prawie wszystkich państw trzecich, z wyjątkiem ceny przywozu z ChRL, która wskutek środków antydumpingowych wzrosła istotnie, jakkolwiek jedynie w trakcie OD, osiągając ten sam poziom co ceny węgierskie.

i) Indie

(115) W pierwszej kolejności zbadano, czy przywóz pochodzący z Indii mógł przyczynić się do szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy. Jednakże mimo że przywóz z Indii wzrósł istotnie między 1998 r. a OD, ceny tego przywozu były znacznie zaniżone w odniesieniu do cen przywozu z Indonezji, które w okresie między 1998 r. a OD były, w zakresie 2 %-30 %, niższe od cen przywozu z Indii. Ponadto należy zauważyć, że z chwilą rozpoczęcia indyjskiego przywozu w 1998 r., ceny indyjskiego przywozu były ponad 40 % wyższe niż ceny indonezyjskiego przywozu dla porównywalnych ilości KMS. Od tego czasu cena indyjskiego przywozu stabilnie spadała, ale zawsze pozostawała powyżej cen indonezyjskich, a w trakcie OD stale była ponad 5 % wyższa niż ceny indonezyjskie. Z tego względu ostatecznie przyjęto, że mimo iż indyjski przywóz miał negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego, negatywny wpływ subsydiowanego przywozu z Indonezji, brany osobno, był mimo tego znaczny. Rzeczywiście, Indonezja była wpływowym i ważnym graczem we Wspólnocie. Wielkość wywozu do Wspólnoty była niższa niż indyjskiego wywozu, jednak wciąż znacząca. Indonezyjski wywóz odbywał się po cenach zaniżonych w stosunku do cen przemysłu wspólnotowego, nawet w większym stopniu, niż indyjski wywóz. Należy także odnotować, że wcześniejsza analiza została poważnie utrudniona przez fakt, że Indonezja nie współpracowała, i dlatego niedostępna była informacja o tym jakie rodzaje produktu i segmenty rynku reprezentuje wywóz z Indonezji.

ii) Chińska Republika Ludowa

(116) Rozważono także, czy absorpcja środków antydumpingowych nałożonych w 1997 r. na przywóz z ChRL mogła doprowadzić, lub przyczynić się do szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy. W odniesieniu do tej kwestii, godne uwagi jest spostrzeżenie, iż mimo, że zaabsorbowanie cła na przywóz z ChRL osłabiło efekt środków nałożonych w 1997 r. w odniesieniu do cen sprzedaży, środki te wciąż prowadziły do znacznego zmniejszenia wielkości przywozu z ChRL już w 1998 r. Ponadto, należy zauważyć że podczas gdy przywóz z Indonezji rozpoczął się dopiero w 1997 r., to już osiągnął on blisko ten sam poziom co przywóz z ChRL przed 1998 r. Od tego czasu, przywóz z ChRL dramatycznie spadł, podczas gdy do OD indonezyjski przywóz spadł w znacznie mniejszym stopniu, przy czym nawet ten ostatni przywóz był wciąż ponad trzy razy większy niż przywóz z ChRL. Dlatego stwierdzając, że wielkość przywozu z ChRL była w trakcie OD znacznie poniżej wielkości przywozu z Indonezji, zostało ostatecznie uznane że ten przywóz nie miał poważnego wpływu na przemysł wspólnotowy, w porównaniu do wpływu subsydiowanego przywozu z Indonezji.

iii) Węgry

(117) W celu ustalenia czy przywóz z Węgier, analizowany z osobna, spowodował szkodę przemysłowi wspólnotowemu, zbadano poziom przywozu oraz ceny na rynku wspólnotowym.

(118) Analiza w odniesieniu do węgierskiego przywozu między 1998 r. a OD została oparta na danych dostarczonych przez producenta wspólnotowego, którego zakłady na Węgrzech reprezentują jedynego węgierskiego producenta, w odpowiedzi na kwestionariusz.

(119) W trakcie przedmiotowego okresu, wzrosła wielkości przywozu KMS pochodzących z Węgier. W stosunku do cen ustalanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym dla jego produktów przywożonych z Węgier, to mimo iż spadły one w trakcie rozważanego okresu, wciąż pozostawały najwyższe spośród cen importowych z innych państw trzecich, a ceny importowe z Indonezji były zaniżane w odniesieniu do nich.

(120) Węgierska produkcja KMS wytwarzana przez przemysł wspólnotowy została przeanalizowana i porównana z produkcją austriacką. Ustalono, że modele wytwarzane w Austrii i Węgrzech nakładają się w bardzo niewielkim stopniu.

(121) Uwzględniając ten mały udział procentowy modeli wytwarzanych zarówno w Austrii i na Węgrzech, ostatecznie uznano, że asortyment produktów węgierskich przemysłu wspólnotowego umożliwił mu oferowanie klientom szerszego wyboru modeli oraz, że nie wpłynął negatywnie na sytuację przemysłu wspólnotowego.

(122) W oparciu o powyższe, uznano ostatecznie, że przywóz z Węgier nie przyczynił się w sposób istotny do pogorszenia sytuacji przemysłu wspólnotowego.

iv) Tajlandia

(123) Uwzględniając że, jak wspomniano to już w rozporządzeniu (WE) nr 2100/2000(5), "niektóre z towarów chińskiego pochodzenia deklarowano krajowym organom celnym jako będące pochodzenia tajskiego i w ten sposób unikano płacenia należnych normalnie ceł antydumpingowych", należało także uwzględnić właściwą ocenę wpływu przywozu wysyłanego z Tajlandii.

(124) W odniesieniu do tej kwestii, przywóz z Tajlandii wzrósł istotnie w trakcie przedmiotowego okresu, z około jednego miliona jednostek od chwili jego rozpoczęcia w 1998 r. do ponad 23 milionów jednostek w trakcie OD. Ponadto, zostało wykazane na podstawie danych Eurostat, że ceny sprzedaży tajskiego przywozu były, ogólnie rzec biorąc, poniżej cen indonezyjskiego przywozu.

(125) Jednakże mimo że ceny tajskie były około 20 % niższe niż ceny indonezyjskiego przywozu, należy wskazać że te ostatnie są ponad jedną trzecią wyższe niż wielkość przywozu z Tajlandii. Z tego względu, przyjmując, że wielkości przywozu z Tajlandii wciąż pozostaje znacznie poniżej wielkości przywożonych z Indonezji, ostatecznie uznano, że ten przywóz nie mógł mieć znacznego wpływu, w porównaniu do skutku subsydiowanego przywozu z Indonezji.

(126) Analiza odnosząca się do Tajlandii została zakwestionowana przez niewspółpracującego eksportera indonezyjskiego. W tej kwestii, twierdził on że poziom przywozu z Indonezji jest porównywalnie niższy, a ceny wyższe w porównaniu z przywozem z Tajlandii. Należy jednakże przypomnieć, że mimo iż ceny tajskie były niższe niż ceny przywozu z Indonezji, wielkości przywożone z Indonezji były ponad 30 % wyższe niż przywóz z Tajlandii. Z tego względu, potwierdzono wnioski wskazane w akapicie 125.

b) Dalsze czynniki

(127) Zbadano również czy czynniki inne niż wskazane wyżej, mogły przyczynić się do szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy.

(128) Współpracujący importerzy utrzymywali, że działalność gospodarcza w obszarze KMS jest niezwykle wrażliwa na ceny i dlatego, aby pozostać konkurencyjnymi, producenci muszą sprzedawać ogromne ilości. Te same strony twierdziły także, że przemysł wspólnotowy opiera się wyłącznie na rynku wspólnotowym, zamiast na rynku światowym, który pozwoliłby na zwiększenie wydajności kosztowej. W tej kwestii należy przypomnieć, że stosunek sprzedaży przemysłu wspólnotowego wewnątrz i na zewnątrz Wspólnoty nie zmienił się istotnie między 1998 r. a OD. Niemniej jednak, nawet pomimo silnego ukierunkowania przemysłu wspólnotowego na rynek wspólnotowy, jego sprzedaż na wywóz umożliwiła przemysłowi wspólnotowemu utrzymanie zyskowności w 1998 r., kiedy przywóz z Indonezji był znaczący.

(129) Jeden użytkownik twierdził, że szkoda była spowodowana przez silną konkurencję w przemyśle zaopatrzenia biurowego. Konkurencja ta rzekomo prowadziła użytkowników/dystrybutorów przedmiotowego produktu do wywierania nacisku cenowego na przemysł wspólnotowy, doprowadzając w ten sposób do spadku cen. W tej kwestii, należy podkreślić, że subsydiowany przywóz musiał istotnie pogorszyć nacisk cenowy wywierany przez użytkowników na obszarze Wspólnoty, powodując w ten sposób szkodę przemysłowi wspólnotowemu.

(130) Ponadto, zbadano czy spadek cen może być przyporządkowany zwykłemu tokowi działalności gospodarczej w obszarze KMS, ponieważ między 1998 r. a OD spadły ceny z prawie wszystkich źródeł zaopatrzenia.

(131) W tej kwestii, należy przypomnieć, że ogólny spadek cen powinien być postrzegany w świetle trwających nieuczciwych praktyk, w pierwszej kolejności ze strony ChRL i Malezji, a następnie ze strony Indonezji, które miały wpływ na rynek wspólnotowy.

(132) Ponadto, jak wskazano to w akapicie 128, rynek KMS jest niezwykle wrażliwy cenowo. Z tego względu, przyjmując że stwierdzono iż ceny indonezyjskiego przywozu były subsydiowane i niższe, niż średnia cena jednostkowa całego pozostałego przywozu KMS między 1998 r. a OD, należy ostatecznie uznać że przywóz z Indonezji, utrzymujący się w trakcie OD między 8 % a 13 % rynku wspólnotowego, miał wpływ na obniżenie cen na tym rynku.

(133) W końcu, przeanalizowano czy zachowanie cenowe firmy Krause, niewspółpracującego producenta wspólnotowego, mogło przyczynić się do szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy. Dodatkowe zbadanie danych odnoszących się do Krause wykazało, że w trakcie przedmiotowego okresu ten producent wspólnotowy sam doznał pogorszenia własnej sytuacji, w szczególności w odniesieniu do cen sprzedaży i rentowności. Dlatego wydaje się, że nie przyczynił się on do szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy, oraz że został on jednakowo negatywnie dotknięty przez przywóz towarów z Indonezji, będąc zmuszonym do obniżenia swoich cen, podobnie jak przemysł wspólnotowy.

(134) Ze wszystkich wyjaśnionych wyżej powodów ostatecznie uznano, że spadek cen na rynku wspólnotowym nie powinien być postrzegany jako wynikający ze zwykłego rozwoju handlu, ale raczej jako konsekwencja nieuczciwych praktyk handlowych Indonezji.

(135) Władze indonezyjskie utrzymywały, że indonezyjski wywóz był ograniczony do dostaw dla włoskiego producenta kołowych mechanizmów spinających, w celu uzupełnienia asortymentu jego produktów.

(136) Jednakże twierdzenie to było sprzeczne z deklaracją dokonaną przez nie współpracującego eksportera indonezyjskiego, który twierdził że jedynym rynkiem, na którym producent indonezyjski ma istotny udział rynkowy jest Zjednoczone Królestwo. Potwierdziły to także dane Eurostat.

(137) Wspomniany ostatni producent utrzymywał, że indonezyjski wywóz nie mógł spowodować szkody, gdyż jego głównym rynkiem jest Zjednoczone Królestwo, gdzie przemysł wspólnotowy nie prowadzi istotnej działalności. Jednakże poza faktem że to twierdzenie jest sprzeczne z twierdzeniami władz indonezyjskich, należy także przypomnieć że analiza szkody jest prowadzona względem całej Wspólnoty, a nie w odniesieniu do poszczególnych regionów.

4. Wnioski w odniesieniu do związku przyczynowego

(138) W świetle powyższego, uznaje się że szkoda majątkowa doznana przez przemysł wspólnotowy, polegająca na negatywnym rozwoju produkcji, wielkości sprzedaży, cen, udziału rynkowego, rentowności, zwrotu z inwestycji, przepływu środków pieniężnych oraz zatrudnienia, odpowiednio skorygowana dla uwzględnienia przemieszczenia na Węgry, została spowodowana przez przedmiotowy subsydiowany przywóz. Faktycznie, łączny skutek przywozu z Indii, Tajlandii oraz ChRL, jak również częściowego przemieszczenia produkcji wspólnotowej, na sytuację przemysłu wspólnotowego był jedynie ograniczony.

(139) Niewspółpracujący eksporter indonezyjski utrzymywał także, że istnieje sprzeczność między wnioskami określonymi w akapicie 138 a faktem, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu związanego z upłynięciem terminu w sprawie ChRL.

(140) W tej kwestii należy przypomnieć, że do zakresu przeglądu związanego z upływem terminu należy analiza sytuacji rynku wspólnotowego w perspektywie prawdopodobieństwa kontynuowania lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody w przypadku zniesienia obowiązujących środków. W konsekwencji fakt, że pogorszenie przemysłu wspólnotowego zostało w trakcie niniejszego okresu badania przypisane do Indonezji nie wpływa na analizę przyszłego zachowania chińskich eksporterów na rynku wspólnotowym i prawdopodobnie wpłynie na sytuację przemysłu wspólnotowego. Należy także przypomnieć, że chiński udział rynkowy był w trakcie ostatnich dwóch lat przedmiotowego okresu na bardzo niskim poziomie.

(141) Biorąc pod uwagę tę analizę, która w sposób prawidłowy wyróżniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwych skutków subsydiowanego przywozu, niniejszym ostatecznie uznaje się, że wspomniane pozostałe czynniki nie zmieniają faktu, że stwierdzoną istotną szkodę należy przypisać subsydiowanemu przywozowi.

F. INTERES WSPÓLNOTY

1. Uwaga wstępna

(142) Zbadano czy istnieją nieodparte powody, mogące prowadzić do wniosków, iż podjęcie środków nie leży w danym przypadku w interesie Wspólnoty. W tym celu, oraz zgodnie z art. 31 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, w oparciu o wszystkie dostarczone dowody został rozważony wpływ ewentualnych środków na wszystkie strony zaangażowane w to postępowanie, a także konsekwencje niepodjęcia tych środków.

(143) W celu oceny prawdopodobnego wpływu nałożenia lub nienałożenia środków, zwrócono się do wszystkich zainteresowanych stron o informacje. Wysłano kwestionariusze do dwóch skarżących producentów wspólnotowych, dwóch pozostałych przedsiębiorstw znanych jako producenci ze Wspólnoty, dziewięciu niepowiązanych importerów, 49 użytkowników i jednego użytkownika powiązanego. Jeden skarżący producent wspólnotowy (Koloman), dwaj niepowiązani importerzy, jak też jeden użytkownik powiązany z tymi importerami odpowiedzieli na kwestionariusz. Inny użytkownik złożył stanowisko bez odpowiedzi na kwestionariusz.

(144) Powyższe odpowiedzi i stanowiska stworzyły podstawę do analizy interesu Wspólnoty.

2. Interes przemysłu wspólnotowego

a) Uwaga wstępna

(145) Wielu producentów KMS ze Wspólnoty zaprzestało w trakcie ostatnich kilku lat wytwarzania przedmiotowego produktu. W odniesieniu do jednego pozostałego przedsiębiorcy, badanie wykazało że, jak wskazano to w akapicie 71, przedsiębiorca znajdujący się w Zjednoczonym Królestwie również zaprzestał własnej produkcji kilka lat temu. W stosunku do przedsiębiorcy znajdującego się we Włoszech ustalono, że nie reprezentuje on znacznej części produkcji KMS we Wspólnocie i przywoził znaczną część własnej sprzedaży. W odniesieniu do przedsiębiorcy hiszpańskiego ustalono, że należy go traktować raczej jako importera niże producenta, gdyż wytwarzał on nieznaczne ilości przedmiotowego produktu, a przywoził ponad 90 % własnej sprzedaży z Indonezji. Dlatego przyjęto, że dwa podmioty skarżące są jedynymi producentami wspólnotowymi KMS posiadającymi znaczną produkcję.

(146) Należy przypomnieć, że dwaj skarżący producenci wspólnotowi ponieśli już w przeszłości ciężką szkodę poprzez przywóz KMS pochodzących z ChRL i Malezji, który, jak opisano to w rozporządzeniu (WE) nr 119/97(6), doprowadził między innymi do 28 % spadku zatrudnienia między 1992 r. a październikiem 1995 r. Jak wskazano w akapicie 94, dalsze zmniejszenie zatrudnienia w przemyśle wspólnotowym o 30 % wystąpiło między 1998 r. a OD.

(147) Wobec istotnej szkody doznanej przez przemysł wspólnotowy uznano, że jeżeli z przemysłu wspólnotowego nie zostaną wyeliminowane nieuczciwe praktyki w zakresie subsydiowania, prawdopodobne będzie, że całkowicie zostanie zaprzestana produkcja we Wspólnocie, a użytkownicy staną się znacznie uzależnieni od przywozu.

b) Sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego

(148) Sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego w trakcie przedmiotowego okresu rozwinęła się tak negatywnie, że po OD przemysł wspólnotowy został postawiony w stan upadłości, jak wskazano to w akapicie 75. Należy zauważyć, że ta przynosząca straty sytuacja przemysłu wspólnotowego wynikła z jego trudności w konkurowaniu z subsydiowanym przywozem po niskich cenach. Jednakże fakt że współpracujący producent wspólnotowy został przejęty pokazuje, że produkcja KMS we Wspólnocie znajduje się w trakcie procesu restrukturyzacji oraz, że podjęty został silny wysiłek w celu podtrzymania żywotności tego przemysłu i przywrócenia jego zyskowności.

c) Możliwe skutki nałożenia/nienałożenia środków dla przemysłu wspólnotowego

(149) W następstwie nałożenia środków, przywrócenie uczciwych warunków rynkowych umożliwiłoby przemysłowi wspólnotowemu odzyskać stracony udział rynkowy oraz obniżyć jednostkowe koszty produkcji i podnieść rentowność, poprzez zwiększenie wykorzystania zdolności. Co więcej, oczekuje się że środki te odniosą pozytywny skutek na poziom cen przemysłu wspólnotowego. Podsumowując, oczekuje się że podniesienie produkcji i wielkości sprzedaży, z jednej strony, oraz dalszy spadek jednostkowych kosztów produkcji, z drugiej strony, ostatecznie połączone z umiarkowanym wzrostem cen, pozwolą przemysłowi wspólnotowemu poprawić swoją sytuację finansową.

(150) W przeciwnym wypadku, jeżeli środki wyrównawcze nie zostaną nałożone, prawdopodobne będzie, że przemysł wspólnotowy musiałby dalej obniżać swoje ceny lub dalej tracić udział rynkowy. W obu scenariuszach, sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego ulegnie prawdopodobnemu pogorszeniu. Dalszą konsekwencją byłoby prawdopodobnie definitywne zaprzestanie produkcji wspólnotowej w krótkim okresie czasu.

(151) Ponadto, przyjmując że przemysł wspólnotowy nie produkuje wyłącznie przedmiotowego produktu, ale także inne produkty stanowiące około jednej trzeciej jego obrotu, jest bardzo prawdopodobne, że zamknięcie linii produkcyjnych wytwarzających KMS wpłynęłoby na żywotność całej fabryki i doprowadziło do zamknięcia wszystkich linii produkcyjnych, z konsekwentnie szerszym skutkiem negatywnym na zatrudnienie i inwestycje.

d) Możliwe przemieszczenie produkcji przemysłu wspólnotowego

(152) Zbadano czy jakiekolwiek środki mogą zostać uznane za nie leżące w interesie Wspólnoty, biorąc pod uwagę przemieszczenie części produkcji przemysłu wspólnotowego do państwa trzeciego. Zbadano także prawdopodobieństwo dalszego przemieszczania.

(153) Po pierwsze, jak wyjaśniono to w akapicie 98, należy przypomnieć że przemieszczenie, które miało miejsce w 2000 r., umożliwiło przemysłowi wspólnotowemu ograniczyć straty. W tej kwestii, była to decyzja strategiczna podjęta w celu udaremnienia skutków praktyk polegających na subsydiowaniu. Ponadto, jest prawdopodobne, że przemieszczenie to, poprawiając sytuacje finansową przemysłu wspólnotowego, odniosło pośrednio skutek uczynienia go bardziej atrakcyjnym dla nowego inwestora, który ostatnio go przejął.

(154) W odniesieniu do ryzyka dodatkowego przemieszczenia, Komisja otrzymała satysfakcjonujące zapewnienie, że przemieszczenie takie nie jest przez przemysł wspólnotowy przewidywane. Ponadto, brak jest powodów do uznania takiego ruchu za prawdopodobny, jako że wysiłki restrukturyzacyjne połączone z nałożeniem ceł wyrównawczych, powinny ponownie umożliwić przemysłowi wspólnotowemu skorzystanie z zyskownej sytuacji.

3. Interes importerów

(155) Niektórzy importerzy, którzy jednakże nie nabywali KMS od Indonezji, oświadczyli że zmiana źródła zaopatrzenia może spowodować dodatkowe koszty lub problemy przejściowe. Bardziej szczegółowo, importerzy ci podkreślali że w efekcie środków antydumpingowych nałożonych w 1997 r., zostali oni już zmuszeni do zmiany źródeł własnych dostaw.

(156) Jednakże należy przypomnieć, że celem środków wyrównawczych nie jest zmuszanie importerów lub użytkowników do zmiany źródeł ich dostaw, ale przywrócenie uczciwej konkurencji na rynku wspólnotowym. Ponadto, importerzy ci przyznali również, że dużo innych państw trzecich może łatwo produkować KMS i nie przewidywali oni żadnych trudności w zaopatrywaniu się z kraju nie objętego środkami wyrównawczymi. Ponadto, mogliby oni także kupować produkty producentów wspólnotowych. Z tego względu jakiekolwiek problemy wynikające z ewentualnej zmiany dostaw, będą prawdopodobnie jedynie czasowe i nie jest prawdopodobne aby zrównoważyły pozytywny dla przemysłu wspólnotowego skutek środków wyrównawczych względem szkodliwych subsydiów.

4. Interes użytkowników i konsumentów

a) Użytkownicy

(157) Zarówno współpracujący niepowiązani importerzy, jak i użytkownik (producent kołowych segregatorów) twierdzili, że nałożenie środków wyrównawczych będzie miało poważny niekorzystny wpływ na finansową sytuację użytkowników.

(158) W tej kwestii, został oszacowany prawdopodobny wpływ nałożonych na Indonezję środków wyrównawczych na koszt produkcji użytkowników. Dokonano oszacowania tego, jaki byłby wpływ środków zaproponowanych dla Indonezji, na użytkownika posiadającego jedyne źródło dostaw w postaci przywozu z Indonezji (najgorszy możliwy scenariusz). Na tej podstawie wpływ środków zaproponowanych dla Indonezji zostałby oszacowany, jako powodujący wzrost kosztu produkcji o około 1,3 %. Jak to wyjaśniono, jest to scenariusz całkowicie hipotetyczny, gdyż nie było użytkownika, który zaopatrywał się w przedmiotowy produkt wyłącznie w Indonezji.

(159) W świetle powyższych ustaleń, ostatecznie uznano że wpływ ceł wyrównawczych na użytkowników będzie nieznaczny. Bardziej ogólnie można stwierdzić, że wobec braku współpracy ze strony innych użytkowników, jest prawdopodobne że wpływ kosztowy na wszystkich pozostałych użytkowników będzie podobnie nieznaczny.

(160) Współpracujący użytkownik twierdził, że podobnie jak miało to miejsce w poprzednich trzech latach, kiedy w następstwie nałożenia środków antydumpingowych na KMS pochodzące z ChRL i Malezji musiał przenieść część swojej produkcji poza Wspólnotę i zamknąć trzy fabryki, środki wyrównawcze na przywóz pochodzący z Indonezji, poprzez zwiększenie ceny jednej pozycji jego kosztów produkcji, mogą pociągnąć za sobą dalsze przeniesienie jego produkcji segregatorów kołowych poza Wspólnotę lub zamknięcie stosownych fabryk. To zaryzykowałoby oddziaływanie na jego całą działalność, tj. również wytwarzanie innych produktów, których fabryki zostałyby również przemieszczone, przy znacznej utracie miejsc pracy we Wspólnocie.

(161) Jako uwagę ogólną należy odnotować, że ryzyko przemieszczenia przemysłu przetwórczego w wskutek środków wyrównawczych jest łagodzona przez fakt, że część rynku skoroszytów jest zorientowana na bezpośrednie relacje między podmiotami gospodarczymi i w związku z tym pierwszorzędną kwestią jest to, aby użytkownicy byli blisko swoich klientów, posiadając elastyczną produkcję, gotową do sprostania popytowi oraz solidną znajomość rynku. Dochodzenie rzeczywiście wykazało, że głównymi kryteriami jakimi kierują się przy wyborze klienci producentów skoroszytów kołowych są cena, jakość i zaopatrzenie, jak również szybkość dostaw. Ponadto, jak to już wyjaśniono w akapitach 157-158, wpływ finansowy środków wyrównawczych na przemysł przetwórczy został uznany za nieistotny. I ostatecznie, fakt, że wyłącznie jeden producent skoroszytów w pełni współpracował w badaniu, skłania do potwierdzenia wniosków, iż środki wyrównawcze nie będą miału stanowczego wpływu na użytkowników.

(162) Ponadto, niektóre zainteresowane strony wskazywały, że przemieszczenie wielu użytkowników, jakie nastąpiło w poprzednich latach, było efektem wysokich kosztów produkcji we Wspólnocie. To potwierdza, że każde przemieszczenie powinno być postrzegane w szerszym kontekście całej struktury kosztów, w ramach której, co już wyjaśniono, jedynie nieznaczną część stanowią środki wyrównawcze.

(163) W odniesieniu do szczególnej sytuacji użytkownika współpracującego, badanie wykazało że, mimo iż użytkownik ten przeniósł część swojej produkcji poza Wspólnotę między 1998 a OD, tj. po nałożeniu środków antydumpingowych przeciw ChRL i Malezji, użytkownik ten w rzeczywistości zmienił źródło swoich dostaw po nałożeniu środków antydumpingowych przeciw ChRL i Malezji, nabywając KMS od współpracujących importerów, którzy z kolei począwszy od 1998 r., rozpoczęli z uszczerbkiem dla ChRL przywóz z Indii. Dlatego wydaje się trudne przyjęcie powiązania między przeniesieniem produkcji skoroszytów kołowych tego użytkownika poza Wspólnotę a nałożeniem ceł antydumpingowych na przywóz z ChRL i Malezji. Ponadto, jak to już wskazano w akapicie 159, cła wyrównawcze mają znikomy wpływ na koszty produkcji użytkowników.

(164) Ustalono, że opisane wyżej przemieszczenie powinno raczej być postrzegane jako konsekwencja ukierunkowanej zewnętrznie strategii tego użytkownika, który nabył w trakcie ostatnich lat wiele przedsiębiorstw. Strategia ta doprowadziła w końcu do konsolidacji i restrukturyzacji różnych przedsiębiorstw należących do tej grupy, spośród których część zamknięto. To przemieszczenie niektórych fabryk poza Wspólnotę powinno być postrzegane jako część tej strategii, zmierzającej do wzmocnienia stanowiska tego użytkownika na rynku wspólnotowym oraz rozwinięcie jego obecności w Europie Wschodniej.

(165) Na powyższym tle, oraz w świetle znikomego poziomu potencjalnego wpływu nałożonych ceł na przedmiotowego użytkownika, wydaje się nieprawdopodobne aby same w sobie środki wyrównawcze wobec Indonezji pociągnęły za sobą dalsze przeniesienie jego produkcji kołowych mechanizmów spinających poza Wspólnotę.

(166) W odniesieniu do zamknięcia fabryk oraz ryzyka kolejnych zamknięć powiązanych z nałożeniem środki wyrównawczych wobec Indonezji ustalono, że użytkownik współpracujący zamknął trzy fabryki w ciągu ostatnich trzech lat, kiedy obowiązywały środki wobec ChRL i Malezji. Wobec znikomego wpływu jakie miałyby te środki na koszty produkcja i sytuacje finansową przedmiotowego użytkownika, jak zostało to wyżej wyjaśnione w akapicie 164, jest mało prawdopodobne, że środki wobec ChRL i Malezji, same w sobie doprowadziły do zamknięcia tych fabryk oraz, że środki wyrównawcze na przywóz z Indonezji spowodowałyby zamknięcie innych fabryk.

b) Konsumenci

(167) Należy wspomnieć, że przedmiotowy produkt nie jest sprzedawany na poziomie detalicznym oraz, że żadne stowarzyszenie konsumentów nie zgłosiło się i nie wzięło udziału w tym badaniu.

(168) Użytkownik współpracujący twierdził także, że środki wyrównawcze podniosłyby cenę płaconą przez konsumenta końcowego kołowych mechanizmów spinających, tj. konsumentów. Jednakże w świetle powyższego wyjaśnienia dotyczącego wpływu na producentów kołowych mechanizmów spinających, jakikolwiek wzrost końcowej ceny sprzedaży dla konsumentów kołowych mechanizmów spinających prawdopodobnie nie będzie istotny.

(169) Ponadto dochodzenie wykazało, że użytkownik współpracujący sprzedaje swoje produkty głownie dystrybutorom. W najgorszym scenariuszu, gdyby nastąpiło podniesienie kosztu dla użytkowników, który w całości zostałby przeniesiony na konsumenta końcowego, pociągnęłoby to za sobą wzrost ceny dla konsumenta końcowego o maksimum 4 %. Jednakże jest mało prawdopodobne, że tak się stanie, gdyż ogólne doświadczenie pokazuje, że każdy szczebel w łańcuchu dystrybucji częściej przejmie na siebie część wzrostu kosztów, aby pozostać konkurencyjnym na rynku.

(170) Na podstawie powyższego, wpływ na użytkowników KMS oraz konsumentów kołowych mechanizmów spinających został uznany, za nie wnoszący istotnego powodu przeciwko nałożeniu środków wyrównawczych, jako że jest nieprawdopodobne aby potencjalny skutek negatywny zrównoważył skutek pozytywny środków wyrównawczych względem szkodliwych subsydiów dla przemysłu wspólnotowego.

c) Wpływ na konkurencję

(171) Zbadano również, czy nałożenie środków wyrównawczy na przywóz z Indonezji mogłoby prowadzić do sytuacji, w której przemysł wspólnotowy czerpałby korzyści z pozycji dominującej na rynku wspólnotowym, w szczególności w świetle środków antydumpingowych nałożonych w 1997 r. na przywóz z ChRL i Malezji oraz w świetle restrukturyzacji przemysłu wspólnotowego.

(172) Po pierwsze należy przypomnieć, że przemysł wspólnotowy posiadał, w trakcie OD, udział rynkowy jedynie w granicach między 10 % a 15 %. Dwaj skarżący producenci wspólnotowi brani łącznie pod uwagę posiadaliby, w trakcie OD, udział rynkowy w zakresie między 32 % a 37 %. Nawet w sytuacji włączenia przywozu Koloman do udziału rynkowego posiadanego razem przez oba podmioty skarżące, obliczony udział rynkowy znajdowałby się w granicach od 47 % do 52 % rynku wspólnotowego w trakcie OD. Ponadto należy przypomnieć że, mimo iż Komisja rozpoczęła przegląd środków wobec ChRL, przegląd ten nie dotyczy przywozu z Malezji. KMS wciąż mogą być również przywożone z Indii. Z tego względu uznano, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby nałożenie środków wyrównawczych wobec Indonezji, doprowadziło do jakiegokolwiek negatywnego skutku dla konkurencji przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym. Na koniec należy przypomnieć że środków antydumpingowych na przywozu z ChRL i Malezji również nie doprowadziło do żadnej formy dominacji przemysłu wspólnotowego, nawet mimo tego iż w tamtym czasie poza tymi dwoma krajami nie istniały żadne inne źródła zaopatrzenia.

(173) Z drugiej strony, jak to już wyjaśniono w akapicie 150, prawdopodobne jest, że bez środków służących skorygowaniu skutków subsydiowanego przywozu, w krótkim okresie czasu produkcja wspólnotowa przestanie być żywotna, wskutek czego zostanie zaprzestana. Oczywistym jest, że nie byłoby w interesie użytkowników, aby przemysł wspólnotowy zaprzestał produkcji przedmiotowego produktu. Rzeczywiście, z jednej strony, między 1998 r. a OD jedyny współpracujący użytkownik kupował między 20 % a 50 % swoich KMS od przemysłu wspólnotowego. Z drugiej strony, w przypadku definitywnego zaprzestania produkcji KMS przez przemysł wspólnotowy, użytkownicy staliby się istotnie uzależnieni od przywozu.

(174) W przypadku nałożenia środków, dalej będzie istniało wiele alternatywnych źródeł zaopatrzenia. KMS są lub mogą być kupowane od przemysłu wspólnotowego, od innych producentów wspólnotowych, z Indii i Hong Kongu. Ponadto, prawdopodobnie rozpocznie się znowu przywóz z Malezji, gdyż środki wobec tego kraju niedawno wygasły. Ponadto, badanie wykazało, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz z ChRL i Malezji nie pociągnęło za sobą żadnego niedoboru przedmiotowego produktu. Na koniec, należy przypomnieć, że wpływ środków na użytkowników został uznany za nieistotny, oraz że przedmiotowy produkt będzie z tego względu prawdopodobnie dalej przywożony z Indonezji.

5. Wnioski w sprawie interesu Wspólnoty

(175) Przedstawiając powyższe uzasadnienie, ostatecznie uznaje się, że brak jest istotnych powodów przeciwko nałożeniu cła wyrównawczego.

G. ŚRODKI OSTATECZNE

1. Poziom zniesienia szkody

(176) W świetle wniosków otrzymanych w odniesieniu do subsydiowania, szkody, związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty, należy nałożyć definitywne środki wyrównawcze na poziomie wystarczającym do zlikwidowania szkody spowodowanej przemysłowi wspólnotowemu przez subsydiowany przywóz.

(177) Zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała jaki poziom cła byłby odpowiedni do zlikwidowania szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu przez subsydiowanie. W tym celu, uznano, że należy obliczyć poziom cen oparty na kosztach produkcji producentów wspólnotowych łącznie z uzasadnioną marżą zysku.

(178) W tym miejscu stwierdzono, że marża zysku w wysokości 5 % obrotu może zostać uznana za uzasadnione minimum, biorąc pod uwagę potrzebę długoterminowych inwestycji oraz, bardziej szczegółowo, kwotę którą zgodnie z oczekiwaniami mógłby uzyskać przemysł wspólnotowy przy braku szkodliwego subsydiowania.

(179) Przyjmując brak współpracy, uznano że poziom zniesienia szkody powinien pokryć różnicę między niniejszą cena obliczaną a cenami CIF dostosowanymi zgodnie z wyjaśnieniami w akapicie 82.

(180) Dla przywozu z Indonezji stwierdzono poziom zniesienia szkody w wysokości 42,30 %.

2. Definitywne środki wyrównawcze

(181) W świetlne powyższego oraz zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, cło wyrównawcze powinno odpowiadać marginesowi subsydiowania, który był niższy niż poziom szkody. Z tego względu stosuje się następującą stawkę celną: Indonezja (wszystkie przedsiębiorstwa): 10,0 %

(182) Dla dochowania nieprzekraczalnego terminu określonego w art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, obecne rozporządzenie powinno wchodzić w życie z dniem jego publikacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1
1.
Niniejszym nakłada się ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych kołowych mechanizmów spinających, oznaczanych kodem CN ex 8305 10 00 (kody TARIC 8305 10 00 10 oraz 8305 10 00 20) pochodzących z Indonezji. Do celów niniejszego rozporządzenia, kołowe mechanizmy spinające składają się z dwóch prostokątnych stalowych arkuszy lub drutów, z co najmniej czterema pół - pierścieniami sporządzonymi z przymocowanego do nich stalowego drutu, utrzymywanych razem przez stalową pokrywę. Mogą one być otwierane albo przez ciągnięcie pół - pierścieni albo przez mały stalowy mechanizm spustowy przymocowany do tego kołowego mechanizmu spinającego.
2.
Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego stosowaną do ceny netto franco granica Wspólnoty, przed zapłaceniem cła, ustala się następująco dla produktów pochodzących z:
Kraj Ostateczne cło antydumpingowe (%)
Indonezja 10,0
3.
Do powyższych ceł stosuje się przepisy dotyczące opłat celnych, chyba że ustalono to inaczej.
4.
Niniejszym kończy się postępowanie dotyczące przywozu niektórych kołowych mechanizmów spinających pochodzących z Indii.
Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 4 czerwca 2002 r.

W imieniu Rady
R. DE RATO Y FIGAREDO
Przewodniczący

______

(1) Dz.U. L 288 z 21.10.1997, str. 1.

(2) Dz.U. C 147 z 18.5.2001, str. 4.

(3) Dz.U. C 147 z 18.5.2001, str. 2.

(4)Rozporządzenie Rady (WE) nr 978/2000 (Dz.U. L 113 z 12.5.2000, str. 1).

(5) Dz.U. L 250 z 5.10.2000, str. 1.

(6) Dz.U. L 22 z 24.1.1997, str. 1.

Zmiany w prawie

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.L.2002.150.17

Rodzaj: Rozporządzenie
Tytuł: Rozporządzenie 977/2002 nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych kołowych mechanizmów spinających (KMS) pochodzących z Indonezji oraz kończące postępowanie antysubsydyjne w odniesieniu do przywozu niektórych KMS pochodzących z Indii
Data aktu: 04/06/2002
Data ogłoszenia: 08/06/2002
Data wejścia w życie: 08/06/2002, 01/05/2004