Rozporządzenie 2529/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2529/2001

z dnia 19 grudnia 2001 r.

w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Przepisy dotyczące wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego ustanowiono w wielu rozporządzeniach. Dla jasności rozporządzenia te należy uchylić i zastąpić nowym rozporządzeniem. Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2644/80 z dnia 14 października 1980 r. ustanawiające ogólne zasady interwencji w sektorze mięsa baraniego i koziego⁽⁴⁾, (EWG) nr 3901/89 z dnia 12 grudnia 1989 r. określające utuczone jagnięta jako tusze ciężkie⁽⁵⁾, (EWG) nr 1323/90 z dnia 14 maja 1990 r. ustanawiające specjalną pomoc w odniesieniu do chowu owiec i kóz na niektórych mniej uprzywilejowanych obszarach rolnych Wspólnoty⁽⁶⁾, (EWG) nr 3493/90 z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiające ogólne zasady przyznawania premii producentom mięsa baraniego i koziego⁽⁷⁾, (EWG) nr 338/91 z dnia 5 lutego 1991 r. ustanawiające wspólnotową normę jakości świeżych lub schłodzonych tusz owczych⁽⁸⁾ i rozporządzenie Rady (WE) nr 2467/98 z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego⁽⁹⁾, zostają zastąpione nowymi ustaleniami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu i w związku z tym tracą moc.

(2) Zależnie od produktu wspólna organizacja rynków rolnych może przybierać różne formy.

(3) Aby osiągnąć cele określone w art. 33 Traktatu, w szczególności stabilizację rynku i odpowiedni poziom życia ludności wiejskiej, konieczne jest zapewnienie niektórych ustaleń ułatwiających dostosowanie podaży do wymagań rynkowych. Należy zapewnić środki dotyczące rynku wewnętrznego obejmujące w szczególności premie dla producentów mięsa baraniego i koziego oraz system prywatnego składowania.

(4) Kwota premii, która ma być przyznana producentom, musi uwzględniać różne specjalizacje systemów produkcji we Wspólnocie. Premia za kozy reproduktorki powinna być przyznawana producentom na określonych obszarach, na których hodowla kóz jest głównie nastawiona na produkcję mięsa koziego, a techniki hodowli kóz i owiec są w istocie podobne.

(5) Ponadto należy zabezpieczyć wypłatę premii dodatkowej producentom na obszarach, na których hodowla owiec i kóz stanowi działalność tradycyjną lub ma znaczny udział w gospodarce wiejskiej. Przyznanie premii dodatkowej należy ograniczyć do producentów, których gospodarstwa w co najmniej 50 % są wykorzystywane rolniczo na obszarach mniej uprzywilejowanych, jak określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 27 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), zmieniającym i uchylającym niektóre rozporządzenia⁽¹⁰⁾.

(6) Do celów administracyjnych wskazane jest, by najwcześniejszy termin wypłaty premii zbiegał się w czasie z początkiem roku budżetowego. W celu uzyskania pożądanego wpływu na gospodarkę premie muszą być przyznawane w określonych terminach.

(7) Konieczne jest zapewnienie możliwości zmiany kwot premii w świetle rozwoju produkcji, produktywności i rynków.

(8) Aby uniknąć wspierania produkcji i wzrostu wydatków, właściwe jest utrzymanie dla producentów pułapów indywidualnych. Całkowita liczba praw do premii każdego Państwa Członkowskiego powinna być ustalana na podstawie poziomów już ustanowionych.

(9) Z praw do premii nie należy wykluczać obecnych i nowych producentów, których pułapy indywidualne z różnych powodów nie odpowiadają zmienionym warunkom ich stad. Dlatego należy przewidzieć, by rezerwy krajowe były wykorzystywane w taki sposób, w jaki są składowane i zarządzane zgodnie z kryteriami wspólnotowymi. Z tego samego względu przeniesienie praw do premii bez przekazania gospodarstwa powinno podlegać przepisom, na mocy których część przeniesionych praw zostaje wycofana bez płatności wyrównawczej i zostaje przydzielona do rezerwy krajowej.

(10) Aby zezwolić producentom na zmniejszenie produkcji na czas ograniczony, należy umożliwić Państwom Członkowskim uwzględnienie możliwości czasowego przeniesienia praw do premii.

(11) Należy utworzyć powiązanie pomiędzy strefami lub rejonami wrażliwymi a hodowlą owiec i kóz, tak by zapewnić utrzymanie takiej produkcji, szczególnie na obszarach, na których taka hodowla jest istotna dla gospodarki lokalnej.

(12) W różnych rejonach produkcyjnych Wspólnoty warunki hodowli owiec i kóz oraz dochody producentów są znacznie zróżnicowane. Dlatego właściwe jest zapewnienie elastycznych ram wspólnotowych płatności dodatkowych dla Państw Członkowskich, ustalanych i wypłacanych w granicach ustalonych całkowitych kwot i zgodnie z niektórymi wspólnymi kryteriami, tak by właściwie reagować na strukturalne i naturalne różnice oraz zróżnicowane potrzeby tego sektora. Całkowite kwoty należy przydzielić Państwom Członkowskim na podstawie ich udziału w wypłaconych premiach. Wspólne kryteria mają na celu, między innymi, zapobiec skutkom dyskryminacyjnym powodowanym przez płatności dodatkowe oraz w pełni uwzględnić odnośne wielostronne zobowiązania Wspólnoty. W szczególności istotne jest, by Państwa Członkowskie były zobowiązane działać wyłącznie w oparciu o obiektywne kryteria, bacznie i w pełni zważały na pojęcie równego traktowania i unikały zakłóceń rynku i konkurencji.

(13) Środki interwencyjne przybierają formę pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania, która najmniej wpływa na normalny obrót produktów. Celem zapewnienia właściwego stosowania takiej pomocy Komisja powinna być w pełni informowana o rozwoju cen na wspólnym rynku mięsa baraniego i koziego.

(14) Zgodnie z zasadą ogólną przyjmuje się, że w każdym przypadku, gdy niektóre kryteria związane z ceną rynkową są spełnione, decyzję o przyznaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania należy podjąć w kontekście procedury przetargowej. Jednakże pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania można by uczynić skuteczniejszą, gdyby z góry ustalono kwotę takiej pomocy, w przypadku gdy konieczne okazuje się pilne odwołanie się do prywatnego składowania w świetle szczególnie trudnej sytuacji rynkowej na jednym lub na kilku obszarach notowań. Dlatego konieczne jest upoważnienie Komisji do wcześniejszego ustalenia wysokości takiej pomocy, w przypadku gdy taka sytuacja rynkowa zaistnieje, nawet jeśli nie zostały spełnione przedmiotowe kryteria ceny rynkowej.

(15) Stabilizacji rynku wspólnotowego powinny służyć ustalenia handlowe w połączeniu z ustaleniami dotyczącymi cen, premii i ustaleniami interwencyjnymi, zawierające system należności celnych przywozowych.

(16) Właściwe organy powinny być w stanie nieustannie śledzić rozwój handlu, by oceniać rozwój sytuacji rynkowej i, stosownie do przypadku, ewentualne zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu należy wydawać pozwolenia na przywóz i, stosownie do przypadku, odpowiadających im pozwoleń na wywóz, dających gwarancję wywiązania się z transakcji, w odniesieniu do których wnioskuje się o takie pozwolenia.

(17) Aby zapobiec lub przeciwdziałać niekorzystnym skutkom na rynku we Wspólnocie wynikającym z przywozu niektórych produktów rolnych, przywóz jednego lub więcej takich produktów musi podlegać, jeżeli spełnione są niektóre warunki, dodatkowym należnościom przywozowym.

(18) Stosowne jest, na określonych warunkach, upoważnienie Komisji do ustanawiania i zarządzania kontyngentami taryfowymi, wynikającymi z umów międzynarodowych zawartych zgodnie z postanowieniami Traktatu lub z innych aktów prawnych Rady.

(19) W uzupełnieniu opisanego powyżej systemu należy przewidzieć w stopniu niezbędnym do jego właściwego funkcjonowania całkowity lub częściowy zakaz stosowania zasad uszlachetniania czynnego lub biernego, w przypadku gdy wymaga tego sytuacja na rynku.

(20) Dzięki systemowi ceł nie jest konieczne stosowanie pozostałych środków ochronnych na granicach zewnętrznych Wspólnoty. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach mechanizm wspólnych cen i ceł może okazać się nieodpowiedni. W takich przypadkach, aby uniknąć pozostawienia rynku Wspólnoty bez ochrony przed wynikającymi zakłóceniami w następstwie zniesienia barier przywozowych, Wspólnota powinna być zdolna do bezzwłocznego podjęcia wszelkich niezbędnych środków. Takie środki muszą być zgodne ze zobowiązaniami Wspólnoty, włącznie ze zobowiązaniami międzynarodowymi.

(21) Może istnieć konieczność podjęcia środków, gdy istotny wzrost lub spadek cen zakłóca rynek Wspólnoty lub powoduje ryzyko wystąpienia zakłóceń.

(22) Ograniczenia swobodnego przepływu wynikające z zastosowania środków mających na celu zapobieżenie rozprzestrzenianiu się chorób zwierząt mogą powodować trudności na rynku jednego lub więcej Państw Członkowskich. Aby zaradzić takim sytuacjom, może być konieczne wprowadzenie nadzwyczajnych środków wspierania rynku.

(23) Przyznanie niektórych rodzajów pomocy mogłoby zagrozić właściwemu funkcjonowaniu jednolitego rynku opartego na wspólnych cenach. Dlatego do mięsa baraniego i koziego należy stosować postanowienia Traktatu regulujące pomoc państwa.

(24) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady nr 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽¹¹⁾.

(25) Wydatki poniesione przez Państwa Członkowskie w trakcie wypełniania zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia wchodzą w zakres rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽¹²⁾.

(26) Istnieją obawy wpływu hodowli owiec i kóz na środowisko naturalne w niektórych regionach Wspólnoty. Komisja powinna sporządzić sprawozdanie w tej sprawie w oparciu o nabyte doświadczenie, wraz z dołączonymi do niego propozycjami, w razie potrzeby.

(27) Zmiana ustaleń wynikających z rozporządzenia (WE) nr 2467/98 na ustalenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu może spowodować trudności, które nie są przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. W celu pokonania takich trudności, należy umożliwić Komisji przyjęcie rozwiązań przejściowych. Komisja powinna być również upoważniona do rozwiązywania specyficznych problemów praktycznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Wspólna organizacja rynku mięsa baraniego i koziego składa się z systemu rynku wewnętrznego i systemu handlu oraz obejmuje następujące produkty:

	Kod CN	Wyszczególnienie
a)	0104 10 30	Jagnięta (do jednego roku życia)
	0104 10 80	Owce żywe inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi i jagnięta
	0104 20 90	Kozy żywe inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi
	0204	Mięso baranie lub kozie: świeże, chłodzone lub mrożone
	0210 99 21	Mięso baranie lub kozie: z kością, solone, w solance, suszone lub wędzone
	0210 99 29	Mięso baranie lub kozie: bez kości, solone, w solance, suszone lub wędzone
b)	0104 10 10	Owce żywe - zwierzęta hodowlane czystej krwi
	0104 20 10	Kozy żywe - zwierzęta hodowlane czystej krwi
	0206 80 99	Jadalne podroby baranie i kozie: świeże lub chłodzone, inne niż przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
	0206 90 99	Jadalne podroby baranie i kozie: zamrożone, inne niż te przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
	0210 99 60	Jadalne podroby baranie i kozie: solone, w solance, suszone lub wędzone
	ex 1502 00 90	Tłuszcze owcze i kozie, inne niż tłuszcze z pozycji 1503
c)	1602 90 72 1602 90 74	Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso lub podroby baranie lub kozie, niegotowane; mieszanki gotowanego i niegotowanego mięsa lub podrobów
d)	1602 90 76	Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso lub podroby baranie lub kozie, inne niż niegotowane albo mieszanki
	1602 90 78

TYTUŁ  I

RYNEK WEWNĘTRZNY

Artykuł  2

W celu wsparcia działań podejmowanych przez organizacje handlowe i wspólne organizacje handlowe w celu ułatwienia dostosowania dostaw do wymagań rynku mogą być podjęte następujące środki wspólnotowe w odniesieniu do produktów wyszczególnionych w art. 1:

a) środki mające na celu poprawę hodowli owiec i kóz;

b) środki mające na celu wsparcie lepszej organizacji produkcji, przetwarzania i obrotu;

c) środki mające na celu poprawę jakości;

d) środki umożliwiające ustalanie prognoz krótkoterminowych i długoterminowych na podstawie zastosowanych środków produkcji;

e) środki ułatwiające odnotowywanie tendencji w zakresie cen rynkowych.

Ogólne zasady dotyczące tych środków przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 37 ust. 2 Traktatu.

ROZDZIAŁ  I

PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNIE

Artykuł  3 ¹

(skreślony)

Sekcja  1

Premia za owce maciorki i kozy reproduktorki

Artykuł  4 ²

(skreślony)

Sekcja  2

Premia dodatkowa

Artykuł  5 ³

(skreślony)

Sekcja  3

Przepisy wspólne

Artykuł  6 ⁴

(skreślony)

Artykuł  7 ⁵

(skreślony)

Sekcja  4

Limity indywidualne

Artykuł  8 ⁶

(skreślony)

Artykuł  9 ⁷

(skreślony)

Artykuł  10 ⁸

(skreślony)

ROZDZIAŁ  II

PŁATNOŚCI DODATKOWE

Artykuł  11 ⁹

(skreślony)

Artykuł  11a ¹⁰

Całkowite kwoty, o których mowa w artykule 11 ust. 1 stosuje się zgodnie z harmonogramem przyrostu wyznaczonym w artykule 1a rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999.

ROZDZIAŁ  III

PRYWATNE SKŁADOWANIE

Artykuł  12

1. Komisja może zdecydować o przyznaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania, gdy w jednym lub kilku obszarach notowań istnieje szczególnie trudna sytuacja rynkowa. Obszar notowań oznacza:

a) Wielką Brytanię;

b) Irlandię Północną;

c) każde inne, rozpatrywane osobno, Państwo Członkowskie.

Taka pomoc jest wprowadzana w ramach procedury przetargowej.

Jednakże można zdecydować o przyznaniu takiej pomocy w ramach procedury ustalania z góry, w przypadku gdy konieczne okazuje się pilne odwołanie się do prywatnego składowania.

2. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się i o przyznaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania decyduje się zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

TYTUŁ  II

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł  13

1. Przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz.

Pozwolenia na przywóz i wywóz są ważne w całej Wspólnocie.

Pozwolenia wydają Państwa Członkowskie każdemu wnioskodawcy bez względu na położenie jego siedziby we Wspólnocie oraz bez uszczerbku dla środków podejmowanych w związku ze stosowaniem przepisów art. 16.

Takie pozwolenia wydawane są po złożeniu zabezpieczenia gwarantującego, że produkty zostaną przywiezione lub wywiezione w okresie ważności pozwolenia; z wyjątkiem wystąpienia przypadków siły wyższej, zabezpieczenie zostaje utracone całkowicie lub częściowo, jeśli w danym okresie przywóz lub wywóz nie jest realizowany lub jeśli jest realizowany tylko częściowo.

2. Wykaz produktów objętych pozwoleniami na wywóz, okres ważności pozwoleń i pozostałe szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł  14

Do produktów wymienionych w art. 1 stosuje się stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej.

Artykuł  15

1. W celu zapobieżenia lub przeciwdziałania szkodliwemu oddziaływaniu na rynek na terenie Wspólnoty, które może wyniknąć z przywozu niektórych produktów wymienionych w art. 1, przywóz jednego lub kilku takich produktów po stawce celnej ustanowionej we Wspólnej Taryfie Celnej podlega obowiązkowi opłaty dodatkowej należności przywozowej, jeżeli spełnione są warunki, które ma ustalić Komisja zgodnie z art. 4, chyba że przywóz nie stwarza ryzyko zakłóceń na rynku Wspólnoty, lub skutki byłyby nieproporcjonalne do zamierzonego celu.

2. Przywóz po cenie poniżej poziomu zgłoszonego przez Wspólnotę do Światowej Organizacji Handlu ("cena spustowa") może podlegać dodatkowej należności przywozowej.

W przypadku gdy w dowolnym roku, w którym powstają skutki niepożądane określone w ust. 1 lub istnieje prawdopodobieństwo ich powstania, wielkość przywozu przekracza poziom oparty na możliwościach dostępu do rynku definiujących przywóz jako procent odnośnej konsumpcji krajowej w okresie poprzednich trzech lat ("wielkość spustowa"), można nałożyć dodatkowe należności przywozowe.

3. Ceny importowe, które będą uwzględniane przy nakładaniu dodatkowych należności przywozowych zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy, są ustalane na podstawie cen importowych cif przesyłki, której to dotyczy.

Ceny importowe cif są w tym celu porównywane z cenami reprezentatywnymi produktu na rynku światowym lub wspólnotowym rynku importowym.

4. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2. Zasady te przede wszystkim określają produkty, na które można nałożyć dodatkowe opłaty przywozowe.

Artykuł  16

1. Kontyngenty taryfowe na produkty wymienione w art. 1, wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu lub z jakichkolwiek innych postanowień Rady, ustanawia i zarządza się zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi na podstawie procedury ustanowionej w art. 25 ust. 2.

2. Kontyngenty są zarządzane poprzez stosowanie jednej z poniżej wymienionych metod lub ich kombinacji:

a) metoda oparta na chronologicznej kolejności składania wniosków (zasada: "pierwszy zgłoszony, pierwszy obsłużony");;

b) metoda rozdysponowania proporcjonalnie do ilości podanych we wnioskach w chwili ich składania (z wykorzystaniem metody "równoczesnego analizowania wniosków");

c) metoda oparta na uwzględnianiu tradycyjnej struktury handlu (metoda "przywozów tradycyjnych lub nowych").

Można przyjąć inne odpowiednie metody. Nie mogą one wprowadzać dyskryminacji między danymi podmiotami.

3. Stosownie do przypadku, przyjęte metody zarządzania kontyngentami przykładają należytą wagę do wymagań podaży na rynku Wspólnoty i do konieczności ochrony równowagi tego rynku.

4. Szczegółowe zasady określone w ust. 1:

a) ustalają kontyngenty roczne, jeśli to konieczne, odpowiednio rozłożone w skali roku;

b) określają stosowaną metodę zarządzania;

c) obejmują, stosownie do przypadku, gwarancje obejmujące charakter, pochodzenie i źródło pozyskania produktu oraz, jeżeli jest to właściwe, utrzymywania tradycyjnej struktury handlu;

d) przewidują uznanie dokumentu używanego do weryfikacji gwarancji określonych w lit. c); oraz

e) ustanawiają warunki wydawania pozwolenia na przywóz oraz terminu ich ważności.

Artykuł  17

1. W zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku produktów określonych w art. 1 niniejszego rozporządzenia Rada, na wniosek Komisji, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 37 ust. 2 Traktatu, może w szczególnych przypadkach zakazać w całości lub w części stosowania zasad uszlachetniania czynnego w odniesieniu do produktów wymienionych we wspomnianym art. 1.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeżeli nagle zaistnieje sytuacja określona w ust. 1 i rynek wspólnotowy zostanie zakłócony lub narażony na zakłócenie przez zasady uszlachetniania czynnego i biernego, Komisja na żądanie Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy podejmuje decyzję o zastosowaniu niezbędnych środków; Rada i Państwa Członkowskie zostają powiadomione o tych środkach, które obowiązują przez nie więcej niż sześć miesięcy i są stosowane natychmiast. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek Państwa Członkowskiego, podejmuje wyżej wymienioną decyzję w ciągu tygodnia od wpłynięcia wniosku.

3. Środki przyjęte przez Komisję mogą być przedstawione Radzie przez Państwo Członkowskie w ciągu tygodnia od dnia, w którym Państwo Członkowskie zostało o nich powiadomione. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może potwierdzić, zmienić lub uchylić decyzję Komisji.

Jeżeli w ciągu trzech miesięcy Rada nie podejmie żadnego działania, decyzję Komisji uważa się za uchyloną.

Artykuł  18

1. Ogólne zasady dotyczące interpretacji Nomenklatury Scalonej, jak również szczegółowe zasady jej stosowania stosuje się w odniesieniu do klasyfikacji taryfowej produktów określonych w art. 1. Nomenklaturę taryfową wynikającą ze stosowania niniejszego rozporządzenia włącza się do Wspólnej Taryfy Celnej.

2. Chyba że niniejsze rozporządzenie lub przepisy przyjęte na jego mocy stanowią inaczej, w handlu z państwami trzecimi zabronione jest:

a) nakładanie jakiejkolwiek opłaty o skutku równoważnym do opłaty celnej;

b) stosowania jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym.

Artykuł  19

1. Jeżeli, z powodu zwiększenia przywozu lub wywozu, wspólnotowy rynek jednego lub więcej produktów wymienionych w art. 1 zostaje dotknięty lub jest zagrożony poważnymi zakłóceniami mogącymi zagrozić realizacji celów określonych w art. 33 Traktatu, w handlu z krajami trzecimi można zastosować odpowiednie środki do czasu ustąpienia takiego zakłócenia lub groźby zakłócenia.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje ogólne zasady stosowania niniejszego ustępu i definiuje przypadki i ograniczenia, w ramach których Państwa Członkowskie mogą zastosować środki ochronne.

2. W razie zaistnienia sytuacji określonej w ust. 1, Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o zastosowaniu niezbędnych środków. Powiadamia ona Państwa Członkowskie o wymienionych środkach, które stosuje się niezwłocznie. W przypadku gdy Komisja otrzymuje wniosek od Państwa Członkowskiego, podejmuje stosowną decyzję w ciągu trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku.

3. Każde z Państw Członkowskich może przedłożyć Radzie środek, o którym zadecydowała Komisja w terminie trzech dni roboczych następujących po dniu zawiadomienia ich o tej decyzji. Rada zbiera się bezzwłocznie. Może ona, stanowiąc większością kwalifikowaną, zmienić lub uchylić środek, o którym mowa.

4. Niniejszy artykuł stosuje się z uwzględnieniem zobowiązań Wspólnoty, z jej zobowiązaniami międzynarodowymi włącznie.

TYTUŁ  III

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  20

Państwa Członkowskie rejestrują ceny owiec i ich mięsa w oparciu o zasady, które mają być ustanowione przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł  21

1. W przypadku gdy na rynku Wspólnoty odnotowany jest znaczny wzrost cen i taka sytuacja prawdopodobnie będzie się utrzymywać, zakłócając rynek lub stwarzając zagrożenie zakłócenia rynku, mogą zostać podjęte niezbędne środki zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

2. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zostają przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł  22 ¹¹

1. W celu uwzględnienia ograniczeń swobodnego obrotu, które mogą wynikać z zastosowania środków mających na celu zwalczanie rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych, mogą być podejmowane nadzwyczajne środki wspierania rynku dotkniętego tymi ograniczeniami, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25 ust. 2. Środki te są podejmowane na wniosek zainteresowanych Państw Członkowskich. Mogą być one podejmowane jedynie wtedy, gdy zainteresowane Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie podjęły środki weterynaryjne i zdrowotne w celu szybkiego stłumienia wybuchu choroby oraz wyłącznie w stopniu i na okres ściśle niezbędny dla wsparcia danego rynku.

2. W odniesieniu do środków nadzwyczajnych, o których mowa w ust. 1, które są bezpośrednio związane ze środkami weterynaryjnymi i zdrowotnymi, Wspólnota zapewnia częściowe finansowanie równoważne 50 % wydatków ponoszonych przez Państwa Członkowskie i 60 % takich wydatków w przypadku zwalczania pryszczycy.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że w przypadku gdy producenci wnoszą wkład do wydatków ponoszonych przez Państwa Członkowskie, nie powoduje to zakłóceń konkurencji pomiędzy producentami w różnych Państwach Członkowskich.

4. Artykuły 87, 88 i 89 Traktatu nie mają zastosowania do wkładów pieniężnych Państw Członkowskich na rzecz środków nadzwyczajnych, o których mowa w ust. 1.

Artykuł  23

Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego rozporządzenia art. 87, 88 i 89 Traktatu stosuje się do produkcji i handlu produktami określonymi w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  24

Państwa Członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia.

Zasady przekazywania i rozpowszechniania takich informacji przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł  25

1. Komisja wspierana jest przez Komitet Zarządzający ds. Owiec i Kóz, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, na którego czele stoi przedstawiciel Komisji.

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Ustala się okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  26

Środki, zarówno niezbędne, jak i odpowiednio uzasadnione w rozwiązywaniu, w razie nagłej konieczności, problemów praktycznych i szczególnych, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Środki te mogą stanowić odstępstwo od przepisów niektórych części niniejszego rozporządzenia, ale tylko w takim stopniu i na taki okres, które są bezwzględnie konieczne.

Artykuł  27

Rozporządzenie (WE) nr 1258/1999 i przepisy przyjęte do jego wykonania stosuje się również do wydatków ponoszonych przez Państwa Członkowskie na wykonanie zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  28

Nie później niż do dnia 31 grudnia 2005 r. Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie skutków, jakie hodowla owiec i kóz wywarła na środowisku naturalnym w niektórych regionach Wspólnoty, jak również w sprawie wpływu systemu premii oraz w sprawie funkcjonowania systemu płatności dodatkowych, z uwzględnieniem skutków poprawy identyfikacji i rejestracji owiec oraz kóz. W stosownym przypadku, do sprawozdania dołącza się propozycje. W szczególności sprawozdanie uwzględnia sprawozdania Państw Członkowskich z wprowadzania w życie środków przewidzianych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1259/1999.

Artykuł  29

Rozporządzenia (EWG) nr 2644/80, (EWG) nr 3901/89, (EWG) nr 1323/90, (EWG) nr 3493/90, (EWG) nr 338/91 i (WE) nr 2467/98 tracą moc.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń są interpretowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia oraz należy je odczytywać zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku III.

Artykuł  30

Środki wymagane do ułatwienia przejścia od ustaleń przewidzianych w rozporządzeniach określonych w art. 29 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2.

Artykuł  31

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2002 r.

3. W odniesieniu do roku gospodarczego 2001 nadal mają zastosowanie rozporządzenia: (EWG) nr 2644/80, (EWG) nr 3901/89, (EWG) nr 1323/90, (EWG) nr 3493/90, (EWG) nr 338/91 i (WE) nr 2467/98.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 grudnia 2001 r.

	W imieniu Rady
	A. NEYTS-UYTTEBROECK
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 213 E z 31.7.2001, str. 275.

⁽²⁾ Opinia wydana dnia 25 października 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Opinia wydana dnia 17 października 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽⁴⁾ Dz.U. L 275 z 18.10.1980, str. 8.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 375 z 23.12.1989, str. 4. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1266/95 (Dz.U. L 123 z 3.6.1995, str. 3).

⁽⁶⁾ Dz.U. L 132 z 23.5.1990, str. 17. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 193/98 (Dz.U. L 20 z 27.1.1998, str. 18).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 337 z 4.12.1990, str. 7. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2825/2000 (Dz.U. L 328 z 23.12.2000, str. 1).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 41 z 14.2.1991, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2536/97 (Dz.U. L 347 z 18.12.1997, str. 6).

⁽⁹⁾ Dz.U. L 312 z 20.11.1998, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1669/2000 (Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 8).

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

⁽¹³⁾ Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 495/2001 (Dz.U. L 72 z 14.3.2001, str. 6).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ¹²

INDYWIDUALNE PRAWA DO PREMII ZA OWCE MACIORKI I KOZY

Państwo Członkowskie	Prawa (x 1 000)
Belgia	70
Republika Czeska	66,733
Dania	104
Niemcy	2.432
Estonia	48
Grecja	11.023
Hiszpania	19.580
Francja	7.842
Irlandia	4.956
Włochy	9.575
Cypr	472,401
Łotwa	18,437
Litwa	17,304
Luksemburg	4
Węgry	1.146
Malta	8,485
Niderlandy	930
Austria	206
Polska	335,88
Portugalia(1)	2.690
Słowenia	84,909
Słowacja	305,756
Finlandia	80
Szwecja	180
Zjednoczone Królestwo	19.492
Ogółem	81.667,905
(1) Z wyłączeniem programu ekstensyfikacji, przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1017/94 z dnia 26 kwietnia 1994 r. dotyczącym zmiany przeznaczenia gruntów z ornych na ekstensywny chów zwierząt gospodarskich w Portugalii (Dz.U. L 112 z 3.5.1994, str. 2). Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 2582/2001 (Dz.U. L 345 z 29.12.2001, str. 5).

ZAŁĄCZNIK  II ¹³

CAłKOWITE KWOTY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 11

(wyrażone w tysiącach euro)
Belgia	64
Republika Czeska	71
Dania	79
Niemcy	1.793
Estonia	51
Grecja	8.767
Hiszpania	18.827
Francja	7.083
Irlandia	4.875
Włochy	6.920
Cypr	441
Łotwa	19
Litwa	18
Luksemburg	4
Węgry	1.212
Malta	9
Niderlandy	743
Austria	185
Polska	355
Portugalia	2.275
Słowenia	86
Słowacja	323
Finlandia	61
Szwecja	162
Zjednoczone Królestwo	20.162

ZAŁĄCZNIK  III

Rozporządzenie (EWG) nr 1323/90	Niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 5
Rozporządzenie (EWG) nr 3493/90	Niniejsze rozporządzenie
art. 1 ust. 1	-
art. 1 ust. 2	-
art. 1 ust. 3	-
art. 1 ust. 4	art. 3 lit. a)
art. 1 ust. 5	art. 3 lit. b)
art. 2	art. 5
art. 3	-
art. 4	-
Rozporządzenie (EWG) nr 2467/98	Niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 1
art. 2	art. 2
art. 3	-
art. 4	art. 20
art. 5 ust. 1	art. 4 ust. 1
art. 5 ust. 2 i 3	art. 4 ust. 4
art. 5 ust. 4	-
art. 5 ust. 5	art. 6
art. 5 ust. 6	-
art. 5 ust. 7, 8, 9 i 10	-
art. 6 ust. 1, 2 i 3	-
art. 6 ust. 4 lit. a)	-
art. 6 ust. 4 lit. b)	art. 9 ust. 2 i 3
art. 6 ust. 4 lit. c)	art. 9 ust. 4
art. 6 ust. 4 lit. d)	-
art. 6, ust. 4, lit. e)	-
art. 6 ust. 4 lit. f)	-
art. 6 ust. 5	-
art. 6 ust. 6	-
art. 7	-
art. 8	-
art. 9	-
art. 10	-
art. 11	-
art. 12	-
art. 13	-
art. 14	art. 14
art. 15	art. 15
art. 16	art. 16
art. 17	art. 17
art. 18	art. 18
art. 19	art. 19
art. 20	art. 22
art. 21	art. 23
art. 22	art. 24
art. 23	art. 25
art. 25	-
art. 26	-
art. 27	-
art. 28	-

1 Art. 3 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

2 Art. 4 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

3 Art. 5 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

4 Art. 6 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

5 Art. 7 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

6 Art. 8 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

7 Art. 9 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

8 Art. 10 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

9 Art. 11 skreślony przez art. 152 lit. c) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

10 Art. 11a dodany przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

11 Art. 22 zmieniony przez art. 6 rozporządzenia nr 1913/2005 z dnia 23 listopada 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.307.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 grudnia 2005 r.

12 Załącznik I zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

13 Załącznik II zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2001.341.3
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 2529/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego
• Data aktu: 19/12/2001
• Data ogłoszenia: 22/12/2001
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 22/12/2001, 01/01/2002