..................................................Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Ze względu na wielowątkowość postępowań antydumpingowych i niejednolitość techniki legislacyjnej w tym zakresie obowiązywanie konkretnych ceł antydumpingowych nakładanych przez prawodawcę wspólnotowego należy oceniać kompleksowo w kontekście wszystkich aktów prawnych dotyczących przedmiotowych środków. W związku z tym nin. rozporządzenie należy odczytywać łącznie z rozporządzeniem nr 1279/2007 z dnia 30 października 2007 r. nakładającym ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych lin i kabli żelaznych lub stalowych pochodzących z Federacji Rosyjskiej oraz uchylającym środki antydumpingowe na przywóz niektórych lin i kabli żelaznych lub stalowych pochodzących z Tajlandii i Turcji (Dz.U.UE.L.07.285.1) oraz aktami powiązanymi z oboma rozporządzeniami.
.................................................
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,
A. PROCEDURA
1. Środki tymczasowe
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 230/2001(2) ("rozporządzenie tymczasowe"), Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych lin i kabli żelaznych lub stalowych pochodzących z Republiki Czeskiej, Rosji, Tajlandii i Turcji oraz na zatwierdzone przedsięwzięcia oferowane przez niektórych producentów eksportujących z Republiki Czeskiej i Turcji.
(2) Żadne cła tymczasowe nie zostały nałożone na przywóz z Republiki Korei ("Korei") i Malezji z uwagi na ujawnienie w obydwu przypadkach marginesów dumpingu de minimis.
2. Dalsza procedura
(3) Po ujawnieniu istotnych faktów i okoliczności, na podstawie których zdecydowano się nałożyć tymczasowe środki antydumpingowe, wiele zainteresowanych stron przedłożyło swoje uwagi na piśmie. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, także umożliwiono wypowiedzenie się.
(4) Komisja nadal poszukiwała i sprawdzała wszelkie informacje uznane za konieczne do opracowania ostatecznych ustaleń.
(5) Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach na podstawie których zamierzano zalecić:
a) nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz lin stalowych pochodzących z Republiki Czeskiej, Rosji, Tajlandii i Turcji oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego;
b) zakończenie postępowań dotyczących przywozu stalowych lin pochodzących z Korei i Malezji bez nakładania ceł.
(6) Stronom przyznano również czas na przedstawienie uwag w sprawie niniejszego ujawnienia.
(7) Uwagi w formie ustnej i pisemnej złożone przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i, w uzasadnionych przypadkach, ostateczne ustalenia zostały odpowiednio zmienione.
B. PRODUKT OBJĘTY PROCEDURĄ ORAZ PRODUKT PODOBNY
1. Produkt objęty procedurą
(8) Rozporządzenie tymczasowe zawiera opis produktu objętego procedurą jako lin i kabli, w tym lin zamkniętych, z żelaza lub stali, ale nie ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego powyżej 3 mm, z dołączonym osprzętem lub bez (określane w branży terminem liny z drutów stalowych).
(9) Niektóre zainteresowane strony ponowiły swoje roszczenie, by liny stalowe zostały podzielone na dwie grupy: niektóre ze stron rozróżniały tak zwane liny stalowe ogólnego zastosowania oraz liny stalowe o wysokiej sprawności, podczas gdy jeszcze inne rozróżniały standardowe liny ogólnego zastosowania i liny specjalnego zastosowania. Strony twierdziły, że te liny nie mogą być uznawane za ten sam produkt po uwzględnieniu ich odmiennej charakterystyki fizycznej i technicznej, odmiennych metod produkcji, braku znaczącej wymienności, odrębnych rynków docelowych oraz braku znaczącej konkurencji.
(10) W tym względzie należy najpierw zauważyć, że chociaż liny stalowe są produkowane w szerokim asortymencie z pewnym zróżnicowaniem fizycznym i technicznym, to jednak wszystkie posiadają tę samą podstawową charakterystykę fizyczną (tj. druty stalowe, które tworzą splotkę; splotki, które są owinięte wokół rdzenia i tworzą liny, oraz sam rdzeń) oraz tę samą podstawową charakterystykę techniczną (wszystkie mają określoną liczbę drutów w splotce, splotek w linie, określoną średnicę i budowę). Produkty z dolnej i górnej półki nie są wymienne, w przeciwieństwie do produktów z grup sąsiadujących. Ustalono zatem, że pewien stopień nakładania się i konkurencji istnieje między linami stalowymi z różnych grup. Co więcej, produkty z tej samej grupy mogą mieć różne zastosowania.
(11) Po drugie, rozróżnienie między linami stalowymi ogólnego zastosowania oraz o wysokiej sprawności oparte jest na ich zastosowaniach, tj. liny stalowe nadające się do różnych zastosowań w przeciwieństwie do lin stalowych, które mogą być wykorzystywane wyłącznie w określonych przypadkach. Należy zauważyć, że zainteresowane strony nie były w stanie wykazać, że istnieje wyraźne rozróżnienie między dowolną z tych dwóch grup. Co więcej, takie zróżnicowanie nie uwzględnia faktu, że istnieją grupy sąsiadujące, w których liny stalowe ogólnego zastosowania konkurują bezpośrednio z linami stalowymi specjalnego zastosowania, a co za tym idzie, są wymienne.
(12) Wreszcie rozróżnienie między linami stalowymi standardowymi i specjalnymi dotyczy faktu ich wyprodukowania zgodnie z określoną normą (ISO, DIN itd.) lub ich niezgodności ze standardem ("specjalne liny stalowe"; te specjalne liny stalowe są czasami modyfikacją standardowych), niezależnie od konkretnego zastosowania liny stalowej. Należy wspomnieć, że podstawowa charakterystyka fizyczna i techniczna jest wspólna dla obu, niezależnie od tego czy są to liny stalowe standardowe czy też specjalne. Ponadto istnieją sąsiadujące grupy produktów, w których standardowa lina stalowa konkuruje ze specjalną, gdyż obydwie mogą być stosowane do tych samych celów, a co za tym idzie, są wymienne.
(13) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 9-13 rozporządzenia tymczasowego znajdują niniejszym potwierdzenie.
2. Produkt podobny
(14) W rozporządzeniu tymczasowym uznano, że liny stalowe produkowane i sprzedawane przez branżę wspólnotową we Wspólnocie niczym nie różnią się od lin stalowych wywożonych do Wspólnoty z zainteresowanych krajów i od tych produkowanych i sprzedawanych na rynkach krajowych zainteresowanych krajów. Podobnie liny stalowe produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w Korei są takie same jak te pochodzące z Rosji i wywożone do Wspólnoty.
(15) Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że liny stalowe sprzedawane przez branżę wspólnotową we Wspólnocie różnią się od tych przywożonych z zainteresowanych krajów. W szczególności twierdzono, że liny stalowe przywożone z zainteresowanych krajów były linami stalowymi ogólnego zastosowania, podczas gdy te sprzedawane przez branżę wspólnotową były głównie linami stalowymi o wysokiej sprawności. Stąd postępowanie powinno ograniczać się do lin stalowych ogólnego zastosowania, jeżeli w ogóle. Zażądano również, by liny stalowe projektowe zostały wyłączone z zakresu środków, jako że branża wspólnotowa jest w zasadzie wyłącznym dostawcą na rynku Wspólnoty.
(16) Należy zauważyć, że w postępowaniach antydumpingowych produkt objęty procedurą oraz produkt podobny są definiowane poprzez odniesienie do podstawowej charakterystyki fizycznej, technicznej i/lub chemicznej oraz podstawowe zastosowanie. Z chwilą zdefiniowania produktu objętego procedurą, tj. produkt produkowany w zainteresowanych krajach i wywożony do Wspólnoty, należy ustalić, czy produkt produkowany i sprzedawany na rynkach krajowych w zainteresowanych krajach oraz produkt produkowany i sprzedawany przez branżę wspólnotową we Wspólnocie są takie same jak produkt objęty procedurą. W tym względzie fakt, że określony rodzaj produktu nie jest produkowany we Wspólnocie jest bez znaczenia.
(17) Co się tyczy w szczególności lin stalowych projektowych, które są opracowane zgodnie z wymogami klienta i są wytwarzane po udzieleniu zamówień w drodze przetargu, należy zaznaczyć, że posiadają one tę samą podstawową charakterystykę fizyczną i techniczną co pozostałe liny stalowe. W każdym razie nawet jeśli branża wspólnotowa dysponuje wyraźną przewagą wynikającą z bliskości, to należy wspomnieć, że nic nie stoi na przeszkodzie, by producenci eksportujący uczestniczyli w przetargach.
(18) Dlatego stwierdzono, że podstawowe charakterystyki fizyczne i techniczne oraz podstawowe zastosowania lin stalowych przywożonych z zainteresowanych krajów oraz tych produkowanych i sprzedawanych przez branżę wspólnotową we Wspólnocie, są takie same.
(19) Z uwagi na powyższe, ustalenia w motywach 9-13 rozporządzenia tymczasowego znajdują niniejszym potwierdzenie.
C. DUMPING
1. Ogólna metodologia
a) Wartość normalna
(20) Niektórzy współpracujący producenci eksportujący kwestionowali metodologię wykorzystywaną do ustalania kwot zysku powiększających koszty wytworzenia oraz koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne wydatki w przypadku uciekania się do tworzonych wartości normalnych. W przypadku rosyjskich i tajlandzkich współpracujących producentów eksportujących, Komisja bez uzasadnienia zawyżała marże zysku poprzez określenie całkowitych zysków netto wyłącznie na podstawie sprzedaży uzyskanej w normalnych warunkach handlu, a nie w oparciu o całkowite obroty całej sprzedaży produktu objętego procedurą na rynku krajowym. W przypadku czeskiego współpracującego producenta eksportującego, Komisja powinna wyłączyć sprzedaż krajową tych rodzajów lin stalowych, których wielkość sprzedaży jest niższa niż 5 % wielkości sprzedaży tego samego rodzaju lin wywożonych do Wspólnoty. Ponieważ ceny takiej sprzedaży zazwyczaj nie są brane pod uwagę przy ustalaniu wartości normalnej z racji braku ich reprezentatywności, powinny być one także pomijane przy określaniu marży zysku.
(21) Na mocy zapisu art. 2 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 384/96 ("podstawowe rozporządzenie") kwota zysków musi opierać się na danych dotyczących produkcji i sprzedaży, w normalnych warunkach handlu, produktu podobnego na rynku krajowym kraju wywozu, gdzie takie dane są dostępne. W rezultacie nie istnieje potrzeba wyrażania rozsądnej marży zysku w zestawie danych, w tym przychodów ze sprzedaży, które muszą zostać pominięte, jako będące poza normalnymi warunkami handlu. Z powyższego wynika również, że z chwilą ustalenia, że sprzedaż krajowa produktu podobnego jest reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 podstawowego rozporządzenia, właściwe byłoby wówczas uwzględnienie całej sprzedaży dokonywanej w normalnych warunkach handlu. Ponadto zysk wykorzystywany do sporządzania wartości normalnej jest ustalany na poziomie spółki i produktu podobnego. Sprzedaż krajowa w normalnych warunkach handlu dla danego modelu może być zróżnicowana w przypadku gdy sprzedaż ta jest osiągana w niereprezentatywnych ilościach w zestawieniu z wielkością wywożoną. Ceny takiej sprzedaży są tym samym pomijane jako niereprezentatywne do celów ustalenia wartości normalnej porównywalnego, wywożonego modelu. Wpływ wszelkich potencjalnie niereprezentatywnych danych jest neutralizowany z chwilą zagregowania sprzedaży wszystkich modeli sprzedawanych na rynku krajowym na poziomie spółki, pod warunkiem że całkowita sprzedaż krajowa w normalnych warunkach handlu przekracza 5 % wywozu do Wspólnoty.
(22) Ponadto współpracujący tajlandzki producent eksportujący kwestionował również zasadność marży zysku wynikającej ze stosowania wymienionej powyżej metodologii. Ustalana marża zysku wynikała z bezpośredniego stosowania odpowiedniej metodologii w odniesieniu do danych przedstawionych przez współpracującego producenta eksportującego.
(23) Tym samym roszczenia te zostały odrzucone.
(24) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 18-25 oraz 68-70 rozporządzenia tymczasowego znalazły niniejszym potwierdzenie.
b) Cena eksportowa oraz porównanie
(25) Wobec braku nowych informacji na temat ogólnej metodologii ustalania ceny eksportowej oraz porównania pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 26-28 rozporządzenia tymczasowego znajdują potwierdzenie.
c) Marginesy dumpingu dla badanych spółek
(26) Ogólna metodologia ustalania marginesów dumpingu dla badanych spółek opisana w motywie 29 tymczasowego rozporządzenia znajduje potwierdzenie.
(27) Należy wreszcie zauważyć, że w przypadkach gdzie producent eksportujący wywoził więcej niż jeden rodzaj produktu do Wspólnoty, średni ważony całkowity margines dumpingu był określany w drodze obliczenia dumpingu stwierdzonego w przypadku poszczególnych rodzajów bez zerowania ujemnych różnic między wartością normalną a ceną eksportową poszczególnych rodzajów.
d) Margines dumpingu dla spółek niewspółpracujących
(28) Wobec braku nowych informacji na temat ogólnej metodologii ustalania końcowych marginesów dumpingu tymczasowe ustalenia opisane w motywach 30-34 rozporządzenia tymczasowego znajdują niniejszym potwierdzenie.
2. Republika Czeska
(29) Wobec braku nowych informacji na temat braku współpracy jednego z czeskich producentów eksportujących z Republiki Czeskiej, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 30-34 rozporządzenia tymczasowego znajdują niniejszym potwierdzenie.
a) Wartość normalna
(30) Po nałożeniu ceł tymczasowych ŽDB a.s. przedstawiło dodatkowe wyjaśnienie w sprawie podziału kosztów sprzedaży ogólnych i administracyjnych. Koszty sprzedaży ogólne i administracyjne zostały zrewidowane przez pomniejszenie o pozycje, co do których zostało dowiedzione w stopniu zadowalającym Komisję, że nie mają żadnego związku z produkcją i sprzedażą produktu objętego procedurą.
b) Cena eksportowa
(31) ŽDB a.s. utrzymywała, że wywóz do Wspólnoty odbywający się za pośrednictwem jej powiązanego eksportera powinien zostać pominięty przy ustalaniu jego ceny eksportowej. Było to oparte na roszczeniu, że ten powiązany eksporter nie wywoził już lin stalowych do Wspólnoty, ponieważ ŽDB a.s. zlikwidował jeden ze swoich zakładów we wrześniu 2000 r. (po zakończeniu okresu badanego), który produkował większość lin stalowych sprzedawanych przez powiązanego eksportera w trakcie okresu badanego.
(32) Argument ten nie może być przyjęty. Zdarzenia, które miały miejsce po zakończeniu okresu badanego, mogą być brane pod uwagę w wyjątkowych przypadkach, pod warunkiem że nałożenie cła antydumpingowego na podstawie okresu badanego mogłoby być w oczywisty sposób niewłaściwe. W rzeczywistości zdarzenia te mogłyby zostać wykorzystane jedynie wówczas, gdy ich skutki są oczywiste, niekwestionowane, trwałe, niepodatne na manipulowanie i gdyby nie wynikały z umyślnego działania podejmowanego przez zainteresowane strony. Sam fakt, że jeden z zakładów produkcyjnych został zamknięty, nie przeszkadza powiązanemu eksporterowi w sprzedaży lin stalowych produkowanych w innym zakładzie ŽDB a.s. Należy również zauważyć, że ów powiązany eksporter od czasu do czasu sprzedawał liny stalowe produkowane w tym innym zakładzie w trakcie okresu badanego. Dlatego stwierdzono, że nie zostały spełnione warunki umożliwiające uwzględnienie rzekomego zaprzestania wywozu lin stalowych przez powiązanego eksportera przy ustalaniu ceny eksportowej ŽDB a.s.
(33) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 38 rozporządzenia tymczasowego znalazły niniejszym potwierdzenie.
c) Porównanie
(34) ŽDB a.s. kwestionowała 5 % dostosowanie zakładanej prowizji odejmowanej od cen naliczanych przez powiązanego eksportera niezależnym klientom ze Wspólnoty ponieważ nie odpowiadałoby to rzeczywiście uiszczanej prowizji. Ponadto ŽDB a.s. twierdziło, że powiązany eksporter powinien być traktowany jako dział wywozu ŽDB a.s. W przypadku gdyby obie spółki były powiązane i tworzyły jeden podmiot gospodarczy, odejmowanie zakładanej prowizji byłoby nieuzasadnione.
(35) Badanie ustaliło, że powiązany eksporter nie zastępuje działu wywozu ŽDB a.s. W rzeczywistości dział wywozu ŽDB a.s. również zajmuje się wywozem bez udziału powiązanego eksportera. Uczciwe porównanie na poziomie cen ex-works wymaga pomniejszenia cen naliczanych przez powiązanego eksportera niezależnym klientom we Wspólnocie w oparciu o zakładaną prowizję odpowiadającą dodatkowej roli handlowej powiązanego eksportera, która może zostać uznana za zbliżoną do roli pośrednika handlowego z prowizyjnym wynagrodzeniem. W rezultacie 5 % dostosowanie zostało utrzymane.
(36) ŽDB a.s. żądała dostosowania przy tworzeniu wartości normalnych z tytułu kosztów pakowania, ponieważ koszty te zostały ujęte w kosztach sprzedaży ogólnych i administracyjnych, a dostosowanie uwzględniające koszt szpul zostało dokonane w cenie eksportowej. Komisja ustaliła, że nie istnieją rzekome różnice w kosztach pakowania ujętych w cenie eksportowej i wartości normalnej na poziomie cen ex-works. W rzeczywistości kwoty z tytułu transportu, ubezpieczenia i pakowania podawane w pozycji koszty sprzedaży ogólne i administracyjne nie obejmowały żadnych kosztów pakowania, ponieważ były one równe kwotom podawanym w postaci dostosowania z tytułu samego frachtu krajowego i ubezpieczenia. Nawet zakładając, że ŽDB a.s. nie dokonało rozbicia kosztów transportu, ubezpieczenia i pakowania aby zażądać dostosowania wartości normalnej, roszczenie takie było nieuzasadnione, ponieważ dostosowanie zostało dokonane w odniesieniu do zgłaszanej kwoty z tytułu frachtu krajowego oraz ubezpieczenia. Tym samym roszczenie zostało odrzucone.
(37) Dostosowanie z tytułu kosztów transportu dla jednej transakcji zostało zmienione w celu wykorzystania rzeczywistych kosztów, ponieważ na etapie tymczasowym było ono oparte, z braku innych informacji, na danych szacunkowych.
(38) Tymczasowe ustalenia opisane w motywach 39 oraz 40 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone z wyjątkiem poprawek opisanych powyżej.
d) Margines dumpingu
(39) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, średnia ważona wartość normalna każdego rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(40) Po zrewidowaniu obliczeń ostatecznie ustalony margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła, wynosi w przypadku
- ŽDB a.s. 30,7 %.
(41) Wobec braku nowych informacji w tym względzie metodologia określona w motywie 43 rozporządzenia tymczasowego w celu ustalenia końcowego marginesu dumpingu została niniejszym potwierdzona. Na tej podstawie ostateczny końcowy margines dumpingu został ustalony na poziomie 47,1 %.
3. Republika Korei
a) Wartość normalna
(42) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii ustalania wartości normalnej, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 45-49 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Cena eksportowa
(43) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii ustalania ceny eksportowej, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 50 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
c) Porównanie
(44) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii porównywania, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 51-54 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone.
d) Margines dumpingu
(45) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia średnia ważona wartość normalna rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(46) Po zrewidowaniu obliczeń ostatecznie ustalone marginesy dumpingu, wyrażone jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła wynoszą w przypadku:
- Kiswire Ltd. 0 %
- Chung Woo Rope Co. 0 %
- DSR Wire Corp. 0 %.
(47) W motywie 57 rozporządzenia tymczasowego ustalono, że w zestawieniu z danymi zgłaszanymi przez Eurostat, trzej współpracujący producenci eksportujący wydają się stanowić całość koreańskiego wywozu do Wspólnoty w zakresie produktu objętego procedurą. Zgłaszający skargę twierdził, że koreańscy producenci, którzy nie współpracowali w badaniu, w rzeczywistości dokonali wywozu do Wspólnoty w trakcie okresu badanego i dlatego, zdaniem zgłaszającego skargę, konieczne mogłoby być nałożenie na ich wywóz pozostałego cła. Komisja mogła następnie potwierdzić, że w rzeczywistości przynajmniej jeden niewspółpracujący producent dokonał wywozu do Wspólnoty w trakcie okresu badanego.
(48) Mimo wysokiego poziomu współpracy stwierdzono, że jeden z producentów umyślnie nie współpracował i dlatego końcowy margines dumpingu został ustalony na poziomie najwyższego marginesu dumpingu dla reprezentatywnych transakcji dokonywanych przez współpracujących producentów eksportujących.
(49) Wreszcie średni ważony margines dumpingu dla Korei został ponownie obliczony. Proporcje wywozu do Wspólnoty ze strony eksporterów niewspółpracujących musiały zostać oszacowane na mocy art. 18 podstawowego rozporządzenia. W tym celu wykorzystano dane pochodzące z poprzedniego postępowania w sprawie tego samego produktu. Uzyskany margines dumpingu dla Korei wynosi mniej niż 2 % wyrażone jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła. Dlatego na podstawie art. 9 ust. 3 podstawowego rozporządzenia, badanie prowadzone w odniesieniu do Republiki Korei powinno zostać zakończone.
4. Malezja
a) Wartość normalna
(50) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii ustalania wartości normalnej, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 59 i 60 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Cena eksportowa
(51) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii ustalania ceny eksportowej, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 61 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
c) Porównanie
(52) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii porównania, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 52 i 63 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
d) Margines dumpingu
(53) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia średnia ważona wartość normalna każdego rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(54) Po zrewidowaniu obliczeń ostatecznie ustalony margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła, wynosi w przypadku:
- Kiswire Sdn. Bhd. 0 %.
(55) Zgłaszający skargę twierdził, że malezyjscy producenci, którzy nie współpracowali w badaniu, mogli dokonywać wywozu do Wspólnoty w trakcie okresu badanego. Ponieważ nie przedstawiono żadnych dowodów dla uzasadnienia tego roszczenia uznania, Komisja nie mogła potwierdzić, czy wywóz niewspółpracujących producentów do Wspólnoty rzeczywiście miał miejsce w okresie badanym.
(56) Tymczasowe ustalenia określone w motywie 66 rozporządzenia tymczasowego zostały tym samym potwierdzone. Dlatego na podstawie art. 9 ust. 3 podstawowego rozporządzenia, badanie w odniesieniu do Malezji powinno zostać zakończone.
5. Tajlandia
a) Wartość normalna
(57) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii ustalania wartości normalnej, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 68 i 70 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Cena eksportowa
(58) Współpracujący producent eksportujący twierdził, że przy sporządzaniu ceny eksportowej Komisja powinna wykorzystać dane w sprawie marż zysku uzyskanych przez jej powiązanych importerów zgodnie z art. 2 ust. 9 podstawowego rozporządzenia. Przedstawił on, iż powiązani importerzy działali również w charakterze niepowiązanych importerów przy przywozie produktów podobnych pochodzących z państw trzecich, oraz że marże zysku uzyskiwane z tego handlu powinny zostać wykorzystane.
(59) Jednakże art. 2 ust. 9 podstawowego rozporządzenia wymaga, by marże zysku wykorzystywane do tworzenia ceny eksportowej były na rozsądnym poziomie. Należy zauważyć, że jeden z danych powiązanych importerów nie wykazuje żadnego zysku oraz że poziom zysku innego powiązanego importera reprezentuje jedynie 0,8 % jego obrotów. Zyski na tym poziomie nie mogą być uznawane za rozsądne, szczególnie jeżeli porównamy je z marżami zysku współpracujących niepowiązanych importerów uzyskanymi w trakcie poprzedniego postępowania dotyczącego tego samego produktu.
(60) Co więcej, wątpliwe jest, czy marża zysku uzyskiwana przez powiązanego importera w ramach jego rzekomej roli w charakterze niepowiązanego importera może zostać uznana za wiarygodną ponieważ najprawdopodobniej będzie ona pod wpływem sprzedaży prowadzonej po cenach transferowych między powiązanymi stronami.
(61) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 71 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
c) Porównanie
(62) Producent współpracujący twierdził, że metodologia wykorzystywana przez Komisję w dostosowywaniu wartości normalnej rodzajów sugerowanych przez producenta eksportującego jako ściśle przypominających, w celu postawienia ich na poziomie porównywalnym z ceną eksportową, nie jest poprawna, ponieważ zawiera, poza różnicą w koszcie wytworzenia, kwotę kosztów sprzedaży ogólnych i administracyjnych oraz zysków, które nie powinny być brane pod uwagę.
(63) Zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. a) podstawowego rozporządzenia kwota dostosowania z tytułu różnic w "charakterystyce fizycznej" odpowiada rozsądnemu szacunkowi wartości rynkowej tej różnicy. W rezultacie rozsądny szacunek nie może ograniczać się do różnic w kosztach wytworzenia i musi również uwzględniać rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych kosztów oraz zysków.
(64) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 72 i 73 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
d) Margines dumpingu
(65) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, średnia ważona wartość normalna każdego rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(66) Po zrewidowaniu obliczeń ostatecznie ustalony margines dumpingu, wyrażony w jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła, wynosi w przypadku:
- Usha Siam Steel Industries Public Company Limited: 28,9 %.
(67) Wobec braku nowych informacji na temat metodologii wykorzystywanej do ustalania końcowego marginesu dumpingu, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 76 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone. Na tej podstawie ostateczny końcowy margines dumpingu zostaje ustalony na poziomie 42,8 %.
6. Turcja
a) Wartość normalna oraz cena eksportowa
(68) Wobec braku nowych informacji na temat wartości normalnej oraz ceny eksportowej, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 78-80 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Porównanie
(69) Nowe dowody zostały przedstawione w odniesieniu do dostosowania do wartości normalnej żądanej przez jednego producenta eksportującego z tytułu podatku w wysokości 3 % płaconego od przywożonych surowców nabywanych na warunkach odroczonej płatności i które nie zostałyby ściągnięte w odniesieniu do surowców do wykorzystania przy wytwarzaniu lin stalowych przeznaczonych na wywóz. Dowiedziono, w sposób zadowalający Komisję, że 3 % podatek obciążał surowce zawarte w linach stalowych sprzedawanych na rynkach krajowych, a nie był on pobierany w odniesieniu do surowców zawartych w linach stalowych wywożonych do Wspólnoty. W rezultacie roszczenie zostało przyjęte.
(70) Jeden producent eksportujący ponowił swoje żądanie dokonania dostosowania wartości normalnej z tytułu różnic w poziomie handlu, uzasadniając to faktem, że cały wywóz do Wspólnoty trafia do detalistów, natomiast sprzedaż krajowa trafia do detalistów i użytkowników końcowych. Nowe wyjaśnienia oraz dowody, które zostały przedstawione, mają pomóc w ustaleniu, że ten producent eksportujący pełnił różne funkcje w ramach wspomnianych dwóch kanałów dystrybucji. Podana powyżej informacja została przedstawiona na bardzo zaawansowanym etapie badania i nie była nigdy wcześniej wymieniana, chociaż zadawano pytania dotyczące różnic w funkcjach pełnionych w odniesieniu do krajowych użytkowników końcowych i detalistów, po zapoznaniu się z odpowiedziami na pytania kwestionariusza i ponownie w czasie badaniu na miejscu. Odpowiedzi z kwestionariusza, odpowiedź na żądanie przesłania dodatkowych informacji oraz wyjaśnień uzyskanych na miejscu uzasadniały różnicę w cenie wyłącznie faktem konieczności odsprzedaży produktów przez detalistów, którzy tym samym nie byli w stanie zaakceptować cen na poziomie użytkownika. Ponadto Komisja ponownie sprawdziła, czy zachowana została różnica w cenach poprzez porównanie cen naliczanych użytkownikom końcowym i detalistom za ten sam rodzaj lin stalowych i w tym samym miesiącu, z uwzględnieniem wysokiej inflacji w Turcji w trakcie okresu badanego. Porównanie to wykazało istnienie znacznego zróżnicowania cen w ramach tej samej kategorii klientów krajowych i nie wykazało istnienia stale wyższych cen żądanych od użytkowników końcowych. W tych okolicznościach roszczenie zostało odrzucone, a tymczasowe ustalenia opisane w motywie 83 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
(71) Tymczasowe ustalenia opisane w motywach 81 oraz 83-88 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone z wyjątkiem poprawek opisanych powyżej.
c) Margines dumpingu
(72) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, średnia ważona wartość normalna każdego rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(73) Po zrewidowaniu obliczeń ostatecznie ustalony margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła wynosi w przypadku:
- Celik Halat ve tel.: Sanayii A.S.: 55,2 %
- Has Celik ve Halat San Tic A.S.: 17,8 %.
(74) Wobec braku nowych informacji w tym względzie, metodologia określona w motywie 91 rozporządzenia tymczasowego do ustalania końcowego marginesu dumpingu zostaje niniejszym potwierdzona. Na tej podstawie ostateczny końcowy margines dumpingu został ustalony na tym samym poziomie co najwyższy margines ustalany dla spółek współpracujących, tj. 55,2 %.
7. Rosja
a) Aspekty ogólne
i) Analiza status ugospodar kirynkowej
(75) Wobec braku nowych informacji w tym względzie ustalenie, że jeden rosyjski producent eksportujący był uznawany za niewspółpracującego przy badaniu zostaje potwierdzone. Po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego, współpracujący producenci eksportujący przedstawili uwagi w sprawie określania statusu gospodarki rynkowej, zasadniczo ponawiając uwagi zgłoszone już wcześniej, po ujawnieniu w sprawie proponowanego określenia żądania uznania statusu gospodarki rynkowej i rozstrzygniętego wraz z ujawnieniem w sprawie tymczasowych ustaleń. Należy zauważyć, że ponieważ JSC ChSPZ miał już możliwość zgłaszania uwag po ujawnieniu proponowanego określania statusu gospodarki rynkowej, a uwagi te nie wniosły żadnych nowych faktów ani też nie wskazały nowych aspektów, które podważałyby ustalenia Komisji, określanie statusu gospodarki rynkowej pozostaje w mocy przez czas trwania badania zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia. W każdym przypadku sprzeciwy zgłaszane po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego nie miałyby wpływu na określanie statusu gospodarki rynkowej.
(76) Współpracujący producent eksportujący kwestionował odrzucenie swojego wniosku dotyczącego statusu gospodarki rynkowej z trzech głównych powodów. Spółka utrzymywała, że: i) nieprzestrzeganie trzymiesięcznego terminu na określenie statusu stanowiło naruszenie jego oczekiwań prawnych, prawa do obrony oraz zasady dobrego administrowania; ii) wniosek o pełną odpowiedź na kwestionariusz dotyczący dumpingu (w tym na temat odpowiednich danych do ustalenia wartości normalnej) nakłada na spółkę niepotrzebne, dodatkowe obciążenie; oraz iii) określenie dotyczące statusu gospodarki rynkowej oparte jest na błędnej interpretacji art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia i na niewłaściwej interpretacji lub analizie rzeczywistej sytuacji wnioskodawcy. W szczególności, koszty określone jako nieodzwierciedlające zasadniczo wartości rynkowych nie stanowiły dużego udziału w opinii producenta. Posiadał on jeden podstawowy zestaw dokumentacji księgowej (a mianowicie ten opracowany zgodnie z rosyjskim ustawodawstwem); jego dokumentacja księgowa została niezależnie poddana kontroli zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, a istniejące różnice między rosyjskimi a międzynarodowymi standardami rachunkowości mogłyby skutkować dostosowaniem lub uzgodnieniem raczej niż odrzuceniem żądania uznania statusu gospodarki rynkowej; płatności dokonywane poprzez pokrycie zadłużenia w trakcie okresu badanego były wyjątkowe, przeprowadzone zgodnie z rzeczywistymi wartościami rynkowymi i dotyczyły niewielkich czynników kosztu niezwiązanych z produktem objętym procedurą i jako takie nie mogły kwalifikować się jako wymiana barterowa lub kompensacyjna.
(77) Chociaż nie kwestionuje się faktu, że Komisja nie była w stanie zakończyć procesu określania statusu gospodarki rynkowej w ciągu trzech miesięcy od wszczęcia badania, to jednak ustalenia zostały ujawnione spółce, kiedy tylko było to możliwe zgodnie z zasadą prawidłowej administracji. Prawa spółki do obrony oraz jej oczekiwania co do tego, że będzie mogła zgłaszać uwagi do każdej propozycji i przedkładać istotne informacje przydatne do ustalenia nie zostały w żaden sposób naruszone, gdyż spółka została poproszona o przedstawienie swoich poglądów i przedstawienie ewentualnych kontrargumentów w sprawie proponowanego określania statusu gospodarki rynkowej. Przyznano jej również rozsądną okres czasu na podjęcie tych działań. Dodatkowo spółka została poproszona o zgłoszenie uwag w sprawie wyboru kraju analogicznego. Jak stwierdzono powyżej, uwagi otrzymane w odpowiedzi na ujawnienie określania statusu gospodarki rynkowej nie wniosły żadnych nowych faktów ani okoliczności, które mogłyby unieważnić ustalenia Komisji.
(78) Uznano za pożądane zażądanie pełnej odpowiedzi na kwestionariusz w celu umożliwienia Komisji przejścia do ustalania wartości normalnej na podstawie danych przedstawionych przez spółkę w przypadku gdyby status gospodarki rynkowej okazał się uzasadniony. Jeżeli chodzi o dodatkowe obciążenia wynikające z konieczności udzielenia odpowiedzi na pytania kwestionariusza, niektóre z informacji wymaganych do odpowiedzenia na kwestionariusz powinny były również stanowić część formularza dotyczącego żądania uznania statusu gospodarki rynkowej. W każdym razie w należyty sposób uwzględniono szczególne okoliczności napotykane przez spółkę, która dwukrotnie uzyskała tygodniowe przesunięcie wstępnego nieprzekraczalnego terminu.
(79) Przeciwnie do danych przedstawionych przez spółkę, weryfikacja na miejscu oraz wyjaśnienia złożone przez spółkę ujawniły, że w przypadku kilku ważnych czynników ich koszt nie odzwierciedla zasadniczo ich wartości rynkowej. Ważnym jest zaznaczenie, że spółka miała więcej niż jeden zestaw sprawozdań finansowych. Złożyła i) sprawozdania finansowe w dolarach amerykańskich opracowane zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, ale poddane kontroli, oraz ii) sprawozdania finansowe poddane kontroli zgodnie z rosyjskimi zasadami rachunkowości, które odbiegają od przyjętych Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Pomimo licznych pytań spółka nie dostarczyła żadnych wyjaśnień w sprawie sposobu uzgodnienia niezgodności wykrytych między wspomnianymi różnymi zestawami sprawozdań finansowych, a tym samym nie dowiodła istnienia jednego zestawu rachunków. Ponadto, nie przedstawiono też żadnych dowodów na to, że którykolwiek z tych rachunków został niezależnie poddany kontroli zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Istnienie licznych "trójstronnych" transakcji było wymienione w sprawozdaniach finansowych w dolarach amerykańskich w 1998 r. Spółka nie mogła przedstawić takich sprawozdań finansowych za 1999 r. w celu ustalenia, czy wspomniana praktyka została wstrzymana w trakcie okresu badanego, a Komisja dopatrzyła się w przypadku znaczącej kwoty transakcji (opłata za użytkowanie gruntów w 1999 r., zaopatrzenie w wodę, tj. koszty ogólne, które dotyczą wszystkich produktów), że płatności zostały dokonane częściowo przez inną spółkę lub w drodze wzajemnych rozliczeń, sama spółka przyznała, że tego rodzaju praktyki były stosowane.
ii) Wybórkrajuanalogicznego
(80) Po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego, zgłaszający skargę zakwestionował wybór Korei jako kraju analogicznego zamiast Republiki Czeskiej. Ten drugi kraj był przewidziany (wraz z Brazylią) jako właściwy kraj analogiczny w zawiadomieniu o wszczęciu procedury. Zgłaszający skargę twierdził, że wybór Korei faworyzował rosyjskich producentów eksportujących, co pokazała różnica w przejściowych marginesach dumpingu między Rosją a Republiką Czeską. Fakt, że katalogi producentów czeskich i rosyjskich producentów proponują ten sam asortyment lin stalowych do sprzedaży krajowej i wywozowej, również podważałby tok rozumowania wymieniony w motywie 99 rozporządzenia tymczasowego przeciwnym wyborowi Republiki Czeskiej.
(81) Powody postrzegania Korei jako właściwego państwa trzeciego z gospodarką rynkową zostały ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom na odpowiednim etapie badania. Uwagi zostały otrzymane jedynie przez zainteresowanych producentów eksportujących, którzy zgodzili się z dokonanym wyborem. Wobec braku sprzeciwu, Korea została wybrana jako właściwy kraj analogiczny. Co więcej, fakt, że katalogi czeskich i rosyjskich producentów zawierały te same rodzaje lin stalowych nie ma w tym przypadku żadnego związku ze sprawą, ponieważ występuje jedynie niewielkie pokrywanie się między rodzajami lin stalowych wywożonych przez rosyjskich producentów eksportujących do Wspólnoty, a rodzajami lin stalowych sprzedawanych w trakcie okresu badanego przez czeskiego współpracującego producenta eksportującego na rynku krajowym. Nie zostały wysunięte żadne inne argumenty, które poddawałyby w wątpliwość stosowność wyboru Korei jako kraju analogicznego.
(82) W tych okolicznościach, decyzja o wykorzystaniu Korei jako właściwego kraju analogicznego została podtrzymana.
iii) Traktowanieindywidualne
(83) Wobec braku nowych informacji w sprawie indywidualnego traktowania, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 101-105 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Wartość normalna
(84) Współpracujący producent eksportujący utrzymywał, że wykorzystanie przy tworzeniu wartości normalnych nadmiernie zawyża jego margines dumpingu. Sugerował on rozszerzenie wykorzystania krajowych cen sprzedaży poprzez rozluźnienie niektórych charakterystyk wykorzystywanych do definiowania różnych modeli i rodzajów lin stalowych oraz, w ten sposób, zwiększenie liczby rodzajów lin sprzedawanych na rynku koreańskim, które są porównywalne z rodzajami wywożonymi przez niego do Wspólnoty.
(85) art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego stanowi, że w przypadku przywozu z krajów takich jak Rosja, wartości normalne powinny być ustalane na podstawie ceny lub wartości tworzonej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej, chyba że producent eksportujący spełnia kryteria określone w lit. c) wymienionego powyżej przepisu. Dlatego spełnienie tego żądania okazało się niemożliwe.
(86) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 106 rozporządzenia tymczasowego zostały niniejszym potwierdzone.
c) Cena eksportowa
(87) Wobec braku nowych informacji w sprawie ceny eksportowej, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 107 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
d) Porównanie
(88) Współpracujący producent eksportujący kwestionował wykorzystanie kosztów kraju analogicznego w celu ustalenia dostosowań cen eksportowych w odniesieniu do kosztów transportu i kosztów związanych (przeładunek, ładowanie oraz koszty dodatkowe). Twierdził on, że wykorzystywane powinny być jego własne koszty, ponieważ są one wypłacane na rzecz niezależnych spedytorów i ubezpieczycieli, a zatem odzwierciedlają ceny rynkowe. Takie podejście byłoby również spójne z podejściem przyjmowanym przez Komisję w odniesieniu do dostosowań dotyczących kosztów prowizji, pakowania oraz kredytu. Ewentualnie, współpracujący producent eksportujący wystąpił o odliczenie na koszty transportu, które uznał za nieuzasadnione.
(89) Żądanie uzasadnienia dostosowania w sprawie kosztów transportu i powiązanych ponoszonych przez rosyjskiego producenta eksportującego nie mogło zostać przyjęte. W rzeczywistości producent ten nie był traktowany na warunkach gospodarki rynkowej. Co więcej nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że koszty te odzwierciedlają sytuacji na rynku. Odliczenie na koszty transportu oparte było na danych zebranych i sprawdzonych w kraju analogicznym. Zgodnie ze zgłoszonym żądaniem, wynik został ponownie sprawdzony i potwierdzony.
(90) Rozpatrując wyżej wymienione roszczenie i mając na uwadze wnioski określone w poprzednim motywie, Komisja zrewidowała swoje podejście w odniesieniu do kosztów pakowania i oparła dostosowanie na danych uzyskanych od producenta kraju analogicznego.
(91) Dostosowania cen eksportowych w odniesieniu do kredytu i prowizji pozostały bez zmian ponieważ nie było prawdopodobnym ich zakłócenie przez nierynkowe otoczenie gospodarcze.
(92) Tymczasowe ustalenia opisane w motywach 108 i 109 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone z wyjątkiem poprawek opisanych powyżej
e) Margines dumpingu
(93) Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, średnia ważona wartość normalna każdego rodzaju produktu objętego procedurą została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego rodzaju.
(94) Po zrewidowaniu obliczeń, ostatecznie ustalony margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny importowej CIF granica Wspólnoty bez opłaconego cła wynosi w przypadku:
- Cherepovetsky Staleprokatny Zavod: 36,1 %.
(95) Wobec braku nowych informacji w tym względzie, metodologia określona w motywie 112 rozporządzenia tymczasowego wykorzystywana do ustalania końcowego marginesu dumpingu zostaje niniejszym potwierdzona. Na tej podstawie ostateczny końcowy margines dumpingu został ustalony na poziomie 50,7 %.
D. PRZEMYSŁ WSPÓLNOTOWY
(96) Wobec braku nowych informacji w sprawie przemysłu wspólnotowego, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 114-120 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
E. SZKODY
1. Zbieranie danych na temat szkód
(97) Niektóre zainteresowane strony nie zgodziły się z metodologią przyjętą przez Komisję w celu uzyskania informacji z całego przemysłu wspólnotowego związanego z produktem objętym procedurą, odnoszącym się do produkcji, zdolności produkcyjnej, wykorzystania zdolności produkcyjnej, sprzedaży, zapasów i zatrudnienia oraz opierając analizę pozostałych wskaźników szkód na próbce spółek działających w ramach przemysłu wspólnotowego. Twierdziły one, że wspomniana metodologia jest niewystarczająca, by zaspokoić zobowiązania Wspólnoty na mocy art. 3 ust. 5 podstawowego rozporządzenia.
(98) W trakcie ustanowienia tymczasowych ustaleń, Komisja oceniła wszystkie odpowiednie czynniki oraz wskaźniki gospodarcze, które mają wpływ na stan przemysłu zgodnie z art. 3 ust. 5 podstawowego rozporządzenia i zastosowała metodologię pobierania próbek opisaną w art. 17 podstawowego rozporządzenia. Pobieranie próbek, które jest w pełni zgodne z wymogami art. 3 ust. 5 podstawowego rozporządzenia, było konieczne z uwagi na liczbę zgłaszających skargę/popierających wspólnotowych producentów oraz na potrzebę ograniczenia badania do rozsądnej liczby stron, które mogły zostać rozsądnie zbadane w ramach dostępnego czasu (próbka pięciu spółek). Należy zauważyć, że ani wybór próbki, ani też jej reprezentatywność nie były poddawane w wątpliwość przez żadną z zainteresowanych stron.
(99) Z uwagi na powyższe, metodologia popisana w motywach 123-125 rozporządzenia tymczasowego została niniejszym potwierdzona.
2. Widoczna konsumpcja Wspólnoty
(100) Jedna z zainteresowanych stron kwestionowała sprawozdanie zawarte w motywie 128, że spadek widocznej konsumpcji w 1999 r. można wyjaśnić sprzedażą zapasów nagromadzonych w 1998 r. przez importerów/pośredników handlowych. Twierdziła ona, że przyczynami spadku widocznej konsumpcji były decyzje podejmowane w sektorach żeglugi morskiej i rybołówstwa Wspólnoty o zakupie lin stalowych w państwach trzecich z pominięciem odprawy celnej we Wspólnocie przez określoną liczbę importerów oraz zwiększenie sprzedaży lin stalowych dla przybrzeżnych platform wiertniczych położonych poza granicami Wspólnoty w celu uniknięcia skutków nałożenia środków antydumpingowych.
(101) Po pierwsze, istotne jest zauważenie, że żadne dowody nie zostały przedstawione na poparcie tego zarzutu.
(102) Po drugie, przypomina się, iż widoczna konsumpcja, tj. wielkość sprzedaży sporządzona przez wspólnotowych producentów oraz wielkość przywozu do Wspólnoty pochodzącego z państw trzecich, niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą konsumpcję zainteresowanych użytkowników.
(103) Wreszcie, biorąc pod uwagę niski procent całkowitych kosztów ponoszonych przez użytkowników, a reprezentowanych przez liny stalowe, który został ujawniony w kontekście poprzedniego badania, mało prawdopodobnym wydaje się, by sektory rybołówstwa i żeglugi morskiej decydowały o dokonywanych zakupach lin stalowych zgodnie z ich trasami dostawy.
(104) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 126-128 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
3. Łączna ocena skutków danego przywozu
(105) Wobec braku nowych informacji w sprawie łącznej oceny skutków danego przywozu, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 129-132 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
4. Przywóz z danych krajów
a) Wielkość oraz udział w rynku przywozu dumpingowego
(106) Tajlandzki producent eksportujący twierdził, że jego wywóz do Wspólnoty był nieznaczny przez cały badany okres.
(107) Przywóz lin stalowych pochodzących z Tajlandii stanowił 1,5 % w 1999 r. oraz 2 % w okresie badanym, i dlatego był nieznaczny zgodnie z art. 9 ust. 3 podstawowego rozporządzenia. Co więcej, reprezentował on 4,6 % wielkości wspólnotowego przywozu produktu objętego procedurą pochodzącego z państw trzecich w 1999 r. oraz 6,5 % w okresie badanym, a co za tym idzie, przekraczał również 3 % próg ustalony w ramach Porozumienia Antydumpingowego WTO.
(108) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 133 i 134 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.
b) Ceny przywozu dumpingowego
i) Zmiana cen
(109) Wobec braku nowych informacji w sprawie zmian cen, tymczasowe ustalenia opisane w motywie 135 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
ii) Stosowanie dumping owychcen
(110) Jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że podwójna konwersja przeprowadzona przez Komisję - z waluty faktury na walutę krajową kraju wywozu, a następnie na EUR - naruszyła art. 2.4.1 Porozumienia Antydumpingowego WTO.
(111) W tym względzie należy zauważyć, że art. 2.4.1 Porozumienia Antydumpingowego WTO nie jest odpowiedni dla obliczania dumpingowych cen, ale jedynie dla ustalenia dumpingu. Jednakże w celu usunięcia rozbieżności wynikających z konwersji dwóch walut, obliczenia wszystkich producentów eksportujących zostały zrewidowane jak wnioskowano. Wartości CIF w walucie dostarczanej przez producentów eksportujących zostały bezpośrednio przeliczone na EUR w oparciu o właściwe kursy wymiany.
(112) Jeden z tureckich producentów eksportujących utrzymywał, że dostosowanie do poziomu handlu oparte jest na niewłaściwym wyborze importera, ponieważ ten ostatni nie jest ani klientem producenta eksportującego, ani importerem lin stalowych z Turcji. Ponadto turecki przedsiębiorca twierdził, że poziom dostosowania jest zbyt wolny. Na poparcie swego roszczenia producent eksportujący dostarczył próbkę własnych faktur sprzedaży na określone rodzaje lin stalowych wystawionych niepowiązanemu importerowi ze Wspólnoty oraz faktury sprzedaży tego ostatniego wystawione klientom ze Wspólnoty. Na późniejszym etapie w celu poparcia zgłoszonego wniosku zostały również przedłożone sprawozdania finansowe niepowiązanego importera. Uzyskany w ten sposób marża, która odzwierciedlała całkowitą różnicę między cenami zakupu a odsprzedaży, była wyższa od tej stosowanej przez Komisję na etapie tymczasowym.
(113) Należy po pierwsze zauważyć, że wobec braku uzasadnionych informacji w tym punkcie pochodzących od jedynego współpracującego niepowiązanego importera, ceny producentów eksportujących zostały dostosowane w odniesieniu do różnic w wysokości poziomu handlu na podstawie dostępnych informacji, tj. danych dostarczonych przez stowarzyszenie importerów we Wspólnocie i popartych dowodami przedstawionymi przez jednego z jego członków. Warto również zaznaczyć, że na początku badania, Komisja skontaktowała się z niepowiązanym importerem proponowanym przez tureckiego producenta eksportującego, który jednak nie odpowiedział na pytania kwestionariusza ani nie dostarczył Komisji żadnych informacji. Dostosowanie ujawnione stowarzyszeniu importerów nie spotkało się z żadnymi sprzeciwami. Ponadto, dostosowanie uwzględniło wszystkie odpowiednie koszty ponoszone przez niepowiązanych importerów między przywozem a sprzedażą loco fabryka, a co za tym idzie, nie odzwierciedlało całkowitej marży naliczanej między ceną zakupu a odsprzedaży, jak twierdził turecki producent eksportujący. Z uwagi na powyższe, uznano, że dostosowanie dokonane na etapie tymczasowym odpowiednio odzwierciedla różnice w poziomie handlu. Tym samym żądanie zostało odrzucone.
(114) Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że wytrzymałość na rozciąganie, przeciwnie do oświadczenia Komisji w motywie 137 rozporządzenia tymczasowego, była głównym czynnikiem określającym ceny i zażądały stosowania tego kryterium, aby uniknąć zwiększenia marginesu zaniżania cen.
(115) Mimo iż analiza wytrzymałości na rozciąganie dla poszczególnych rodzajów lin na poziomie spółki nie wykazała wyraźnego wzorca wyceny, to porównanie cen producentów eksportujących z tymi obowiązującymi w przemyśle wspólnotowym ujawniło, że wytrzymałość na rozciąganie rzeczywiście jest czynnikiem wpływającym na cenę. Zaniżone ceny zostały więc ponownie obliczone, z uwzględnieniem wytrzymałości na rozciąganie jako kryterium określenia kategorii produktów.
(116) W oparciu o metodologię wyjaśnioną w motywach 136-139 rozporządzenia tymczasowego, przy uwzględnieniu wymienionych powyżej zmian oraz poprawek błędów maszynowych, różnica między cenami, wyrażona jako procent średniej ważonej ceny (ex-works) obowiązującej w przemyśle wspólnotowym, tj. marginesie dumpingu, została przedstawiona w poniższej tabeli.
| Kraj |
Spółka |
Margines dumpingu (%) |
| Republika Czeska |
ŽDB a.s. |
24,1 |
| Rosja |
Cherepovetsky Staleprokatny Zavod |
41,8 |
| Tajlandia |
Usha Siam Steel Industries Public Company Limited |
14,2 |
| Turcja |
Celik Halat ve tel.: Sanayii A.S. |
16,4 |
|
Has Celik ve Halat San Tic A.S. |
27,0 |
5. Sytuacja przemysłu wspólnotowego
a) Inwestycje oraz zdolność do pozyskiwania kapitału
(117) Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że wpływ inwestycji nie może być rozważany jedynie w kategoriach amortyzacji oraz odsetek zapłaconych w celu finansowania inwestycji, ale że analiza powinna również obejmować zdolność kredytową, wartość spółki oraz zestawienie kosztów/korzyści wykorzystania środków finansowych.
(118) Należy zauważyć, że analiza zdolności kredytowej została przeprowadzona w motywie 153 rozporządzenia tymczasowego.
(119) Wartość spółki może zostać zdefiniowana jako nadwyżka, która musi zostać wypłacona w celu nabycia części lub całości działającej spółki, powyżej wartości aktywów netto będących własnością tej spółki (nabywana wartość spółki jest kapitalizowana w postaci aktywów). Jako taka będzie ona analizowana wyłącznie w sytuacji gdy amortyzacja wartości spółki wpłynęła na rentowność, co nie miało miejsca.
(120) Wreszcie, analiza kosztów i korzyści inwestycji dokonywanych przez przemysł wspólnotowy, która wykracza poza analizę przeprowadzoną w odniesieniu do wpływu inwestycji w rentowność znajduje się poza zakresem prowadzonego postępowania.
(121) Te same zainteresowane strony utrzymywały, że Komisja odkryła w trakcie badania prowadzonego w ramach poprzedniego postępowania antydumpingowego, że inwestycje dokonywane przez przemysł wspólnotowy uległy znacznemu obniżeniu między latami 1994 i 1998, oraz że ich wpływ na warunki amortyzacji i należne odsetki w badanym okresie również powinien być przedmiotem analizy.
(122) Chociaż konsumpcja kapitału trwałego w badanym okresie wzrosła o 9 %, konsumpcja zakładów produkcyjnych i maszyn w rzeczywistości zmalała o 3 %, co wskazuje, że inwestycje nie były nadmierne, ale konieczne do zastąpienia w pełni zamortyzowanych starych maszyn. Dane liczbowe o konsumpcji kapitału trwałego również odzwierciedlają opłaty amortyzacyjne wynikające z inwestycji dokonanych przed badanym okresem. Jak stwierdzono w motywie 152 rozporządzenia tymczasowego wpływ wzrostu amortyzacji na rentowność jest niewielki.
(123) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 151-153 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
b) Pozostałe czynniki
(124) Wobec braku nowych informacji w sprawie pozostałych odpowiednich czynników szkód, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 141-150 oraz 154-157 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
c) Wniosek w sprawie szkody
(125) Na podstawie powyższego potwierdza się, że po nałożeniu środków antydumpingowych w 1999 r. sytuacja w przemyśle wspólnotowym ustabilizowała się w okresie badanym, ale pozostawała słaba: produkcja była nadal w dużej mierze stabilna, panowała stagnacja wykorzystania zdolności produkcyjnej, a zapasy pozostawały na tym samym poziomie. Mimo iż sprzedaż nieznacznie wzrosła z 66 331 ton w 1999 r. do 67 671 ton w okresie badanym, udział w rynku przemysłu wspólnotowego nie zwiększył się mimo przywróconej, skutecznej konkurencji ze strony krajów objętych środkami antydumpingowymi. Ceny sprzedaży obowiązujące w przemyśle wspólnotowym również pozostawały zasadniczo na tym samym poziomie, mimo nałożenia środków antydumpingowych w 1999 r.
(126) Jeżeli chodzi o rentowność przemysłu wspólnotowego, to mimo niewielkiej poprawy wyników, przejście od straty -1,4 % do osiągnięcia progu rentowności w badanym okresie, nadal pozostawała ona na tyle słaba, że jej długotrwała żywotność nie była nadal zapewniona.
(127) Dlatego przemysł wspólnotowy niewiele zyskał z nałożenia środków antydumpingowych w 1999 r. z uwagi na wzrost wielkości przywozu z danych krajów po cenach, które były znacznie niższe od tych obowiązujących w przemyśle wspólnotowym.
(128) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 158-161 rozporządzenia tymczasowego, tj. że przemysł wspólnotowy poniósł istotne szkody w rozumieniu art. 3 podstawowego rozporządzenia są potwierdzone.
F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
(129) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, niektóre zainteresowane strony stwierdziły, że nie istnieje związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodami ponoszonymi przez przemysł wspólnotowy oraz że ewentualne szkody powinny być przypisywane połączeniu następujących czynników: spadku widocznej konsumpcji, szkód własnych spowodowanych błędnymi decyzjami podejmowanymi przez przemysł wspólnotowy dotyczący prowadzonych inwestycji i zdolności produkcyjnej; oraz przywozu z pozostałych państw trzecich, w tym tego pochodzącego z Korei i Malezji, w przypadku których nie dopatrzono się dumpingu.
(130) Ponieważ żadne nowe informacje nie zostały przedstawione w sprawie sytuacji pozostałych wspólnotowych producentów i zmian cen surowców, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 172, 173 oraz 180-182 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
1. Rozwój widocznej konsumpcji
(131) Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że malejąca sprzedaż i produkcja przemysłu wspólnotowego odzwierciedlają tendencje w widocznej konsumpcji, co dowodziło, że to drugie, a nie przywóz towarów po cenach dumpingowych z danych krajów, był przyczyną wszelkich szkód ponoszonych przez przemysł wspólnotowy.
(132) Co się tyczy widocznej konsumpcji, użyteczne wydaje się przypomnienie ustaleń zawartych w motywach 126-128 oraz 169-171 rozporządzenia tymczasowego.
(133) Podczas gdy widoczna konsumpcja znacznie wzrosła w 1998 r. (9 %), nie przyniosła ona jednak wiele korzyści przemysłowi wspólnotowemu (2 % wzrost sprzedaży na rzecz niepowiązanych klientów we Wspólnocie), chociaż właściwe kraje zwiększyły swój wywóz do Wspólnoty o 42 % w tym samym roku, w czasie gdy nie obowiązywały żadne środki antydumpingowe. Wyraźne skurczenie się środków antydumpingowych, nie wpłynęło na dane kraje, które odnotowały dalszy 89 % wzrost wywozu do Wspólnoty. To wyraźnie pokazuje, że to nie spadek konsumpcji powoduje szkody w przemyśle wspólnotowym, ale inne czynniki, takie jak trwały, wysoki wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z danych krajów.
(134) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 169-171 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
2. Szkody wyrządzone przez same spółki w wyniku błędnych decyzji inwestycyjnych
(135) Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że niski poziom rentowności przemysłu wspólnotowego w okresie badanym (0 %) spowodowany był błędnymi decyzjami podjętymi przez przemysł w celu zwiększenia inwestycji.
(136) Jak już wyjaśniono w motywie 122 powyżej, konsumpcja zakładów i maszyn spadła o 3 % w badanym okresie, co wskazuje, że inwestycje nie były nadmierne, ale konieczne do zastąpienia starych, w pełni już zamortyzowanych maszyn. Inwestycja ta niewątpliwie przyczyniła się do zwiększenia zdolności produkcyjnych, ale potrzebne było utrzymanie konkurencyjności przemysłu wspólnotowego. Niska rentowność przemysłu wspólnotowego była głównie skutkiem niższej wielkości sprzedaży oraz faktu, że musiała ona dostosować swoje ceny do cen nisko wycenionego, przywozu towarów po cenach dumpingowych pochodzącego z danych krajów.
(137) Te same zainteresowane strony twierdziły również, że niektórzy producenci wspólnotowi nie potrafili zmienić swojej pozycji na rynku w obliczu konkurencji, gdyż nie poczynili inwestycji w nową technologię produkcji, nie wprowadzili innowacji w ramach badań i rozwoju w ich linii produktów, oraz zracjonalizować całą prowadzoną działalność.
(138) Ustalono, że przemysł wspólnotowy inwestował w nową technologię produkcji, był zdolny wprowadzić innowacje i zracjonalizował swoją działalność. W odniesieniu do tego ostatniego punktu warto wspomnieć reorganizację działalności produkcyjnej i handlowej wielu wspólnotowych producentów.
(139) Dlatego stwierdzono, że sytuacja w przemyśle wspólnotowym w okresie badanym nie może być przypisywana błędnym decyzjom podejmowanym przez przemysł wspólnotowy w zakresie prowadzonych przez nią inwestycji.
3. Przywóz z pozostałych państw trzecich
(140) Jeżeli chodzi o pozostałe państwa trzecie, to niektóre zainteresowane strony zażądały dołożenia starań w celu upewnienia się, że wpływ przywozu z pozostałych państw trzecich nie jest przypisywany przywozowi z danych krajów. Rosyjscy producenci eksportujący twierdzili, że przywóz pochodzący z Rumunii nie tylko zaniża ceny przemysłu wspólnotowego, ale również ich własne ceny.
a) Korea i Malezja
(141) Przywóz z Korei i Malezji odnotował znaczny wzrost w badanym okresie (288 %) i przyczynił się do zwiększenia udziału tych krajów w rynku z 2,4 % w 1997 r. do 19 % w okresie badanym. Dowiedziono, że ich ceny, z wyjątkiem jednego koreańskiego producenta eksportującego, zaniżają ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego w okresie badanym.
(142) Chociaż wzrost przywozu pochodzącego z danych krajów był niższy niż w badanym okresie (215 %), ich udział w rynku w okresie badanym (10,8 %) nadal pozostawał wyższy od udziału Korei i Malezji. Ponadto całkowity margines dumpingu w okresie badanym określony dla Korei i Malezji był znacznie niższy od tego ujawnionego w przypadku danych krajów.
(143) Tym samym przemysł wspólnotowy najprawdopodobniej byłby w stanie zwiększyć swą sprzedaż mimo konkurencji ze strony przywozu pochodzącego z Korei i Malezji, gdyby niedumpingowy przywóz z danych krajów. Dlatego wpływ tego pierwszego czynnika nie był na tyle znaczący, by zerwać związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a sytuacją przemysłu wspólnotowego.
b) Pozostałe państwa trzecie, z wyłączeniem Korei i Malezji
(144) Wielkość sprzedaży państw trzecich innych niż te objęte obecnym badaniem zmniejszyła się o 63 % w badanym okresie, głównie z powodu spadku przywozu z krajów objętych środkami antydumpingowymi. W tym kontekście udział w rynku pozostałych państw trzecich (z wyłączeniem danych krajów, tj. Korei i Malezji) skurczył się z 24,6 % w 1997 r. do 9,7 % w okresie badanym. Wśród krajów wymienionych przez zainteresowane strony jako przynoszące szkody przemysłowi wspólnotowemu jedynie Polska i Rumunia posiadały w okresie badanym udziały w rynku wynoszące przynajmniej 1 %.
(145) Jeżeli chodzi o Polskę, to w badanym okresie jej udział w rynku spadł z 3,3 % do 2,9 %, natomiast cena sprzedaży 1 kg wzrosła o 23 %. W tym kontekście, nie można twierdzić, że Polska przyczyniła się do poniesienia przez przemysł wspólnotowy istotnych szkód.
(146) Jeżeli chodzi o Rumunię, to jej udział w rynku pozostał stabilny w badanym okresie (0,9 % w 1997 r.; 1,1 % w 1998 r.; 0,9 % w 1999 r. oraz 1 % w okresie badanym), podczas gdy przywóz pochodzący z tego kraju wzrósł o 8 % z 1.398 ton w 1997 r. do 1.510 ton w okresie badanym. W badanym okresie, ceny 1 kg rumuńskiej liny stalowej były, z wyjątkiem 1998 r., regularnie wyższe niż te uzyskiwane przez rosyjskich producentów eksportujących i niższe niż te żądane przez przemysł wspólnotowy. Można założyć, że, biorąc pod uwagę stabilny udział w rynku Rumunii (który był nieznaczny w 1997 r. i 1999 r.), jej wpływ na przemysł wspólnotowy nie był na tyle duży, by zerwać związek przyczynowy między danym przywozem a sytuacją tej przemysłu wspólnotowego.
(147) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 174-179 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
4. Wniosek
(148) Potwierdza się, że chociaż pozostałe czynniki, a mianowicie przywóz z Korei, Malezji i Rumunii mogły mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego w okresie badanym, wpływ ten nie był na tyle znaczący, by zerwać związek przyczynowy między przywozem dumpingowym a sytuacją przemysłu wspólnotowego. Dlatego ustalono, że wzięty oddzielnie przywóz z danych krajów przynosił istotne szkody przemysłowi wspólnotowemu opisane w motywach 164-168 rozporządzenia tymczasowego.
G. INTERES WSPÓLNOTY
1. Zbieranie informacji oraz interes przemysłu wspólnotowego
(149) Wobec braku nowych informacji w sprawie zbierania informacji oraz interesu przemysłu wspólnotowego, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 186-196 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
2. Interes przemysłu dostawców
(150) Jedna zainteresowana strona utrzymywała, że nałożenie środków będzie miało negatywny wpływ na sytuację dostawców surowców, gdyż Komisja nie wzięła pod uwagę szkodliwych skutków obowiązujących środków antydumpingowych na sytuację tych dostawców drucianych prętów, eksportujących na rzecz producentów w państwach trzecich objętych wspomnianymi środkami.
(151) Jedyny współpracujący dostawca surowców (producent drutu stalowego) wskazywał, że nałożenie środków będzie korzystne dla prowadzonej przez niego działalności. Spółka ta wywoziła również do państw trzecich, w tym krajów objętych poprzednim i obecnym badaniem. Ponadto osiągnięte wnioski w rozporządzeniu tymczasowym w sprawie interesu przemysłu dostawców nie były kwestionowane przez żadnego dostawcę surowców.
(152) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 197-201 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
3. Interes importerów/pośredników handlowych
(153) Jedno ze stowarzyszeń importerów utrzymywało, że ponieważ liny stalowe stanowią główną działalność większości importerów, to istotne jest zatem dla nich posiadanie odpowiedniego poziomu sprzedaży, żeby zachować opłacalność. Ponadto stowarzyszenie dowodziło, że wspólnotowi producenci posiadają własne zintegrowane kanały dystrybucji i odmawiają prowadzenia sprzedaży za pośrednictwem niezależnych pośredników handlowych. Sytuacja importerów stanie się tym samym coraz bardziej niepewna, biorąc pod uwagę liczbę krajów objętych środkami antydumpingowymi.
(154) Po pierwsze, zainteresowane strony nie przedstawiły żadnych nowych elementów w sprawie tych kwestii, które mogłyby zmienić ustalenia osiągnięte na etapie tymczasowym.
(155) Ponadto ustalono, że istnieją alternatywne źródła zaopatrzenia niepodlegające środkom, w tym przemysł wspólnotowy. Chociaż prawdą jest, że wielu wspólnotowych producentów ma własne zintegrowane kanały dystrybucji, informacje dostarczane przez przemysł wspólnotowy wykazują, że prowadzą oni również sprzedaż za pośrednictwem niepowiązanych importerów/pośredników handlowych we Wspólnocie. Dlatego argument powinien zostać odrzucony.
(156) Inna zainteresowana strona twierdziła, że środki wyeliminują konkurencję z przywozu z korzyścią dla koreańskich i malezyjskich lin stalowych, które zaleją rynek Wspólnoty. To doprowadzi do powstania dalszych szkód w przemyśle wspólnotowym, ograniczy źródła zaopatrzenia i będzie dyskryminować klientów lin stalowych pochodzących z danych krajów.
(157) Chociaż prawdopodobne jest, że koreańscy i malezyjscy producenci eksportujący zwiększą swój udział w rynku, mało prawdopodobne wydaje się, że zaleją oni rynek Wspólnoty, biorąc pod uwagę ich obecne prawie pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnej oraz fakt, że poziom cen zaniżanych w przypadku tych krajów jest niższy (lub nawet żaden w przypadku jednego koreańskiego producenta eksportującego) niż ten ustalony dla danych krajów. Jeżeli chodzi o dyskryminację, istotne jest zauważyć, że dyskryminacja nie ma miejsca w tym względzie, ponieważ przywóz z Korei i Malezji, w przeciwieństwie do innych danych krajów, nie został uznany za dumpingowy. Dlatego argument powinien zostać odrzucony.
(158) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 202-207 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
4. Interes użytkowników
(159) Wobec braku nowych informacji w sprawie interesu użytkowników, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 208-211 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone.
5. Wniosek w sprawie interesu Wspólnoty
(160) Z uwagi na powyższe, tymczasowe ustalenia opisane w motywach 212-215 rozporządzenia tymczasowego są potwierdzone, tj. nie istnieją żadne istotne przyczyny na gruncie interesu Wspólnoty przeciwko nakładaniu środków antydumpingowych.
H. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom wyeliminowania szkód
(161) W oparciu o metodologię wyjaśnioną w motywach 216-219 rozporządzenia tymczasowego, przy uwzględnieniu zmian wymienionych w motywach 111 i 115 powyżej oraz poprawki błędów maszynowych, średnie ważone ceny eksportowe lin stalowych zostały porównane z cenami sprzedaży naliczanymi przez przemysł wspólnotowy na rynku Wspólnoty - dostosowanymi, by odzwierciedlać marżę zysku w wysokości 5 %. Różnica zostaje następnie wyrażona jako procent cen eksportowych CIF granica Wspólnoty producenta eksportującego.
2. Ostateczne środki antydumpingowe
(162) W świetle powyższego uznaje się, że ostateczne cło antydumpingowe powinno być nakładane na poziomie stwierdzonym marginesów dumpingowych, z wyjątkiem dwóch spółek - jednej z Tajlandii i drugiej z Turcji - w których przypadku cło powinno zostać nałożone na poziomie marży szkód, która jest niższa, zgodnie z art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia.
| Kraj |
Spółka |
Cło ostateczne (%) |
| Republika Czeska |
ŽDB a.s. |
30,7 |
|
Wszystkie pozostałe spółki |
47,1 |
| Rosja |
Cherepovetsky Staleprokatny Zavod |
36,1 |
|
Wszystkie pozostałe spółki |
50,7 |
| Tajlandia |
Usha Siam Steel Industries Public Company Limited |
24,8 |
|
Wszystkie pozostałe spółki |
42,8 |
| Turcja |
Celik Halat ve tel.: Sanayii A.S. |
31,0 |
|
Has Celik ve Halat San Tic A.S. |
17,8 |
|
Wszystkie pozostałe spółki |
31,0 |
3. Zakończenie postępowania w odniesieniu do Korei i Malezji bez nakładania środków
(163) Z uwagi na wyniki badania dotyczącego Korei i Malezji i zważywszy, że margines dumpingu ujawniony w przypadku tych dwóch krajów znajduje się poniżej 2 % progu określonego w art. 9 ust. 3 podstawowego rozporządzenia, postępowanie powinno zostać zakończone bez nakładania środków antydumpingowych na przywóz produktu objętego procedurą, pochodzący z Korei i Malezji. Postępowanie dotyczące przywozu pochodzącego z Korei i Malezji zostało zakończone decyzją Komisji 2001/602/WE z dnia 26 lipca 2001 r. w sprawie przyjęcia zobowiązań w związku z postępowaniem antydumpingowym dotyczącym przywozu niektórych lin oraz kabli żelaznych lub stalowych pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Korei, Malezji, Rosji, Tajlandii i Turcji oraz zamykającą postępowanie dotyczące przywozu pochodzącego z Republiki Korei oraz Malezji(3).
4. Zobowiązania
(164) Zobowiązania oferowane przez producentów eksportujących w Republice Czeskiej i Turcji zostały przyjęte na etapie tymczasowym. Ustalone ceny minimalne zostały zmienione, by odzwierciedlić ostateczne ustalenia badania.
(165) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, producenci eksportujący z Rosji i Tajlandii oferowali zobowiązania cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 podstawowego rozporządzenia. Czyniąc tak, zgodzili się sprzedawać produkt objęty procedurą w lub powyżej cen, które eliminują szkodliwe skutki dumpingu. Spółki będą również dostarczać Komisji regularne oraz szczegółowe informacje dotyczące prowadzonego wywozu do Wspólnoty, co oznacza, że zobowiązania te mogą być skutecznie monitorowane przez Komisję. Ponadto charakter produktu, struktura spółek oraz ich wzorce sprzedaży są takie, że ryzyko obejścia uzgodnionych zobowiązań jest ograniczone.
(166) Z uwagi na powyższe, oferowane zobowiązania są uznawane za zaakceptowane, a zainteresowane spółki zostały poinformowane o istotnych faktach, uwarunkowaniach i zobowiązaniach, na których opiera się ich przyjęcie.
(167) W celu dalszego umożliwienia Komisji skutecznego monitorowania zgodności spółek z ich zobowiązaniami, kiedy wniosek o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest przedstawiony odpowiednim organom celnym, zwolnienie z cła antydumpingowego jest uzależnione od przedstawienia faktury handlowej zawierającej przynajmniej te elementy, które zostały wymienione w Załączniku. Ten poziom informacji jest również konieczny, by umożliwić organom celnym upewnienie się, z odpowiednią dokładnością, że wysyłki odpowiadają dokumentacji handlowej. W przypadku nieprzedstawienia takiej faktury lub niezgodności faktury z produktem przedstawionym organom celnym, właściwe będzie odprowadzenie odpowiedniej stawki cła antydumpingowego.
(168) Należy zauważyć, że w przypadku naruszenia zobowiązania lub wycofania się z niego, lub też podejrzenia jego naruszenia na produkty nałożone może zostać cło antydumpingowe, na mocy art. 8 ust. 9 i 10 podstawowego rozporządzenia.
(169) Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 6 podstawowego rozporządzenia, badanie w sprawie dumpingu, szkód i interesu Wspólnoty zostało zakończone w odniesieniu do danych krajów, niezależnie od zobowiązań przyjętych w trakcie badania. Zobowiązania oferowane przez dwóch producentów eksportujących z Tajlandii i Rosji zostały przyjęte na mocy decyzji 2001/602/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 2 sierpnia 2001 r.
|
W imieniu Rady |
|
L. MICHEL |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996. str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzenie (WE) nr 2238/2000 (Dz.U. L 257 z 11.10.2000, str. 2).
(2) Dz.U. L 34 z 3.2.2001, str. 4.
(3) Dz.U. L 211 z 4.8.2001, str. 47.
