KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina(1), w szczególności jego art. 24, 25, 26, 33, 34, 35, 36 i 80,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Tytuł III rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 ustanawia ogólne zasady w sprawie mechanizmów rynkowych, a w pozostałym zakresie odsyła do szczegółowych przepisów wykonawczych, które zostaną przyjęte przez Komisję.
(2) Dotychczas zasady te były zawarte w wielu rozporządzeniach Wspólnoty; w interesie podmiotów gospodarczych działających we Wspólnocie oraz organów odpowiedzialnych za stosowanie reguł wspólnotowych leży zebranie wszystkich tych przepisów w jedno rozporządzenie.
(3) Takie rozporządzenie powinno obejmować obecne zasady i dostosować je do nowych wymogów wynikających z rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Zasady te muszą być uproszczone i bardziej spójne, a niektóre luki należy uzupełnić w celu zapewnienia spójności reguł wspólnotowych w tej dziedzinie. Ponadto, niektóre zasady należy uszczegółowić w celu zapewnienia większej pewności prawnej podczas ich stosowania.
(4) Artykuł 35 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 wprowadza system pomocy dotyczący wykorzystywania moszczu gronowego i skoncentrowanego moszczu gronowego wytworzonego z winogron produkowanych we Wspólnocie na potrzeby produkcji soku winogronowego lub innych produktów spożywczych wytwarzanych razem z takim sokiem.
(5) Takie inne produkty spożywcze powinny zostać określone.
(6) Celem gospodarczym systemu pomocy jest wsparcie wykorzystywania przy produkcji soku winogronowego lub innych produktów spożywczych wytworzonych z takiego soku, surowców pochodzących ze Wspólnoty a nie surowców przywożonych. W związku z tym pomoc powinny być przyznawana tym, którzy wykorzystują surowce, tj. przetwórcom.
(7) Należy zastrzec, że pomoc jest przyznawana wyłącznie na surowce posiadające cechy jakościowe wymagane do przetworzenia na sok winogronowy. Należy zatem określić w szczególności, że winogrona i moszcz gronowy objęte oświadczeniem powinny mieć w temperaturze 20 °C gęstość 1,055-1,100 gramów na centymetr sześcienny.
(8) Stosowanie systemu pomocy wymaga monitorowania przez system administracyjny pochodzenia produktów kwalifikujących się do uzyskania pomocy oraz ich zamierzonego zastosowania.
(9) W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu pomocy oraz kontroli, zainteresowani przetwórcy powinni zostać zobowiązani do składania pisemnych oświadczeń zawierających informacje niezbędne do umożliwienia monitorowania działań.
(10) Jednakże, w celu uniknięcia wykonywania przez zainteresowanych przetwórców i właściwe władze nadmiaru czynności administracyjnych, nie należy wymagać uprzednich pisemnych oświadczeń od przetwórców wykorzystujących każdego roku winnego jedynie niewielkie ilości winogron lub moszczu gronowego. Ilość tę należy ustalić. Tym niemniej, zainteresowani przetwórcy na początku każdego roku winnego powinni powiadamiać właściwe władze w ich Państwie Członkowskim o zamiarze przetworzenia określonej ilości winogron lub moszczu gronowego.
(11) W przypadku gdy przetwórca nie wykorzystuje wymienionych wyżej produktów, w szczególności, gdy właściwy organ kontrolny znajduje się w innym Państwie Członkowskim niż przetwórca, takiemu organowi trudno jest niekiedy ustalić, czy oświadczenie dotyczy moszczu gronowego, któremu nie przyznano pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia czy soku winogronowego, w stosunku do którego wniosek o przyznanie pomocy został już złożony. Dokumenty przewozowe towarzyszące omawianym produktom powinny zatem wskazywać, czy wniosek o przyznanie pomocy został złożony.
(12) Aby system pomocy znacząco wpływał na wzrost wykorzystania wspólnotowych surowców, należy ustalić, że wnioski o przyznanie pomocy muszą być składane w odniesieniu do określonej minimalnej ilości każdego produktu.
(13) Na mocy art. 35 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 część pomocy należy wykorzystać na zorganizowanie kampanii promującej spożycie soku winogronowego. Odsetek pomocy przeznaczony na ten cel powinien być wystarczający, aby wygenerować fundusze odpowiednie do sfinansowania skutecznej kampanii promocyjnej.
(14) Przetwórstwo jest prowadzone zarówno przez okazjonalnych przetwórców, jak również przez przedsiębiorstwa prowadzące stałą działalność. Szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy powinny uwzględniać tę różnicę.
(15) W celu umożliwienia przeprowadzania niezbędnych kontroliprzez właściwe władze Państw Członkowskich należy określić obowiązki przetwórców w zakresie prowadzenia rachunku zapasów.
(16) W celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz w celu ułatwiania przeprowadzania kontroli, w oparciu o zwykłe techniki przetwórcze powinien zostać określony maksymalny współczynnik między wykorzystywanym surowcem a uzyskiwanym sokiem winogronowym.
(17) Niektórzy przedsiębiorcy z przyczyn ekonomicznych przechowują uzyskany sok winogronowy przez długi okres przed wprowadzeniem go do obrotu z przeznaczeniem do spożycia. W związku z tym, należy wprowadzić system zaliczek, aby pomoc mogła być wypłacana na rzecz przedsiębiorców z góry, po złożeniu odpowiednich zabezpieczeń, które uchronią właściwe władze przed ryzykiem dokonywania nienależnych wypłat. Należy zatem określić terminy wypłat zaliczek oraz szczegółowe zasady zwracania zabezpieczeń.
(18) Zainteresowana strona w celu uzyskania pomocy powinna złożyć wniosek wraz z określonymi dokumentami towarzyszącymi. Aby zapewnić jednakowe funkcjonowanie systemu we wszystkich Państwach Członkowskich, należy określić terminy składania wniosków oraz terminy wypłacania pomocy przetwórcom.
(19) Na mocy art. 44 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, sok winogronowy nie może być przerabiany na wino ani dodawany do wina. W celu zapewnienia przestrzegania tego przepisu należy określić obowiązki i szczególne środki kontroli stosowane wobec przetwórców i rozlewni soku winogronowego.
(20) Artykuł 34 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 wprowadza system pomocy dotyczący skoncentrowanego moszczu gronowego i rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego wytworzonego we Wspólnocie i używanego do zwiększania stężenia alkoholu win.
(21) Na podstawie art. 36 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 mogą być ustanowione szczegółowe zasady, w szczególności dotyczące warunków przyznawania pomocy. Na tej podstawie należy ustanowić zasady stosowania pomocy w odniesieniu do drobnych producentów. Należy również zastrzec, że jedynie producenci, którzy wypełnili w określonym okresie obowiązki nałożone przez Wspólnotę, mają prawo korzystać z pomocy w ramach tego systemu.
(22) Właściwe władze muszą być powiadamiane o czynnościach wzmacniania polegających na dodawaniu skoncentrowanego moszczu gronowego oraz rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego oraz o posiadanych ilościach tych produktów. Ponieważ ilości tych produktów zużywane lub zużyte do wzmocnienia muszą być odnotowywane w rejestrach, przewidzianych w art. 70 ust. 2 rozrządzenia (WE) nr 1493/1999, nie ma potrzeby wymagać przedstawiania dodatkowych dokumentów w celu uzyskania pomocy.
(23) W celu zapewnienia jednolitego stosowania omawianego systemu pomocy powinna zostać przeprowadzona na poziomie Wspólnoty harmonizacja metod ustalania potencjalnego stężenia alkoholu moszczy.
(24) Cena zakupu moszczu gronowego wykorzystywanego do produkcji skoncentrowanego moszczu gronowego oraz rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego zależy od jego potencjalnego naturalnego stężenia alkoholu.W celu uwzględnienia tego faktu oraz uniknięcia naruszenia istniejącej struktury handlu, pomoc powinna być zróżnicowana po to, aby większa kwota mogła być przyznana w odniesieniu do skoncentrowanego moszczu gronowego oraz rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego z regionów Wspólnoty położonych najdalej na południe, które tradycyjnie wytwarzają moszcz o najwyższym potencjalnym naturalnym stężeniu alkoholu.
(25) Artykuł 35 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 wprowadza system pomocy dotyczący wykorzystywania moszczy gronowych i skoncentrowanych moszczy gronowych wytwarzanych w strefach uprawy winorośli C III a) i C III b) w celu przygotowania niektórych produktów objętych kodem CN 2206 00 w Zjednoczonym Królestwie i Irlandii, a także dotyczący wykorzystywania skoncentrowanego moszczu gronowego wytwarzanego we Wspólnocie do produkcji określonych produktów wprowadzanych do obrotu w Zjednoczonym Królestwie i Irlandii z instrukcjami informującymi, jak uzyskać z nich napój imitujący wino.
(26) Produkty objęte kodem CN 2206 00, określone w art. 35 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, są obecnie wytwarzane wyłącznie ze skoncentrowanego moszczu gronowego. Dlatego też, na tym etapie należy oddzielnie ustalić pomoc w związku z wykorzystywaniem skoncentrowanego moszczu gronowego.
(27) W celu umożliwienia przeprowadzania niezbędnych kontroli przez właściwe władze Państw Członkowskich należy określić obowiązki przetwórców w zakresie prowadzenia rachunku zapasów.
(28) W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu pomocy oraz kontroli, zainteresowani przedsiębiorcy powinni zostać zobowiązani do składania pisemnych wniosków zawierających informacje potrzebne do identyfikacji produktu i umożliwiające przeprowadzenie kontroli działalności.
(29) Aby system pomocy znacząco wpływał na wzrost wykorzystania wspólnotowych produktów, należy ustalić, że wnioski o przyznanie pomocy muszą być składane w odniesieniu do określonej minimalnej ilości każdego produktu.
(30) Pomoc jest przyznawana na produkty, które spełniają minimalne cechy jakościowe wymagane przy ich wykorzystywaniu w celach określonych w art. 35 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.
(31) W celu umożliwienia przeprowadzania niezbędnych kontroli przez właściwe władze Państw Członkowskich należy określić obowiązki przetwórców w zakresie prowadzenia rachunku zapasów.
(32) Prawo do pomocy nabywa się z chwilą zakończenia czynności przetwórczych. W celu uwzględnienia ubytków technicznych, ilość rzeczywiście wykorzystywana może być do 10 % mniejsza niż ilość wskazana we wniosku.
(33) Przedsiębiorcy z przyczyn technicznych robią zapasy magazynowe na długo przed wyprodukowaniem produktów wprowadzanych do obrotu. W związku z tym należy wprowadzić system zaliczek, aby pomoc mogła być wypłacana na rzecz przedsiębiorców z góry po złożeniu odpowiednich zabezpieczeń, które uchronią właściwe władze przed ryzykiem dokonywania nienależnych wypłat. Należy zatem określić terminy wypłat zaliczek oraz szczegółowe zasady zwracania zabezpieczeń.
(34) Na mocy rozdziału I tytuł III rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 może być przyznawana pomoc w odniesieniu do prywatnego składowaniawina stołowego, moszczu gronowego, skoncentrowanego moszczu gronowego oraz rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego. Na mocy art. 24 ust. 2 tego rozporządzenia przyznanie pomocy jest uzależnione od zawarcia umów składu. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady dotyczące zawierania umów, ich treści, okresu ważności oraz skutki takich umów.
(35) Należy zdefiniować pojęcie "producent" oraz z uwagi na obowiązki nakładane na takie osoby, należy zastrzec, że producenci muszą być właścicielami produktów objętych umowami składu.
(36) Produkty objęte umową składu powinny być objęte skuteczną kontrolą. W tym celu agencjainterwencyjna Państwa Członkowskiego powinna być uprawniona do zawierania umów tylko w odniesieniu do ilości składowanych na terytorium tego Państwa Członkowskiego i powinna być powiadamiana o wszelkich zmianach dotyczących produktu lub miejsca składowania.
(37) W celu zachowania jednolitości, umowy powinny być zawierane na takich samych warunkach w całej Wspólnocie oraz powinny być na tyle precyzyjne, aby można było zidentyfikować produkt, którego dotyczą.
(38) Doświadczenia związane z różnymi systemami dotyczącymi prywatnego składowania produktów rolnych wskazują, że konieczne jest określenie zakresu, w jakim rozporządzenie Rady (EWG, EURATOM) nr 1182/71 stosuje się do określania okresów, dat i terminów związanych z tymi systemami oraz że daty rozpoczęcia i zakończenia umownego składowania powinny być ściśle określone.
(39) Na mocy art. 3 ust. 4 rozporządzenia (EWG, EURATOM) nr 1182/71, w przypadku gdy ostatni dzień okresu przypada na dzień świąteczny, niedzielę lub sobotę, termin upływa z końcem ostatniej godziny następnego dnia roboczego. Stosowanie tego przepisu w odniesieniu do umów składu nie musi leżeć w interesie przedsiębiorców, ponieważ mogłoby to doprowadzić do nierównego ich traktowania w sytuacji, gdyby ostatnie dni składowania zostały przesunięte. Należy zatem przewidzieć odstępstwo w przypadku gdy ostatni dzień składowania został ustalony w umowie.
(40) W celu zapewnienia wpływu systemu umów na ceny rynkowe, umowy powinny być zawierane jedynie w odniesieniu do znacznych ilości.
(41) Pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania powinna być ograniczona do produktów, które mają wpływ na ceny rynkowe. Wobec tego pomoc powinna być przyznawana tylko na produkty niepakowne. Z tych samych przyczyn umowy powinny dotyczyć tylko produktów o wystarczająco wysokiej jakości. W przypadku wina stołowego umowy powinny dotyczyć win w zaawansowanym stadium przygotowania, ale należy umożliwić przeprowadzanie w okresie obowiązywania umowy wszelkich procesów enologicznych niezbędnych do konserwacji produktu.
(42) W celu wspierania podnoszenia jakości należy ustalić minimalne stężenie alkoholu wina i moszczu uprawniające do uzyskania pomocy do składowania. Z tego samych powodów należy zastrzec możliwość wprowadzania, w odniesieniu do wina stołowego objętego umowami składu, bardziej rygorystycznych kryteriów w zależności od jakości zbiorów.
(43) W celu uniknięcia nadużywania systemu, wino stołowe, które było przechowywane na podstawie umowy, nie może zostać następnie uznane za wino gatunkowe psr.
(44) W celu zapobieżenia wywierania wpływu na sytuację rynkową przez produkty objęte umową składu należy zakazać, w okresie obowiązywania umowy, wprowadzania do obrotu i niektórych czynności mających na celu przygotowanie wprowadzenia produktów do obrotu.
(45) Na mocy art. 26 ust. 1 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, mogą zostać przyjęte zasady zezwalające na przetwarzanie moszczu gronowego, objętego umową długoterminową, na skoncentrowany moszcz gronowy lub rektyfikowany skoncentrowany moszcz gronowy w okresie obowiązywania tej umowy. Z uwagi na to, że takie przetwarzanie jest normalną działalnością, zezwolenie powinno być udzielone na stałe.
(46) Agencje interwencyjne powinny być powiadamiane o każdym przetwarzaniu moszczu gronowego, objętego umową składu, aby mogły przeprowadzić niezbędne kontrole.
(47) Przetwarzanie moszczu gronowego na skoncentrowany moszcz gronowy i rektyfikowany skoncentrowany moszcz gronowy musi prowadzić do zmniejszenia ilości składowanego produktu i w rezultacie do obniżenia kosztów składowania. Jednakże, z uwagi na to, że uzyskany produkt ma większą wartość, obniżenie kosztów składowania jest wyrównywane przez wzrost odsetek. W związku z tym uzasadnione jest, w przypadkach w których produkt jest przetwarzany w okresie składowania, utrzymanie pomocy na poziomie obliczonym na podstawie ilości moszczu gronowego objętego umową przed przetworzeniem, przez cały okres obowiązywania umowy. Ponadto uzyskane produkty muszą posiadać właściwości wymagane regułami wspólnotowymi.
(48) Kwota pomocy przyznawanej w odniesieniu do prywatnego składowania powinna uwzględniać techniczne koszty składowania oraz odsetki. Techniczne koszty składowania mogą być różne w zależności od rodzaju produktu, natomiast wysokość odsetek zależy od wartości produktu. Wobec tego, w celu ułatwienia zarządzania, kwota pomocy na hektolitr dziennie powinna być ustalona dla poszczególnych grup win stołowych i moszczy. Na mocy art. 25 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 należy ustalić kwotę pomocy w odniesieniu do skoncentrowanego moszczu gronowego przez zastosowanie przy kwocie pomocy w odniesieniu do moszczu gronowego współczynnika 1,5. Jednakże, kwoty ustalone w niniejszym rozporządzeniu mogą być zmienione w celu uwzględnienia znaczących wahań cen rynkowych lub stóp procentowych.
(49) Należy także przewidzieć możliwość skrócenia okresu składowania w przypadkach, w których produkty są przeznaczone na wywóz po usunięciu ich z magazynu. Dowód wywiezienia towarów powinien być dostarczony w taki sam sposób, jak w przypadku refundacji, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe przepisy stosowania systemu refundacji wywozowych dla produktów rolnych(2).
(50) W celu zapewnienia skuteczności tego systemu, uwzględniając jednocześnie wymogi administrowania agencji interwencyjnych, należy ustanowić terminy wypłacania pomocy. Jednakże, w przypadku umów długoterminowych, w celu spełnienia przez producentów wymogów dotyczących płynności finansowej, Państwa Członkowskie powinny mieć prawo wprowadzenia systemu płatności zaliczkowych powiązany ze składaniem stosownych zabezpieczeń.
(51) W przypadku gdy umowa składu dotycząca wina stołowego wygasa, producent może, na wniosek, zawrzeć nową umowę korzystając z uproszczenia formalności, pod warunkiem, że warunki zawarcia nowej umowy dotyczącej tego samego produktu są spełnione.
(52) Rynek moszczu i skoncentrowanego moszczu do produkcji soku winogronowego rozwija się i w celu promowania wykorzystania produktów winiarskich do celów innych niż winiarskie, należy udzielić zezwolenia na sprzedaż moszczu i skoncentrowanego moszczu objętych umowami składu oraz przeznaczonych do produkcji soku winogronowego, od piątego miesiąca obowiązywania umowy, w drodze zwykłego powiadomienia agencji interwencyjnej przez producenta. Ta sama możliwość powinna być stosowana w odniesieniu do promocji wywozu tych produktów.
(53) Należy określić produkty, które mogą być uzyskane w drodze destylacji i w szczególności, wprowadzić minimalne wymogi jakościowe dotyczące naturalnego alkoholu. Przy określaniu tych wymogów należy uwzględnić postęp technologiczny oraz potrzebę zapewnienia możliwości normalnej sprzedaży wyprodukowanego alkoholu do różnych celów.
(54) Należy wzmóc kontrole produktów przeznaczonych do destylacji.
(55) W przypadku dobrowolnej destylacji na mocy art. 29 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, producenci powinni mieć obowiązek zawarcia umowa dostawy z gorzelniami, która ma być zatwierdzona przez agencję interwencyjną, aby można było prowadzić nadzór działań oraz aby można było sprawdzić wypełnianie przez obie strony ich obowiązków. Przy stosowaniu takiego systemu może być dokładniej monitorowany wpływ ilościowy na rynek czynności związanych z destylacją. Jednakże system umów powinien zostać dostosowany w celu uwzględnienia faktu, że niektórzy producenci powierzają destylację gorzelniom, podczas gdy inni posiadają własne gorzelnie.
(56) Niezbędne są przepisy szczególne, które zapewnią, że wino dostarczane w celu przeprowadzenia jednej z możliwych czynności destylacyjnych pochodzi z własnej produkcji producenta. W tym celu producenci powinni być zobowiązani do przedstawienia dowodu, że rzeczywiście oni wyprodukowali i posiadają wino, które ma być dostarczone. Potrzebne są również zasady w celu zapewnienia, że istotne elementy umów destylacji są odpowiednio kontrolowane.
(57) Doświadczenie wykazało, że należy dopuścić pewną tolerancję pod względem ilości i rzeczywistego stężenia alkoholu w % objętościowych wina objętego umowami dostawy.
(58) Należy ustalić terminy wypłacania pomocy przez agencje interwencyjne na rzecz gorzelni. Należy również przewidzieć możliwość wypłacania gorzelniom pomocy z góry. Potrzebny jest system zabezpieczeń w celu zapewnienia, że agencja interwencyjna nie zostanie narażona na nieuzasadnione ryzyko.
(59) W przypadku destylacji, określonej w art. 27 i 28 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, doświadczenie wykazało, że producenci mogą mieć niekiedy trudności z ustaleniem dokładnej ilości produktów, które mają dostarczyć zgodnie ze swoimi zobowiązaniami. W przypadku gdy producenci dostarczyli niemal całą wymaganą ilość przed upływem terminu dostawy i muszą dokonać jedynie niewielkich dostosowań, nakładane na nich kary powinny pozostawać w stosownej proporcji do dokonanych naruszeń. W takim przypadku należy uznać, że producenci tacy wypełnili swoje obowiązki w terminie pod warunkiem, że dostarczą pozostałe ilości w odpowiednim czasie.
(60) Destylacja, na mocy w art. 27 i 28 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, odgrywa znaczącą rolę w osiągnięciu równowagi na rynku wina stołowego i pośrednio pomaga w dostosowaniu potencjału produkcyjnego uprawy winorośli do wymogów.Obowiązkowa destylacja musi być w związku z tym wykonywana bardzo rygorystycznie, a wszystkie osoby zobowiązane do przeprowadzania destylacji, muszą rzeczywiście dostarczyć wymagane ilości do destylacji. W pewnych przypadkach, odstąpienie od środków interwencyjnych nie było wystarczającą zachętą, aby zapewnić, że osoby zobowiązane do obowiązkowej destylacji, wypełnią swoje zobowiązania. Dlatego też niezbędne są dodatkowe środki wspólnotowe przewidziane dla producentów, którzy nie wypełnili swoich zobowiązań w dozwolonym terminie, ale wypełnią je przed innym wyznaczonym terminem.
(61) Różne czynności destylacji wina mogą prowadzić do otrzymania neutralnego alkoholu, zdefiniowanego na podstawie kryteriów odnoszących się do jego składu, w Załączniku do niniejszego rozporządzenia. Należy przyjąć wspólnotowe metody analizy w celu zapewnienia, że kryteria te są spełniane.
(62) Metody powinny być obowiązkowe dla wszystkich transakcji handlowych oraz we wszystkich procedurach weryfikacyjnych. Z uwagi na ograniczone instrumenty handlowe, należy zezwolić na niewielką liczbę zwykle stosowanych procedur tak, aby przedmiotowe czynniki można było określić szybko i z należytą dokładnością.
(63) Wspólnotowe metody analizy powinny być powszechnie uznane i jednolicie stosowane.
(64) W celu zapewnienia, że wyniki osiągnięte przy stosowaniu metod analitycznych, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999, są porównywalne, należy zdefiniować zasady dotyczące powtarzalności wyników uzyskanych przy zastosowaniu tych metod.
(65) Cenę skupu dostaw wina powinno stosować się loco gorzelnie. W niektórych przypadkach transport jest zapewniany przez gorzelnię z powodów praktycznych. W takich przypadkach koszty transportu powinny być odjęte od ceny skupu, aby nie naruszać powyższej praktyki, która często jest konieczna.
(66) Obowiązek przeprowadzania destylacji jest szczególnie uciążliwy dla poszczególnych producentów, którzy wytwarzają tylko niewielką ilość wina. Koszty, jakie ponosiliby tacy producenci na przetransportowanie ich wytłoczyn winogronowych oraz osadu winnego w celu dokonania destylacji, nie pozostawałyby w żadnej rozsądnej proporcji do zysku, którego mogliby się spodziewać z alkoholu z nich wydestylowanego. W związku z tym tacy producenci powinni zostać zwolnieni z obowiązku dostaw.
(67) Producenci powinni być zobowiązani, w odniesieniu do części wyprodukowanego przez siebie wina, którą faktycznie dostarczyli do destylacji na mocy art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, do dostarczenia tylko produktów ubocznych powstających przy produkcji wina w celu przeprowadzenia destylacji na mocy art. 27 tego rozporządzenia.
(68) Obowiązek destylacji produktów ubocznych jest nieproporcjonalnie uciążliwą przeszkodą dla niektórych producentów niewielkich ilości wina w niektórych strefach uprawy winorośli. Na żądanie Państw Członkowskich, w których tacy producenci prowadzą działalność, powinni oni mieć możliwość wycofania ich produktów ubocznych pod nadzorem zamiast dostarczania ich do destylacji.
(69) Producenci, którzy dostarczają swoje wytłoczyny do produkcji enocyjaninu, dostarczają zwykle wytłoczyny winogronowe nieprzefermentowane.Proces, w wyniku którego poprzez ekstrakcję wytłoczyn uzyskiwany jest enocyjanin, powoduje, że wytłoczyny stają się nieprzydatne do dalszej fermentacji i destylacji. W związku z tym tacy producenci powinni być zwolnieni z obowiązku przeprowadzania destylacji proporcjonalnie do ilości wytłoczynwinogronowych dostarczonych do takiego przetworzenia.
(70) W przypadku gdy wino dostarczone do destylacji jest wykorzystywane do produkcji octu winnego, ilość alkoholu dostarczanego agencjom interwencyjnym może ulec zmniejszeniu. W związku z tym producenci powinni być zwolnieni z obowiązku destylacji, w przypadku gdy dostarczą wino do zakładów zajmujących się produkcją octu, które w innej sytuacji uzupełniałoby ilość przeznaczoną do obowiązkowej destylacji.
(71) W przypadku wycofywania produktów ubocznych winiarstwa pod nadzorem, na mocy art. 27 ust. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wszystkie takie produkty uboczne powinny zostać wycofane przed końcem roku winnego, w którym zostały wyprodukowane. W związku z tym niezbędny jest odpowiedni system kontroli, który nie będzie powodował nieproporcjonalnie wysokich kosztów administracyjnych, w szczególności w Państwach Członkowskich, w których produkcja wina jest bardzo niska.
(72) Dokumentacja dotyczącą dostarczania wytłoczyn,osadu winiarskiego oraz wina do gorzelni powinna wskazywać, czy gorzelnia znajduje się w tym samym Państwie Członkowskim co producent, czy w innym Państwie Członkowskim.
(73) Na mocy art. 27 ust. 11 i art. 28 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, gorzelnicy mogą zdecydować czy chcą otrzymać pomoc w odniesieniu do produktu, który ma być poddany destylacji, czy też dostarczyć produkt uzyskany w wyniku destylacji agencji interwencyjnej. Kwota pomocy powinna być ustalona na podstawie cen rynkowych na różne produkty, które mogą być uzyskane w wyniku destylacji.
(74) Aby kwalifikować się do uzyskania pomocy zainteresowane strony powinny złożyć wniosek razem z określonymi dokumentami towarzyszącymi. Rodzaj i liczba wymaganych dokumentów powinny odzwierciedlać różnice między winem i osadem winnym oraz między wytłoczynami winogronowymi. W celu zapewnienia jednolitego funkcjonowania systemu we wszystkich Państwach Członkowskich, wnioski powinny być składane oraz pomoc wypłacana gorzelniom w terminach, które należy ustanowić. Gorzelnikom, którzy chociaż wykonali swoje podstawowe obowiązki, ale opóźniają się ze złożeniem na to dowodu, należy przyznać proporcjonalne świadczenie.
(75) Przy ustalaniu ceny, która będzie płacona przez agencje interwencyjne za dostarczone produkty, należy uwzględnić średnie koszty transportu i destylacji danych produktów.
(76) Jednolita cena normalna powinna być ustalona w odniesieniu do produktów dostarczonych agencjom interwencyjnym w związku z destylacją na mocy art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, niezależnie od pochodzenia surowców.
(77) W niektórych regionach Wspólnoty stosunek między ilością wytłoczyn a ilością wina i osadu winiarskiego jest taki, że średnie koszty destylacji różnią się od tych, które służą do ustalenia normalnej ceny. W takiej sytuacji, w niektórych z tych regionów, z gospodarczego punktu widzenia jest lub może być niemożliwe osiągnięcie zamierzonego celu przez stosowanie obowiązku przeprowadzania destylacji produktów ubocznych winiarstwa. Ceny zróżnicowane ze względu na surowiec produktu uzyskanego w wyniku destylacji powinny być w związku z tym ustalone jednocześnie jako cena normalna, pozostawiając Państwom Członkowskim możliwość decydowania, czy takie zróżnicowane ceny powinny być stosowane w regionach, w których stosowanie ceny normalnej mogłoby prowadzić do trudności opisanych wyżej.
(78) W następstwie zastosowania takiego rozwiązania nie mogą wzrosnąć wydatki ponoszone przez agencję interwencyjną, a w konsekwencji przez EFOGR. Ceny zróżnicowane ze względu na pochodzenie alkoholu powinny wobec tego być skorelowane z ceną normalną w taki sposób, że średnia ważona cen uzależnionych od pochodzenia nie przekroczy ceny normalnej.
(79) Z uwagi na brak zorganizowanego wspólnotowego rynku alkoholu etylowego, agencje interwencyjne odpowiedzialne za wprowadzanie do obrotu alkoholu, który zobowiązane są przejąć po przeprowadzeniu destylacji, zgodnie z art. 27 i 28 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, powinny odsprzedać go po cenie niższej niż cena skupu. Różnicę między ceną skupu a ceną sprzedaży takiego alkoholu pokrywa, według stawki standardowej, Sekcja Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR).
(80) Artykuł 29 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje destylację jako środek wsparcia rynku wina, a w konsekwencji jako ułatwienie ciągłości dostaw destylatu winnego do części sektora alkoholu spożywczego. W celu uwzględnienia nadwyżek z końca roku środek należy wprowadzić w życie z dniem 1 września każdego roku gospodarczego.
(81) Ponieważ Komisja jest odpowiedzialna za organizowanie sprzedaży pewnych alkoholi winnych, potrzebuje bardziej szczegółowych informacji dotyczących transakcji przeprowadzanych na rynku alkoholi. Informacje dotyczące alkoholu pochodzącego z obowiązkowej destylacji przesyłane Komisji przez Państwa Członkowskie, powinny być rozszerzone o informacje dotyczące alkoholu pochodzącego z dobrowolnej destylacji posiadanego przez agencje interwencyjne.
(82) Należy bardziej szczegółowo określić wymagane cechy charakterystyczne produktów, które mogą być dostarczone w celu przeprowadzenia destylacji.
(83) Produkty wprowadzane do gorzelni powinny być poddane fizycznej kontroli z zastosowaniem procedur zapewniających odpowiednią reprezentatywność.
(84) Należy określić konsekwencje ponoszone przez producentów, którzy nie dopełnili swoich obowiązków. Jednakże, Komisja powinna przyjąć zasady dotyczące prawa do pomocy gorzelników, którzy nie dotrzymali niektórych terminów administracyjnych, uwzględniając w szczególności zasadę proporcjonalności.
(85) Niezbędne są zasady dotyczące przypadków siły wyższej, która może przeszkodzić w planowym przeprowadzeniu destylacji.
(86) W celu zapewnienia należytego nadzoru nad czynnościami destylacji, należy poddać gorzelników systemowi zatwierdzeń.
(87) Przy uwzględnieniu obecnej sytuacji na rynku wina przeznaczonego do destylacji, zarówno gorzelnikom jak i producentom wina wzmocnionego należy zezwolić na wzmocnienie takiego wina do destylacji, a wszystkie dotyczące tego uzgodnienia powinny zostać odpowiednio dostosowane.
(88) W celu zapewnienia najbardziej odpowiednich sposobów nadzoru, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzania ograniczeń dotyczących miejsc, w których może być prowadzone wzmacnianie wina do destylacji.
(89) Należy przyjąć szczegółowe zasady dotyczące płatności cen skupu za wino, wypłacania pomocy producentom wina wzmocnionego, płatności pomocy z góry oraz składania i zwrotu zabezpieczeń.
(90) Ponieważ dodanie do wina przeznaczonego do destylacji wskaźnika jest skuteczną metodą nadzoru, należy ustalić, że obecność takiego wskaźnika nie może stanowić przeszkody w swobodnym przepływie takiego wina lub produktów z niego uzyskanych.
(91) Uwzględniając sposób transportu produktów do gorzelni w niektórych Państwach Członkowskich, szczególnie w przypadku niewielkich ilości, Państwa Członkowskie powinny mieć prawo zezwalania na transportowanie tych produktów luzem.
(92) W przypadku, przewidzianym w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, w odniesieniu do niektórych sposobów destylacji, cena skupu za wino powinna być obniżona, w przypadku gdy producenci zwiększyli stężenie alkoholu poprzez dodanie sacharozy lub skoncentrowanego moszczu gronowego, w stosunku do których pomoc otrzymali lub ubiegali się o jej przyznanie na mocy art. 34 tego rozporządzenia.
(93) Bardzo trudno jest powiązać wzrost stężenia alkoholu uzyskany przez każdego z producentów z winem dostarczonym do destylacji. Ścisłe określanie korzyści gospodarczych uzyskanych przez każdego producenta wymagałoby w tej sytuacji nadmiernej liczby czynności administracyjnych, co mogłoby doprowadzić do opóźnienia wypłacania pomocy oraz wpłynąć na cały system interwencji. Wobec tego cena skupu powinna być obniżona w oparciu o średni wzrost naturalnego stężenia alkoholu w każdej strefie uprawy winorośli. W celu uniknięcia nadmiaru czynności administracyjnych koniecznych do sprawdzenia wzrostu stężenia alkoholu w odniesieniu do każdego producenta, cena skupu za każde takie wino dostarczone do destylacji powinna zostać obniżona o ustaloną kwotę w każdej strefie lub części strefy.
(94) Słusznym jest jedynie takie rozwiązanie, zgodnie z którym producenci powinni otrzymać pełną cenę tylko w przypadku, jeżeli nie zwiększyli stężenia alkoholu w jakiejkolwiek partii wina stołowego poprzez dodanie sacharozy lub skoncentrowanego moszczu gronowego na które otrzymali pomoc na mocy art. 34 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Ponadto producenci, którzy podnieśli stężenie alkoholu w mniejszej części swojej produkcji niż ta, którą dostarczyli do destylacji, powinni otrzymać pełną cenę za ilość stanowiącą różnicę między ilością wzmocnioną a ilością dostarczoną.
(95) Pomoc w odniesieniu do produktu uzyskanego w wyniku destylacji oraz cena produktów przejętych przez agencję interwencyjną w związku z destylacją na mocy art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, powinny być dostosowane w celu uwzględnienia obniżki ceny skupu wina.
(96) Jedną z cech wspólnotowego rynku alkoholi jest istnienie zapasów wynikających z prowadzenia interwencji na mocy z art. 27, 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999(3).
(97) Niezbędne są szczególne zasady szczegółowe dotyczące takich procedur przetargowych w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich nabywców.
(98) Te zapasy alkoholu mogą być zbywane przy zastosowaniu trzech różnych procedur przetargowych, w zależności od zamierzonego wykorzystania i przeznaczenia alkoholu, a także od ilości alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.
(99) Ponieważ celem stosowania procedur przetargowych jest uzyskanie najkorzystniejszej ceny, w przypadku gdy Komisja podejmie decyzję o sprzedaży z zastosowaniem procedury przetargowej, sprzedaż powinna być dokonana na rzecz oferenta, który zaproponuje najwyższą cenę. Niezbędne są również zasady dotyczące sytuacji, w których w kilku ofertach zaproponowano tę samą cenę za tę samą partię.
(100) Powinny być dopuszczalne, pod pewnymi warunkami, przetargi prowadzone w odniesieniu do 5000 hektolitrów, aby nowe zastosowania alkoholu mogły zostać przetestowane na średnią skalę przemysłową, co w dłuższym terminie umożliwi rozwój rynku w odniesieniu do znaczących ilości wspólnotowego alkoholu bez destabilizowania rynku napojów spirytusowych.
(101) Niezbędne jest określenie, które formy przetwarzania na towary wywożone na mocy ustaleń uszlachetniania czynnego można uznać za równorzędne do rzeczywistych sposobów wykorzystania przemysłowego.
(102) W celu zapewnienia, że alkohol sprzedawany zgodnie z takimi procedurami przetargowymi jest rzeczywiście wykorzystywany do celów, które nie będą zakłócać rynku alkoholi, oferty powinny dokładnie podawać zamierzone przeznaczenie produktu.
(103) Należy zezwolić oferentom na składanie tylko jednej oferty w odniesieniu do każdego rodzaju alkoholu, każdego rodzaju końcowego wykorzystania produktu oraz procedury przetargowej. Należy również określić prawne konsekwencje, które ponosić będą oferenci, którzy złożą więcej niż jedną ofertę.
(104) W celu ograniczenia wpływu na konkurencyjność w stosunku do produktów, które mogą być zastąpione przez alkohol, Komisja powinna mieć możliwość niedokonywania sprzedaży na podstawie otrzymanych ofert.
(105) Aby sprzedaż mogła być dokonana po otrzymaniu największej możliwej liczby złożonych ofert, w przypadku gdy proponowane ceny zostaną uznane za zadowalające, a proponowane końcowe zastosowania produktu są odpowiednie do rozwoju nowych przemysłowych rynków zbytu produktu, oferenci, którzy złożyli takie oferty, powinni z pewnymi zastrzeżeniami mieć możliwość nabycia zastępczej partii. Taka procedura powinna zwiększyć sprzedaż wspólnotowego alkoholu i jednocześnie zmniejszyć zapasy, na zarządzanie którymi w innym przypadku trzeba byłoby ponieść wysokie koszty budżetowe.
(106) Niezależnie od marginesu tolerancji w odniesieniu do ilości alkoholu przeznaczonego na sprzedaż w drodze przetargu, cena, która ma być zapłacona przed wydaniem zlecenia przewozowego, powinna być obliczona w oparciu o ilości alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj., w zaokrągleniu do jednego hektolitra.
(107) Procedury przetargowe na wywóz alkoholu do krajów regionu karaibskiego przeznaczonego do wykorzystania końcowego w sektorze paliwowym w celu zapewnienia tym krajom większej ciągłości dostaw Powinny być prowadzone regularnie. Doświadczenie wskazuje, że istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że ten rynek zbytu doprowadzi do destabilizacji rynku oraz ten rynek zbytu stwarza znaczne możliwości dla rynku głównego.
(108) Wielkość partii przeznaczonych na sprzedaż w drodze przetargu z zamiarem wywozu do państw karaibskich powinna być powiązana z normalną zdolnością przewozową drogą morską, co pozwoli obniżyć koszty gwarancji wykonania ponoszone przez zainteresowanych kupców. Terminy ustalone w odniesieniu do przewozów alkoholu powinny zostać odpowiednio dostosowane.
(109) Publiczna sprzedaż alkoholu winnego przeznaczonego do wykorzystania jako paliwo we Wspólnocie powinna podlegać określonym warunkom, aby zapewnić przedsiębiorstwom, w pewnym zakresie, dostawy oraz aby uwzględnić koszty inwestycji w zakłady przetwórcze niezbędnych w tym konkretnym celu, jednakże bez wprowadzania przeszkód w fizycznym przemieszczaniu alkoholu przeznaczonego na sprzedaż.
(110) Należy ustalić, że tego rodzaju sprzedaż publiczna powinna obejmować kilka partii alkoholu w przypadkach gdy znaczne ilości zostały przeznaczone do takiej sprzedaży publicznej oraz że alkohol w kadziach nie może być fizycznie przemieszczany przed wydaniem zlecenia przewozowego.
(111) W przypadku sprzedaży w drodze przetargu lub sprzedaży publicznej z przeznaczeniem do wykorzystania jako paliwo, ponieważ faktyczny przewóz i przetworzenie alkoholu nastąpią po kilku latach, cena za hektolitr alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj. proponowana przez oferenta, który wygrał przetarg, powinna być aktualizowana co trzy miesiące przy zastosowaniu współczynnika podanego w odpowiednim ogłoszeniu o zaproszeniu do składnia ofert, aby ceny płacone za sprzedany alkohol odpowiadały bardziej fluktuacjom cen paliwa na rynkach międzynarodowych.
(112) Z uwagi na rozmiar niektórych z tych kadzi, w których przechowuje się część alkoholu uzyskanego w wyniku obowiązkowej destylacji, jak również z uwagi na znaczny czas przechowywania tego alkoholu, nie można praktycznie dokładnie określić ilości alkoholu przeznaczonego na sprzedaż znajdującego się w poszczególnych kadziach.
(113) W takiej sytuacji każda procedura przetargowa dotycząca ostatecznie ilości alkoholu wynoszącej między 99 a 101 % ilości alkoholu pierwotnie przeznaczonego na sprzedaż, wprowadzonego do obrotu, powinna być uznana za ważną.
(114) Oświadczenia, w których oferenci zrzekają się wszelkich roszczeń dotyczących jakości i właściwości sprzedanego im alkoholu, nie mogą dotyczyć wad ukrytych, które z uwagi na ich charakter nie mogą być wcześniej wykryte i które powodują, że alkohol nie nadaje się do wykorzystania zgodnie z zamierzonym przeznaczeniem.
(115) Alkohol przeznaczony do niektórych sprzedaży z zastosowaniem procedury przetargowej powinien, gdy istnieje taka potrzeba, zostać poddany denaturacji w celu zapobieżenia wykorzystania go do innych celów. Ilości alkoholu sprzedanego w takich przypadkach powinny być poddane skażaniu przez dodanie benzyny.
(116) Należy wprowadzić system zabezpieczeń, w celu zapewnienia, że procedura przetargowa będzie przeprowadzana prawidłowo oraz że alkohol będzie rzeczywiście wykorzystywany do celów określonych w odpowiednim zaproszeniu do składania ofert przetargowych. Zabezpieczenia należy wprowadzić na poziomie uniemożliwiającym wykorzystanie niezgodne z celami procedury przetargowej, które może prowadzić do zakłócenia na rynku alkoholi oraz napojów spirytusowych produkowanych we Wspólnocie, zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Należy wziąć pod uwagę zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych, które również obejmują wina. W związku z tym, powinny zostać określone podstawowe wymagania dotyczące zobowiązań podlegających złożeniu zabezpieczenia.
(117) Ubytki mogą powstać przy transporcie alkoholu drogą lądową lub morską oraz w trakcie przetwarzania poprzedzającego wykorzystanie końcowe. W celu oceny zmian w ilości alkoholu zarejestrowanej przy załadunku i rozładunku należy uwzględnić odpowiednie normy techniczne, a dla każdej kategorii ubytku należy ustalić szczególny margines tolerancji.
(118) Ogólny margines tolerancji należy przyjąć w odniesieniu do ubytków alkoholu spowodowanych wielokrotnymi czynnościami transportu lądowego i morskiego w związku z procedurą przetargową dotyczącą wywozu alkoholu przeznaczonego do przetworzenia w państwach trzecich objętych niniejszym rozporządzeniem. Wyższy margines tolerancji powinien być również przyjęty w odniesieniu do ubytków alkoholu spowodowanych czynnościami przetwórczymi w takich państwach trzecich w porównaniu z podobnymi czynnościami we Wspólnocie przy uwzględnieniu warunków operacyjnych, klimatycznych i innych oraz faktu, że niektóre urządzenia są mniej wydajne w niektórych państwach trzecich.
(119) W odniesieniu do ubytków, których rozmiar przekracza ustalone marginesy tolerancji, należy stosować kary polegające na potrąceniu standardowej kwoty z gwarancji wykonania obejmującej cenę zakupu alkoholu dostarczonego do agencji interwencyjnej w związku z przeprowadzeniem destylacji na mocy art. 27, 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Część gwarancji wykonania powinna być zwrócona dopiero, gdy oferent, który wygrał przetarg, przedstawi dokumentację dotyczącą wszystkich ubytków związanych z daną ofertą, aby dostępna kwota gwarancji wystarczyła do zastosowania kary z tytułu takich nieuprawnionych ubytków alkoholu.
(120) W przypadku niektórych ostatecznych zastosowań przewidzianych dla alkoholu, objętego procedurą przetargową, część lub całość sprzedanego alkoholu powinna zostać przetworzona na alkohol rektyfikowany. Niektóre z przewidzianych dla sprzedanego alkoholu zastosowań wymagają uprzedniej rektyfikacji lub dehydratacji, w wyniku których powstaje również zanieczyszczony alkohol nie nadający się do pierwotnie zamierzonego wykorzystania przewidzianego w tych procedurach przetargowych. W tych przypadkach powinny ulec zmianie warunki zwrotu gwarancji wykonania.
(121) Kontrole prowadzone w celu sprawdzenia czy alkohol wykorzystywany jest zgodnie z celami określonymi w odpowiednich zaproszeniach do składania ofert przetargowych powinny obejmować co najmniej kontrole równorzędne do tych stosowanych przy monitorowaniu alkoholu wyprodukowanego we Wspólnocie. W celu przeprowadzenia kontroli niektórych zastosowań lub przeznaczeń można zatrudnić międzynarodową firmę nadzorczą, która sprawdzi, czy zawarta umowa jest należycie wykonywana. W miarę umacniania się i rozwoju rynku wewnętrznego należy przeprowadzać bezpośrednie kontrole czynności przewozowych w miejscach wywozu lub przeznaczenia alkoholu.
(122) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
