Dyrektywa 92/21/EWG w sprawie mas i wymiarów pojazdów silnikowych kategorii M1

DYREKTYWA RADY 92/21/EWG

z dnia 31 marca 1992 r.

w sprawie mas i wymiarów pojazdów silnikowych kategorii M₁

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

we współpracy z Parlamentem Europejskim⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

niezbędne jest przyjęcie środków mających na celu stopniowe ustanowienie rynku wewnętrznego w okresie do 31 grudnia 1992 r.; rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału;

metoda całkowitej harmonizacji będzie mieć zasadnicze znaczenie w celu pełnego osiągnięcia jednolitego rynku;

potrzeba zastosowania tej metody zaistnieje w chwili zmiany całej procedury homologacji typu EWG, z uwzględnieniem intencji rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. dotyczącej nowego podejścia do kwestii technicznej harmonizacji i normalizacji;

wymagania techniczne jakim muszą odpowiadać pojazdy silnikowe na mocy ustawodawstw krajowych dotyczą między innymi ich mas i wymiarów;

wymagania te są różne w poszczególnych Państwach Członkowskich; w związku z tym zachodzi konieczność przyjęcia przez wszystkie Państwa Członkowskie takich samych wymagań, w uzupełnieniu do istniejących przepisów lub zamiast nich, w szczególności w celu wprowadzenia w odniesieniu do każdego typu pojazdu procedury homologacji typu EWG, będącej przedmiotem dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽⁴⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 87/403/EWG⁽⁵⁾;

niniejsza dyrektywa zostanie uzupełniona przez dyrektywy dotyczące mas i wymiarów wszystkich kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep;

nie ma konieczności ustanawiania wymagań dotyczących stabilności dynamicznej zestawów pojazdów silnikowych i przyczep, ponieważ producenci pojazdów silnikowych uwzględniają ten aspekt przy określaniu maksymalnej dopuszczalnej z technicznego punktu widzenia masy holowniczej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1 ¹

Do celów niniejszej dyrektywy "pojazdem" jest każdy pojazd silnikowy kategorii M₁, określony w załączniku II A do dyrektywy 70/156/EWG, przeznaczony do użytkowania na drogach, mający przynajmniej cztery koła i rozwijający maksymalną prędkość konstrukcyjną powyżej 25 km/h.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie nie mogą odmówić przyznania homologacji typu EWG lub homologacji krajowej pojazdu ani też zakazać jego sprzedaży, rejestracji, wprowadzenia do eksploatacji lub użytkowania z przyczyn odnoszących się do jego mas i wymiarów, jeżeli spełniają one wymogi wymienione w załączniku I.

Artykuł  3

Jakiekolwiek zmiany niezbędne w celu dostosowania wymogów określonych w załącznikach do postępu technicznego przyjmowane są przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 13 dyrektywy 70/156/EWG.

Artykuł  4

1. Państwa Członkowskie do 1 lipca 1992 r. przyjmują i publikują przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie informują o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Państwa Członkowskie stosują te przepisy z dniem 1 października 1992 r.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 marca 1995 r.

	W imieniu Rady
	Vitor MARTINS
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 95 z 12.4.1990, str. 92.

⁽²⁾ Dz.U. C 284 z 12.11.1990, str. 80 oraz decyzja z 12.2.1992 (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Dz.U. C 225 z 10.9.1990, str. 9.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 220 z 8.8.1987, str. 44.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I ²

PRZEPISY ADMINISTRACYJNE DOTYCZĄCE HOMOLOGACJI TYPU

1. Wniosek o udzielenie homologacji EWG typu pojazdu

1.1. Wniosek o udzielenie homologacji EWG typu, zgodnie z art. 3 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG, pojazdu kategorii M₁ w odniesieniu do mas i rozmiarów musi być przedłożony przez producenta.

1.2. Wzór dokumentu informacyjnego jest przedstawiony w dodatku 1.

1.3. Służbom technicznym odpowiedzialnym za przeprowadzenie badań homologacji typu musi zostać dostarczone, co następuje:

1.3.1. pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, którego dotyczy wniosek o homologację typu.

2. Przyznanie homologacji EWG typu

2.1. Jeśli odpowiednie wymagania są spełnione, przyznaje się homologację WE typu na podstawie art. 4 ust. 3 dyrektywy 70/156/EWG.

2.2. Wzór homologacji EWG typu zawarty jest w dodatku 2.

2.3. Każdemu homologowanemu typowi pojazdu przyznaje się numer identyfikacyjny zgodnie z załącznikiem VII do dyrektywy 70/156/EWG. To samo Państwo Członkowskie nie przydziela tego samego numeru innemu typowi pojazdu.

3. Modyfikacje typu i zmiany do homologacji

3.1. W przypadku modyfikacji typu, który homologowano zgodnie z niniejszą dyrektywą, stosuje się przepisy art. 5 dyrektywy 70/156/EWG.

4. Zgodność produkcji

4.1. Jako zasada generalna, środki mające na celu zapewnienie zgodności produkcji podejmowane będą zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 10 dyrektywy 70/156/EWG.

DODATEK  1

DOKUMENT INFORMACYJNY(1) NR ....

grafika

DODATEK  2

grafika

ZAŁĄCZNIK  II ³

ZAKRES, DEFINICJE, WYMAGANIA

1. Zakres

Niniejsza dyrektywa odnosi się do mas i wymiarów pojazdów silnikowych kategorii M₁, zgodnie z definicją zawartą w art. 1.

2. Definicje

2.1. Odpowiednie definicje ustanowione w załączniku I (włącznie z odnośnikami) oraz załączniku II do dyrektywy 70/156/EWG stosuje się również do niniejszej dyrektywy.

2.2. "Masa typowego obciążenia" oznacza masę 75 kilogramów pomnożoną przez określoną przez producenta ilość pasażerskich miejsc do siedzenia (włącznie z miejscami składanymi (podnoszonymi) zaprojektowanymi przez producenta).

2.3. "Masa dodatkowego obciążenia" oznacza różnicę między technicznie dopuszczalną maksymalną masą całkowitą, a masą w stanie gotowym do jazdy powiększoną o masę typowego obciążenia. Masa dodatkowego obciążenia może zawierać masę wyposażenia dodatkowego, np. szyberdachu, urządzenia klimatyzacyjnego, urządzenia sprzęgającego.

2.4. "Masa urządzenia sprzęgającego" oznacza masę samego zaczepu oraz jego oprzyrządowania mocującego, zgodnie z wyszczególnieniem producenta.

2.5. "Maksymalny statyczny nacisk pionowy na punkt sprzęgania" pojazdu oznacza technicznie dopuszczalny nacisk pionowy przenoszony przez dyszel przyczepy, kiedy pojazd w spoczynku, na zaczep pojazdu i działający poprzez środek urządzenia sprzęgającego. Nacisk ten musi zostać wyszczególniony przez producenta.

2.6. "Masa holownicza" oznacza masę holowanej przyczepy z wyłączeniem nacisku pionowego na punkt sprzęgania pojazdu holującego.

2.7. "Miejsce składane (podnoszone)" oznacza miejsce zapasowe przeznaczone do sporadycznego użytku, które zwykle pozostaje złożone.

3. Wymagania

3.1. Wymiary

3.1.1. Maksymalne dopuszczalne wymiary pojazdu są następujące:

3.1.1.1. Długość: 12.000 mm

3.1.1.2. Szerokość: 2.500 mm

3.1.1.3. Wysokość: 4.000 mm

3.2. Masy i naciski osi

3.2.1. Suma technicznie dopuszczalnych maksymalnych nacisków osi nie może być mniejsza niż technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita pojazdu.

Technicznie dopuszczalna maksymalna masa pojazdu nie może być mniejsza niż masa pojazdu gotowego do jazdy łącznie z masą typowego obciążenia.

Jeśli pojazd obciążony jest do technicznie dopuszczalnej masy całkowitej zgodnie z ppkt 3.2.2 i 3.2.3, nacisk na każdą oś nie może przekraczać technicznie dopuszczalnego maksymalnego nacisku na daną oś.

Jeśli pojazd i, jednocześnie, jego tylna oś obciążone są do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy, masa utrzymywana na przedniej osi nie może być mniejsza niż 30 % technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy pojazdu.

3.2.2. W celu weryfikacji wymagań ustanowionych w akapicie trzecim ppkt 3.2.1, masy pasażerów, bagażu oraz obciążenia przekraczającego typowe obciążenie muszą być rozłożone tak, jak ustalono w dodatku. Metoda weryfikacji mas ustalona jest w dodatku. W przypadku gdy pojazd wyposażony jest w usuwalne miejsca do siedzenia, weryfikacja zostanie ograniczona do sytuacji, w której zainstalowana jest maksymalna ilość miejsc do siedzenia.

3.2.3. Jeśli pojazd przeznaczony jest do holowania przyczepy, przeprowadzone zostaną dwie dodatkowe weryfikacje zgodnie z ppkt 3.2.1 akapit trzeci oraz ppkt 3.2.2:

a) z uwzględnieniem maksymalnej masy urządzenia sprzęgającego; oraz

b) z uwzględnieniem zarówno maksymalnej masy urządzenia sprzęgającego, jak i masy maksymalnego statycznego nacisku pionowego na punkt sprzęgania. Do celów niniejszej weryfikacji:

3.2.3.1. Technicznie dopuszczalny maksymalny nacisk na tylną oś(osie) może zostać przekroczony nie więcej niż o 15 %, a technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita może zostać przekroczona nie więcej niż o 10 % lub 100 kg, biorąc pod uwagę niższą z tych dwóch wartości do zastosowania jedynie do celów tej weryfikacji, pod warunkiem że prędkość robocza ograniczona jest do 100 lub mniej km/godz.

3.2.3.2. Przekroczony nacisk i masa wspomniane powyżej nie będą brane pod uwagę do homologacji innych niż homologacje dokonywane zgodnie z niniejszą dyrektywą, chyba że jest to wyraźnie zaznaczone w odpowiedniej dyrektywie.

3.2.3.3. Producent poda w instrukcji obsługi wszelkie ograniczenia prędkości, określone w ppkt 3.2.3.1 lub inne warunki użytkowania.

3.2.4. Jeśli producent pojazdu wyposaża pojazd w urządzenie sprzęgające, musi zaznaczyć na nim lub na pojeździe w pobliżu urządzenia dopuszczalny maksymalny statyczny nacisk pionowy na punkt sprzęgania.

3.3. Masa holownicza i statyczny nacisk pionowy na urządzenie sprzęgające.

3.3.1. Technicznie dopuszczalną maksymalną masą holowniczą jest masa określona przez producenta.

3.3.1.1. Masa holownicza pojazdu przeznaczonego do holowania przyczepy wyposażonej w system hamulcowy. (W celu obliczania masy holowniczej nie będzie brana pod uwagę przekroczona według ppkt 3.2.3.1 technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita).

3.3.1.1.1. Maksymalną dopuszczalną masą holowniczą pojazdu jest niższa z dwóch następujących wartości:

a) technicznie dopuszczalna maksymalna masa holownicza w oparciu o konstrukcję pojazdu lub wytrzymałość mechanicznego urządzenia sprzęgającego; lub

b) technicznie dopuszczalna maksymalna masa pojazdu holującego (pojazdu silnikowego) lub, dla pojazdów terenowych zdefiniowanych w dyrektywie 70/156/EWG, 1,5 tej masy.

3.3.1.1.2. Maksymalna technicznie dopuszczalna masa przyczepy nie może jednak w żadnym przypadku przekraczać 3.500 kg.

3.3.1.2. Masa holownicza pojazdu przeznaczonego do holowania przyczepy bez systemu hamulcowego.

3.3.1.2.1. Dopuszczalna masa holownicza jest niższą z następujących wartości: technicznie dopuszczalna maksymalna masa holownicza lub połowa masy pojazdu holującego gotowego do jazdy.

3.3.1.2.2. Maksymalna technicznie dopuszczalna masa przyczepy nie może w żadnym przypadku przekraczać 750 kg.

3.3.2. Technicznie dopuszczalnym statycznym naciskiem pionowym na urządzenia sprzęgające jest nacisk określony przez producenta; nacisk ten nie może być mniejszy niż 4 % maksymalnej dopuszczalnej masy holowniczej i nie mniejszy niż 25 kg. Producent musi wyszczególnić w instrukcji obsługi maksymalny dopuszczalny statyczny nacisk pionowy na urządzenie sprzęgające, miejsca mocowania urządzenia sprzęgającego na pojeździe silnikowym oraz maksymalny dopuszczalny zwis urządzenia sprzęgającego.

3.3.3. Obciążony do maksymalnej masy pojazd silnikowy holujący przyczepę musi być zdolny do poruszenia z miejsca zestawu pojazdów na wzniesieniu o nachyleniu, co najmniej 12 % pięć razy w ciągu pięciu minut.

3.4. Maksymalna liczba miejsc do siedzenia określona przez producenta nie będzie zależeć od tego, czy pojazd holuje przyczepę, czy nie.

DODATEK 

Metoda weryfikacji mas i nacisku osi pojazdów silnikowych kategorii M1

1. Masa pojazdu będzie weryfikowana w sposób następujący:

1.1. pusty, tj. gotowy do jazdy według załącznika I dodatek 1 ppkt 2.6, ale bez kierowcy,

W przypadku samochodu campingowego zostanie również włączona masa odpowiadająca wypełnionym w 90 % objętości pojemnikom na wodę i gaz.

1.2. w pełni obciążony (zgodnie z warunkami określonymi w załączniku II ppkt 3.2.1-3.2.3), według środków kalkulacyjnych, uwzględniając co następuje:

- jeżeli miejsce do siedzenia jest składane, musi zostać przesunięte możliwie najdalej do tyłu do normalnej pozycji, w której pozostaje podczas jazdy lub do pozycji, w której jest używane do siedzenia, zgodnie ze wskazówkami producenta, biorąc pod uwagę jedynie podłużną regulację siedzenia oraz wykluczając pozycje, w których używane jest w celach innych niż do jazdy lub siedzenia. W przypadku gdy istnieją możliwości innego ustawienia siedzenia (pionowo, pochylone pod kątem, odchylone do tyłu itd..), pozycje ustawienia muszą zostać wymienione przez producenta pojazdu. W przypadku siedzeń zawieszanych, siedzenie takie musi zostać zablokowane w normalnej pozycji, w której pozostaje podczas jazdy, zgodnie z opisem producenta,

- masy, które należy uwzględnić są następujące:

- masa 68 kg przypadająca na każdego pasażera (łącznie z kierowcą),

- masa 7 kg przypadająca na bagaż każdego z pasażerów (łącznie z kierowcą),

- masa przypadająca na każdego pasażera musi oddziaływać pionowo poprzez punkt umiejscowiony 100 mm z przodu punktu R⁽¹⁾ w przypadku siedzeń regulowanych podłużnie oraz 50 mm z przodu punktu R⁽¹⁾ w przypadku wszystkich innych siedzeń. Masa bagażu przypadająca na każdego z pasażerów wyobrażona jest przez działającą pionowo siłę przechodzącą przez środek rzutu na płaszczyznę poziomą maksymalnej długości użytecznej bagażnika usytuowanego w środkowym podłużnym planie pojazdu.

W przypadku pojazdów specjalnego przeznaczenia masa bagażu zostanie umieszczona według wskazania producenta zgodnie z wymaganiami służby technicznej,

- masa przekraczająca masę typowego obciążenia zostanie rozmieszczona według opisu producenta, zgodnie z wymaganiami obsługi technicznej, uwzględniając różne poziomy wyposażenia oraz jego mas i rozmieszczenia,

- W przypadku samochodu campingowego masa dodatkowego obciążenia musi być równa, co najmniej (10 kg × N) + (10 kg × L), gdzie "L" jest całkowitą długością samochodu campingowego, a "N" liczbą pasażerów łącznie z kierowcą określoną przez producenta.

Masa dodatkowego obciążenia zostanie rozmieszczona według wskazań producenta, zgodnie z wymaganiami służby technicznej, we wszystkich bagażnikach.

1.3. Wyszczególnione masy i naciski osi określane są zgodnie z poniższą tabelą:

grafika

2. Wyniki weryfikacji

(Jeżeli w ppkt 2.8 i 2.9 dokumentu informacyjnego podawana jest więcej niż jedna wartość, wyniki muszą być weryfikowane dla każdej z nich.)

Wyniki uważa się za satysfakcjonujące jeżeli:

- masy i naciski osi pustego pojazdu (kolumna a)) odpowiadają, z tolerancją ± 5 %; zadeklarowanym przez producenta, (w takim przypadku masa określona przez producenta przyjmowana jest do obliczania mas w kolumnach b) i c)),

- masy i naciski osi zweryfikowane zgodnie z warunkami określonymi w kolumnach b) i c), nie przekraczają maksymalnych dopuszczalnych mas określonych przez producenta,

- spełnione są wymagania ustalone w załączniku II akapit czwarty ppkt 3.2.1,

- masy i naciski osi stwierdzone przez producenta są zgodne z cechami ładowności typów określonych dla pojazdu silnikowego w związku z wszelkimi zgłoszonymi ograniczeniami prędkości pojazdu holującego zgodnie z załącznika IV do dyrektywy 92/23/EWG ppkt 3.7.3.

______

⁽¹⁾ Określone zgodnie z przepisami załącznika III do dyrektywy 77/649/EWG.

1 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 95/48/WE z dnia 20 września 1995 r. (Dz.U.UE.L.95.233.73) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 października 1995 r.

2 Załącznik I zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 95/48/WE z dnia 20 września 1995 r. (Dz.U.UE.L.95.233.73) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 października 1995 r.

3 Załącznik II zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 95/48/WE z dnia 20 września 1995 r. (Dz.U.UE.L.95.233.73) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 października 1995 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1992.129.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 92/21/EWG w sprawie mas i wymiarów pojazdów silnikowych kategorii M1
• Data aktu: 31/03/1992
• Data ogłoszenia: 14/05/1992
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 09/04/1992