Przypominając o dokumentach źródłowych przedstawionych w załączniku 1 ,
UZNAJE, ŻE:
1. Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych 2 jest głównym aktem prawnym regulującym unijny rynek mediów audiowizualnych. Po zmianie wprowadzonej w 2018 r. objęła ona również usługi platform udostępniania wideo (usługi VSP) i ustanowiła Europejską Grupę Regulatorów ds. Audiowizualnych Usług Medialnych (ERGA) - wysoko wykwalifikowany organ składający się z przedstawicieli krajowych organów regulacyjnych.
2. Europejski akt o wolności mediów 3 dodatkowo podkreśla wyjątkową rolę usług medialnych. W akcie tym ustanowiono też Europejską Radę ds. Usług Medialnych (zwaną dalej "Radą ds. Usług Medialnych"), która zastępuje ERGA i jest jej następcą prawnym, a ma zajmować się promowaniem spójnego i skutecznego stosowania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych i europejskiego aktu o wolności mediów. W europejskim akcie o wolności mediów przypomina się również, że ochrona wolności mediów i pluralizm mediów to dwa główne filary demokracji.
3. Jasność prawa oraz proste i spójne przepisy są ważne dla wszystkich dostawców audiowizualnych usług medialnych i dostawców platform udostępniania wideo. Relacja między dyrektywą o audiowizualnych usługach medialnych a innymi odpowiednimi aktami prawnymi UE, w szczególności aktem o usługach cyfrowych 4 i dyrektywą o handlu elektronicznym 5 , powinna być jasna. Podczas gdy w akcie o usługach cyfrowych i dyrektywie o handlu elektronicznym ustanowiono przepisy horyzontalne dotyczące działalności dostawców usług pośrednich w internecie, w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych określono przepisy sektorowe dotyczące treści i powinna ona pozostać głównymi ramami prawnymi regulacji audiowizualnych, aby chronić i promować dalszy rozwój zróżnicowanego, sprawiedliwego, bezpiecznego, wiarygodnego i konkurencyjnego rynku mediów audiowizualnych UE, a także niezależnych, wiarygodnych i zróżnicowanych kulturowo europejskich treści audiowizualnych.
4. Rynek mediów audiowizualnych, nawyki konsumpcyjne oraz ogół ram prawnych UE podlegają ciągłym zmianom. Zgodnie z art. 33 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych Komisja Europejska ma przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę ex post skutków tej dyrektywy i jej wartości dodanej, dołączając w stosownym przypadku wnioski dotyczące jej przeglądu.
5. Poprzez niniejsze konkluzje Rada zamierza zwrócić uwagę Komisji na:
a) znaczenie dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych jako całości oraz na jej potencjał - jako dyrektywy w ramach rynku wewnętrznego - w zakresie zapewnienia równowagi między zachowaniem zasady pomocniczości i poszanowaniem kompetencji państw członkowskich w sferze rozwijania polityki kulturalnej zgodnie z Traktatami i innymi przepisami prawa Unii z jednej strony a realizacją pozostałych celów UE, w tym właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez - między innymi - zasadę kraju pochodzenia z drugiej strony;
b) niektóre obszary, które są wspólnie uznawane za ważne i które powinny - między innymi - zostać szczegółowo przeanalizowane przez Komisję w ramach procedury oceny.
Pewne tematy wskazane przez państwa członkowskie pozostają nadal do rozpatrzenia, w związku z czym niniejszych konkluzji nie należy postrzegać jako wyczerpującego wykazu obszarów, które zdaniem Rady wymagają oceny. Celem Rady jest rozpoczęcie opartej na faktach dyskusji na temat niektórych aspektów ram dotyczących mediów audiowizualnych, bez ograniczania tej dyskusji i bez przesądzania o wyniku ewentualnych przyszłych negocjacji w sprawie dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych.
ZAKRES STOSOWANIA DYREKTYWY
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
6. Niezwykle ważne jest, aby zakres stosowania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych pozostał adaptowalny, ponieważ rynek audiowizualny ciągle ewoluuje. Zakres ten powinien być na tyle szeroki i jasny, aby obejmował wszystkie istotne rodzaje audiowizualnych treści i usług medialnych oferowanych na rynku wewnętrznym, niezależnie od sposobu ich dystrybucji. Pojawiły się pewne wątpliwości w odniesieniu do klasyfikacji rozwijających się form działalności audiowizualnej w internecie 6 .
7. W motywie 3 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych 7 wyjaśniono, że programy lub inne usługi audiowizualne podlegające odpowiedzialności redakcyjnej dostawcy mogą same w sobie stanowić audiowizualne usługi medialne, nawet jeżeli są oferowane za pośrednictwem platform udostępniania wideo. Niektórzy użytkownicy usług platform udostępniania wideo (często określani pojęciami takimi jak "influencerzy" lub "profesjonalni twórcy treści" 8 ) to obecnie ugruntowane podmioty na rynku mediów audiowizualnych, które mają istotny wpływ na ten rynek i na opinię publiczną. Z ich usług często korzystają dzieci i młodzież. Odnotowano jednak pewne niespójności na rynku wewnętrznym, jeśli chodzi o klasyfikowanie tych podmiotów jako dostawców audiowizualnych usług medialnych 9 .
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
8. Przeanalizowała, czy definicje zawarte w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych obejmują wszystkie odpowiednie usługi dostarczania audiowizualnych treści medialnych, oraz oceniła, na podstawie tej analizy, czy istnieje potrzeba ich doprecyzowania, z uwzględnieniem celów i głównych wartości dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, w tym wysokiego poziomu ochrony widzów (zwłaszcza małoletnich), równych szans, a także potrzeby proporcjonalności. Obejmuje to ocenę potrzeby dalszego wyjaśnienia, że określone grupy twórców treści na platformach udostępniania wideo (często określanych pojęciami takimi jak "influencerzy" lub "profesjonalni twórcy treści") są objęte zakresem stosowania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych.
OCHRONA MAŁOLETNICH
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
9. W dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych ustanowiono przepisy mające na celu zapewnienie wysokiego poziomu ochrony małoletnich w przypadku linearnych i nielinearnych usług audiowizualnych, a także w odniesieniu do platform udostępniania wideo. Dyrektywa umożliwia również państwom członkowskim wprowadzenie bardziej szczegółowych lub surowszych przepisów, pod warunkiem że są one zgodne z mającym zastosowanie prawem Unii.
10. Akt o usługach cyfrowych ustanawia zharmonizowane i horyzontalne ramy regulacyjne mające zastosowanie do usług pośrednich w internecie, w tym usług platform udostępniania wideo. Zobowiązuje on dostawców platform internetowych do podejmowania odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu ochrony małoletnich oraz zobowiązuje dostawców bardzo dużych platform internetowych i bardzo dużych wyszukiwarek internetowych do starannego identyfikowania, analizowania i oceny ryzyka systemowego wynikającego z konstrukcji lub funkcjonowania ich usługi. Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych wnosi dodatkową wartość poprzez ustanowienie szczegółowych przepisów mających zastosowanie do dostawców - bez względu na ich wielkość - i określających, jakie treści audiowizualne - zarówno treści redakcyjne, jak i handlowe przekazy audiowizualne - mogą być szkodliwe dla małoletnich.
11. Międzynarodowy charakter najpowszechniej stosowanych audiowizualnych usług medialnych na żądanie i usług platform udostępniania wideo wiąże się z wyzwaniami regulacyjnymi, które należy rozwiązać za pomocą mechanizmów współpracy przewidzianych w prawie Unii.
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
12. Zbadała, czy w świetle zmieniających się realiów rynkowych i nawyków konsumpcyjnych obowiązujące przepisy nadal odpowiednio zapewniają wysoki poziom ochrony małoletnich przed potencjalnie szkodliwymi lub nieodpowiednimi treściami, które mogą zaszkodzić ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi, w ramach usług dostarczania treści audiowizualnych - zarówno treści redakcyjnych, jak i handlowych przekazów audiowizualnych - we wszystkich państwach członkowskich, a także równe szanse wszystkim odpowiednim podmiotom rynku audiowizualnego przy jednoczesnym uwzględnieniu charakteru tych usług.
13. Przeanalizowała wzajemne zależności między przepisami dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych a przepisami aktu o usługach cyfrowych w celu zbadania spójności i jasności ich stosowania w odniesieniu do treści audiowizualnych w zakresie ochrony małoletnich, z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony na platformach udostępniania wideo.
ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:
14. Nawiązały, w ramach obecnego zakresu stosowania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, ściślejszą i skuteczniejszą współpracę transgraniczną w zakresie ochrony małoletnich, w szczególności poprzez zwiększenie zdolności krajowych organów regulacyjnych i innych właściwych organów do skutecznego radzenia sobie ze stwierdzonymi naruszeniami w przypadku audiowizualnych usług medialnych i z niestosowaniem środków w przypadku usług platform udostępniania wideo. Jest to szczególnie istotne w przypadku usług skierowanych do szerokiego grona odbiorców w innych państwach członkowskich UE w celu zapewnienia szybkiej i skutecznej ochrony.
15. Promowały dialog i współpracę z podmiotami pozarządowymi i badaczami w celu gromadzenia wiedzy i dobrych praktyk dotyczących skutecznej ochrony małoletnich, a także promowały proaktywne inicjatywy w zakresie edukacji medialnej i filmowej przeznaczone dla małoletnich.
OBOWIĄZKI DOSTAWCÓW PLATFORM UDOSTĘPNIANIA WIDEO
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
16. Treści audiowizualne są bardzo ważnym, atrakcyjnym i dynamicznym elementem środowiska cyfrowego. Atrakcyjność treści audiowizualnych sprawiła, że dostawcy platform udostępniania wideo odgrywają istotną rolę na rynku mediów audiowizualnych, nie podlegając jednak takim samym obowiązkom jak dostawcy audiowizualnych usług medialnych. Rozwój dostawców platform udostępniania wideo zwiększa konkurencję zarówno w walce o widzów, jak i w zakresie handlowych przekazów audiowizualnych, stwarzając większe wyzwania dla dostawców audiowizualnych usług medialnych.
17. Rozwój usług platform udostępniania wideo przyniósł obywatelom nowe możliwości w zakresie wolności wypowiedzi i dostępu do informacji. Ten szybki rozwój pociąga za sobą jednak równolegle znaczące ryzyka dla użytkowników platform udostępniania wideo i dla całego społeczeństwa.
18. Chociaż dostawcy tych platform, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych, nie ponoszą odpowiedzialności redakcyjnej za treści dostępne w ich usługach 10 , mają oni decydujący wpływ na selekcjonowanie, prezentację i widoczność tych treści, co np. może znacząco oddziaływać na kształtowanie opinii publicznej. Biorąc pod uwagę ich wpływ, spoczywa na nich istotna odpowiedzialność w zakresie ochrony społeczeństwa w tej sferze.
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
19. Poddała ocenie obecne rozwiązania przewidziane w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych, przy jednoczesnym uwzględnieniu odpowiednich przepisów UE, takich jak przepisy aktu o usługach cyfrowych, oraz ich zastosowanie do platform internetowych, które są również usługami platform udostępniania wideo; oraz oceniła, czy obecne przepisy dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych dotyczące usług platform udostępniania wideo są wystarczające do zapewnienia ochrony ogółu społeczeństwa przed szkodą i innymi zagrożeniami społecznymi wynikającymi z treści audiowizualnych dostępnych na platformach udostępniania wideo oraz do promowania równych szans, w tym w dziedzinie handlowych przekazów audiowizualnych.
20. Przeanalizowała potrzebę zmian, mając jednocześnie na uwadze potrzebę jasności prawa, spójności regulacyjnej oraz wartość dodaną wynikającą z przepisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych dotyczących usług platform udostępniania wideo, a także potencjalną potrzebę uproszczenia przepisów mających zastosowanie do platform internetowych.
ŚRODKI I POLITYKI WSPIERAJĄCE AUDIOWIZUALNE USŁUGI MEDIALNE I TREŚCI MEDIALNE
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
21. Nasilający się problem rozpowszechniania dezinformacji oraz zagranicznych manipulacji informacjami i ingerencji w informacje nadal stanowi jedno z największych wyzwań, którym muszą stawić czoła europejskie demokracje. Chociaż tradycyjne media, a zwłaszcza media publiczne, są uznawane przez obywateli większości krajów europejskich za wiarygodne źródło informacji, dynamiczny rozwój technologii, rosnąca rola globalnych platform internetowych, w tym mediów społecznościowych, oraz coraz częstsze wykorzystywanie sztucznej inteligencji zmieniły nawyki konsumentów i wywierają głęboki wpływ na rynek mediów.
22. Globalne platformy internetowe mogą działać jako punkty dostępu do treści medialnych, przy czym ich modele biznesowe prowadzą do zakłócenia dostępu do usług medialnych i ich wykorzystywania, co może skutkować wzmocnieniem polaryzacji treści i dezinformacji.
23. Reklama jest bardzo ważnym źródłem finansowania mediów i audiowizualnych usług medialnych. Rosnące znaczenie platform internetowych i usług platform udostępniania video wśród odbiorców, zwłaszcza wśród młodej widowni, doprowadziło jednak do spadku przychodów z reklam w tradycyjnych mediach, a w szczególności w przypadku audiowizualnych usług medialnych. Równe szanse mogą pomóc zapewnić, aby dostawcy usług medialnych w wystarczającym stopniu zarabiali na swoich treściach w kontekście transformacji cyfrowej.
24. W świetle szybko zmieniającego się modelu odbioru treści oraz konieczności zachowania i wspierania pluralizmu mediów i różnorodności kulturowej w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych przypomniano o możliwości przyjęcia przez państwa członkowskie pewnych środków w celu promowania treści służących interesowi ogólnemu (ekspozycja audiowizualnych usług medialnych świadczonych w interesie ogólnym w art. 7a dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych) pod pewnymi warunkami i zgodnie z prawem UE.
25. Środki eksponowania mogłyby być przydatne we wzmacnianiu dostępu do pluralistycznych mediów w internetowym krajobrazie audiowizualnym oraz w promowaniu bardziej wyrównanych szans między dostawcami audiowizualnych usług medialnych a platformami udostępniania wideo, a także twórcami i producentami urządzeń i interfejsów, którzy mogą działać jako strażnicy dostępu do treści i usług medialnych za pośrednictwem własnych systemów rekomendacji i interfejsów. Ponadto widoczność treści, opracowanych zgodnie ze standardami dziennikarskimi, może być skutecznym narzędziem w walce z dezinformacją i zagranicznymi manipulacjami informacjami i ingerencjami w informacje.
26. W świetle innych aktów prawnych UE obecne przepisy dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych stały się niejasne co do zakresu, w jakim państwa członkowskie mogą przyjąć przepisy dotyczące eksponowania w odniesieniu do przedsiębiorstw mających siedzibę w innych państwach członkowskich.
ZACHĘCA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE, BY:
27. Oceniały, w stosownych przypadkach, skuteczność środków krajowych w promowaniu treści służących interesowi ogólnemu, w tym poprzez rozważenie zasadności opracowania skutecznych krajowych systemów eksponowania, bez uszczerbku dla wolności mediów w zakresie odpowiednich usług medialnych, w tym niezależności mediów, i przy pełnym poszanowaniu tej wolności, a także zgodnie z prawem UE.
28. Wspierały inicjatywy w zakresie samoregulacji i współregulacji, które podejmują odpowiednie organizacje i media przede wszystkim w celu: zwalczania dezinformacji i zagranicznych manipulacji informacjami i ingerencji w informacje, wzmocnienia pozycji obywateli oraz zwiększenia zaufania publicznego, przy jednoczesnym zachowaniu standardów dziennikarskich i etyki dziennikarskiej.
29. Strukturalnie wspierały dostawców usług medialnych dostarczających treści wyprodukowane zgodnie ze standardami dziennikarskimi oraz wzmacniały pluralizm mediów poprzez wprowadzenie polityk dla dostawców usług medialnych stosujących profesjonalne standardy dziennikarskie, aby pomóc zwiększyć ilość wartościowych treści w audiowizualnych usługach medialnych i na platformach udostępniania wideo bez uszczerbku dla ich niezależności.
30. Kontynuowały wysiłki na rzecz promowania i wspierania umiejętności, które umożliwiają obywatelom skuteczne i bezpieczne korzystanie z mediów.
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
31. Biorąc pod uwagę spuściznę ERGA w dziedzinie monitorowania przestrzegania przez sygnatariuszy unijnego kodeksu postępowania w zakresie zwalczania dezinformacji oraz nowe obszary kompetencji Rady ds. Usług Medialnych utworzone na mocy europejskiego aktu o wolności mediów, regularnie współpracowała z państwami członkowskimi w sprawie wyników zorganizowanego dialogu między dostawcami bardzo dużych platform internetowych (w szczególności tymi, które wchodzą w zakres definicji usług VSP), przedstawicielami dostawców usług medialnych i innymi kluczowymi zainteresowanymi stronami, w szczególności w odniesieniu do przestrzegania inicjatyw samoregulacyjnych mających na celu ochronę użytkowników przed szkodliwymi treściami, w tym inicjatyw mających na celu przeciwdziałanie dezinformacji.
32. Zmapowała obecne ograniczenia i doświadczenia w zapewnianiu odpowiedniej ekspozycji w kontekście trans- granicznych mediów cyfrowych oraz oceniła interakcje przepisów dotyczących eksponowania z prawem UE, a także zbadała, w jaki sposób systemy eksponowania mogą skutecznie odnosić się do odpowiednich usług, w tym usług podlegających jurysdykcji innych państw członkowskich 11 i zgodnie z prawem UE.
33. Monitorowała wpływ obecnych przepisów na zrównoważony charakter europejskich mediów w ekosystemie cyfrowym oraz na równe szanse na rynku mediów audiowizualnych, w szczególności w dziedzinie reklamy.
34. Biorąc pod uwagę potrzebę strukturalnego wzmocnienia i wspierania dostawców usług medialnych przez państwa członkowskie, w dalszym ciągu sprzyjała efektowi dźwigni pomocy publicznej poprzez przegląd stosowania zasad pomocy państwa, w tym, w stosownych przypadkach, ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych (GBER).
DOSTĘPNOŚĆ WYDARZEŃ O ZASADNICZYM ZNACZENIU SPOŁECZNYM
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
35. Artykuł 14 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, który reguluje wydarzenia o zasadniczym znaczeniu społecznym, obejmuje wyłącznie nadawców. Wydarzenia sportowe nie są już jednak rozpowszechniane i oglądane wyłącznie za pośrednictwem linearnych audiowizualnych usług medialnych. Są one w coraz większym stopniu udostępniane za pośrednictwem innych usług, z ograniczonym i płatnym dostępem. W rezultacie duża część krajowych odbiorców może zostać pozbawiona swobodnego dostępu do tych wydarzeń, które mają szczególne znaczenie społeczne i kulturowe.
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
36. Przeanalizowała najważniejsze zmiany w dziedzinie dystrybucji wydarzeń o zasadniczym znaczeniu społecznym i oceniła, czy zakres przedmiotowy art. 14 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych nadal w istotny sposób chroni szeroki dostęp do tych wydarzeń.
SYTUACJE TRANSGRANICZNE I WSPÓŁPRACA TRANSGRANICZNA
BIORĄC POD UWAGĘ, ŻE:
37. Procedury współpracy dwustronnej, wynikające przede wszystkim z protokołu ustaleń ERGA, okazały się ważnymi i skutecznymi narzędziami podejmowania kwestii transgranicznych i pozwoliły właściwie wyważyć z jednej strony swobodę korzystania z usług, a z drugiej - ochronę innych podstawowych wartości na europejskim rynku audiowizualnym. Współpraca wielostronna za pośrednictwem Europejskiej Rady ds. Usług Medialnych (wcześniej ERGA) i Komitetu Kontaktowego jest również nieocenionym narzędziem rozwiązywania problemów transgranicznych. Ponadto art. 14 europejskiego aktu o wolności mediów oferuje nowe rozwiązania, które mają dodatkowo wzmocnić na rynku wewnętrznym taką zorganizowaną współpracę organów regulacyjnych ds. mediów, a jednocześnie przyznaje Radzie ds. Usług Medialnych znaczącą rolę w promowaniu spójnego wdrażania dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych w całej Unii.
38. Kilka konkretnych problemów w obowiązujących przepisach dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych 12 , głównie w art. 2 ust. 4 w związku z art. 3, zostało jednak zidentyfikowanych przez ERGA oraz wskazanych przez państwa członkowskie, w szczególności w odniesieniu do przypadków obejmujących audiowizualne usługi medialne pochodzące z państw trzecich.
39. Odnotowano także pewne problemy z transgranicznym egzekwowaniem przepisów w środowisku internetowym 13 . Artykuł 15 europejskiego aktu o wolności mediów oferuje organom regulacyjnym ds. mediów nowy specjalny mechanizm, który ma ułatwić skuteczne transgraniczne egzekwowanie od dostawców platform udostępniania wideo obowiązków wynikających z dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych. Oczekuje się, że nowy przepis przyczyni się do ograniczenia tych problemów.
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI EUROPEJSKIEJ, BY:
40. Monitorowała stosowanie i skuteczność nowych narzędzi współpracy przewidzianych w europejskim akcie o wolności mediów.
41. Oceniła obowiązujące przepisy transgraniczne zawarte w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych, aby zapewnić skuteczne egzekwowanie zasad tej dyrektywy na rynku wewnętrznym, w szczególności w odniesieniu do dostawców usług z państw trzecich, z uwzględnieniem zmian na rynku.
42. Oceniła praktyczne stosowanie mechanizmów transgranicznych przewidzianych w dyrektywie o handlu elektronicznym w odniesieniu do usług platform udostępniania wideo, respektując przy tym wagę zasady kraju pochodzenia jako jednej z kluczowych reguł rynku wewnętrznego oraz uwzględniając, że UE musi zapewnić wysoki poziom ochrony małoletnich oraz respektować i promować pluralizm mediów i różnorodność kulturową.
ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:
43. Angażowały się w dalszą aktywną współpracę i wymianę dobrych praktyk w celu rozwiązania konkretnych problemów w sprawach transgranicznych.
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025
Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.
10.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.2954 |
| Rodzaj: | Informacja |
| Tytuł: | Konkluzje Rady w sprawie oceny ram prawnych dotyczących audiowizualnych usług medialnych i usług platform udostępniania wideo |
| Data aktu: | 26/05/2025 |
| Data ogłoszenia: | 26/05/2025 |