Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2023/C 51/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 ¹  w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

"Suruę Nari"

Nr WE: PDO-TR-02850-7.6.2022

ChOG () ChNP (X)

1. Nazwa lub nazwy [ChNP lub ChOG]

"Suruę Nari"

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Turcja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Typ produktu (zgodnie z załącznikiem XI)

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża, świeże lub przetworzone

3.2. Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Granat "Suruę Nari" to duży lub średni owoc z czerwonymi i różowymi nasionami oraz żółtą wewnątrz łupiną. Granat "Suruę Nari" nie ma idealnie okrągłego kształtu: jest lekko spłaszczony na osi między łodygą a koroną, a stosunek średnicy do długości owocu przekracza 1. "Suruę Nari" składa się z czterech głównych części, a mianowicie nasion, łupiny, membrany granatu (mezokarpu) i pestek granatu. "Suruę Nari" jest różowojasnoczerwony, o miękkich nasionach, o średniej cienkiej i elastycznej strukturze łupiny z czerwono-różowymi nasionami oraz żółtą wewnątrz łupiną. Jego nasiona są duże i można je łatwo oddzielać od siebie. Stanowią one około 60 % owocu. Ze względu na słodki smak zazwyczaj jest spożywany jako granat stołowy.

Niektóre cechy "Suruę Nari":

- stosunek skórki do miąższu: 39,4-40,3 %,

- stosunek soku do miąższu: min. 45 %,

- gęstość soku: 1 072-1 075 g/cm³,

- stosunek substancji stałych rozpuszczalnych w wodzie: min. 15 %,

- kwasowość miareczkowa (wyrażona w ekwiwalencie kwasu cytrynowego): mniej niż 1 % w przypadku słodkich owoców, 1-2 % w przypadku kwaśnych owoców),

- łączna zawartość cukrów: min. 12,8 %,

- zawartość popiołu: 0,52-0,55 %,

- wartość pH: 2,9-3,3,

- zawartość antocyjanu: maksymalnie 110 mg Cy-3-gl/l soku owocowego,

- łączna zawartość fenoli: min. 1 300 mg kwasu galusowego/ml soku,

- najczęściej występujące kwasy organiczne: kwas cytrynowy (średnio 10,4 ± 0,68 g/l), kwas askorbinowy (średnio 6,1 ± 2,83 g/l) i kwas jabłkowy (średnio 0,26 ± 0,16 g/l),

- najczęściej występujące związki fenolowe: kwercetyna (52,9 ± 6,6 mg/l), kwas kawowy (46,2 ± 9,5 mg/l) i kate- china (11,3 ± 3,8 mg/l),

- masa owocu mieści się w przedziale 250-650 g.

3.3. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

3.4. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie etapy uprawy granatów "Suruę Nari" muszą przebiegać na wyznaczonym obszarze geograficznym. Etapy te obejmują głównie sadzenie, przycinanie, nawadnianie, nawożenie, zbiory i kontrole rolne.

3.5. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Oprócz obowiązkowych elementów określonych w przepisach dotyczących etykietowania i prezentacji środków spożywczych, etykieta musi zawierać następujące informacje:

- nazwa "Suruę Nari",

- nazwa handlowa i adres lub skrócona nazwa i adres lub zarejestrowany znak towarowy producenta,

- symbol ChNP Unii Europejskiej,

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Granaty "Suruę Nari" uprawia się w granicach prowincji Sanliurfa. Zapadliska tektoniczne w południowej części prowincji doprowadziły do powstania równin Birecik, Suruę, Harran i Ceylanpinar. Na południu prowincja sięga granicy z Syrią, a na północy znajduje się jezioro z zaporą Ataturka. We wschodniej części prowincji znajdują się płaskowyże Karacadag, Siverek oraz Viran§ehir. Przez wschodnią część prowincji przepływa strumień Circip, a przez zachodnią - rzeka Firat (Eufrat).

5. Związek z obszarem geograficznym

Specyfika obszaru geograficznego

Prowincja Sanliurfa to najniżej położona część Turcji. Jej struktura powierzchniowa wykazuje nachylenie z północy na południe. Wysokość bezwzględna wynosi poniżej 500 m na południu, a na północy może sięgać 750 m.

W regionie przeważa klimat kontynentalny. Lata są bardzo suche i gorące, a zimy deszczowe i stosunkowo łagodne. Dzienne i roczne różnice temperatur na tym obszarze są wysokie. Zgodnie z danymi meteorologicznymi średnia temperatura miesięczna nie spada do 0 °C w żadnym miesiącu roku. Średnia temperatura w styczniu, który jest najzimniejszym miesiącem, wynosi 5,2 °C. Od lutego temperatura zaczyna wzrastać i począwszy od maja przekracza 20 °C. Od czerwca do sierpnia temperatura często sięga powyżej 40 °C w ciągu dnia. Od marca do końca września przeciętna liczba dni o średniej temperaturze od +20 °C do +25 °C wynosi 177. Liczba dni o średniej temperaturze dziennej sięgającej co najmniej +25 °C wynosi około 120.

W prowincji Sanliurfa opady zwiększają się w zimie, a latem maleją. Opady roczne wahają się odwrotnie w stosunku do temperatury: wzrastają, im dalej na północ, oraz maleją w kierunku południowym. Opady w prowincji Sanliurfa zazwyczaj występują w postaci deszczu. Opady śniegu są bardzo rzadkie, a warstwa śniegu nie utrzymuje się na powierzchni dłużej niż 1-2 dni. Jeśli chodzi o wilgotność, charakteryzuje się ona wysokimi poziomami na nawadnianych obszarach w prowincji Sanliurfa, na południu i w dystrykcie Halfeti, a niskimi w centrum miasta i w dystrykcie Suruę.

Z bilansu wodnego prowincji Sanliurfa wynika, że opady zaczynają gromadzić się w glebie od listopada. W styczniu gleba jest już nasycona wodą. Nadwyżka wody utrzymuje się do kwietnia. Od maja sytuacja ulega zmianie, a parowanie wody zaczyna przekraczać ilość opadów. Brak opadów w maju i czerwcu jest równoważony wodą nagromadzoną w glebie. Pod koniec maja nagromadzona woda zaczyna się wyczerpywać. Od czerwca w glebie nie ma już nagromadzonej wody. Sytuacja ta trwa do listopada. Badania hydrogeologiczne wykazały, że w dystrykcie Suruę występują dwie podziemne warstwy wodonośne. Pierwsza warstwa wodonośna ma znaczenie dla utrzymania wilgotności gleby i leży na głębokości ok. 50-80 m. W tej warstwie zimą i wiosną gromadzi się nadmiar wód powierzchniowych, z którego drzewa czerpią podczas suszy.

Ponadto wiatry wiejące z Pustyni Syryjskiej pozostawiają na polach w prowincji Sanliurfa wiele składników mineralnych.

Czynniki ludzkie

Prowincja Sanliurfa jest częścią żyznego obszaru znanego od wieków jako Mezopotamia, w którym prowadzi się intensywne uprawy. Uważa się, że granat Suruę Nari przywieziono do tego regionu z ogrodów babilońskich. Prowincja Sanliurfa stanowi jeden z zasobów genetycznych granatu w Turcji. W regionie od wieków prowadzi się uprawę tego owocu. Od wieków rolnicy stosują tradycyjny sposób uprawy "Suruę Nari". Nawadnianie rozpoczyna się w momencie zakwitu połowy drzew. Lipiec i sierpień to miesiące o krytycznym znaczeniu dla nawadniania, którego bezwzględnie wymaga rozwój owoców. O czasie nawadniania decyduje barwa drzew. Brak wody powoduje przyciemnienie barwy drzew i pękanie łupiny owoców. Ostatnie nawadnianie polega na myciu drzew w celu usunięcia owadów i pajęczyn dopiero na jeden lub dwa tygodnie przed zbiorem. Zbiór wymaga dużej ostrożności. Owoc zbiera się wraz z gałązką, która łączy go z drzewem. "Suruę Nari" można przechowywać w cieniu w temperaturze otoczenia, przez co najmniej dwa miesiące.

Specyfika produktu

Granat "Suruę Nari" stał się znany w regionie i nieodłącznie związany z nazwą dystryktu Suruę. "Suruę Nari" jest produktem rolnym, który różni się od innych granatów uprawianych w Turcji, ponieważ ma cienką i elastyczną łupinę o żółtawej barwie z łatwo oddzielającymi się nasionami, słodko-kwaśny smak i aromat. W porównaniu z innymi odmianami wysoka zawartość soku w połączeniu z wysokim poziomem związków fenolowych i rozpuszczalnej w wodzie suchej masy nadaje granatowi "Suruę Nari" niepowtarzalny charakter. Na jego wyjątkowy słodko-kwaśny smak wpływa wysoka zawartość kwasu cytrynowego, która jest o około 10 razy wyższa niż w przypadku większości odmian w Turcji, oraz procentowo wysoka kwasowość miareczkowa.

Czynniki przyczynowe

Właściwości pomologiczne i organoleptyczne są kształtowane przez klimat (wysoka temperatura, duża liczba słonecznych dni, stosunkowo niska wilgotność względna) oraz zawartość wody w glebie. Dystrykt Suruę jest genetyczną kolebką tej odmiany, o czym świadczy udokumentowana od wieków produkcja w tym regionie. Zasadnicze znaczenie dla uzyskania przez granat "Suruę Nari" cech charakterystycznych ma woda. Warstwy wodonośne pod powierzchnią gleby zaspokajają zapotrzebowanie "Suruę Nari" na wodę podczas wzrostu owoców w długim i gorącym sezonie letnim. Długie słoneczne dni w połączeniu z ciągłym zaopatrzeniem w wodę i stosunkowo niską wilgotnością względną nadają "Suruę Nari" unikalny smak, barwę i konsystencję łupiny. Na te właściwości mają wpływ tradycyjne praktyki polegające na nawadnianiu i myciu drzew przed zbiorem.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

1 Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2023.51.19
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
• Data aktu: 10/02/2023
• Data ogłoszenia: 10/02/2023