Język postępowania: polski(2018/C 112/24)
(Dz.U.UE C z dnia 26 marca 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: A. Stobiecka-Kuik, G. Wils, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Tymczasowy system relokacji w sytuacjach nadzwyczajnych został ustanowiony w dwóch decyzjach Rady przyjętych we wrześniu 2015 r., a mianowicie decyzji Rady (UE) 2015/1523 1 i decyzji Rady (UE) 2015/1601 2 , na mocy których państwa członkowskie zobowiązały się do relokacji z Włoch i Grecji, osób potrzebujących ochrony międzynarodowej.
Decyzje Rady nakładają na państwa członkowskie obowiązek oferowania miejsc na potrzeby relokacji, co trzy miesiące, w celu zapewnienia sprawnej procedury relokacji w uporządkowany sposób. Chociaż prawie wszystkie pozostałe państwa członkowskie podjęły kroki w celu wypełnienia zobowiązań w tej sprawie, łącznie z relokacją, Polska nie przeprowadziła żadnej relokacji, a od grudnia 2015 r. nie zaproponowała żadnego miejsca gotowego na relokację.
W dniu 16 czerwca 2017 r. Komisja wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Polsce.
Oceniwszy odpowiedź tegoż państwa członkowskiego za niezadowalającą, Komisja zdecydowała się na przejście do następnego etapu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, przesyłając Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 26 lipca 2017 r. uzasadnioną opinię.
Odpowiedź na uzasadnioną opinię również uznawszy za niezadowalającą, Komisja Europejska podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z nieprzestrzeganiem przez nią zobowiązań prawnych w zakresie relokacji.