Wdrażanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (2014/2220(INI)).

Wdrażanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony

P8_TA(2015)0213

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2015 r. w sprawie wdrażania wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (na podstawie sprawozdania rocznego Rady dla Parlamentu Europejskiego na temat wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa) (2014/2220(INI))

(2016/C 353/12)

(Dz.U.UE C z dnia 27 września 2016 r.)

Parlament Europejski,

-
uwzględniając wdrażanie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) (na podstawie sprawozdania rocznego Rady dla Parlamentu Europejskiego na temat wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa),
-
uwzględniając roczne sprawozdanie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa dla Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (12094/2014), zwłaszcza części dotyczące europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony (EPBiO),
-
uwzględniając art. 2 i 3 oraz tytuł V Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), zwłaszcza jego art. 21, 24 i 36,
-
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
-
uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 19-20 grudnia 2013 r.,
-
uwzględniając konkluzje międzyparlamentarnej konferencji ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony z dnia 4 kwietnia i 7 listopada 2014 r.,
-
uwzględniając europejską strategię bezpieczeństwa pt. "Bezpieczna Europa w lepszym świecie", przyjętą przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r., oraz sprawozdanie na temat jej wdrażania pt. "Utrzymanie bezpieczeństwa w zmieniającym się świecie", zatwierdzone przez Radę Europejską w dniach 11-12 grudnia 2008 r.,
-
uwzględniając konkluzje Rady w sprawie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony z dni 25 listopada 2013 r. i 18 listopada 2014 r.,
-
uwzględniając sprawozdanie z postępów we wdrażaniu konkluzji Rady Europejskiej z grudnia 2013 r., przedstawione w dniu 7 lipca 2014 r. przez wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i szefową Europejskiej Agencji Obrony,
-
uwzględniając wspólny komunikat wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel i Komisji w sprawie kompleksowego podejścia UE do konfliktów i kryzysów zewnętrznych oraz powiązane z nim konkluzje Rady z dnia 12 maja 2014 r.,
-
uwzględniając wspólny komunikat pt. "Strategia bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej: otwarta, bezpieczna i chroniona cyberprzestrzeń", a także powiązane z nim konkluzje Rady z dnia 25 czerwca 2013 r. i ramy polityki UE w zakresie cyberobrony przyjęte w dniu 18 listopada 2014 r.,
-
uwzględniając strategię Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego z dnia 24 czerwca 2014 r. oraz plan działania towarzyszący strategii Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego z grudnia 2014 r.,
-
uwzględniając decyzję Rady z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie ustaleń dotyczących zastosowania przez Unię klauzuli solidarności,
-
uwzględniając ramy polityki w zakresie systematycznej i długoterminowej współpracy w dziedzinie obronności, przyjęte w dniu 18 listopada 2014 r.,
-
uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 lipca 2013 r. pt. "W kierunku bardziej konkurencyjnego i wydajnego sektora obronności i bezpieczeństwa" (COM(2013)0542) oraz plan działania z dnia 24 czerwca 2014 r. (COM(2014) 0387),
-
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie uproszczenia warunków transferów produktów związanych z obronnością we Wspólnocie 1 ,
-
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa i zmieniającą dyrektywy 2004/17/WE i 2004/18/WE 2 ,
-
uwzględniając swoje rezolucje na temat wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, zwłaszcza rezolucje z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie wdrażania wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony 3 oraz w sprawie europejskiej bazy technologicznoprzemysłowej sektora obronnego 4 , a także rezolucje z dnia 12 września 2013 r. w sprawie morskiego wymiaru wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony 5 oraz w sprawie struktur wojskowych UE: stan obecny i przyszłe perspektywy 6 ,
-
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie bezpieczeństwa cybernetycznego i cyberobrony 7 ,
-
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie kompleksowego podejścia UE i jego skutków dla spójności działań zewnętrznych UE 8 ,
-
uwzględniając swoje zalecenie z dnia 13 czerwca 2013 r. dla wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, a także dla Rady i Komisji w sprawie przeglądu organizacji i funkcjonowania ESDZ w roku 2013 9 oraz uwzględniając konkluzje Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. dotyczące przeglądu ESDZ z 2013 r. 10 ,
-
uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
-
uwzględniając art. 132 ust. 1 Regulaminu,
-
uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0054/2015),

Ogólna sytuacja w zakresie bezpieczeństwa

1.
jest zdania, że sytuacja w zakresie bezpieczeństwa w Unii Europejskiej i w jej wschodnim i południowym sąsiedztwie jest coraz bardziej niestabilna i niepewna z powodu wielu długoterminowych i pojawiających się nowych wyzwań; uważa, że konflikt we wschodniej Ukrainie, konflikty w Syrii i Iraku - z coraz silniejszą organizacją terrorystyczną ISIS (Państwo Islamskie) - kryzys libijski i zagrożenie terrorystyczne w Afryce (szczególnie w regionie Sahelu i Rogu Afryki oraz w Libii) zagrażają bezpośrednio bezpieczeństwu Unii; uważa ponadto, że ukierunkowanie amerykańskiej dyplomacji bardziej na Azję i Pacyfik oraz konsekwencje kryzysu finansowego dla budżetów na obronę i zdolności państw członkowskich uwypuklają tylko, że Unia i państwa członkowskie muszą przyjąć na siebie większą odpowiedzialność za własne bezpieczeństwo i obronę; podkreśla, że UE będzie w stanie skutecznie sprostać wspomnianym wyżej nowym wyzwaniom w zakresie bezpieczeństwa tylko dzięki współpracy między jej strukturami a państwami członkowskimi w ramach wspólnych i prawdziwie skoordynowanych wysiłków w kontekście WPZiB/WPBiO;
2.
jest zdania, że obecny stopień zagrożenia na granicach UE i w jej bliskim sąsiedztwie jest niespotykany od powstania EPBiO/WPBiO pod koniec lat 90.; wyraża zaniepokojenie tym, że Unia nie jest w stanie działać w sposób skoordynowany i odgrywać decydującej roli w kontekście każdego z tych zagrożeń i że zbyt często jest ograniczona do polegania na inicjatywach któregoś państwa członkowskiego lub ich grupy bądź na sojuszach ad hoc, w których odgrywa tylko rolę marginalną lub wspierającą;
3.
uważa, że Unia i jej państwa członkowskie muszą się pilnie dostosować do tych nowych wyzwań z zakresu bezpieczeństwa, zwłaszcza poprzez skuteczne wykorzystywanie istniejących narzędzi WPBiO, również poprzez wzmocnienie powiązań tych narzędzi z narzędziami UE w zakresie spraw zagranicznych, z pomocą humanitarną i polityką rozwoju, poprzez sprawniejszą koordynację działań krajowych i łączenie zasobów oraz w stosownych przypadkach poprzez pragmatyczne i elastyczne stosowanie nowych mechanizmów wyrażania solidarności europejskiej; podkreśla, że granice między bezpieczeństwem zewnętrznym i wewnętrznym coraz bardziej się zacierają; apeluje zatem o większą spójność między instrumentami zewnętrznymi i wewnętrznymi oraz o ściślejszą współpracę i koordynację między państwami członkowskimi, zwłaszcza w zakresie zwalczania terroryzmu, przestępczości zorganizowanej, cyberobrony i migracji, pod przewodnictwem wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel;
4.
podkreśla, że o sile i wadze Unii Europejskiej świadczy jej zdolność do mobilizowania zasobów i jednoczesnego uruchamiania szerokiego wachlarza instrumentów dyplomatycznych, bezpieczeństwa, obrony, gospodarczych, handlu, rozwojowych i humanitarnych przy pełnym poszanowaniu postanowień Karty Narodów Zjednoczonych; podkreśla, że wojskowe i cywilne instrumenty WPBiO stanowią integralną część tego kompleksowego podejścia;

Od posiedzenia Rady w grudniu 2013 r. do czerwca 2015 r.: WPBiO rzeczywiście priorytetowa?

5.
z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady Europejskiej z grudnia 2013 r., w których uznano konieczność poprawienia skuteczności, widoczności i oddziaływania WPBiO oraz przyspieszenia rozwoju zdolności i umocnienia europejskiego przemysłu obronnego;
6.
zwłaszcza w kontekście coraz bardziej niestabilnej sytuacji zewnętrznej ubolewa nad tym, że impuls polityczny nadany w 2013 r. nie przełożył się na zacieśnienie współpracy i na szybkie wprowadzenie istotnych praktycznych środków odpowiadających zadeklarowanym ambitnym celom; jest zdania, że Unia nie dysponuje dziś wystarczającymi niezbędnymi środkami operacyjnymi, przemysłowymi i w zakresie zdolności, umożliwiającymi jej odgrywanie decydującej roli w zarządzaniu kryzysami międzynarodowymi i zapobieganiu im oraz manifestowanie swojej niezależności strategicznej i interesów strategicznych, zgodnie z wartościami i normami zapisanymi w art. 21 Traktatu z Lizbony; wzywa państwa członkowskie do pilnego podjęcia konkretnych działań;
7.
z zadowoleniem przyjmuje nominację Federiki Mogherini na stanowisko nowej wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa; z zadowoleniem przyjmuje jej pierwsze oświadczenia i decyzję o przewodniczeniu posiedzeniom Rady do spraw Zagranicznych i Obrony, ponieważ świadczą one o wadze, jaką przywiązuje ona do WPBiO; wyraża nadzieję, że jej wystąpienia nadadzą pozytywny impuls rozwojowi WPBiO; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel, aby odgrywała wiodącą rolę w pracach na rzecz dalszego wdrażania WPBiO oraz wspólnego pozyskiwania i wykorzystywania europejskich zdolności obronnych; wzywa Komisję, aby kontynuowała pracę grupy zadaniowej ds. obrony na szczeblu komisarzy, pod przywództwem wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel, w celu zagwarantowania politycznego kierownictwa i nadzoru;
8.
spodziewa się, że do posiedzenia Rady Europejskiej w czerwcu 2015 r., które będzie znów poświęcone kwestiom obrony, państwa członkowskie i instytucje UE będą mogły przyjąć konkretne środki odpowiadające zobowiązaniom podjętym w grudniu 2013 r.; wyraża zadowolenie w związku z potwierdzeniem przez szefów państw, że posiedzenie Rady ds. Obrony odbędzie się w dniach 25-26 czerwca 2015 r., i wzywa ich do krytycznej oceny niewielkiego stopnia wdrożenia oraz do zwiększenia presji na biurokrację związaną z obroną w celu wdrożenia decyzji podjętych w grudniu 2013 r. na najwyższym szczeblu politycznym; podkreśla, że na posiedzeniu Rady Europejskiej w czerwcu 2015 r. trzeba zachęcić oporne państwa członkowskie do przeznaczania większych środków na obronę oraz skoncentrować starania na tych obszarach zarządzania kryzysowego, w których UE mogłaby przynieść faktyczną wartość dodaną;
9.
uważa, że na zbliżającym się posiedzeniu Rady Europejskiej dotyczącym kwestii obrony powinno się podjąć decyzje prowadzące do zwiększenia zdolności Unii i państw członkowskich w zakresie obrony terytorialnej, w pełnej komplementarności z działaniami NATO, oraz w zakresie zdolności reagowania na wyzwania związane z bezpieczeństwem wewnętrznym, a także prowadzące do opracowania zdolności mobilnych niezbędnych dla zapewnienia istotnego wkładu UE w zarządzanie kryzysowe, do wzmocnienia Europejskiej Agencji Obrony i europejskiej bazy technologicznoprzemysłowej sektora obronnego oraz do opracowania kompleksowej koncepcji bezpieczeństwa zapewniającej integrację wewnętrznych i zewnętrznych wymiarów bezpieczeństwa;

Misje i operacje WPBiO

10.
jest zaniepokojony tym, że w ostatnich operacjach cywilnych i wojskowych w ramach WPBiO nadal widać braki strukturalne odnotowywane już od wielu lat, a mianowicie nieskuteczność natychmiastowej reakcji na działania cywilne i wojskowe, długie i sztywne procesy decyzyjne, konieczność większej solidarności państw członkowskich w zakresie finansowania misji, mandaty misji niedostosowane do środowiska operacyjnego, ograniczenia budżetowe, problem z formowaniem sił oraz brak reaktywności logistycznej i środków finansowych;
11.
uważa, że kwestia finansowania misji i operacji WPBiO ma podstawowe znaczenie dla zapewnienia przyszłości tej polityki; wyraża ubolewanie w związku z tym, że debata na ten temat, rozpoczęta na posiedzeniu Rady w grudniu 2013 r., nie przyniosła jak na razie żadnej konkretnej propozycji; apeluje o to, by w ramach mechanizmu ATHENA systematycznie finansowano wydatki związane z realizacją operacji i misji WPBiO, zwłaszcza jeśli chodzi o użycie grup bojowych UE, infrastrukturę potrzebną do zakwaterowania sił, wydatki związane z uruchomieniem punktów, przez które oddziały wkraczają na teatr działań, a także - o ile to konieczne - rezerwy żywności i paliwa; apeluje również o to, by wykorzystywać ten sam mechanizm do zarządzania środkami finansowymi przekazanymi przez państwa członkowskie w ramach stosunków dwustronnych, państwa trzecie czy organizacje międzynarodowe, co umożliwi im finansowy udział w danej operacji, oraz, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, wspierać udział państw trzecich w operacjach i misjach reagowania kryzysowego UE;
12.
zachęca do dalszych działań na rzecz sprawniejszego udostępniania środków finansowych na misje cywilne oraz do uproszczenia procedur decyzyjnych i uzgodnień wykonawczych; w tym kontekście jest zdania, że Komisja powinna wprowadzić w drodze aktów delegowanych, zgodnie z art. 210 rozporządzenia finansowego, specjalne przepisy o zamówieniach dotyczące środków zarządzania kryzysowego w ramach WPBiO umożliwiające szybkie i elastyczne przeprowadzanie działań;
13.
wzywa do stworzenia mechanizmu finansowania wstępnego umożliwiającego wsparcie państw członkowskich wyrażających wolę uczestniczenia w misji WPBiO i ponoszenia związanych z tym kosztów, za sprawą którego podjęcie decyzji o rozpoczęciu misji zostałoby ułatwione;
14.
podkreśla, że wkład UE w bezpieczeństwo międzynarodowe, zarządzanie kryzysowe i utrzymywanie pokoju, poprzez unijne misje i operacje cywilne i wojskowe, stanowi ważny element kompleksowego podejścia Unii; zauważa, że misje cywilne i wojskowe realizowane przez UE od 2009 r. są zbyt często opracowane z myślą o zapewnieniu widoczności Unii podczas danego kryzysu, a nie jako strategiczny instrument uruchamiany po dogłębnej analizie i szczegółowym planowaniu; jest zdania, że misje te - prowadzone w terenie przez załogi, których profesjonalizm i oddanie zasługują na podkreślenie i uznanie - powinny być prawdziwymi, skutecznymi i wykorzystywanymi w odpowiedzialny sposób narzędziami politycznymi, wpisującymi się w globalną strategię działania, zwłaszcza w sąsiedztwie UE; popiera trwający przegląd struktur zarządzania kryzysowego w ramach ESDZ; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel do znacznego zwiększenia efektywności istniejących struktur, między innymi poprzez ograniczenie liczby struktur równoległych, tak aby struktury te mogły reagować szybciej i we właściwszy sposób na pojawiające się kryzysy;
15.
uważa, że ważnym aspektem powodzenia misji jest odpowiedni i wykwalifikowany personel stosownie przeszkolony oraz posiadający umiejętności i cechy przywódcze;
16.
zastanawia się na przykład nad zasadnością rozpoczęcia i kontynuowania misji pomocy granicznej w Libii (EUBAM Libya) w kontekście instytucjonalnym i w zakresie bezpieczeństwa, który nigdy nie umożliwił realizacji podstawowych celów tej misji, jakie zostały określone; wzywa do dokonania ponownej oceny potrzeb w odniesieniu do Libii w świetle ostatnich niepokojących zmian w celu właściwego rozwiązania problemów dotyczących bezpieczeństwa, w tym związanych z wysiłkami na rzecz zwalczania terroryzmu w Mali i regionie Sahelu;
17.
uważa, że powinno się dokonać oceny skuteczności aktualnych siedemnastu misji zagranicznych UE;
18.
biorąc pod uwagę sytuację w Strefie Gazy, wyraża również ubolewanie w związku z tym, że dyskusje w Radzie dotyczące Misji Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) wciąż nie przyniosły rezultatu; wnosi o reaktywowanie tej misji i o ponowne rozważenie jej mandatu, zasobów ludzkich i środków finansowych, tak by mogła ona uczestniczyć w kontrolowaniu granic Strefy Gazy z Egiptem i Izraelem;
19.
z zadowoleniem przyjmuje wszechstronne zaangażowanie UE w regionie Rogu Afryki, w tym w ramach misji WPBiO oraz operacji EUTM Somalia, EUNAVFOR Atalanta i EUCAP Nestor; w tym kontekście zauważa, że działania w ramach EUCAP Nestor prowadzone są w złożonym otoczeniu instytucjonalnym i operacyjnym przy obecności podmiotów międzynarodowych, w tym UE; w związku z tym wzywa Radę i ESDZ do zracjonalizowania celów misji;
20.
wyraża nadzieję, że dwie misje cywilne zapoczątkowane w tym roku - misja Rady na rzecz reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa na Ukrainie (EUAM Ukraine) oraz misja na rzecz wsparcia sił bezpieczeństwa wewnętrznego w Mali (EUCAP Sahel Mali) - skutecznie wypełnią swoje mandaty i skoncentrują się na jasno określonych, wymiernych i trwałych celach;
21.
odnotowuje istnienie od czerwca 2013 r. magazynu, który ma umożliwiać szybkie udostępnianie środków niezbędnych podczas misji cywilnych WPBiO; uważa, że aby magazyn ten był skutecznie wykorzystywany, nie powinien zależeć od decyzji Komisji, ale powinien nim dysponować szef danej misji, który będzie go używał w zależności od zidentyfikowanych przez siebie potrzeb; domaga się przygotowywania corocznego sprawozdania z działalności tego magazynu, aby móc właściwie ocenić jego wartość dodaną w zakresie zapewniania szybkiej realizacji misji cywilnych;
22.
z zadowoleniem przyjmuje trwające analizy dotyczące utworzenia wspólnego centrum usług, które skupiałoby środki dla misji cywilnych WPBiO i umożliwiałoby skuteczniejsze rozmieszczanie misji; wzywa do utworzenia wspólnego centrum usług; uważa, że najskuteczniejszym rozwiązaniem byłoby dysponowanie jedną strukturą instytucjonalną w ESDZ, skupiającą i racjonalizującą usługi dla misji cywilnych (zasoby ludzkie, informatyczne, logistyczne itp.), które są dziś rozproszone po rożnych misjach;
23.
stwierdza, że operacje wojskowe w ramach WPBiO to coraz częściej misje skoncentrowane na szkoleniu sił zbrojnych (EUTM Mali i EUTM Somalia); z zadowoleniem przyjmuje decyzję w sprawie przeprowadzenia tych operacji, ale wymaga dostosowania ich mandatu do okoliczności każdej konkretnej sytuacji; uważa, że formowane jednostki muszą być całkowicie operacyjne, tj. ze zdolnością do podejmowania działań ofensywnych; wyraża ubolewanie w związku z tym, że teraz rzadko rozważa się misje z mandatem wykonawczym; uważa, że z uwagi na stałe zagrożenie w sąsiedztwie Unii nie może sobie ona pozwolić na koncentrowanie się wyłącznie na instrumentach ukierunkowanych na sytuacje pokryzysowe czy na wspieranie wychodzenia z kryzysu, ale raczej musi móc działać na wszystkich etapach zarządzania kryzysowego, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych;
24.
ubolewa nad utrzymującymi się problemami z formowaniem sił, napotkanymi przy rozpoczynaniu misji wojskowych; zauważa, że z wyjątkiem EUTM Mali, która może liczyć na rzeczywisty udział 23 państw członkowskich, każda z operacji wojskowych realizowanych obecnie przez UE dotyczy maksymalnie jedynie sześciu państw członkowskich; zachęca państwa członkowskie, aby w przypadku dostępności wymaganych zdolności krajowych, angażowały więcej sił w operacje; podkreśla potrzebę przyjęcia wspólnego podejścia opartego na współpracy do rozwiązywania problemów związanych z tworzeniem sił; z zadowoleniem przyjmuje udział państw trzecich, który świadczy o żywotności partnerstw w ramach WPBiO; wzywa państwa członkowskie, aby wykazywały większą chęć do udziału w działaniach wojskowych UE oraz wnosiły swój wkład, w ramach takiego zaangażowania, proporcjonalnie do posiadanych zasobów i zdolności;
25.
zważywszy że zarówno misje cywilne (EUCAP), jak i wojskowe (EUTM) Unii koncentrują się na szkoleniach, uważa, że należy wprowadzić politykę strukturalną mającą na celu utrwalenie tych misji i przypisanie im skutecznych mandatów i celów stosownych do sytuacji, z którą mają do czynienia, a także zapewnienie wsparcia budżetowego i materialnego; uważa, że taka nowa polityka, która wpisałaby się w unijne ramy współpracy i rozwoju, umożliwiłaby realizację aktualnych prac dotyczących inicjatyw "Train and Equip" i "E21" mających na celu umocnienie zdolności państw trzecich (wyposażenie, broń, infrastruktura, wynagrodzenia), aby dysponowały one operacyjnymi siłami zbrojnymi; w tym względzie zachęca Komisję do rozważenia innowacyjnych źródeł finansowania;
26.
odnotowuje wyrażoną w listopadzie 2013 r. przez Radę wolę umocnienia modułowości i elastyczności grup bojowych UE, aby można je było wykorzystywać do każdego rodzaju zadań w ramach zarządzania kryzysowego; zwraca jednak uwagę, że jak na razie jedynym i bardzo ograniczonym postępem było rozważenie strategicznego transportowania grup bojowych do teatrów działań za pośrednictwem mechanizmu ATHENA; uznaje, że brak konstruktywnego podejścia państw członkowskich stał się przeszkodą polityczną i operacyjną uniemożliwiającą działanie grup bojowych;
27.
z zadowoleniem przyjmuje pozytywne przesłanie ostatniego nieformalnego posiedzenia Rady poświęconego kwestiom obrony, dotyczące przeanalizowania możliwości oferowanych przez art. 44 Traktatu UE; niemniej jednak ubolewa nad tym, że rozbieżne opinie na ten temat uniemożliwiły jak na razie jakiekolwiek postępy dotyczące warunków stosowania tego artykułu; jest zdania, że wprowadzenie w życie art. 44 umożliwiłoby znaczne poprawienie elastyczności i szybkości działania Unii, a zatem jej zdolności do stawiania czoła zagrożeniom, jakie ją otaczają; wzywa państwa członkowskie, które nie są zainteresowane lub nie mają środków umożliwiających udział w operacjach WPBiO, do zajęcia konstruktywnego stanowiska, umożliwiając działanie tym, którzy sobie tego życzą;
28.
zwraca się ponadto do wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel, aby przeanalizowała możliwości oferowane przez inne odpowiednie artykuły Traktatu z Lizbony, w szczególności te, w których mowa o funduszu początkowym (art. 41 TUE), stałej wzmocnionej współpracy (art. 46 TUE), klauzuli solidarności (art. 222 TFUE) oraz klauzuli wzajemnej obrony (art. 42 TUE);
29.
apeluje o poważne rozważenie możliwości wykorzystywania - z poszanowaniem niezbędnej modułowości - utworzonych wielostronnych sztabów wojskowych, które dowiodły swojej skuteczności w terenie, jak Eurocorps w Strasburgu;
30.
wyraża zdziwienie ciągłym brakiem na szczeblu unijnym wspólnej strategii na rzecz reagowania na nowe wyzwania z perspektywy bezpieczeństwa UE; z zadowoleniem przyjmuje, że Rada zamierza rozpocząć proces strategicznej refleksji nad wyzwaniami stojącymi przed polityką zagraniczną i bezpieczeństwa oraz możliwościami z nią związanymi oraz że wiceprzewodnicząca/wysoka przedstawiciel zamierza się zaangażować w ten proces; przypomina, że proces ten ma na celu opracowanie nowej wspólnej europejskiej strategii bezpieczeństwa, aby opracować nowe scenariusze geostrategiczne, zagrożenia i globalne wyzwania, które się pojawiły, a także ma na celu zdefiniowanie działań, jakie podjąć może UE w odpowiedzi na te zagrożenia i wyzwania, zwłaszcza w ramach WPZB i WPBiO; wzywa ponadto wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel do zainicjowania szeroko zakrojonego procesu opracowania jeszcze bardziej ambitnej białej księgi na temat bezpieczeństwa i obrony w Europie w celu racjonalizacji ambicji strategicznych UE oraz usprawnienia procesów rozwijania zdolności; oczekuje na przyszły komunikat wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel zawierający ocenę wpływu zmian na globalne środowisko i określający wynikające stąd dla UE wyzwania i możliwości;
31.
z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie dnia 18 listopada 2014 r. ram polityki UE w zakresie cyberobrony wskazujących pięć obszarów priorytetowych dla cyberobrony w kontekście WPBiO i wyjaśniających role poszczególnych podmiotów; z zadowoleniem przyjmuje cel tych ram, jakim jest wspieranie rozwoju potencjału krajowego w zakresie cyberobrony i zwiększenie ochrony sieci łączności wykorzystywanych przez instrumenty WPBiO; podkreśla znaczenie osiągnięcia przez państwa członkowskie wspólnego poziomu bezpieczeństwa cybernetycznego, aby poczynić odpowiednie postępy we współpracy dotyczącej cyberobrony i umocnić zdolności w odniesieniu do ataków cybernetycznych i cyberterroryzmu, a także wyraża nadzieję, że ten plan działania zapoczątkuje bardziej systematyczną integrację zagadnień cyberobrony w ramach strategii bezpieczeństwa narodowego państw członkowskich, jak również pozwoli zdobyć świadomość wyzwań związanych z cyberobroną na szczeblu instytucji unijnych; ponadto wzywa do utworzenia spójnej strategii europejskiej na rzecz zabezpieczenia krytycznej (cyfrowej) infrastruktury przed atakami cybernetycznymi, chroniąc przy tym cyfrowe prawa i swobody obywatelskie oraz promując je; biorąc pod uwagę trudności związane z przypisaniem ataków cybernetycznych i konieczność niezbędnej i proporcjonalnej reakcji we wszystkich kontekstach, przypomina o konieczności zapewnienia większej jasności i odpowiednich ram prawnych;
32.
wskazuje na bezpośrednie zagrożenie w dziedzinie cybernetycznej i podkreśla potrzebę zapewnienia odporności UE na kryzys cybernetyczny i jej gotowości do radzenia sobie z tym kryzysem również w kontekście WPBiO, w związku z czym zachęca państwa członkowskie do niezwłocznego, znacznego rozwijania ich zdolności w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego; podkreśla konieczność inwestowania w wysoce wykwalifikowany kapitał ludzki oraz w badania naukowe i innowacje; podkreśla konieczność synergii i uzupełniania się cywilnych i wojskowych obszarów bezpieczeństwa cybernetycznego oraz obrony w UE; zwraca uwagę na znaczenie poprawy współpracy w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego z NATO;
33.
podkreśla, jak ważna jest współpraca UE z instytucjami międzynarodowymi w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony, zwłaszcza z ONZ, NATO, UA i OBWE; z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie wydane na szczycie NATO w Walii we wrześniu 2014 r., w którym potwierdzono wsparcie dla rozwijania WPBiO; oczekuje podjęcia środków mających na celu wzmocnienie obu organizacji;

Zdolności

34.
uważa, że skutki kryzysu gospodarczego i finansowego z 2008 r. spowodowały ograniczenia w narodowych budżetach na obronę i że ograniczenia te wprowadzono bez jakiejkolwiek koordynacji między państwami członkowskimi, co zagroziło niezależności strategicznej Unii i zdolności państw członkowskich do zaspokajania potrzeb ich sił zbrojnych w zakresie zdolności i wpłynęło niekorzystnie na obowiązki i potencjał Unii jako globalnego gwaranta bezpieczeństwa; podkreśla znaczenie wprowadzenia wśród państw członkowskich wczesnego planowania na rzecz strategicznych inwestycji w zakresie zakupów i remontów sprzętu;
35.
jest głęboko przekonany, że w żywotnym interesie UE leży zagwarantowanie bezpiecznych, otwartych i ekologicznych warunków na morzu, które umożliwią swobodny przepływ towarów i osób, a także pokojowe, legalne, uczciwe i zrównoważone korzystanie z bogactw oceanów; wierzy, że powinno się zatem dalej rozwijać cywilne i wojskowe ramy instytucjonalne Unii w celu wdrożenia strategii Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego; zauważa, że większość strategicznych aktywów, krytycznej infrastruktury i zdolności znajduje się pod kontrolą państw członkowskich oraz że chęć państw członkowskich do zacieśniania współpracy ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa europejskiego;
36.
z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie podczas posiedzenia Rady w dniu 18 listopada 2014 r. ram politycznych dla systematycznej i długotrwałej współpracy w zakresie obrony, które opierają się na konwergencji procesów planowania zdolności oraz na wymianie informacji; podkreśla, że w tym celu państwa członkowskie powinny nadal wdrażać kodeks postępowania EDA w sprawie wspólnego pozyskiwania i wykorzystywania sprzętu, aby skuteczniej zapobiegać przyszłym ograniczeniom zdolności oraz usystematyzować współpracę w zakresie rozwoju zdolności; wzywa wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel, aby przedstawiła dowody dotyczące poszczególnych działań, które zostaną podjęte na rzecz zacieśniania współpracy w zakresie obrony; w kontekście nieskoordynowanego dwu- lub wielostronnego zacieśniania współpracy w zakresie obrony, wzywa państwa członkowskie do zapoczątkowania stałej współpracy strukturalnej (PESCO), aby usprawnić koordynację i wykorzystać finansowanie UE dla współpracy w czasie pokoju; wzywa wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel, aby przedstawiła realne plany skutecznego zapoczątkowania stałej współpracy strukturalnej;
37.
z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie na posiedzeniu Rady w listopadzie 2014 r. planu rozwoju zdolności (CDP) EDA, w którym określono szesnaście priorytetów rozwoju zdolności; z zadowoleniem przyjmuje również pracę wykonaną przez EDA przy wykorzystaniu wspólnej bazy danych (Codaba), w której rejestruje się możliwości współpracy między państwami członkowskimi, co pomaga w nawiązywaniu różnych form współpracy; apeluje do państw członkowskich o uwzględnianie tych narzędzi przy rozwijaniu zdolności wojskowych; wzywa do bezwzględnego unikania powielania inicjatyw realizowanych już gdzie indziej oraz do położenia większego nacisku na określenie sposobów, dzięki którym możliwe jest wygenerowanie rzeczywistej wartości dodanej;
38.
wyraża zdziwienie w związku z tym, że na szczeblu UE nadal nie ma mechanizmów zachęt podatkowych do współpracy oraz do łączenia zasobów i dzielenia kosztów; odnotowuje apel Rady z grudnia 2013 r., aby zastanowić się nad takimi mechanizmami, i żałuje, że przez cały rok dyskusje nie przyniosły jeszcze żadnych konkretnych środków w tej dziedzinie; zauważa, że rząd Belgii w sposób doraźny zwalnia już z podatku VAT etapy przygotowawcze niektórych projektów EDA (na przykład w przypadku łączności satelitarnej); jest zdania, że takie zwolnienia powinny być systematyczne i rozszerzone na infrastrukturę i konkretne programy dotyczące zdolności, na wzór istniejącego mechanizmu NATO lub istniejącego mechanizmu UE w przypadku infrastruktury badawczej do celów cywilnych; wzywa do rozwijania wszelkich innych zachęt, które mogłyby skłonić Europejczyków do współpracy;
39.
z zadowoleniem przyjmuje istniejące modele współpracy, jak EATC (Europejskie Dowództwo Transportu Powietrznego), które obejmuje coraz więcej państw członkowskich; wyraża ubolewanie, że model ten, istniejący od lat, nie został jeszcze dostosowany do innych rodzajów zdolności obronnych; wzywa do wykorzystania modelu EATC w innych dziedzinach wsparcia operacyjnego, aby uzupełnić poważne niedobory w zakresie zdolności;
40.
zwraca uwagę na niewielkie postępy dokonane w zakresie projektów wspólnego pozyskiwania i wykorzystywania zdolności; z zadowoleniem przyjmuje postępy dokonane w dziedzinie tankowania w powietrzu dzięki nabyciu floty wielozadaniowych samolotów transportowo-tankujących; wyraża ubolewanie, że jak dotąd w projekcie tym uczestniczyło niewiele państw członkowskich, i wzywa państwa członkowskie, którym brakuje zdolności w tym względzie, do przyłączenia się do projektu; jest zdania, że państwa członkowskie powinny nadal prowadzić projekty w zakresie wspólnego pozyskiwania i wykorzystywanie zdolności wojskowych, koncentrując się na szesnastu obszarach w zakresie zdolności, które zdefiniowały wraz z EDA i Sztabem Wojskowym Unii Europejskiej (SWUE) w kontekście WPBiO;
41.
z zadowoleniem przyjmuje wyrażoną przez Radę wolę rozwijania projektów na rzecz poprawy zdolności UE, w tym między innymi projektów dotyczących zdalnie kierowanych bezzałogowych systemów powietrznych (BSP) i rządowej łączności satelitarnej; zauważa, że trzeba ustanowić ramy prawne, aby włączyć BSP wstępnie do europejskiego systemu powietrznego do 2016 r., przy uwzględnieniu wymogów cywilnych i wojskowych oraz potrzeby zachowania zgodności z prawem międzynarodowym; wzywa Komisję, aby wskazała, jak można wykorzystywać środki z programu "Horyzont 2020" na rzecz cywilnych i wojskowych badań naukowych w celu wprowadzenia BSP do europejskiej przestrzeni powietrznej;
42.
z zadowoleniem przyjmuje postępy dokonane w zakresie usług satelitarnych UE (Galileo, Copernicus, EGNOS); uważa, że należy zapewnić operacyjność tych usług kosmicznych, zwłaszcza Copernicusa, aby wpierać zaspokajanie potrzeb misji i operacji WPBiO w zakresie obrazów satelitarnych wysokiej rozdzielczości; z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie projektu Ariane 6; wyraża ubolewanie, że z powodów technicznych i handlowych Unia nadal nabywa rosyjskie rakiety nośne, co jest sprzeczne z jej celem osiągnięcia pewnej niezależności strategicznej, dlatego podkreśla konieczność dalszego rozwoju technologii o zastosowaniach zarówno cywilnych, jak i wojskowych gwarantujących nam niezależność;
43.
wzywa, aby Unia zachęciła państwa członkowskie do zrealizowania celów NATO w zakresie zdolności, które zakładają, by wydatki na obronę wynosiły co najmniej 2 % PKB, a 20 % budżetów na obronę przeznaczano na główne wyposażenie, w tym na badania i rozwój;

Przemysł obronny

44.
z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, której celem jest zwiększenie dostępu MŚP do rynków obrony, które obecnie są bardzo specyficzne z różnych powodów, a mianowicie: popyt pochodzi prawie wyłącznie z zamówień publicznych, na rynku działa niewiele przedsiębiorstw, na rozwijanie produktów i utrzymanie ich operacyjności potrzeba dużo czasu, zaś niektóre technologie mają charakter strategiczny;
45.
zwraca uwagę na komunikat Komisji z lipca 2013 r. zatytułowany "W kierunku bardziej konkurencyjnego i wydajnego sektora obronności i bezpieczeństwa" oraz na plan działania z czerwca 2014 r. dotyczący wdrożenia tego komunikatu, a także na propozycje zawarte w komunikacie, zwłaszcza propozycję dotyczącą lepszego wdrożenia dyrektyw 2009/81/WE i 2009/43/WE o rynku wewnętrznym, bez uszczerbku dla suwerennych praw państw członkowskich określonych w art. 346 TFUE;
46.
uważa, że wszystkie te środki zależą od uprzedniego wspólnego określenia zakresu EDTIB (europejska baza technologicznoprzemysłowa sektora obronnego), aby móc wybrać, które przedsiębiorstwa i działania strategiczne będą mogły z niej korzystać, z należytym uwzględnieniem różniących się potencjałów przemysłów obronnych państw członkowskich; jest zdania, że omawiana definicja mogłaby opierać się zwłaszcza na kryteriach takich jak: rozwój wyposażenia i technologii w UE, dokonywana przez przedsiębiorstwa kontrola praw własności i korzystania z wyposażenia i opracowanych przez nie technologii oraz gwarancja, że obcy akcjonariusze (w przypadku ich istnienia) nie mogą dysponować zbyt wielką ilością głosów, wiążącą się z niebezpieczeństwem utraty sprawowanej przez przedsiębiorstwo kontroli nad prowadzoną działalnością; podkreśla potrzebę zdefiniowania krytycznych aktywów obrony UE (tj. kluczowych zdolności przemysłowych i krytycznych technologii);
47.
przypomina, że wejście w życie Traktatu z Lizbony powoduje rozszerzenie zakresu unijnej polityki przemysłowej, kosmicznej i w dziedzinie badań naukowych i objęcie nim obronności; zwraca uwagę, że programy unijne w innych dziedzinach, takich jak bezpieczeństwo wewnętrzne i ochrona granic, zarządzanie klęskami żywiołowymi i rozwój, zapewniają znaczące perspektywy wspólnego rozwijania zdolności istotnych z punktu widzenia tych strategii i misji WPBiO; wzywa Komisję, aby ustanowiła stałe procedury współpracy między Komisją, ESDZ, EDA a państwami członkowskimi w dziedzinie wspólnego rynku, przemysłu, przestrzeni kosmicznej, badań naukowych i rozwoju; wzywa Komisję, aby stworzyła stałe powiązanie między unijnymi organami i agencjami z obszarów bezpieczeństwa wewnętrznego (Frontex, Europol, ENISA) oraz bezpieczeństwa zewnętrznego i obrony (Europejska Agencja Obrony, ESDZ);
48.
odnotowuje propozycje Komisji dotyczące lepszego wdrożenia dyrektywy 2009/81/WE (zamówienia publiczne w dziedzinie obronności) i dyrektywy 2009/43/WE (transfery produktów związanych z obronnością na rynku wewnętrznym); uważa, że należy również określić, co obejmuje dziedzina wyposażenia i technologii o wysokiej wartości strategicznej i co nie zostało wymienione ani w dyrektywie 2009/81/WE (wyposażenie o zasadniczym znaczeniu dla bezpieczeństwa), ani w dyrektywie 2004/18/WE (wyposażenie, którego użytkowanie wiąże się, lecz nie bezpośrednio, z dziedziną obronności); jest zdania, że przedsiębiorstwa UE prowadzące działalność w tym sektorze potrzebują specjalnego systemu prawnego i finansowego, który umożliwiłby im bycie konkurencyjnymi i w ten właśnie sposób zagwarantował strategiczną niezależność UE;
49.
zauważa, że Rada chce wprowadzić europejski system bezpieczeństwa dostaw, w ramach którego państwa członkowskie udzielają sobie nawzajem wsparcia i szybko reagują na potrzeby w zakresie obrony; oczekuje na plan działania Komisji, który określi odpowiednie opcje wdrażania systemu, jak również na zieloną księgę, która powinna dotyczyć kontroli inwestycji zagranicznych w strategiczne przedsiębiorstwa z dziedziny obronności; z zadowoleniem przyjmuje korzystniejsze porozumienie ramowe dotyczące bezpieczeństwa dostaw zawarte między państwami członkowskimi jako istotny, dobrowolny, prawnie niewiążący mechanizm służący państwom członkowskim do zwiększania wzajemnej pomocy i wsparcia w sferze bezpieczeństwa dostaw; wzywa EDA i Komisję do wspólnego opracowania dodatkowych środków i inicjatyw na rzecz promowania ogólnoeuropejskiego bezpieczeństwa dostaw i wspierania państw członkowskich we wdrażaniu nowych porozumień ramowych;
50.
wzywa Komisję, aby jasno określiła środki finansowe i instrumenty UE przyczyniające się do tworzenia wspólnego europejskiego rynku przemysłu obronnego oraz uruchomiła takie środki i instrumenty;
51.
z zadowoleniem przyjmuje fakt przyjęcia zmian w wykazach kontroli eksportowych w ramach porozumienia z Wassenaar dotyczących technologii nadzoru i wykrywania naruszeń, które zostały niedawno wdrożone również na szczeblu UE; podkreśla jednak, że potrzebne są dodatkowe działania w celu zapobiegania niekontrolowanej produkcji i eksportu technologii, które można wykorzystać w celu przeprowadzenia ataku na krytyczną infrastrukturę Unii i naruszenia praw człowieka; wzywa zatem Komisję, aby przedstawiła wniosek dotyczący zmian rozporządzenia w sprawie eksportu produktów podwójnego zastosowania tak szybko, jak to możliwe;
52.
jest zdania, że żaden rząd nie może sam uruchomić zakrojonych na szeroką skalę programów z zakresu badań i technologii; przypomina o oświadczeniu Rady z grudnia 2008 r. w sprawie wzmocnienia zdolności oraz o zobowiązaniu państw członkowskich do osiągnięcia wspólnego celu polegającego na przeznaczaniu 2 % wydatków na obronę na finansowanie badań; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i szefa EDA do udostępnienia danych na temat aktualnej sytuacji w tym względzie; dlatego z zadowoleniem przyjmuje propozycje Komisji dotyczące rozwinięcia synergii między badaniami cywilnymi a badaniami w zakresie obrony; w tym kontekście podkreśla, że w ramach programu "Horyzont 2020" oferuje się szerokie możliwości rozwoju zdolności w tym obszarze; apeluje, aby Komisja i państwa członkowskie wsparły misję badawczą wpierającą politykę zewnętrzną Unii, w tym rozwój technologiczny w obszarze technologii podwójnego zastosowania w celu zwiększenia interoperacyjności między oddziałami ochrony ludności i siłami zbrojnymi, zgodnie z programem szczegółowym ustanawiającym "Horyzont 2020"; wzywa, aby Komisja i państwa członkowskie przewidziały stosowne działania badawcze w rocznych programach prac; z zadowoleniem przyjmuje również rozpoczęcie działań przygotowawczych i wyraża nadzieję, że w dziedzinie WPBiO następnym krokiem będzie sfinansowanie, w następnych wieloletnich ramach finansowych, jednego tematu badawczego; podkreśla znaczenie wdrożenia pilotażowego projektu dotyczącego badań w ramach WPBiO realizowanego wspólnie przez Komisję i EDA, zaproponowanego przez Parlament Europejki w budżecie na 2015 r. w związku z realizacją przez Agencję celów Unii i budżetu unijnego; w związku z tym wyraża ubolewanie, że Komisja nie przedstawiła Parlamentowi oceny potencjału art. 185 TFUE, o przedstawienie której Parlament zwrócił się w swojej rezolucji z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie europejskiej bazy technologicznoprzemysłowej sektora obronnego;
53.
apeluje jednocześnie o zachowanie jak największej ostrożności w odniesieniu do tego działania przygotowawczego dotyczącego obrony, niezależnie od tego, czy chodzi o kwestie zarządzania, kwestie praw własności intelektualnej, współfinansowania, czy zasad udziału; apeluje o pełne włączenie państw członkowskich do procesu decyzyjnego, aby uniknąć problemów biurokratycznych i zagwarantować, że programy odpowiadają potrzebom strategicznym WPBiO i państw członkowskich;
54.
przypomina o bardzo szczególnym i wysoce strategicznym znaczeniu, jakie zarówno dla konkurencyjności podmiotów przemysłu, jak i strategicznej niezależności UE mają badania w dziedzinie obrony, i wzywa do ustanowienia adekwatnej polityki własności intelektualnej powiązanej z bezpieczeństwem i obronnością w celu ochrony wyników badań; oczekuje na wnioski Komisji, jak również przedstawicieli przemysłu obronnego, w tej sprawie;
55.
zwraca uwagę na propozycje Komisji mające na celu promowanie opracowania wspólnych norm i procedur certyfikacji dla sprzętu wojskowego; w tym względzie oczekuje na plan działania EDA i Komisji na rzecz opracowania norm przemysłowych w dziedzinie obrony, a także na propozycje EDA i EASA dotyczące poprawienia wzajemnego uznawania wojskowych certyfikatów w Unii Europejskiej; wyraża ubolewanie z powodu niechęci europejskich organizacji normalizacyjnych do zapewnienia "pieczęci normalizacyjnych" dla produktów związanych z obronnością;

o

o o

56.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu NATO, przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, sekretarzowi generalnemu ONZ, urzędującemu przewodniczącemu Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, przewodniczącemu Zgromadzenia Unii Afrykańskiej, jak również sekretarzowi generalnemu Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej.
1 Dz.U. L 146 z 10.6.2009, s. 1.
2 Dz.U. L 216 z 20.8.2009, s. 76.
3 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0513.
4 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0514.
5 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0380.
6 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0381.
7 Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0457.
8 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0286.
9 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0278.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024