P7_TC1-COD(2012)0007(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2015 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych 3 została kilkakrotnie znacząco zmieniona 4 . Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, dyrektywę tę należy przekształcić.
(2) Zbliżenie przepisów istniejących w państwach członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych ma istotne znaczenie dla ustanowienia równych warunków konkurencji i funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(3) Środki zbliżenia przepisów państw członkowskich wpływające na funkcjonowanie rynku wewnętrznego powinny przyjąć jako podstawę wysoki poziom ochrony wtedy, gdy dotyczą spraw zdrowia, bezpieczeństwa oraz ochrony człowieka i środowiska. Niniejsza dyrektywa powinna równocześnie zapewnić ochronę ogółu społeczeństwa, w szczególności osób, które mają styczność z preparatami niebezpiecznymi podczas wykonywania swoich obowiązków zawodowych lub uprawiania swojego hobby, ochronę konsumentów i ochronę środowiska.
(4) Liczbę zwierząt używanych do doświadczeń należy ograniczyć do minimum, zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych 5 . Na podstawie art. 4 ust. 1 tej dyrektywy państwa członkowskie mają zadbać, by w miarę możliwości zamiast danej procedury, w rozumieniu tej dyrektywy (zdefiniowanej jako jakiekolwiek inwazyjne lub nieinwazyjne wykorzystanie zwierzęcia do celów doświadczalnych lub innych naukowych - o znanym lub nieznanym wyniku - lub celów edukacyjnych, które może spowodować u zwierzęcia ból, cierpienie, dystres lub trwałe uszkodzenie w stopniu równym ukłuciu igłą lub intensywniejszym, zgodnie z dobrą praktyką weterynaryjną), stosowana była zadowalająca pod względem naukowym metoda lub strategia badawcza nieobejmująca wykorzystywania żywych zwierząt. Niniejsza dyrektywa wykorzystuje zatem wyniki ocen właściwości toksykologicznych i ekotoksykologicznych tylko wtedy, gdy są one już znane i nie niosą ze sobą konieczności przeprowadzania dalszych doświadczeń na zwierzętach.
(5) Chociaż niniejsza dyrektywa nie obejmuje amunicji, substancje wybuchowe dopuszczone na rynek powodujące skutki wybuchowe lub pirotechniczne mogą, z uwagi na swój skład chemiczny, stanowić zagrożenie dla zdrowia. Dlatego też konieczne jest, jako część przejrzystego procesu informacyjnego, sklasyfikowanie ich zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz zaopatrzenie w karty charakterystyki zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów 6 oraz etykietowanie zgodnie z międzynarodowymi regułami dotyczącymi transportu towarów niebezpiecznych.
(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin 7 i dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania na rynek produktów biobójczych 8 , w przeciwieństwie do przepisów stosowanych do preparatów chemicznych objętych niniejszą dyrektywą, zapewniają procedury autoryzacji dla każdego produktu na podstawie dokumentacji okazanej przez stronę wnioskującą oraz oceny dokonanej przez odnośne organy w każdym z państw członkowskich. Procedura autoryzacji obejmuje następnie kontrolę, w szczególności odnoszącą się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania każdego produktu przed wprowadzeniem go na rynek. Jako część jasnego i przejrzystego procesu informacyjnego, należy, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, sklasyfikować i etykietować środki ochrony roślin i produkty biobójcze; należy dostarczyć instrukcje stosowania zgodne z wynikami oceny dokonanej w ramach rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i dyrektywy 98/8/ WE; należy upewnić się, że etykietowanie spełnia wymogi wysokiego poziomu ochrony wymaganego zarówno przez niniejszą dyrektywę, jak i odpowiednio rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 lub dyrektywę 98/8/WE. Dodatkowo, w myśl rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 należy ustanowić karty charakterystyki środków ochrony roślin i produktów biobójczych.
(7) W przypadku preparatów przeznaczonych na rynek w postaci gazowej, należy ustanowić stężenia graniczne wyrażone jako objętość/objętość procentowo.
(8) Należy określić, jakie doświadczenia przeprowadzane na ludziach będzie można uznać za dopuszczalne w celu oceny preparatów pod względem zagrożeń dla zdrowia człowieka. Jeżeli badania kliniczne są dopuszczalne, przyjmuje się, że badania takie spełniają wymagania deklaracji helsińskiej oraz są zgodne z wytycznymi Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie dobrych praktyk klinicznych.
(9) Ponieważ obecnie wykorzystywane karty charakterystyki służące już jako narzędzia komunikacji w łańcuchu dostaw substancji i preparatów rozwinęły się dalej i stały się integralną częścią systemu ustanowionego przez rozporządzenie (WE) nr 1907/2006, należy je usunąć z niniejszej dyrektywy.
(10) Z powodu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dyrektywa Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych 9 została dostosowana, a zawarte w niej przepisy dotyczące zgłaszania i oceny ryzyka chemikaliów zostały uchylone. Niniejszą dyrektywę należy odpowiednio dostosować.
(11) Załącznik V do dyrektywy 67/548/EWG określający metody ustalania właściwości fizycznochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów został skreślony dyrektywą 2006/121/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 10 ze skutkiem od dnia 1 czerwca 2008 r. Odesłania do tego załącznika w niniejszej dyrektywie należy odpowiednio dostosować.
(12) W celu pełnego uwzględnienia prac i doświadczeń zgromadzonych w związku z działaniami w ramach dyrektywy 67/548/EWG, w tym klasyfikacji i etykietowania szczególnych substancji wymienionych w załączniku I tej dyrektywy, wszystkie istniejące zharmonizowane klasyfikacje powinny zostać przekształcone w nowe zharmonizowane klasyfikacje wykorzystujące nowe kryteria. Ponadto, ponieważ rozpoczęcie stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin 11 jest odroczone, a zharmonizowane klasyfikacje zgodne z kryteriami dyrektywy 67/548/EWG mają istotne znaczenie dla klasyfikacji substancji i mieszanin w okresie przejściowym, wszystkie istniejące zharmonizowane klasyfikacje powinny również zostać umieszczone w załączniku do tego rozporządzenia w niezmienionej postaci. Objęcie wszystkich przyszłych harmonizacji klasyfikacji tym rozporządzeniem powinno doprowadzić do wyeliminowania niespójności w zharmonizowanych klasyfikacjach tej samej substancji według istniejących i nowych kryteriów.
(13) Preparaty złożone z więcej niż jednej substancji zaklasyfikowanej jako rakotwórcza, mutagenna lub działająca szkodliwie na rozrodczość w części 3 tabela 3.2 w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 musiały być etykietowane zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia (zwroty R) wskazującymi na zaklasyfikowanie zarówno do kategorii 1 lub 2, jak i do kategorii 3. Jednak zamieszczenie obu zwrotów R może być niejednoznaczne. Dlatego należy zaklasyfikować i etykietować preparaty wyłącznie przy użyciu wyższej kategorii.
(14) Odniesienia do zwrotu R40 w dyrektywie 67/548/EWG zostały zmienione dyrektywą Komisji 2001/59/WE 12 , kiedy zwrot R40 przypisano do kancerogenów kategorii 3. w konsekwencji stare brzmienie zwrotu R40 otrzymało oznaczenie R68 i używano go w odniesieniu do czynników mutagennych kategorii 3 oraz dla niektórych substancji o skutkach nieodwracalnych, lecz nie śmiertelnych. Odniesienia do zwrotu R40 w niniejszej dyrektywie należy odpowiednio dostosować.
(15) Załącznik VI do dyrektywy 67/548/EWG, zmienionej dyrektywą 2001/59/WE podaje wyraźne wskazówki dotyczące klasyfikacji substancji i preparatów w odniesieniu do skutków żrących. Dlatego w niniejszej dyrektywie preparaty należy stosownie sklasyfikować.
(16) Wiadomo, że preparaty spajające zawierające chrom (VI) mogą spowodować w niektórych okolicznościach reakcje alergiczne. Takie preparaty powinna wyraźnie eksponować odpowiednia etykieta ostrzeżenia.
(17) Dyrektywa 67/548/EWG, zmieniona dyrektywą Komisji 98/98/WE 13 , ustanawia nowe kryteria i nowy zwrot R (R67) dla oparów mogących spowodować senność i zawroty głowy. Preparaty należy odpowiednio klasyfikować i etykietować.
(18) Kryteria klasyfikacji i etykietowania substancji niebezpiecznych dla środowiska wprowadzono, wraz z odpowiednimi symbolami, znakami ostrzegawczymi, zwrotami zagrożenia i zaleceniami bezpieczeństwa, które należy umieszczać na etykiecie, dyrektywą Rady 92/32/EWG z dnia 30 kwietnia 1992 r. zmieniającą po raz siódmy dyrektywę 67/548/ EWG 14 i dyrektywą Komisji 93/21/EWG z dnia 27 kwietnia 1993 r. dostosowującą do postępu technicznego po raz osiemnasty dyrektywę Rady 67/548/EWG 15 . Niezbędne są przepisy na poziomie Unii dotyczące klasyfikacji i etykietowania preparatów z uwzględnieniem ich wpływu na środowisko i dlatego należy ustanowić metodę oceny stopnia zagrożenia danego preparatu dla środowiska za pomocą metody obliczeniowej lub poprzez określenie jego właściwości ekotoksykologicznych za pomocą testów wykonywanych w określonych warunkach.
(19) W przypadku substancji bardzo toksycznych dla środowiska wodnego (zaklasyfikowanych z przypisanym symbolem N), którym przypisano zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia R50 lub R50/53, do substancji wymienionych w części 3 tabela 3.2 w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 stosuje się specyficzne stężenia graniczne (SCL) w celu uniknięcia zaniżenia oceny zagrożenia. Takie rozwiązanie powoduje brak spójności pomiędzy preparatami zawierającymi substancje wymienione w tym załączniku, do których stosowane są specyficzne stężenia graniczne, a preparatami zawierającymi substancje, które nie zostały jeszcze włączone do tego załącznika i są tymczasowo zaklasyfikowane i oznakowane zgodnie z art. 6 dyrektywy 67/548/EWG, do których nie stosuje się specyficznych stężeń granicznych. Należy zatem zapewnić, by specyficzne stężenia graniczne były stosowane w taki sam sposób do wszystkich preparatów zawierających substancje bardzo toksyczne dla środowiska wodnego.
(20) Dyrektywa 2001/59/WE zmienia kryteria klasyfikacji i etykietowania substancji zubażających warstwę ozonową zawarte w załączniku VI do dyrektywy 67/548/EWG. Zmieniony załącznik III obecnie przewiduje wyłącznie przypisanie symbolu N ze zwrotem R59. Preparaty należy odpowiednio klasyfikować i etykietować.
(21) W przypadku niektórych substancji zawartych w preparatach niebezpiecznych należy zagwarantować poufność, dlatego konieczne jest, aby ustanowić system pozwalający osobie odpowiedzialnej za wprowadzenie preparatów niebezpiecznych na rynek, na zachowanie w tajemnicy informacji na temat takich substancji.
(22) Etykietowanie stanowi podstawowe narzędzie dla użytkowników preparatów niebezpiecznych, o tyle że dostarcza im początkową, zasadniczą i zwięzłą informację. Musi ona jednakże być uzupełniona podwójnym systemem dokładniejszych informacji, obejmującym po pierwsze, karty charakterystyki niebezpiecznych preparatów przeznaczone dla profesjonalnych użytkowników, określone rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006, a po drugie organy powołane przez państwa członkowskie, które są odpowiedzialne za zapewnienie informacji wyłącznie do celów medycznych, zarówno profilaktycznych, jak i leczniczych.
(23) Pojemniki zawierające niektóre kategorie preparatów niebezpiecznych oferowanych lub sprzedawanych ogółowi społeczeństwa, muszą być zaopatrzone w zamknięcia uniemożliwiające ich otwarcie przez dzieci lub powinny posiadać ostrzeżenie o niebezpieczeństwie wyczuwalne dotykiem. Niektóre preparaty nie należące do tych kategorii preparatów niebezpiecznych mogą jednakże stanowić niebezpieczeństwo dla dzieci z uwagi na swój skład. Dlatego opakowanie takich preparatów powinno być wyposażone w zamknięcia uniemożliwiające ich otwarcie przez dzieci.
(24) W celu uwzględnienia niektórych preparatów, które wprawdzie nie są uważane za niebezpieczne w rozumieniu niniejszej dyrektywy, ale mogą stanowić zagrożenie dla użytkowników, konieczne jest, aby niektóre przepisy niniejszej dyrektywy obejmowały te preparaty.
(25) Dyrektywa niniejsza zawiera szczególne przepisy dotyczące etykietowania niektórych preparatów. Aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony człowieka i środowiska, należy ustanowić specjalne przepisy dotyczące etykietowania niektórych preparatów, które, chociaż nie są niebezpieczne w myśl przepisów niniejszej dyrektywy, to mogą stanowić niebezpieczeństwo dla użytkownika.
(26) W przypadku preparatów sklasyfikowanych jako niebezpieczne w rozumieniu niniejszej dyrektywy, można zezwolić państwom członkowskim na wprowadzenie niektórych odstępstw odnośnie etykietowania wówczas, gdy opakowanie jest za małe, lub w inny sposób nieprzystosowane do etykietowania, lub gdy dotyczy tak małych opakowań, lub tak małych ilości preparatów, że nie stanowi to jakiegokolwiek stopnia zagrożenia dla człowieka lub dla środowiska. w takich przypadkach należy poświęcić właściwą uwagę sprawie zbliżenia odnośnych przepisów na szczeblu Unii.
(27) W szczególnych przypadkach mogą zostać przyjęte szczególne zwolnienia lub szczególne przepisy w sprawie etykietowania preparatów chemicznych pod kątem ochrony środowiska; ma to miejsce wtedy, gdy można dowieść, że całkowity wpływ omawianych preparatów na środowisko jest mniejszy niż odpowiadających im rodzajów produktów.
(28) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszej dyrektywy należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do określania wyłączeń od niektórych przepisów dotyczących etykietowania środowiskowego, do podejmowania decyzji o środkach w ramach szczególnych przepisów dotyczących etykietowania niektórych preparatów oraz do dostosowywania załączników do postępu technicznego. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(29) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 16 .
(30) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku VII część B,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 181 z 21.6.2012, s. 203.
2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2013 r.
3 Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.
4 Zob. załącznik VIII część A.
5 Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 33.
6 Dz.U.L 396 z 30.12.2006, s. 1.
7 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.
8 Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
9 Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
10 Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 850.
11 Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
12 Dz.U. L 225 z 21.8.2001, s. 1.
13 Dz.U. L 355 z 30.12.1998, s. 1.
14 Dz.U. L 154 z 5.6.1992, s. 1.
15 Dz.U. L 110 z 4.5.1993, s. 20.
16 Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
17 Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.
18 Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.
19 Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 169.
20 Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.
21 Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.
22 Dz.U. L 142 z 31.5.2008, s. 1.
23 Dz.U. L 147 z 9.6.1975, s. 40.
24 Dz.U. L 155 z 11.6.2011, s. 1.
25 Dz.U. L 155 z 11.6.2011, s. 67.
26 Dz.U. L 50 z 20.2.2004, s. 44.
27 Dz.U. L 155 z 11.6.2011, s. 176.
28 Dz.U. L 144 z 4.6.1997, s. 19.
* Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy.