(2015/C 316/10)(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2015 r.)
Decyzją nr 261/15/COL z dnia 30 czerwca 2015 r. zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu Urząd Nadzoru EFTA wszczął postępowanie na mocy części I art. 1 ust. 2 protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Władze Islandii otrzymały stosowną informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.
Urząd Nadzoru EFTA wzywa niniejszym państwa EFTA, państwa członkowskie UE oraz inne zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie omawianego środka w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego zaproszenia na poniższy adres Urzędu Nadzoru EFTA:
EFTA Surveillance Authority
Registry
Rue Belliard/Belliardstraat 35
1040 Bruxelles/Brussel
Uwagi zostaną przekazane władzom islandzkim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
Procedura
W kwietniu 2014 r. Urząd otrzymał skargę o rzekomym udzieleniu przez miasto Reykjavík niezgodnej z prawem pomocy państwa przedsiębiorstwu Íslenska Gámafélagið ("ÍG") poprzez wynajem nieruchomości i dzierżawę gruntów w rejonie Gufunes w Reykjavíku po stawce, która jest rzekomo niższa niż cena rynkowa. Urząd wystąpił o informacje dotyczące tych środków i otrzymał je od władz islandzkich w pismach z dnia 24 lipca 2014 r., 23 stycznia 2015 r. i 23 marca 2015 r.
Stan faktyczny
Rejon Gufunes znajduje się w dzielnicy Grafarvogur w Reykjavíku w Islandii. Do 2001 r. działała w nim fabryka nawozów - Áburðarverksmiðjan. W 2002 r. fabrykę i otaczające ją tereny kupił fundusz planowania miasta Reykjavík ("SR"). W momencie zakupu przez SR gruntów i nieruchomości w rejonie Gufunes rejon ten zajmowało kilku wynajmujących (głównie przedsiębiorcy budowlani i deweloperzy), w tym ÍG. Na mocy umowy zakupu SR przejął wszystkie zobowiązania i prawa fabryki Áburðarverksmiðjan dotyczące istniejących umów dzierżawy.
Według miasta Reykjavík rejonem Gufunes trudno było zarządzać, budynki znajdowały się w złym stanie, a niektórzy wynajmujący nie płacili czynszu. W rejonie nagromadził się też złom, na przykład zniszczone samochody. W świetle tej sytuacji miasto zdecydowało nie przedłużać różnych umów dzierżawy i zawrzeć umowę tylko z jedną stroną. W związku z tym w 2005 r. SR zdecydował o podjęciu negocjacji warunków dzierżawy, sprzątania rejonu i nadzoru nad nim z ÍG, które było w tym czasie największym wynajmującym, jak również nie spóźniało się z płatnością czynszu. W dniu 14 października 2005 r. SR i ÍG podpisały umowę dotyczącą dzierżawy i uporządkowania gruntów w rejonie Gufunes i nadzoru nad nimi. Całkowitą miesięczną cenę wynajmu ustalono na kwotę w wysokości 2 000 000 ISK przeliczaną co miesiąc zgodnie ze wskaźnikiem cen konsumpcyjnych. Umowa obowiązywała do dnia 31 grudnia 2009 r., ale od tego czasu została trzykrotnie przedłużona i jest ważna do dnia 31 grudnia 2018 r.
Mimo że żadna z tych umów nie zawiera informacji dotyczących wartości usług świadczonych przez ÍG, miasto oszacowało koszty ponoszone przez to przedsiębiorstwo i uwzględniło je w umowie głównej i późniejszych aneksach do umowy. Według tych oszacowań średni miesięczny koszt ponoszony przez ÍG (z uwzględnieniem ceny wynajmu) wynosi 10 815 624 ISK. Miesięczna cena wynajmu stanowi zatem około 25 % całkowitych miesięcznych kosztów ÍG.
Według skarżącego sposób oszacowania ceny w wyżej wymienionych umowach nie jest jasny, tj. nie jest jasne, jaka była cena za metr kwadratowy i w jaki sposób ustalono cenę wynajmu. Skarżący twierdzi jednak, że cena rynkowa wynajmu nieruchomości powinna wynosić 12-41 mln ISK miesięcznie. Zdaniem skarżącego wynajem przedsiębiorstwu ÍG nieruchomości po cenie dużo niższej niż wartość rynkowa jest sprzeczny z zasadami pomocy państwa EOG.
Według miasta umowy z ÍG nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG, ponieważ ÍG nie uzyskało żadnej korzyści, która byłaby sprzeczna z warunkami rynkowymi. Według miasta umowy dzierżawy z dnia 22 lutego 2005 r. i 14 października 2005 r. odpowiadały normalnym warunkom rynkowym. Ponadto zdaniem miasta zły stan obszaru i budynków w momencie zakupu oraz niepewność w zakresie przyszłych planów zagospodarowania tego terenu przez miasto wpłynęły na cenę wynajmu i ograniczyły możliwości miasta w kwestii ogłoszenia przetargu na wynajem nieruchomości. Według miasta obowiązujące umowy wynajmu podpisane z ÍG nie zostaną przedłużone, ponieważ rodzaj działalności prowadzonej przez to przedsiębiorstwo nie jest zgodny z innymi rodzajami działalności, które mają być prowadzone na tym terenie.
Ocena
Urząd ma wątpliwości, czy warunki umów zawartych między miastem a ÍG spełniały wymagania testu prywatnego sprzedawcy, który polega na sprawdzeniu, czy prywatny sprzedawca zgodziłby się na takie same warunki dzierżawy gruntów i wynajmu nieruchomości, o których mowa w niniejszym zaproszeniu, w normalnych warunkach rynkowych. Wydaje się też, że przedmiotowe środki mają selektywny charakter, mogą naruszać konkurencję i wpływać na wymianę handlową na terenie EOG. W związku z tym Urząd nie może wykluczyć możliwości, że środki te stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG. Władze islandzkie nie przedstawiły na obecnym etapie żadnych argumentów na uzasadnienie zgodności potencjalnej pomocy państwa, o której mowa, z art. 59 ust. 2 lub art. 61 ust. 3 Porozumienia EOG.
Podsumowanie
W świetle powyższych zastrzeżeń Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z częścią I art. 1 ust. 2 protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Zainteresowane strony wzywa się do nadsyłania uwag w terminie jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.
1 Documents No 704341-704343.
2 Document No 706674.
3 Document No 716985.
4 Document No 721373.
5 Document No 742948.
6 Document No 751487.
8 Ibid.
9 Document No 716985.
10 Document No 742948.
11 Document No 716986, page 17.
12 Documents No 716985 and 742948.
13 Document No 716986, page 21.
14 The Icelandic authorities have later explained that ÍG rents about 130.000 square meters in the area. See Document No 716985.
15 Document No 716986, page 25.
16 Document No 716986, page 29.
17 Document No 716986, page 31.
18 Document No 716986, page 33.
19 Document No 716985.
20 Document No 742948.
22 Document No 704343.
23 Document No 718590.
24 Document No 730017.
25 Act No 94/2001 was later repealed and replaced by Act No 84/2007.
26 Document No 742953.
27 Document No 704341.
28 Judgment in Germany v Commission, Case 248/84, EU:C:1987:437, paragraph 17.
29 Judgment in Höfner and Elser v Macroton, Case C-41/90, EU:C:1991:161, paragraphs 21-23 and Case E-5/07 Private Barnehagers Landsforbund v EFTA Surveillance Authority [2008] EFTA Ct. Rep. 61, paragraph 78.
30 Judgment in Ministero dell'Economica e delle Finanze v Cassa di Risparmio di Firenze SpA, C-222/04, EU:C:2006:8, paragraph 108.
31 Judgment in France v Commission, C-301/87, EU:C:1990:67, paragraph 41; judgment in De Gezamenlijke Steenkolenmijnen v High Authority of the European Coal and Steel Community, Case 30/59, EU:C:1961:2, paragraph 19; judgment in France v Commission (Kimberly Clark), C-241/94, EU:C:1996:353, paragraph 34, judgment in Fleuren Compost, T-109/01, EU:T:2004:4, paragraph 53 and judgment in Land Burgenland and Others v Commission, C-214/12 P, C-215/12 P and C-223/12 P, EU:C:2013:682.
32 See for instance judgment in Commission v EDF, C-124/10 P, EU:C:2012:318, paragraph 90; judgment in Banco Exterior de España, C-387/92, EU:C:1994:100, paragraph 14, and judgment in Italy v Commission, C-6/97, EU:C:1999:251, paragraph 16.
33 For the application of the 'private vendor test', see judgment in Land Burgenland and Others v Commission, cited above, EU:C:2013:682.
34 See, for instance, judgment in Neue Maxhütte Stahlwerke and Lech-Stahlwerke v Commission, T-2/96 and T-97/96, EU:T:1999:7, paragraph 104, and judgment in Westdeutsche Landesbank Girozentrale and Land Nordrhein-Westfalen v Commission, T-228/99 and T-233/99, ECR, EU:T:2003:57.
35 See for example, the Opinion of Advocate-General Jacobs in Kingdom of Spain v Commission, C-278/92, C-279/92 and C-280/92, EU:C:1994:112, paragraph 28. See also judgment in Belgium v Commission, 40/85, EU:C:1986:305, paragraph 13; judgment in France v Commission, C-301/87, cited above, paragraphs 39-40, and judgment in Italy v Commission, C-303/88, EU:C:1991:136, paragraph 24.
36 See judgment in Land Burgenland and Others v Commission, cited above.
37 See Case E-1/13 Míla ehf. v EFTA Surveillance Authority [2014] EFTA Ct. Rep. 4, paragraph 97 and judgment in Land Burgenland and Others v Commission, cited above, paragraph 94.
39 Judgment in SIC v Commission, T-442/03, EU:T:2008:228 paragraph 147. By analogy, see judgment in Matra v Commission, C-225/91, EU:C:1993:239, paragraph 44.
40 See judgment in Land Burgenland v European Commission, cited above, paragraph 94.
41 See for example judgment in Banks, C-390/98, EU:C:2001:456, paragraph 77 and judgment in Germany v Commission, C-277/00, EU:C:2004:238, paragraph 80.
42 Case E-1/13 Míla ehf. v EFTA Surveillance Authority, cited above, paragraph 99.
44 Ibid, paragraph 81.
45 Case E-6/98 The Government of Norway v EFTA Surveillance Authority [1999] EFTA Ct. Rep. 76.
46 Judgment in Libert and Others, Joined cases C-197/11 and C-203/11, EU:C:2013:288, paragraphs 76-78.
47 Ibid, paragraph 141.
48 Judgment in Altmark Trans and Regierungspräsidium Magdeburg, C-280/00, EU:C:2003:415, paragraphs 78 and 79.
50 Judgment in Italy v Commission, C-372/97, EU:C:2004:234, paragraph 44.