POMOC PAŃSTWA - FRANCJAPomoc państwa SA.22843 (2012/C) (ex 2012/NN) - Morskie połączenia liniowe Marsylia - Korsyka realizowane przez SNCM i CMN
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/C 301/01)
(Dz.U.UE C z dnia 5 października 2012 r.)
Pismem z dnia 27 czerwca 2012 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianych środków pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środków pomocy, w odniesieniu do których Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Faks: +32 2 296 41 04
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom francuskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
I PROCEDURA
Pismami z dnia 27 września, 30 listopada i 20 grudnia 2007 r. przedsiębiorstwo Corsica Ferries przesłało Komisji skargę dotyczącą niezgodnej z prawem i rynkiem wewnętrznym pomocy, jaką Société nationale Corse-Méditerranée (zwane dalej "SNCM") oraz Compagnie Maritime de Navigation (zwane dalej "CMN") miały otrzymać dzięki umowie o przekazaniu obowiązku użyteczności publicznej (Convention de délégation de service public, zwanej dalej "umową"), zawartej przez samorząd terytorialny Korsyki i Urząd ds. Transportu Korsyki (Office des transports de Corse, "OTC") z jednej strony oraz SNCM i CMN z drugiej strony. Umowa dotyczy morskich połączeń liniowych między Korsyką i Marsylią w latach 2007-2013.
Pismami z dnia 20 maja 2010 r., 16 lipca 2010 r., 22 marca 2011 r., 22 czerwca 2011 r., 15 grudnia 2011 r. i 10 stycznia 2012 r. skarżący dostarczył dodatkowe informacje na potwierdzenie swojej skargi.
Pismami z dnia 17 marca 2008 r., 12 listopada 2008 r., 9 lutego 2010 r., 13 października 2011 r. i 14 grudnia 2011 r. Komisja zwróciła się do władz francuskich o dostarczenie dodatkowych informacji. Władze francuskie przedstawiły swoje uwagi i odpowiedzi pismami odpowiednio z dnia 3 czerwca 2008 r., 14 stycznia 2009 r., 7 grudnia 2011 r. i 20 stycznia 2012 r.
II OPIS ŚRODKA, W ODNIESIENIU DO KTÓREGO KOMISJA WSZCZYNA POSTĘPOWANIE
Od dnia 1 lipca 2007 r. SNCM i CMN, podmioty świadczące usługi w zakresie transportu morskiego, obsługują połączenie między Korsyką a Marsylią w ramach umowy. W zamian otrzymują od OTC roczną rekompensatę z tytułu:
Zgodnie z postanowieniami umowy ostateczna roczna rekompensata finansowa dla każdego ze zleceniobiorców ograniczona jest do kwoty deficytu eksploatacji, powstałego na skutek wykonywania zobowiązań określonych w specyfikacji, przy uwzględnieniu rozsądnej rentowności włożonego kapitału żeglugowego w stosunku do liczby dni jego rzeczywistego wykorzystania do rejsów przewidzianych w tych zobowiązaniach.
Jeśli uzyskane dochody byłyby niższe od dochodów prognozowanych (transport towarowy i pasażerski) określonych przez zleceniobiorców w swojej ofercie, umowa przewiduje dostosowanie rekompensaty ze środków publicznych. Umowa zawiera ponadto "cel" rekompensowania na poziomie 90% dodatkowych wydatków na paliwo, przekraczających wartości referencyjne przyjęte przez zleceniobiorców w momencie sporządzania oferty.
Dnia 28 grudnia 2009 r. umowa została zmieniona w drodze dodatku do umowy. Wprowadzone zmiany obejmowały zniesienie 108 rejsów rocznie między Korsyką a Marsylią, zmniejszenie rocznych kwot referencyjnej rekompensaty finansowej o 6,5 mln EUR dla obu zleceniobiorców oraz wyznaczenie rocznego limitu dla mechanizmu dostosowania dochodów dla każdego ze zleceniobiorców.
Ponieważ na tym etapie postępowania Komisja nie znała sprawozdań finansowych zleceniobiorców za przedmiotowy okres, nie jest w stanie precyzyjnie określić kwot finansowania publicznego, jakie otrzymały SNCM i CMN z tytułu umowy. Niemniej jednak pierwotna specyfikacja umowy przewidywała następujące kwoty referencyjnej rekompensaty finansowej:
III OCENA ŚRODKÓW
Po przeanalizowaniu informacji znajdujących się w jej posiadaniu Komisja uważa, że konieczne jest wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego w celu zbadania wsparcia finansowego, jakie konsorcjum SNCM-CMN miało otrzymać od OTC z tytułu umowy.
W odniesieniu do zastosowania wyroku w sprawie Altmark do umowy - na tym etapie postępowania Komisja nie może wykluczyć, że rekompensaty, jakie otrzymały SNCM i CNM, stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Po pierwsze Komisja ma wątpliwości co do konieczności i proporcjonalności nałożonego obowiązku świadczenia usługi publicznej, zwłaszcza ze względu na fakt, że obejmuje on usługę podstawową i dodatkową. Na obecnym etapie postępowania Komisja uważa, że w odniesieniu do usługi dodatkowej władze francuskie nie wykazały rzeczywistego zapotrzebowania na usługi publiczne(1). Komisja uważa ponadto na tym etapie, że pierwsze kryterium wyroku w sprawie Altmark można oceniać odrębnie w przypadku usługi podstawowej i usługi dodatkowej, które nie wydają się stanowić oddzielnych działań (wymagają użycia różnych statków). Nie wydaje się więc, by wykazano, że usługa dodatkowa jest niezbędna do odpowiedniego świadczenia usługi podstawowej. Ponadto Komisja ma wątpliwości, czy parametry mechanizmu rekompensat finansowych zostały określone zgodnie z wymogami drugiego kryterium Altmark. Istnienie klauzuli ochronnej(2) mogło oznaczać bowiem przyznanie zleceniobiorcom dodatkowego finansowania, którego kwota ani metody obliczania nie były uprzednio ustalone. Ponadto różnice w wysokości dochodów prognozowanych w ofertach zleceniobiorców mogły spowodować, że parametry mechanizmu rekompensat stały się nieprzejrzyste. Ponadto pewne informacje wskazują, że rekompensaty finansowe mogły zostać przyznane zleceniobiorcom poza ramami umowy.
W odniesieniu do oceny trzeciego kryterium Altmark, Komisja nie dysponuje wystarczającymi informacjami, które pozwalałaby jej stwierdzić, że zleceniobiorcy nie otrzymali nadwyżki rekompensat, zwłaszcza przy uwzględnieniu kryterium rozsądnego zysku. Komisja nie zna wartości dochodu z działalności operacyjnej bez obciążeń kapitałowych w latach 2008, 2009 i 2011. Ponadto nie jest ona w stanie określić, na jakiej podstawie ustalono umowną wartość statków, która posłużyła do obliczania rozsądnego zysku, ani nie zna wartości umownej floty w stosunku do jej wykorzystania przy wywiązywaniu się z obowiązków przewidzianych w umowie. Komisja nie dysponuje także wystarczającymi informacjami na temat określania kwot dochodów i kosztów służących do sporządzania prognozowanych sprawozdań finansowych, które wykorzystywane są przy obliczaniu rekompensaty publicznej.
Komisja ma także wątpliwości co do faktu, czy postępowanie o udzielenie zamówienia zapewniło wystarczające warunki rzeczywistej i otwartej konkurencji pozwalające wyłonić kandydata oferującego przedmiotowe usługi po najniższej cenie dla społeczeństwa, zgodnie z wymogami czwartego kryterium Altmark. W procesie prywatyzacji SNCM nabywcom przyznano bowiem dwie klauzule (klauzulę umożliwiającą odstąpienie od zbycia udziałów(3) oraz klauzulę zwrotu(4)), które mogły w znacznym stopniu wpływać na proces przyznawania umowy. Nie wyklucza się ponadto, że wymogi specyfikacji, zwłaszcza te dotyczące maksymalnego wieku floty oraz możliwości przedstawienia jednej globalnej oferty dla wszystkich obsługiwanych połączeń, mogły utrudniać skuteczną konkurencję w odniesieniu do umowy o przekazaniu obowiązku użyteczności publicznej.
W świetle powyższego, na obecnym etapie postępowania Komisja ma poważne wątpliwości co do faktu, czy umowa o przekazaniu obowiązku użyteczności publicznej spełnia wszystkie kryteria Altmark, i nie może w związku z tym wykluczyć, że SNCM i CMN uzyskały selektywną korzyść dzięki umowie o przekazaniu obowiązku użyteczności publicznej. Ponadto ze względu na fakt, że oba przedsiębiorstwa działają na rynku w pełni zliberalizowanym od dnia 1 stycznia 1993 r.(5). Komisja stwierdza również, że wspomniana korzyść selektywna może zakłócić konkurencję na rynku wewnętrznym i mieć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.
Komisja nie może zatem wykluczyć na obecnym etapie postępowania, że rekompensata, jaką otrzymały SNCM i CNM w ramach umowy, stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Komisja wzywa Francję i zainteresowane strony trzecie do przedstawienia uwag na temat tego stanowiska.
W odniesieniu do zgodności ewentualnych środków pomocy zawartych w badanych rekompensatach i z zastrzeżeniem stwierdzenia, że obowiązek świadczenia usługi publicznej został odpowiednio zdefiniowany, Komisja uważa, że zastosowanie mają specyficzne przepisy dotyczące stosowania art. 106 ust. 2 TFUE(6). Tytułem uzupełnienia, badane środki pomocy mogłyby być zgodne z rynkiem wewnętrznym na podstawie na przykład Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013(7). Komisja wzywa władze francuskie do przedstawienia wszystkich niezbędnych informacji w celu udowodnienia, że umowa o przekazaniu obowiązku użyteczności publicznej i przedmiotowe rekompensaty spełniają wszystkie kryteria zgodności przewidziane przez każdy z wymienionych instrumentów.
TEKST PISMA
grafika
______(1) Aby móc zakwalifikować zobowiązania nałożone na zleceniobiorcę jako obowiązek świadczenia usługi publicznej w rozumieniu art. 4 rozporządzenia nr 3577/92, właściwe władze krajowe muszą być w stanie stwierdzić, uprzednio i w odniesieniu do ściśle określonych tras, nienależyte funkcjonowanie regularnych usług przewozu, w przypadku gdyby ich świadczenie pozostawiono jedynie siłom rynku.
(2) Klauzula stanowiąca, że w przypadku istotnej zmiany warunków technicznych, regulacyjnych lub ekonomicznych umowy, strony spotkają się w celu przyjęcia środków na rzecz przywrócenia pierwotnej równowagi finansowej "priorytetowo w odniesieniu do najwyższych taryf i dostosowania usług".
(3) Klauzula umożliwiająca odstąpienie od zbycia udziałów, jakie posiadali oni w SNCM, jeśli specyfikacja nowego zlecenia świadczenia usług publicznych nie była podobna do specyfikacji poprzedniego zlecenia.
(4) Klauzula zwrotu, która umożliwiała tym nabywcom wycofanie kapitału z SNCM jeśli nie doszło do całkowitego ponownego zlecenia danemu przedsiębiorstwu świadczenia usług publicznych.
(5) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczące stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz.U. L 364 z 12.12.96, s. 7).
(6) W szczególności decyzja Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, Dz.U. L 7 z 11.1.2012 r., s. 3 oraz Zasady ramowe Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, Dz.U. C 8 z 11.1.2012 r., s. 15.
(7) Dz.U. C 54 z 4.3.2006, s. 13.
