Przyznawanie dodatków do rent dla rencistów nie pracujących i nie posiadających poza rentą dochodu z innych źródeł.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 23 listopada 1956 r.

w sprawie przyznawania dodatków do rent dla rencistów nie pracujących i nie posiadających poza rentą dochodu z innych źródeł.

Na podstawie art. 60 ust. 3 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1956 r. Nr 43, poz. 200), zwanego w dalszym ciągu "dekretem", zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Dodatki do rent starczych, inwalidzkich i rodzinnych, przewidziane w art. 60 dekretu, przysługują rencistom nie pracującym i nie posiadającym poza rentą dochodu z innych źródeł - na zasadach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Dodatek do renty rodzinnej przysługuje uprawnionym do tej renty członkom rodziny, jeżeli warunki przewidziane w ust. 1 spełniają wszyscy uprawnieni do renty członkowie rodziny. Gdy warunki do dodatku spełniają tylko niektórzy uprawnieni do renty członkowie rodziny, członkom tym przysługuje dodatek do renty, jeżeli nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego z pozostałymi uprawnionymi do renty członkami rodziny, którzy nie spełniają warunków do tego dodatku.

§  2.

1. Zatrudnienie rencisty dorywcze lub w niepełnym wymiarze godzin nie stanowi przeszkody do otrzymania dodatku, jeżeli z tytułu tego zatrudnienia rencista otrzymuje wynagrodzenie poniżej 500 zł miesięcznie.

2. Za dochód z innych źródeł poza rentą (§ 1 ust. 1), wyłączający prawo do dodatku, uważa się dochód:

1) z posiadanego przez rencistę gospodarstwa rolnego o obszarze co najmniej 2,5 ha,

2) z posiadanego przez rencistę przedsiębiorstwa przemysłowego, handlowego lub rzemieślniczego, bez względu na wysokość dochodu z tego przedsiębiorstwa,

3) posiadany przez rencistę z wszelkich innych źródeł w wysokości co najmniej 500 zł miesięcznie, z wyłączeniem jednak kwot otrzymywanych z tytułu alimentacji.

3. Wartość dochodów z kilku źródeł, o których mowa w ust. 1 i 2, zlicza się.

§ 3. Wypłaty dodatków rencistom zamieszkałym za granicą dokonuje się, jeżeli z krajem ich pobytu została zawarta umowa o wzajemności w zakresie ubezpieczeń społecznych. Wynagrodzenia i inne dochody uzyskiwane za granicą ocenia się w złotych w takiej wysokości, według jakiej oblicza się wartość rent zagranicznych wypłacanych w Polsce.

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1956 r.

• Identyfikator: Dz.U.1956.59.281
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Przyznawanie dodatków do rent dla rencistów nie pracujących i nie posiadających poza rentą dochodu z innych źródeł.
• Data aktu: 23/11/1956
• Data ogłoszenia: 22/12/1956
• Data wejścia w życie: 01/07/1956, 22/12/1956