Portugalia-Polska. Konwencja handlowa i nawigacyjna. Lizbona.1929.12.28.

KONWENCJA

handlowa i nawigacyjna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Portugalską,

podpisana w Lizbonie dn. 28 grudnia 1929 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dn. 3 lutego 1931 r. - Dz. U. R. P. z 1931 r. Nr. 16, poz. 77).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym ósmym grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku zawarta została w Lizbonie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Portugalskiej w formie wymiany not konwencja handlowa i nawigacyjna o następującem brzmieniu dosłownem:

Lizbona, dn. 28 grudnia 1929 r.

POSELSTWO POLSKIE

W LIZBONIE.

Panie Ministrze,

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Portugalskiej, jednakowo przejęte chęcią zawarcia umowy handlowej i żeglugowej, celem ułatwienia i wzmożenia stosunków handlowych między Polską i Portugalią, przeprowadziwszy niezbędne rokowania i osiągnąwszy porozumienie co do postanowień niniejszej umowy, przystają na nią obustronnie, na czas poniżej wskazany.

Artykuł  1.

Obywatele portugalscy będą korzystali w Polsce, zaś obywatele polscy będą korzystali w Portugalji, na wyspach przyległych i w kolonjach portugalskich, z traktowania udzielanego obywatelom najbardziej uprzywilejowanego narodu, a to zarówno pod względem wjazdu, pobytu, osiedlania się na terytorjach podległych drugiej z Umawiających się Stron, jak pod względem prawa stawania w sądach, nabywania nieruchomości i wykonywania handlu oraz przemysłu.

Komiwojażerowie polscy w Portugalji, na wyspach przyległych i w kolonjach portugalskich, zaś komiwojażerowie portugalscy na polskiem terytorjum celnem, a także próbki towarów, pochodzące z terytorjów celnych obu Umawiających się Stron, będą korzystać z traktowania, udzielanego komiwojażerom i próbkom narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł 2.

Produkty gleby i przemysłu Portugalji, wysp przyległych i kolonij portugalskich będą korzystać na terytorjum celnem Polski z traktowania udzielanego narodowi najbardziej uprzywilejowanemu tak pod względem ceł przywozowych, ceł dodatkowych (dopłat celnych), uiszczania należności celnych w pieniądzach papierowych lub w złocie, jak również pod względem ceł wywozowych i reeksportowych, opłat wewnętrznych i wszystkich innych korzyści podobnych, udzielonych lub które będą udzielone w przyszłości jakiemukolwiek krajowi trzeciemu.

Produkty gleby i przemysłu polskiego będą korzystać w Portugalji, na wyspach przyległych i w kolonjach portugalskich z traktowania udzielanego narodowi najbardziej uprzywilejowanemu tak pod względem ceł przywozowych, ceł dodatkowych (dopłat celnych), uiszczania należności celnych w pieniądzach papierowych lub w złocie, jak również pod względem ceł wywozowych i reeksportowych, opłat wewnętrznych i wszystkich innych korzyści podobnych, udzielonych lub które będą udzielone w przyszłości jakiemukolwiek krajowi trzeciemu.

Artykuł  3.

Postanowienia, zawarte w poprzednich artykułach, nie będą się odnosić do traktowania udzielonego lub któreby mogło być udzielone przez Portugalję Hiszpanji lub Brazylji. Postanowienia zawarte w poprzednich artykułach nie będą się odnosić do traktowania udzielonego, lub któreby mogło być udzielone przez Polskę krajom bałtyckim, a mianowicie Łotwie, Estonji, Litwie i Finlandji. Postanowienia te nie będą również się odnosić do traktowania udzielonego, lub któreby mogło być udzielone krajom graniczącym z Polską, w celu ułatwienia obrotu pogranicznego. Tak samo powyższe postanowienia nie będą się odnosić do przywilejów szczególnych, wynikających z unji celnej lub z czasowego ustroju celnego, obowiązującego obecnie między polską a niemiecką częściami Górnego Śląska.

Artykuł 4.

Portugalja, wraz z wyspami przyległemi i kolonjami, z jednej strony, zaś Polska z drugiej strony poręczają sobie wzajemnie traktowanie narodu najbardziej uprzywilejowanego pod względem składowania towarów, transportu i tranzytu.

Artykuł  5.

Okręty i statki jednej z Wysokich Umawiających się Stron, jak również ich załogi i ładunki, będą korzystały w portach i na wodach, znajdujących się pod panowaniem, zwierzchnością lub protektoratem drugiej Strony, z traktowania równego pod każdym względem traktowaniu, udzielanemu statkom, załogom i ładunkom państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł 6.

Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się do przedsięwzięcia wszystkich potrzebnych środków dla zabezpieczenia w sposób skuteczny produktów naturalnych lub wyrobów, pochodzących z terytorjum drugiej Umawiającej się Strony, przeciw nieuczciwej konkurencji w tranzakcjach handlowych, a mianowicie zobowiązuje się poskramiać i zabraniać zapomocą sekwestru lub innych odpowiednich sankcyj, zgodnie z przepisami własnych jej ustaw, wyrobu, obrotu, przywozu, składowania, sprzedaży lub wystawiania na sprzedaż wewnątrz kraju oraz wywozu wszystkich produktów, któreby na sobie, na swych opakowaniach bezpośrednich lub zewnętrznych, na odnośnych fakturach, listach przewozowych i papierach handlowych nosiły znaki, nazwy, napisy, rysunki, lub marki handlowe, zawierające bezpośrednio lub pośrednio fałszywe wskazania co do pochodzenia, rodzaju, natury lub właściwości szczególnych tychże produktów lub towarów.

Artykuł  7.

Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się do przedsięwzięcia wszelkich środków, potrzebnych do poskromienia na swem terytorjum nadużywania nazw geograficznych, określających pochodzenie produktów winnych drugiej Strony, pod warunkiem, iż rzeczone nazwy są należycie chronione w kraju swego pochodzenia i że przez rząd jego zostały odpowiednio zanotyfikowane.

Będzie uznane za nadużycie nazwy pochodzenia jednej ze Stron stosowanie ich do produktów takich, którym przepisy ustawowe lub administracyjne tejże Strony odmawiają tego przywileju.

Przewidziana powyżej notyfikacja winna podawać dokładnie dokumenty wydane przez władze kompetentne w kraju pochodzenia, celem stwierdzenia prawa do nazw pochodzenia.

Szczególnie będzie zakazane posługiwanie się nazwą geograficzną pochodzenia w celu oznaczenia produktów winnych, innych niż te, które mają rzeczywiste prawo do tejże nazwy, a to nawet gdyby istotne pochodzenie produktów było wymienione, lub gdyby nieprawnie użyta nazwa była zaopatrzona w pewne prostujące zwroty jak to: "rodzaj", "sposób", "typ", lub inne.

Podobnież żadna nazwa geograficzna pochodzenia produktów winnych jednej z Wysokich Układających się Stron, o ile jest należycie chroniona w kraju produkcji i o ile została notyfikowana drugiej Stronie, nie będzie mogła być uważana za nazwę rodzajową.

Powyższe postanowienia nie stanowią zakazu by sprzedawca umieszczał swoje nazwisko i swój adres na bezpośredniem opakowaniu produktów, wszelako będzie on zobowiązany, w braku nazwy regjonalnej lub lokalnej, do uzupełnienia tej wzmianki przez wskazanie, w sposób widoczny, kraju pochodzenia produktu, ilekroć przez umieszczenie swego nazwiska lub swego adresu mógłby on wywołać nieporozumienie co do pochodzenia towaru z okręgu lub miejscowości, położonej w innym kraju.

Wysokie Układające się Strony zgodne są co do uważania nazw win Porto, Madera, Moscatel de Setubal i Carcavellos za nazwy regionalne. Rząd Portugalski zakomunikuje Rządowi Polskiemu swoje ustawodowstwo, odnoszące się do ochrony tych nazw.

Artykuł 8.

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zewnętrznych Wolnego Miasta Gdańska, zgodnie z artykułem 104 traktatu wersalskiego i z artykułami 2 i 6 konwencji paryskiej z dn. 9-go listopada 1920 r., zawartej przez Polskę i W. Miasto Gdańsk, zastrzega sobie prawo oświadczenia, że W. Miasto Gdańsk jest Stroną Umawiającą się w niniejszej konwencji i że bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa z niej wypływające. Zastrzeżenie to nie dotyczy tych postanowień niniejszej konwencji, której Rzeczpospolita Polska odnośnie do W. Miasta Gdańska zwarła zgodnie z przysługującemi jej traktatowo prawami.

Artykuł  9.

Powyższe postanowienia tworzą umowę handlową i nawigacyjną między Polską i Portugalją. Umowa ta zostanie ratyfikowana zgodnie z ustawodawstwem każdego kraju i wejdzie w życie 30 dnia po notyfikacji przez Polskę w Lizbonie, iż ratyfikacja z jej strony została dokonana, poczem obowiązywać będzie przez rok od powyższej daty. W razie niewymówienia umowy na 6 miesięcy przed wygaśnięciem powyższego rocznego terminu, umowa ta będzie przedłużaną w drodze milczącej zgody, aż do końca okresu sześciomiesięcznego od daty, w którejby jedna z Wysokich Umawiających się Stron notyfikowała drugiej Stronie, iż zamierza zakończyć działanie konwencji.

W potwierdzeniu powyższego podpisuję niniejszą deklarację, dla jej wymiany na drugą o identycznej treści, podpisaną w dniu dzisiejszym przez Waszą Ekscelencję.

Proszę przyjąć, Panie Ministrze, wyrazy mego najwyższego szacunku.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dn. 6 marca 1931 r.

• Identyfikator: Dz.U.1931.37.289
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Portugalia-Polska. Konwencja handlowa i nawigacyjna. Lizbona.1929.12.28.
• Data aktu: 28/12/1929
• Data ogłoszenia: 23/04/1931
• Data wejścia w życie: 06/04/1931