Austria-Polska. Żegluga powietrzna. Wiedeń.1930.04.10.

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką o żegludze powietrznej, podpisana w Wiedniu, dnia 10 kwietnia 1930 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziesiątego kwietnia tysiąc dziewięćset trzydziestego roku podpisana została w Wiedniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrjackiej Umowa o Żegludze Powietrznej wraz z Protokółem Dodatkowym o następującem brzmieniu dosłownem:

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką o żegludze powietrznej.

PREZYDENT

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

i

PREZYDENT ZWIĄZKOWY

REPUBLIKI AUSTRJACKIEJ

w jednakowem przeświadczeniu, że popieranie, rozwoju pokojowej międzynarodowej żeglugi powietrznej między Polską a Austrją leży w interesie obydwóch Państw,

postanowili zawrzeć umowę o żegludze powietrznej i mianowali w tym celu swoich pełnomocników:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

P. Dr. Karola BADERA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wiedniu,

Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej:

P. Dr. Michael HAINISCH, Związkowego Ministra Handlu i Komunikacji.

Pełnomocnicy ci, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

1. Każde z Umawiających się Państw udziela w czasie pokoju pod warunkiem zupełnej wzajemności statkom powietrznym drugiego Umawiającego się Państwa, w tem ostatniem prawidłowo zarejestrowanym, prawa żeglugi powietrznej na swym obszarze, z zastrzeżeniem stosowania się do postanowień Umowy niniejszej.

2. Istnieje jednak zgoda co do tego, że zarobkowy przewóz osób i rzeczy, a w szczególności urządzanie i eksploatacja regularnej komunikacji lotniczej przez przedsiębiorstwa lotnicze jednego z Umawiających się Państw do obszaru lub ponad obszarem drugiego Umawiającego się Państwa (z lądowaniem lub bez lądowania) podlega specjalnym umowom między naczelnemi władzami lotniczemi obydwóch Umawiających się Państw. Przedsiębiorstwa lotnicze jednego z Umawiających się Państw, dopuszczone do komunikacji lotniczej na podstawie tych specjalnych porozumień, otrzymują od właściwej władzy drugiego Umawiającego się Państwa specjalne zaświadczenia o zezwoleniu.

3. Za obszar w myśl umowy niniejszej uważa się obszar Państwa wraz z jego wodami terytorjalnemi.

4. Za statki powietrzne w myśl umowy niniejszej uważa się prywatne i te państwowe statki powietrzne poruszane zapomocą silników oraz balony wolne, które nie są używane jako statki powietrzne wojskowe, celne lub policyjne.

5. Za wojskowe statki powietrzne należy uważać te statki powietrzne, które stanowią część składową sprzętu wojskowego, zaopatrzone są w wojskowe znaki rozpoznawcze, lub takie statki, które znajdują się pod dowództwem osób wykonywających służbę wojskową.

6. Postanowienia umowy niniejszej mają zastosowanie do balonów wolnych, o ile pozwalają na to ich właściwości.

Artykuł  2.

Statki powietrzne są przynależne do tego Państwa, do rejestru którego są prawidłowo wpisane.

Artykuł  3.

1. Każde z Umawiających się Państw ustali punkty, pomiędzy któremi granice jego obszaru można przelatywać.

2. Podczas żeglugi powietrznej ponad obszarem drugiego Państwa statki powietrzne winny, o ile na to zezwala stan pogody, trzymać się szlaków powietrznych, wyznaczonych przez to drugie Państwo; o ile szlak powietrzny nie został wyznaczony, uważa się za wyznaczony szlak najkrótszą dozwoloną drogę.

3. Odcinki graniczne, które jedno z Umawiających się Państw wyznaczyło swoim lub obcym statkom powietrznym do przelatywania swych granic, tudzież szlaki powietrzne, wyznaczone przez nie dla swoich lub obcych statków powietrznych, otwarte są również dla statków powietrznych drugiego Umawiającego się Państwa.

Artykuł  4.

Każde z Umawiających się Państw może zabronić żeglugi powietrznej ponad pewnemi częściami swego obszaru pod warunkiem jednak, że pod tym względem nie będzie czyniona żadna różnica pomiędzy statkami powietrznemi obydwóch Umawiających się Państw.

Artykuł  5.

Obydwa Umawiające się Państwa będą sobie komunikowały o odcinkach, wyznaczonych dla przelotu swych granic, o wyznaczonych szlakach powietrznych oraz o tych częściach swych obszarów, ponad któremi żegluga powietrzna jest zakazana, jak również o wszystkich zmianach zachodzących w tych sprawach.

Artykuł  6.

Każde z Umawiających się Państw zastrzega sobie prawo w warunkach nadzwyczajnych, ograniczyć z mocą natychmiastową żeglugę powietrzną ponad swym obszarem albo zabronić jej całkowicie lub częściowo.

Artykuł  7.

1. Każdy statek powietrzny, który znajdzie się ponad strefą zakazaną jednego z Umawiających się Państw, winien natychmiast dać sygnał alarmowy, przewidziany przepisami o żegludze powietrznej tego Państwa i wylądować bezzwłocznie na najbliższem lotnisku tego Państwa, położonem poza obrębem strefy zakazanej.

2. To samo dotyczy wypadku, gdy statek powietrzny otrzyma podczas lotu specjalny sygnał, oznaczający, że znajduje się ponad strefą zakazaną.

Artykuł  8.

Przedsiębiorstwa lotnicze i statki powietrzne jednego z Umawiających się Państw, ich załoga, pasażerowie i ładunek podlegają na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa obowiązującym w danym czasie na jego obszarze przepisom, w szczególności przepisom ogólnym o żegludze powietrznej, o ile one się stosują do wszystkich obcych statków powietrznych niezależnie od ich przynależności państwowej, przepisom o dokumentach koncesyjnych, dalej przepisom celnym i dotyczącym innych opłat, zakazów przywozu i wywozu, przewozu osób i towarów, bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz przepisom zdrowotnym i paszportowym. Podlegają one również innym przepisom, wynikającym z obowiązującego w danym czasie ustawodawstwa ogólnego.

Artykuł  9.

Każde z Umawiających się Państw ma prawo zastrzec wyłącznie dla krajowych statków powietrznych zarobkowy przewóz osób lub rzeczy pomiędzy dwoma punktami własnego obszaru.

Artykuł  10.

Materjały pędne, znajdujące się na pokładzie statków powietrznych jednego z Umawiających się Państw, są przy przylocie na obszar drugiego Umawiającego się Państwa zwolnione od cła i innych opłat, z wyjątkiem tych materjałów pędnych, które w tem Państwie mają być wyładowane lub użyte dla lotów wyłącznie wewnątrz tego Państwa.

Artykuł  11.

1. Statki powietrzne winny posiadać wyraźne i dobrze widoczne znaki przynależności państwowej i rejestracji, pozwalające rozpoznać je w czasie lotu. Ponadto musi być na nich wskazane nazwisko i miejsce zamieszkania właściciela.

2. Statki powietrzne winny być zaopatrzone w karty rejestracji, świadectwa sprawności technicznej i książki pokładowe oraz we wszelkie inne dokumenty wymagane dla żeglugi powietrznej w ich Państwie macierzystem.

Artykuł  12.

Umawiające się Państwa zastrzegają sobie możność uregulowania w drodze bezpośredniego porozumienia między właściwemi władzami obydwóch Państw sprawy zabezpieczenia roszczeń o odszkodowania powstałe przy eksploatacji statków powietrznych jednego z Umawiających się Państw na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa.

Artykuł  13.

1. Członkowie załogi, pełniący na statku powietrznym czynności, wymagające w ich Państwie macierzystem specjalnego zezwolenia, muszą być zaopatrzeni w wymagane w tem Państwie dokumenty, a w szczególności w świadectwa uzdolnienia i upoważnienia.

2. Inni członkowie załogi winni posiadać dokumenty, stwierdzające ich tożsamość, przynależność państwową, zawód oraz rodzaj zatrudnienia na pokładzie statku powietrznego.

3. Załoga i podróżni statków powietrznych winni posiadać dokumenty wymagane przy przekroczeniu granic tego Państwa, na którego obszar się udają, o ile w tym względzie nie nastąpi między Umawiającemi się Państwami inne porozumienie.

Artykuł  14.

1. Świadectwa sprawności technicznej, świadectwa uzdolnienia załogi i upoważnienia oraz karty rejestracyjne, wystawione lub uznane przez jedno z Umawiających się Państw dla statku powietrznego lub załogi, są ważne na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa narówni z odnośnemi dokumentami, wystawionemi lub uznanemi przez to drugie Państwo, z tem jednak zastrzeżeniem, że świadectwa uzdolnienia i upoważnienia załogi ważne są tylko dla obsługi statków powietrznych, należących do Państwa wystawiającego te dokumenty. Wyjątki mogą być robione tylko za zezwoleniem naczelnej władzy lotniczej drugiego Umawiającego się Państwa.

2. Każde z Umawiających się Państw zastrzega sobie prawo nieuznawania dla żeglugi powietrznej w granicach swego obszaru świadectw uzdolnienia i upoważnień, wydanych jego obywatelom przez drugie Umawiające się Państwo.

Artykuł  15.

1. Statki powietrzne jednego z Umawiających się Państw mogą być na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa tylko wtedy wyposażone w radioelektryczny sprzęt łączności, o ile jest to dozwolone w obydwóch. Umawiających się Państwach. Sprzęt ten może być używany na obszarze każdego z Umawiających się Państw tylko zgodnie z postanowieniami obowiązującemi na obszarze tego Państwa i może być obsługiwany tylko przez tych członków załogi, którzy zaopatrzeni są w specjalne na to zezwolenie swego Państwa macierzystego.

2. Obydwa Umawiające się Państwa zastrzegają sobie ze względu na bezpieczeństwo prawo wydawania przepisów o obowiązku wyposażenia statków powietrznych w radioelektryczny sprzęt łączności.

3. Właściwym władzom obydwóch Umawiających się Państw pozostawia się prawo bezpośredniego porozumienia się co do stosowania postanowień niniejszego artykułu.

Artykuł  16.

1. Statki powietrzne, ich załoga i pasażerowie mogą przewozić broń, amunicję, materjały wojenne, wyroby mogące mieć zastosowanie do prowadzenia wojny chemicznej, materjały strzelnicze i wybuchowe, gołębie pocztowe oraz sprzęt foto i kinematograficzny tylko za zezwoleniem Państwa, na którego obszarze statek powietrzny się znajduje. Postanowienie to nie dotyczy jednak członków załogi, o ile chodzi o zabieranie ze sobą sprzętu sygnalizacyjnego i broni ręcznej, koniecznej dla obrony przewożonych osób i rzeczy, nie naruszając przez to istniejących na danym obszarze przepisów co do prawa posiadania i noszenia broni.

2. Każde z Umawiających się Państw może ze względu na bezpieczeństwo publiczne ograniczyć na swoim obszarze przewóz lub posiadanie na statku powietrznym również innych, niewymienionych w poprzednim ustępie niniejszego artykułu przedmiotów pod warunkiem, że pod tym względem nie będzie czyniona żadna różnica między statkami powietrznemi obydwóch Umawiających się Państw.

Artykuł  17.

1. Statki powietrzne, przewożące pasażerów lub rzeczy, winny być zaopatrzone w imienny wykaz pasażerów, w wykaz rodzaju i ilości przewożonych towarów i ładunku, oraz w wymagane deklaracje celne.

2. Zarządy celne obydwóch Umawiających się Państw porozumią się bezpośrednio co do wykonywania dozoru celnego nad statkami powietrznemi.

Artykuł  18.

Przewóz poczty zostanie uregulowany w drodze Specjalnego bezpośredniego porozumienia pomiędzy Zarządami pocztowemi obydwóch Umawiających się Państw.

Artykuł  19.

Każde z Umawiających się Państw może na swoim obszarze we wszystkich wypadkach przy odlocie i lądowaniu badać urzędowo siatki powietrzne drugiego Umawiającego się Państwa oraz sprawdzać przepisane dowody i inne dokumenty.

Artykuł  20.

1. Lotniska otwarte do użytku publicznego są narówni dostępne dla statków powietrznych obydwóch Umawiających się Państw. Statki powietrzne obydwóch Umawiających się Państw mogą zarówno korzystać z urządzeń przeznaczonych dla lotniczej służby meteorologicznej i radioelektrycznej oraz z urządzeń przeznaczonych dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu lotniczego. Ewentualne opłaty (za lądowanie, postój i t. p.) są jednakowe dla statków powietrznych obydwóch Umawiających się Państw.

2. Przylot i odlot do lub z jednego z Umawiających się Państw może nastąpić tylko na lotnisko paszportowo-celne, otwarte do użytku publicznego, lub z takiego lotniska, jednakże bez uprzedniego względnie późniejszego lądowania poza takiemi lotniskami.

3. W pojedynczych wypadkach mogą władze właściwe zezwolić na przylot na inne miejsca i na odlot z innych miejsc, na których należy dokonać odprawy paszportowo-celnej. Również w tych szczególnych wypadkach obowiązuje zakaz uprzedniego względnie następnego lądowania poza obrębem tych miejsc. W celu otrzymania takiego zezwolenia należy zawczasu poczynić starania u właściwej władzy lotniczej. Koszta odprawy paszportowo-celnej ponosi w tym wypadku strona.

4. W wypadku przymusowego lądowania lub lądowania w rozumieniu art. 7 w Państwie odlotu po odprawie paszportowo-celnej lub w Państwie przylotu przed odprawą paszportowo-celną winni kierownik statku powietrznego, jego załoga i pasażerowie stosować się pod względem odprawy paszportowo-celnej do przepisów Państwa, na którego obszarze wylądowanie nastąpiło.

Artykuł  21.

Każde z Umawiających się Państw poda do wiadomości drugiemu Umawiającemu się Państwu spis lotnisk otwartych do użytku publicznego na jego obszarze z zaznaczeniem lotnisk paszportowo-celnych. Każda zmiana w tym spisie oraz każde nawet czasowe ograniczenie używalności jednego z tych lotnisk winny być bezzwłocznie zakomunikowane drugiemu Umawiającemu się Państwu.

Artykuł  22.

Jako balast mogą być wyrzucane tylko drobny piasek i woda.

Artykuł  23.

1. Inne rzeczy niż balast mogą być wyrzucane w drodze lub mogą być usuwane w inny sposób tylko, jeżeli Państwo Umawiające się, na którego obszarze to ma miejsce, udzieliło na to specjalnego zezwolenia lub gdy wyrzucanie jest konieczne wobec grożącego niebezpieczeństwa.

2. Przy wyrzucaniu odpadków ze statków powietrznych w czasie lotu należy przestrzegać przepisów obowiązujących w Umawiającem się Państwie, na którego obszarze to ma miejsce.

Artykuł  24.

Statek powietrzny, który przylatuje do jednego z Umawiających się Państw lub przelatuje nad jego obszarem, na nim ląduje i zatrzymuje się tylko w miarę potrzeby, może uniknąć zajęcia, zarządzonego za naruszenie prawa ochrony patentu, wzoru, modelu lub znaku towarowego, jeżeli złoży zabezpieczenie, którego wysokość w braku ugodowego porozumienia winna być w czasie możliwie krótkim ustalona przez władzę właściwą dla tej miejscowości, w której zajęcie nastąpiło; przepis ten nie wyklucza korzystania z ulg dalej idących, istniejących w danem Państwie.

Artykuł  25.

Statki powietrzne każdego z Umawiających się Państw mają przy lądowaniu, szczególnie przymusowem, na obszarze drugiego Umawiającego się Państwa prawo do takiej samej pomocy jak statki powietrzne tego Państwa.

Artykuł  26.

Każde z Umawiających się Państw będzie komunikowało drugiemu Umawiającemu się Państwu wszystkie obowiązujące na jego obszarze przepisy o żegludze powietrznej.

Artykuł  27.

W celu zapewnienia przestrzegania postanowień Umowy niniejszej każde z Umawiających się Państw będzie komunikowało drugiemu Umawiającemu się Państwu wykroczenia, któreby popełnione zostały na jego obszarze przez przedsiębiorstwa lotnicze lub statki powietrzne drugiego Umawiającego się Państwa oraz przez ich załogi przeciwko postanowieniom Umowy niniejszej.

Artykuł  28.

Szczegóły wykonywania Umowy niniejszej będą regulowane w miarę potrzeby i możności w drodze bezpośredniego porozumiewania się właściwych zarządów (władz) obydwóch Umawiających się Państw.

Artykuł  29.

1. Spory, jakieby powstały co do wykładni lub stosowania niniejszej Umowy, o ile nie zostaną załatwione w drodze dyplomatycznej, będą poddane na żądanie jednego z Umawiających się Państw rozstrzygnięciu niżej wskazanego Sądu Rozjemczego. Rozstrzygnięcia Sądu Rozjemczego mają moc obowiązującą dla obu Umawiających się Państw.

2. Sąd Rozjemczy składa się z trzech członków i tworzy się w ten sposób, że każde z Umawiających się Państw w ciągu miesiąca od chwili zakomunikowania przez jedno z Umawiających się Państw drugiemu Umawiającemu się Państwu żądania zwołania Sądu Rozjemczego mianuje według własnego uznania jednego sędziego rozjemcę.

Jeżeliby jedno z Umawiających się Państw nie zamianowało w tym terminie sędziego rozjemcy, wtedy drugie Umawiające się Państwo ma prawo zwrócić się do Prezydenta Związku Szwajcarskiego z prośbą o zamianowanie tego sędziego rozjemcy.

W ciągu tego samego miesiąca zostaje wybrany w drodze obopólnego porozumienia się Umawiających się Państw przewodniczący Sądu Rozjemczego. Przewodniczącym tym winien być biegły w dziedzinie żeglugi powietrznej obywatel jakiegokolwiek trzeciego Państwa, nie posiadający miejsca zamieszkania na obszarze żadnego z Umawiających się Państw i nie pozostający do nich w stosunku służbowym.

Jeżeliby w ciągu jednego miesiąca wybór przewodniczącego w drodze porozumienia nie doszedł do skutku, każde z Umawiających się Państw ma prawo zwrócić się do Prezydenta Związku Szwajcarskiego z prośba o zamianowanie przewodniczącego.

3. Siedzibę Sądu Rozjemczego oznacza przewodniczący.

4. Rozstrzygnięcia Sądu Rozjemczego zapadają większością głosów.

5. O ile żadne z Umawiających się Państw nie wniesie sprzeciwu, postępowanie może być przeprowadzone piśmiennie; zresztą sposób postępowania określa sam Sąd Rozjemczy.

6. Każde z Umawiających się Państw pokrywa koszta wynagrodzenia swego sędziego oraz połowę kosztów wynagrodzenia przewodniczącego. Koszta postępowania ponoszą oba Umawiające się Państwa po połowie.

Artykuł  30.

Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może ona być w każdym czasie wypowiedziana przez jedno z Umawiających się Państw za uprzedniem dwunastomiesięcznem wymówieniem.

Artykuł  31.

1. Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie w możliwie krótkim czasie.

2. Umowa wchodzi w życie w miesiąc po dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

NA DOWÓD CZEGO pełnomocnicy podpisali Umowę niniejszą i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w Wiedniu dnia dziesiątego kwietnia tysiąc dziewięćset trzydziestego roku w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w języku polskim i niemieckim, przyczem obydwa teksty są autentyczne.

L. S. (-) Dr. Karol Bader

PROTOKÓŁ DODATKOWY.

Przy podpisywaniu Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polska a Republiką Austrjacką o żegludze powietrznej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się dodatkowo na następujące postanowienia:

1. Obydwa Umawiające się Państwa zapewnią w ramach istniejących przepisów wszelkie możliwe ułatwienia w celu uproszczenia i przyśpieszenia odprawy celnej przy przewozie drogą powietrzną pasażerów, poczty i towarów.

2. Celem ułatwienia eksploatacji regularnych połączeń lotniczych wymienionych w art. 1 ustęp 2 Umowy obydwa Umawiające się Państwa są zgodne co do tego, że statki powietrzne służące do eksploatacji wspomnianych połączeń, łącznie z umieszczonemi na nich silnikami, zarówno jak silniki zapasowe, części wymienne, aparaty i instrumenty wpisane lub przeznaczone do wpisania do wykazów inwentarzowych tych statków powietrznych i warsztatów (składów), dopuszczone będą w obydwóch Umawiających się Państwach w drodze warunkowej odprawy celnej bez zabezpieczenia celnego pod warunkiem, że będą wywiezione zpowrotem pod dozorem celnym w terminie ustalonym przez właściwą władzę celną. Obowiązkowi wywiezienia zpowrotem podlegają te przedmioty również wówczas, gdy stały się niezdatne do użytku, o ile ostateczne oclenie ich ma być uniknięte.

3. Dla przedmiotów znajdujących się w warsztacie (składzie) koncesjonowanego przedsiębiorstwa lotniczego termin wywiezienia zpowrotem może być przedłużony na podstawie uzasadnionego wniosku przedsiębiorstwa.

4. Przedmioty odprawione warunkowo zgodnie z powyższemi postanowieniami znajdować się będą pod dozorem celnym i bez zgody właściwej władzy celnej nie będą mogły być użyte inaczej jak dla celów eksploatacji statków powietrznych, obsługujących połączenia lotnicze, wymienione w ustępie 2.

Powyższy protokół dodatkowy, stanowiący nierozdzielną część wspomnianej na wstępie Umowy i wchodzący z nią razem w życie, sporządzony został w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w języku polskim i niemieckim, przyczem obydwa teksty są autentyczne.

Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół dodatkowy.

Wiedeń, dnia dziesiątego kwietnia tysiąc dziewięćset trzydziestego roku.

L. S. (-) Dr. Karol Bader

Zaznajomiwszy się z powyższą Urnową i Protokółem Dodatkowym uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie, dnia 7 sierpnia 1930 r.

• Identyfikator: Dz.U.1930.65.512
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Austria-Polska. Żegluga powietrzna. Wiedeń.1930.04.10.
• Data aktu: 10/04/1930
• Data ogłoszenia: 23/09/1930
• Data wejścia w życie: 22/09/1930