1.Wprowadzenie

Fizjoterapeuci to samodzielny zawód medyczny uregulowany ustawowo. Podstawy prawne wykonywania zawodu fizjoterapeuty określa przede wszystkim ustawa z 25.09.2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty – dalej u.z.f. – która obowiązuje od 31.05.2016 r. Ustawa o zawodzie fizjoterapeuty reguluje m.in. zasady uzyskiwania prawa wykonywania zawodu fizjoterapeuty (PWZF). Jednym z instrumentów ustawowych regulujących rynek świadczeń w zakresie rehabilitacji leczniczej oraz będącym standardem dla większości podstawowych zawodów medycznych jest prawo wykonywania zawodu. Samo ukończenie adekwatnych studiów nie uprawnia bowiem do wykonywania zawodu fizjoterapeuty, a w szczególności do udzielania świadczeń zdrowotnych. Elementem niezbędnym do wykonywania zawodu fizjoterapeuty jest uzyskanie tzw. prawa wykonywania zawodu 1 . Powyższe prawo jest przyznawane przez uprawnione organy samorządu zawodowego osobom posiadającym odpowiednie wykształcenie zawodowe oraz spełniającym inne przesłanki określone ustawowo. W obecnym stanie prawnym fizjoterapeuci powinni uzyskać prawo wykonywania zawodu najpóźniej do końca maja 2018 r.

2.Przesłanki uzyskania PWZF

Prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty może uzyskać tylko osoba spełniająca obligatoryjnie wszelkie wymogi określone w ustawie o zawodzie fizjoterapeuty. Zgodnie z art. 13 u.z.f. prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty przysługuje osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:

1)

ma pełną zdolność do czynności prawnych (czyli generalnie ukończyła 18 lat i nie jest ubezwłasnowolniona całkowicie lub częściowo orzeczeniem sądu),

2)

jej stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu fizjoterapeuty (co potwierdza się orzeczeniem lekarskim albo innym wymaganym dokumentem potwierdzającym brak przeciwwskazań do wykonywania zawodu fizjoterapeuty),

3)

wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania zawodu fizjoterapeuty (za wystarczające w zakresie spełnienia tego wymogu uznaje się przedstawienie odpowiednich dokumentów potwierdzających ukończenie studiów wyższych prowadzonych w języku polskim lub publicznej szkoły policealnej albo niepublicznej szkoły policealnej o uprawnieniach szkoły publicznej, kształcącej w języku polskim, ewentualnie w przypadku osób spoza państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu wymagane jest złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu z języka polskiego organizowanego przez Krajową Radę Fizjoterapeutów),

4)

swoim dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu fizjoterapeuty, w szczególności nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz za czyny określone w art. 207 i 211 ustawy z 6.06.1997 r. – Kodeks karny,

5)

posiada dyplom lub inny dokument:

a)

potwierdzający kwalifikacje określone w ustawie o zawodzie fizjoterapeuty (poniżej przedstawione) lub

b)

potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu fizjoterapeuty uzyskane w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu uznane w Polsce zgodnie z przepisami o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, lub

c)

potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu fizjoterapeuty, wydany w państwie innym niż państwo wyżej wskazane, uznany w Polsce za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Polsce.

 

Dyplomem potwierdzającym posiadanie odpowiednich kwalifikacji w świetle ustawy o zawodzie fizjoterapeuty jest dyplom wydany osobie, która:

1)

rozpoczęła po 1.10.2017 r. jednolite 5-letnie studia wyższe w zakresie fizjoterapii, obejmujące co najmniej 300 punktów ECTS, w tym co najmniej 160 punktów ECTS w zakresie fizjoterapii, oraz odbyła 6-miesięczną praktykę zawodową, uzyskała tytuł zawodowy magistra oraz złożyła Państwowy Egzamin Fizjoterapeutyczny (PEF) z wynikiem pozytywnym albo

2)

rozpoczęła po 30.09.2012 r. i przed 1.10.2017 r. studia wyższe z zakresu fizjoterapii obejmujące co najmniej 180 punktów ECTS, w tym co najmniej 100 punktów ECTS w zakresie fizjoterapii, i uzyskała tytuł licencjata lub dodatkowo odbyła studia wyższe obejmujące co najmniej 120 punktów ECTS, w tym co najmniej 60 punktów ECTS w zakresie fizjoterapii, i uzyskała tytuł magistra, albo

3)

rozpoczęła po 31.12.1997 r. studia wyższe na kierunku fizjoterapia zgodnie ze standardami kształcenia określonymi w odrębnych przepisach i uzyskała tytuł licencjata lub magistra na tym kierunku, albo

4)

rozpoczęła przed 1.01.1998 r. studia wyższe na kierunku rehabilitacja ruchowa lub rehabilitacja i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku, albo

5)

rozpoczęła przed 1.01.1998 r. studia wyższe w akademii wychowania fizycznego i uzyskała tytuł magistra oraz ukończyła specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie rehabilitacji ruchowej, albo

6)

rozpoczęła przed 1.01.1980 r. studia wyższe na kierunku wychowanie fizyczne i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku oraz ukończyła w ramach studiów 2-letnią specjalizację z zakresu gimnastyki leczniczej lub rehabilitacji ruchowej potwierdzoną legitymacją instruktora rehabilitacji ruchowej lub gimnastyki leczniczej, albo

7)

rozpoczęła przed 1.01.1980 r. studia wyższe na kierunku wychowanie fizyczne i uzyskała tytuł magistra na tym kierunku oraz ukończyła 3-miesięczny kurs specjalizacyjny z rehabilitacji zgodnie z przepisami Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu, albo

8)

ukończyła przed dniem wejścia w życie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty szkołę policealną publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskała tytuł zawodowy technika fizjoterapii.

Więcej na temat opłat i warunków, które trzeba spełnić, by otrzymać prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty znajdziesz na Lex Ochrona Zdrowia>>. 

Szerzej kwestię nabycia, utraty i ingerencji w prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty zob. M. Paszkowska, Prawo dla fizjoterapeutów, Warszawa 2016, rozdz. 3.