Skargę do Trybunału wnieśli obywatele tureccy - rodzice urodzonego przedwcześnie noworodka, któremu nie zapewniono odpowiedniej pomocy medycznej, co doprowadziło do jego śmierci w drugim dniu życia. Skarżąca urodziła córkę w szpitalu, w którym nie było oddziału neonatologii. Dziecko zostało przewiezione do innego szpitala, gdzie nie było dla niego miejsca w inkubatorze ani na oddziale.

Noworodek został odesłany z powrotem do szpitala, z którego przybył, mimo iż tam też nie było inkubatorów ani sprzętu potrzebnego do ratowania życia. Stan zdrowia dziecka dramatycznie się pogorszył, a ostatecznie dziecko zmarło. Skarżący złożyli zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, lecz postępowanie krajowe nie doprowadziło do żadnych konkluzji. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż naruszone zostało w ten sposób prawo do życia, chronione w art. 2 Konwencji o prawach człowieka.

 



Trybunał zgodził się ze skarżącymi i potwierdził naruszenie art. 2 Konwencji.

Trybunał z jednej strony wskazał na poważne braki systemowe związane z przeprowadzeniem postępowania karnego i administracyjnego w sprawie wadliwego funkcjonowania szpitali i nieprawidłowego leczenia, które doprowadziły do zgonu dziecka. Organy krajowe odmawiały podjęcia takich postępowań, odmawiały przeprowadzenia dowodów, jednostronnie uwzględniały dowody zdejmujące odpowiedzialność z lekarzy odpowiedzialnych za leczenie dziecka, a opinie wydane przez biegłych w tej sprawie cechowała wyraźna stronniczość. Trybunał doszedł na tej podstawie do wniosku, że postępowanie w sprawie zgonu dziecka było nierzetelne, a tym samym naruszało art. 2 Konwencji w jego aspekcie formalnym.

Trybunał stwierdził także naruszenie prawa do życia z art. 2 Konwencji w jego aspekcie materialnym, które wynikało z wad strukturalnych i funkcjonalnych systemu leczenia szpitalnego w Izmirze, gdzie mieszkają skarżący. Trybunał wskazał na raport, zgodnie z którym w szpitalu, gdzie urodziło się dziecko i gdzie przyjmowano około 3500 porodów rocznie, nie ma oddziału neonatologicznego. W związku z tym noworodki z problemami zdrowotnymi są wysyłane do innego szpitala, co ma miejsce w około 300 przypadkach rocznie. Transport również dotknięty jest licznymi wadami organizacyjnymi, jak widać było na przykładzie córki skarżących, która została odesłana z powrotem ze względu na brak miejsc w szpitalu docelowym - przed przetransportowaniem noworodka nikt nie sprawdził, czy zostanie on przyjęty w szpitalu, do którego był wysyłany. W całej prowincji Izmir jest zaledwie 170 inkubatorów, które nie są skutecznie i efektywnie wykorzystywane.

W świetle tych okoliczności Trybunał uznał, iż władze tureckie nie wywiązały się ze swego pozytywnego obowiązku ochrony życia obywateli. Wady strukturalne, funkcjonalne i organizacyjne systemu opieki zdrowotnej i leczenia szpitalnego w mieście Izmir są na tyle poważne, że zagrażają zdrowiu obywateli i przyczyniły się bezpośrednio do zgonu nowonarodzonej córki skarżących. Miało zatem miejsce naruszenie art. 2 Konwencji w jego aspekcie materialnym.

Aydogdu przeciwko Turcji - wyrok ETPC z dnia 30 sierpnia 2016 roku, skarga nr 40448/06.