Autor wstępu podkreśla, że mimo zapowiedzi uporządkowania systemowego w ustawie o działalności leczniczej nie zostały precyzyjnie uregulowane podstawowe pojęcia i terminy. „Nie ustalono (poza lakonicznym stwierdzeniem, że jest on przedsiębiorstwem), czym pod względem merytorycznym jest szpital – nie ma jego definicji funkcjonalnej – ani też nie został sklasyfikowany poziom referencyjny świadczeń szpitalnych. Nie wprowadzono dla wszystkich podmiotów leczniczych prowadzących szpitale obligatoryjnych minimalnych norm i standardów, jakie powinny być zachowane w odniesieniu do liczby łóżek szpitalnych i personelu medycznego przypadającego na odpowiednią liczbę pacjentów” – pisze Maciej Dercz.
Współautor komentarza podkreśla, że w ustawie nie określono także, jakie prawa ma pacjent leczony w szpitalu i czy na pewno ma prawo do pomieszczeń i wyżywienia. Podobnie jest w lecznictwie ambulatoryjnym.
„Dodatkowo należy zwrócić uwagę na przeoczenie w ustawie o działalności leczniczej takiego rodzaju świadczeń, jak świadczenia wysokospecjalistyczne. Tak istotne niedopatrzenia skutkują dużymi trudnościami w sferze implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 roku w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej”- czytamy we wstępie do opracowania.
Maciej Dercz zwraca także uwagę, że ustawa, która miała być „lekiem na złe zarządzanie podmiotami leczniczymi” nie spełniła pokładanych w niej nadziei. Nie ma w niej bowiem wymogu, aby zarządy spółek prowadzących placówki medyczne posiadały jakiekolwiek, minimalne nawet profesjonalne kwalifikacji w tej dziedzinie. Nie wyodrębniono także zarządu ekonomiczno-organizacyjnego od zarządu medycznego.
W komentarzu omówiono między innymi zadania i obowiązki podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz podmiotów je tworzących (gmin, powiatów, województw) wynikające nie tylko z omawianej ustawy, ale także z innych przepisów, relacje podmiotów wykonujących działalność leczniczą z innymi uczestnikami systemu ochrony zdrowia: administracją rządową, jednostkami samorządu terytorialnego, Narodowym Funduszem Zdrowia oraz odniesienia regulacji ustawowych do praw pacjenta.
Książka jest dostępna w Księgarni Profinfo.
Informacja o autorach:
Maciej Dercz - doktor nauk prawnych, radca prawny, dyrektor Instytutu Prawa Ochrony Zdrowia Uczelni Łazarskiego i lider jednego z modułów tematycznych MBA w ochronie zdrowia. Prowadzi szkolenia dotyczące zagadnień prawa ochrony zdrowia dla Krajowej Rady Radców Prawnych (od 1999). Autor i współautor wielu publikacji dotyczących prawnych aspektów ochrony zdrowia (m.in.: Prawo publiczne ochrony zdrowia, 2013, Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej. Komentarz, 2007, Samorząd terytorialny w systemie ochrony zdrowia, 2005).
Tomasz Rek - radca prawny, praktyk zajmujący się obsługą prawną podmiotów funkcjonujących w systemie ochrony zdrowia, pracownik administracji publicznej, członek rad nadzorczych podmiotów leczniczych. Wykładowca w ramach modułów tematycznych MBA w ochronie zdrowia na Uczelni Łazarskiego. Autor i współautor licznych publikacji z zakresu prawa ochrony zdrowia (m.in.: Prawo publiczne ochrony zdrowia, 2013; Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej. Komentarz, 2007; Prawa dziecka jako pacjenta, 2003).
Sprawa osobowości prawnej SP ZOZ-u ciągle niewyjaśniona
Ustawa o działalności leczniczej z 2011 roku zawiera wiele nieostrych i niezdefiniowanych sformułowań. Jeden z nich dotyczy posiadania lub nieposiadania przez SP ZOZ-y osobowości prawnej. Zalecono w tym zakresie pilną nowelizację ustawy, zaznaczając, że w pierwotnej wersji ustawy znajdowały się wprost zapisy na temat osobowości prawnej SP ZOZ-ów pisze we wstępie do książki Ustawa o działalności leczniczej. Komentarz jeden z jej autorów, Maciej Dercz.