W tym okresie złożono 1622 skargi (21% mniej niż w tym samym okresie w roku 2012), nie wszystkie skargi pochodziły od pacjentów - 103 skargi złożyły instytucje zewnętrzne (MZ, Rzecznik Praw Pacjenta, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów). 60% skarg dotyczyło dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej. Około 33% skarg zostało uznanych za zasadne, zaś prawie 49% za niezasadne. Skargi dotyczyły w szczególności pobierania opłat za świadczenia, ograniczenia dostępu do świadczeń AOS, leczenia szpitalnego i rehabilitacji leczniczej. Zauważalny jest wzrost skarg dotyczących świadczeń POZ, przyczyną tego zjawiska może być wprowadzenie od 1 stycznia 2013 r. systemu eWUŚ i problemem weryfikacji prawa pacjenta do świadczeń. Wśród zarzutów podnoszonych w skargach na świadczenia szpitalne pojawiły się odmowy przyjęcia do szpitala ze względu na "rejonizację", żądanie dodatkowego dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń, zmiana terminu operacji. Wśród uwag dotyczących świadczeń AOS (najczęściej chodziło o poradnie urazowo-ortopedyczne, okulistyczne, położniczo-ginekologiczne i kardiologiczne) pojawiały się zarzuty nieuwzględniania w rejestracji przypadków "pilnych", trudności z uzyskaniem wizyt kontrolnych, zmiany wyznaczonych terminów wizyt bez informowania pacjenta, wystawianie recept ze 100% odpłatnością, nieprzestrzeganie godzin pracy poradni. Wśród zarzutów wobec świadczeń POZ najczęściej pojawiały się odmowy wydawania skierowania na badania diagnostyczne, odmowa realizacji wizyty domowej, kwestionowanie kwalifikacji lekarza. W zakresie opieki stomatologicznej kwestionowano odmowy udzielenia świadczenia gwarantowanego, pobieranie opłat za świadczenia gwarantowane, jakość wykorzystywanych materiałów.

Na skutek rozpatrywanych skarg w 37 przypadkach oddziały wojewódzkie NFZ wystąpiły o przeprowadzenie kontroli u wskazanych świadczeniodawców.

źródło: www.nfz.gov.pl