Pierwsze inicjatywy wykorzystania internetu w polskim systemie opieki zdrowotnej sięgają początków lat 90. XX wieku. Jednak prawdziwy wysyp koncepcji, planów i strategii tego rodzaju nastąpił dopiero po 2005 roku. Wiele wskazuje na to, że w najbliższym czasie cały system ochrony zdrowia w Polsce będzie musiał zmierzyć się z informatyczną rewolucją – pisze Karol Korczak w opracowaniu „Internetowe narzędzia wspomagające opiekę zdrowotną”.
Autor przypomina, że według danych Internet World Stats między rokiem 2000 a 2012 liczba użytkowników Internetu zwiększyła się o blisko 570 procent i wynosi około 2,4 miliarda. Wynika z tego, że z sieci korzysta już co trzeci mieszkaniec globu, także używając tego narzędzia do zaspokojenia potrzeb zdrowotnych. Przykładami takiego zastosowania mogą być: rejestracja na wizytę, dostęp do dokumentacji medycznej, konsultacje, porady, zamawianie wizyt domowych czy też e-recepty.
„Rozwiązania internetowe mogą odegrać kluczową rolę w osiągnięciu końcowego sukcesu.
Realnych przesłanek ku temu należy szukać między innymi w treści ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia z 2011 r. Zakłada ona znaczące zmiany polegające przede wszystkim na stworzeniu i rozwijaniu stabilnego systemu informacji w ochronie zdrowia przy wykorzystaniu wielu platform on-line oraz nałożeniu na podmioty wykonujące działalność leczniczą obowiązku prowadzenia elektronicznej dokumentacji medycznej - pisze autor we wstępie do publikacji.
Autor przytacza także kolejne dokumenty, takie jak dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Ponadto zwiększenie zakresu i zasięgu wykorzystania internetowych narzędzi wspomagających opiekę zdrowotną wymieniane jest wśród priorytetowych działań, które zawarto w takich dokumentach, jak Narodowy Program Zdrowia na lata 2007–2015, Strategia Rozwoju Ochrony Zdrowia w Polsce 2007–2013 czy też Kierunki informatyzacji „e-Zdrowie Polska” na lata 2011–2015. Uruchomienie elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców (eWUŚ) oraz Zintegrowanego Informatora Pacjenta (ZIP) rzuca nowe światło na kwestię wdrażania Rejestru Usług Medycznych (RUM), uważanego do tej pory przez wielu ekspertów za jedno z największych informatycznych niepowodzeń kraju.
Według autora interesujące inicjatywy można zaobserwować również na poziomie regionalnym. Kolejne województwa realizują bowiem mniej lub bardziej złożone strategie e-Zdrowia, w których różnym koncepcjom internetowej opieki zdrowotnej nadawany jest na ogół wysoki priorytet.
W publikacji „Internetowe narzędzia wspomagające opiekę zdrowotną” dokonano identyfikacji kluczowych czynników wpływających na rozwój wykorzystania internetowych narzędzi wspomagających opiekę zdrowotną w polskich podmiotach wykonujących działalność leczniczą, a także usystematyzowano podstawowe terminy związane z wykorzystaniem internetu w opiece zdrowotnej, przeprowadzono charakterystykę wybranych narzędzi oraz pacjentów korzystających z internetowej opieki zdrowotnej, oceniono aktualny stan wykorzystania internetowych narzędzi przez podmioty wykonujące działalność leczniczą w Polsce oraz dokonano identyfikacji korzyści wynikających z wykorzystania narzędzi tego typu oraz barier ograniczających ich stosowanie.
Książka przeznaczona jest dla menedżerów podmiotów wykonujących działalność leczniczą, przedsiębiorców w sektorze ochrony zdrowia, pracowników placówek opieki zdrowotnej i wszystkich osób zainteresowanych koncepcją internetowej opieki zdrowotnej.
Opracowanie: Magdalena Okoniewska
Źródło: www.profinfo.pl, stan z dnia 20 października 2014 r.