Do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego wpłynęło pismo policji, z którego wynikało, że S.G. w dniu 6 kwietnia 2020 r. opuścił miejsce odbywania przez niego kwarantanny. W notatce wskazano, że przebywał na schodach przed budynkiem w towarzystwie innych osób. Organ nałożył na S.G. karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. Organ zwrócił uwagę, że mężczyzna był objęty kwarantanną w okresie od 4 do 17 kwietnia 2020 r. w związku z przekroczeniem granicy państwowej.

Czytaj w LEX: Pandemia COVID-19 a dostęp do prawa. Polska na tle wyników badania międzynarodowego >

Opuszczenie miejsca odbywania kwarantanny

S.G. wniósł odwołanie, ale Świętokrzyski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał decyzję w mocy. Skoro skarżący przebywał na schodach sanatorium, to nie przebywał w miejscu odosobnienia – wyjaśnił organ odwoławczy. Doszło więc do naruszenia zasad odbywania kwarantanny, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej.

S.G. wniósł następnie skargę do WSA w Kielcach. W ocenie skarżącego nie istniała podstawa do wymierzenia mu kary, skoro miał miejsce wyjątkowy przypadek.

Zobacz LEX News: Czy kwarantanna, izolacja domowa oraz dni wolne na oddanie krwi mają wpływ na urlop wypoczynkowy? >

Zob. P. Ziółkowski, Objawy zarażenia wirusem SARS-CoV-2

Zdaniem skarżącego wymierzona mu kara była też rażąco zawyżona, skoro nie chciał świadomie stworzyć zagrożenia dla innych osób. Podkreślił, że odbywał on kwarantannę w budynku, w którym nie przygotowywano posiłków. Ich odbiór następował na schodach – od firmy cateringowej. S.G. zwrócił uwagę, że był przekonany, iż nie naruszał obowiązku izolacji. Zaznaczył, że nie wychodził poza schody budynku.

Sprawdź w LEX: Czy pracodawca powinien skierować na badania kontrolne pracownika, który przebywał w izolacji i na zwolnieniu lekarskim powyżej 30 dni? >

Kwarantanna to odosobnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uznał wniesioną skargę za niezasadną. Sąd zwrócił uwagę, że kwarantanna związana jest z koniecznością odosobnienia osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych. Osoby, które odbywają kwarantannę nie mogą opuszczać miejsca, w którym go odbywają. Wyjątkiem jest stan, gdy osoba ta wymaga hospitalizacji albo gdy organ inspekcji sanitarnej postanowi inaczej. Z przepisów wynika, że państwowy powiatowy inspektor sanitarny nakłada na osobę naruszającą obowiązek odbywania kwarantanny w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną w kwocie do 30.000 zł. Stwierdzenie, że doszło do naruszenia zasad odbywania kwarantanny może nastąpić na podstawie ustaleń Policji, innych służb państwowych lub innych uprawnionych podmiotów.

Zobacz procedurę w LEX: Kwarantanna i izolacja – rodzaj świadczeń i ich wpływ na długość okresu pobierania wynagrodzenia za czas choroby i zasiłku chorobowego >

 


Potencjalne narażenie na zakażenie

W sprawie bezspornym było to, że S.G. podczas odbywania kwarantanny w sanatorium opuścił budynek. Spotkał się z inną osobą, która przyniosła mu zakupy (kilka butelek piwa). Skarżący wskazywał, że nie przebywał na schodach sanatorium, ale w prawnym rogu werandy. Zaznaczył, że jego znajomy stał oddalony od niego o ponad 4 metry. WSA w Kielcach wskazał, że aby skarżący znalazł się na werandzie musiałby wyjść przez drzwi wejściowe do budynku. Weranda, na której się znajdował, nie jest miejscem izolacji. Nie ma znaczenia to, czy osoba odbywająca kwarantannę wychodzi poza teren posesji, czy przekracza linię schodów prowadzącą do budynku – podkreślił sąd. Kluczowe jest to, że S.G. mógł potencjalnie narazić inną osobę.

WSA w Kielcach zwrócił uwagę, że dla rozstrzygnięcia sprawy wystarczająca była notatka urzędowa. Nie było koniecznym prowadzenie dowodów z zeznań świadków. Sąd podkreślił, że biorąc pod uwagę ustalenia istniała podstawa do nałożenia na skarżącego kary. W decyzjach wyjaśniono kluczowe zagadnienia. Zdaniem sądu nie było podstaw do podważenia decyzji z powodu wysokości nałożonej kary. Skarżący to osoba pracująca poza granicami kraju, która nie ma innych na swoim utrzymaniu. Skarga podlegała więc oddaleniu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 17 listopada 2020 r., II SA/Ke 707/20, LEX nr 3106704.