Koncepcja szacowania kosztów pośrednich zaczęła się przebijać dopiero kiedy zwrócono uwagę na osiągnięcia krajów skandynawskich w tej dziedzinie. Wreszcie i Brytyjczycy zaczęli zmieniać stanowisko – pod wpływem organizacji pacjenckich. Naciskały one, żeby większe środki przeznaczyć na leczenie takich chorób, jak na przykład demencja, pokazując jej społeczne skutki.

My jesteśmy teraz gdzieś pośrodku Europy jeśli chodzi o zaawansowanie badań nad zjawiskiem i zainteresowanie społecznymi kosztami choroby. Bardzo ważną rolę odgrywa opinia publiczna, działania wydawnicze popularyzujące wiedzę na ten temat. Następuje wzrost świadomości znaczenia tej problematyki. Debata, która się toczy, pozwoli, żeby Polska doszlusowała do czołówki.

Kryzys wpływa na koszty pośrednie choroby, ale rodzaj tego wpływu zależy od tego, jaka jest polityka finansowa państwa dotycząca walki z kryzysami. Bo generalnie są dwie metody – pierwsza to oszczędności budżetowe (austerity), druga to inwestycje w zdrowie. Tę drugą drogę walki z kryzysem wybrały dwa wielkie kraje – Stany Zjednoczone i Chiny. One nie zmniejszają, ale zwiększają środki na ochronę zdrowia i to – jak się okazuje – pozwala na osiąganie relatywnie najlepszych rezultatów wzrostowych. W krajach, gdzie prowadzi się politykę austerity, pod naciskiem polityków (np. Angeli Merkel), np. w Grecji, widać, że średnia długość życia gwałtownie spada.

Bardzo ciekawe są dane dotyczące Stanów Zjednoczonych w okresie wielkiego kryzysu. Te stany, które wdrażały politykę New Deal i zaprojektowane w niej działania prospołeczne, zanotowały wzrost średniej oczekiwanej długości życia. Te stany, które nie wdrożyły polityki nowego ładu, wręcz przeciwnie, zanotowały spadek średniej długości trwania życia.

Więcej informacji na temat metod szacowania kosztów pośrednich, ponoszonych przez społeczeństwo w wyniku choroby jednostki można znaleźć w opracowaniu „Szacowanie kosztów społecznych choroby i wpływu stanu zdrowia na aktywność zawodową i wydajność pracy”.

Książka dostępna jest w księgarni Profinfo.

Tomasz Hermanowski, doktor habilitowany nauk ekonomicznych (SGH), profesor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, kierownik Zakładu Farmakoekonomiki Wydziału Farmaceutycznego. 
Stypendysta Fundacji Fulbrighta w Center of International Relations Harvard University oraz Harvard Business School. Założyciel i kierownik podyplomowego Studium Farmakoekonomiki, HTA, Marketingu i Prawa Farmaceutycznego Szkoły Biznesu Politechniki Warszawskiej. Kierownik projektu badawczego „Metody szacowania kosztów pośrednich choroby i wpływu stanu zdrowia na aktywność zawodową oraz wydajność pracy” finansowanego przez MNiSW oraz międzynarodowego projektu badawczego „Finansowanie Jakości w Opiece Zdrowotnej – InterQuality” finansowanego ze środków UE. Autor wielu publikacji dotyczących zarządzania i ekonomiki zdrowia oraz przemysłu farmaceutycznego.