Skarga została wniesiona do Trybunału przez dwóch obywateli Wielkiej Brytanii - synów pacjenta, który zmarł po podaniu nieodpowiedniego leku przez niemieckiego lekarza. Lekarz ten został sprowadzony dzień wcześniej do Wielkiej Brytanii przez prywatną agencję pośrednictwa pracy, a po tym zajściu został natychmiast zawieszony i odesłany do Niemiec.
Postępowanie karne w tej sprawie rozpoczęło się w Wielkiej Brytanii, a następnie zostało podjęte i zakończone w Niemczech. Dowody w sprawie zostały zebrane zarówno w Niemczech, jak i Wielkiej Brytanii, w drodze współpracy międzynarodowej. Ostatecznie lekarz został skazany bez przeprowadzenia rozprawy na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz na karę grzywny. Władze niemieckie odmówiły ekstradycji lekarza do Wielkiej Brytanii, wskutek czego postępowanie karne prowadzone w Wielkiej Brytanii zostało umorzone. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż ten stan rzeczy stanowił naruszenie prawa do życia, chronionego w art. 2 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie przychylił się do tej argumentacji i nie stwierdził naruszenia Konwencji. Prawdą jest, iż art. 2 wymaga od państw-stron Konwencji wprowadzenia skutecznego i niezawisłego systemu sądowego w celu rozstrzygania spraw dotyczących błędów lekarskich, lecz niekoniecznie oznacza to obowiązek zastosowania za każdym razem środków karnych. W niniejszej sprawie zostało przeprowadzone rzetelne postępowanie karne, w którym - w drodze pomocy międzynarodowej - ustalono wszelkie okoliczności faktyczne zdarzenia, ustalono osobę odpowiedzialną za zgon ojca skarżących i pociągnięto tę osobę do odpowiedzialności karnej.
Skarżący twierdzili, iż nie zostali odpowiednio zaangażowani w to postępowanie - prawo niemieckie nie przewiduje przekazywania informacji o śledztwie z urzędu, skarżący otrzymali jednak wszelkie niezbędne informacje wraz z kopiami dokumentów z akt sprawy po złożeniu odpowiedniego wniosku przez ich adwokata. Również odmowa ekstradycji lekarza do Wielkiej Brytanii była zgodna z normami prawa krajowego i międzynarodowego, zwłaszcza że postępowanie karne przeciwko niemu zostało prawomocnie ukończone w Niemczech wyrokiem skazującym.
Argument skarżących, zgodnie z którym w Wielkiej Brytanii lekarzowi zostałaby wymierzona wyższa kara, Trybunał uznał za chybiony: skoro art. 2 Konwencji nie zmusza do stosowania środków z dziedziny prawa karnego w przypadku błędów medycznych, to tym bardziej nie nakazuje wymierzenie konkretnej, bardziej surowej kara. Naruszenia art. 2 Konwencji tym samym nie było.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 22 maja 2014 r. w sprawie nr 49278/09, Gray przeciwko Niemcom.