Odpowiedź:
W przypadku POZ, odmiennie niż ma to miejsce w przypadku pozostałych świadczeniodawców, kwota 400 zł na zwiększenie wynagrodzenia określana jest jako średnia kwota w skali kraju. Tym samym w przypadku pielęgniarek i położnych POZ (realizujących świadczenia rozliczane wg stawki kapitacyjnej) środki przeznaczone przez NFZ na zwiększenie wynagrodzeń mogą przekraczać kwotę 400 zł w przeliczeniu na etat lub jego równoważnik (lub też stanowić kwotę mniejszą). Świadczeniodawca obowiązany jest tak zagospodarować środki przyznane na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych, aby zapewnić średni wzrost wynagrodzeń o wskazaną kwotę, przy czym z uwagi na „odpowiednie” zastosowanie § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1628) - dalej r.z.o.w.u., nie jest to kwota określona w rozporządzeniu, lecz wynikająca ze zmiany umowy przedstawionej przez oddział wojewódzki NFZ.

Uzasadnienie:
Zgodnie z § 3 ust. 2 r.z.o.w.u. środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 tego przepisu dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego Funduszu przeznacza w taki sposób, aby zapewnić średni wzrost miesięcznego wynagrodzenia wraz z pochodnymi w skali kraju o 400 zł dla:
1) pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej;
2) pielęgniarki lub higienistki szkolnej udzielającej świadczeń w środowisku nauczania i wychowania;
3) położnej podstawowej opieki zdrowotnej.
Dla prawidłowej interpretacji powyższego przepisu należy wziąć pod uwagę dwa elementy. Po pierwsze, iż w przypadku podziału środków dla pielęgniarek i położnych podstawowej opieki zdrowotnej mówi on o zapewnieniu średniego wzrostu wynagrodzeń o 400 zł „w skali kraju”, co oznacza, iż ilość środków przekazanych przez NFZ określonemu świadczeniodawcy może być mniejsza lub większa od ilości etatów pielęgniarek i położnych przemnożonych przez kwotę 400 zł. Po drugie, w dalszej części § 3 ust. 3 r.z.o.w.u. przepis ten odsyła do § 2 ust. 4-9 i ust. 10 zdanie pierwsze, stosowanych odpowiednio. Zgodnie zaś z § 2 ust. 4 r.z.o.w.u. świadczeniodawca niezwłocznie po otrzymaniu zmiany umowy przekazuje propozycję podziału środków na podwyżki w sposób określony w ust. 2 tego przepisu. Ten zaś mówi o obowiązku zapewnienia średniego wzrostu miesięcznego wynagrodzenia, w tym dodatku za pracę w porze nocnej i dodatku za pracę w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu pielęgniarki albo położnej.
Powyższy system odesłań prowadzi do wniosku, iż w przypadku POZ świadczeniodawca obowiązany jest tak zagospodarować środki przyznane na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych, aby zapewnić średni wzrost wynagrodzeń o wskazaną kwotę, przy czym z uwagi na „odpowiednie” zastosowanie § 2 ust. 4 r.z.o.w.u., nie jest to kwota określona w rozporządzeniu, lecz wynikająca ze zmiany umowy przedstawionej przez oddział wojewódzki NFZ. Tym samym w przypadku pielęgniarek i położnych POZ (realizujących świadczenia rozliczane według stawki kapitacyjnej) środki przeznaczone na zwiększenie wynagrodzeń mogą przekraczać kwotę 400 zł w przeliczeniu na etat lub jego równoważnik (lub też stanowić kwotę mniejszą).

Iwona Kaczorowska-Kossowska, autorka współpracuje z Serwisem Prawo i Zdrowie
Odpowiedzi udzielono 20.01.2016 r.