Odpowiedź

Przedsiębiorca posiadający dwie lub więcej filie placówek wytwarzających niebezpieczne odpady musi prowadzić dokumentację oddzielnie dla każdej placówki. Ma on bowiem obowiązek przekazania informacji o wytwarzanych odpadach organowi właściwemu dla miejsca wytwarzania odpadów, przy czym organem właściwym dla placówek NZOZ zlokalizowanych na terenach zamkniętych jest regionalny dyrektor ochrony środowiska, a w pozostałych przypadkach – starosta. Placówka NZOZ nie należy do przedsięwzięć, o których mowa w art. 378 ust. 2a Prawa ochrony środowiska . Organem właściwym do składania zbiorczych zestawień danych dotyczących wytwarzanych odpadów jest marszałek województwa właściwy dla miejsca wytwarzania odpadów. Dla podmiotu prowadzącego placówki w różnych województwach oznacza to obowiązek składania odrębnych zestawień dla marszałków województw, na terenie których zlokalizowane są filie placówek.

Gdyby RDOŚ lub starosta na podstawie złożonej informacji lub własnych ustaleń, że odpady niebezpieczne wytworzone w ilości do 100 kg rocznie mogą powodować, ze względu na ich ilość lub rodzaj, zagrożenie dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska, organ w terminie 30 dni od otrzymania informacji zobowiąże, w drodze decyzji, wytwórcę odpadów do przedłożenia wniosku o zatwierdzenie programu gospodarki odpadami niebezpiecznymi.

Jeden egzemplarz informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami regionalny dyrektor ochrony środowiska lub starosta przekazuje właściwemu ze względu na miejsce wytwarzania odpadów marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. Wymóg przekazania prezydentowi miasta jednego egzemplarza informacji oraz kopii wydanych przez starostę decyzji nie dotyczy prezydenta miasta na prawach powiatu.

Uzasadnienie

Każdy wytwarzający odpady jest obowiązany do postępowania w sposób, który nie jest sprzeczny z przepisami ustawy o odpadach . Wynika z nich, że prowadzenie działalności powodującej powstawanie odpadów wymaga unormowania faktu ich wytwarzania od strony prawnej. Oznacza to konieczność uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów (art. 17 ust. 2 ustawy o odpadach ), decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach ) lub złożenia informacji o wytwarzanych odpadach (art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach ). Rodzaj i zakres decyzji zależy od ilości i rodzaju wytwarzanych odpadów (odpad niebezpieczny, czy inny niż niebezpieczny) oraz od tego, czy powstają w związku z eksploatacją instalacji czy nie. Brak decyzji administracyjnej dotyczącej wytwarzania odpadów nie uniemożliwia prowadzenia określonej działalności w ogóle, zmusza jednakże do prowadzenia jej w sposób praktycznie bezodpadowy.

Szczególnym obowiązkiem posiadaczy odpadów jest obowiązek prowadzenia ich odpowiedniej ilościowej i jakościowej ewidencji, zgodnie z przyjętym katalogiem odpadów i listą odpadów niebezpiecznych (art. 36 ustawy o odpadach ). Dotyczy to przede wszystkim obowiązku sporządzenia karty ewidencji odpadu oraz przekazywania odpadów na podstawie karty przekazania odpadu. Po upływie roku posiadacz powinien sporządzić zbiorcze zestawienie odpadów i przekazać je marszałkowi województwa. Ewidencja w przypadku posiadacza odpadów, który prowadzi działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów powinna obejmować sposoby gospodarowania odpadami, a także dane o ich pochodzeniu. Na podstawie zbiorczych zestawień danych zostanie utworzona baza danych dotycząca wytwarzania i gospodarowania odpadami, wraz z rejestrem udzielonych zezwoleń.

W skład systemu ewidencji odpadów wchodzi:
- karta przekazania odpadu;
- karta ewidencji odpadu;
- zbiorcze zestawienie danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania odpadów.

Wzory karty ewidencji odpadu oraz karty przekazania odpadu ustala rozporządzenie z dnia 14 lutego 2006 r. w sprawie wzorów dokumentów stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów (Dz. U. Nr 30, poz. 213).

Ewidencję można prowadzić w systemie informatycznym, umożliwiającym poświadczenie dokumentów ewidencji odpadów za pomocą podpisu elektronicznego.

Dokumenty ewidencji odpadów powinny zawierać następujące dane: imię i nazwisko, adres zamieszkania lub nazwę i adres siedziby posiadacza odpadów lub prowadzącego działalność w zakresie transportu odpadów.

Posiadacz odpadów, który przejmuje odpad od innego posiadacza ma obowiązek potwierdzenia przejęcia odpadu na karcie przekazania odpadu wypełnionej przez posiadacza, który przekazuje ten odpad. Przedsiębiorca zajmujący się wyłącznie transportem jest obowiązany do poświadczenia na karcie przekazania odpadu wykonania tej usługi.

Kartę przekazania odpadu sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy, po jednym dla każdego z posiadaczy oraz dla prowadzących działalność w zakresie transportu odpadów. Można sporządzić zbiorczą kartę przekazania odpadu, obejmującą odpad danego rodzaju przekazywany łącznie w czasie jednego miesiąca kalendarzowego, za pośrednictwem tego samego prowadzącego działalność w zakresie transportu odpadów temu samemu posiadaczowi odpadów.

Dokumenty przechowuje się 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym sporządzono te dokumenty.

Małe i średnie przedsiębiorstwa wytwarzające do 100 kg rocznie odpadów niebezpiecznych oraz do 5 ton rocznie odpadów innych niż niebezpieczne, prowadzą ewidencję uproszczoną, wyłącznie za pomocą karty przekazania odpadu (art. 36 ust. 13 ustawy o odpadach ).

W terminie do 31 stycznia wytwarzający odpady ma również obowiązek składać marszałkowi województwa oraz właściwemu ze względu na miejsce składowania wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) informację o rodzaju i ilości umieszczonych na składowisku odpadów oraz o czasie ich składowania (art. 29 ustawy o odpadach ). W razie niedopełnienia tego obowiązku lub złożenia informacji nierzetelnej zarząd województwa określi wysokość opłaty na podstawie własnych ustaleń dokonanych we własnym zakresie, stosując stawki opłat podwyższone o 100% (art. 33 ust. 2 ustawy o odpadach ). Informację tę sporządza się na podstawie ilościowej i jakościowej ewidencji produkowanych odpadów. Obowiązek ten nakłada na wytwarzającego odpady art. 13 ustawy o odpadach . Podstawę sporządzania tejże ewidencji stanowić powinna klasyfikacja odpadów przedstawiona w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206). Klasyfikacja ta uwzględnia podział odpadów ze względu na ich pochodzenie i skład chemiczny. Zawiera też listę odpadów niebezpiecznych. Określając rodzaje odpadów trzeba zaznaczyć, które z nich są niebezpieczne.

Ewidencję tę należy przechowywać przez okres pięciu lat (przedawnienie możliwości wymierzenia kary pieniężnej za niewywiązywanie się z obowiązków związanych z zagospodarowaniem odpadów). Sankcją za niezłożenie informacji w terminie albo za złożenie informacji nierzetelnej jest określenie wysokości opłat za składowanie odpadów przez zarząd województwa na podstawie własnych ustaleń przy zastosowaniu podwyższonych stawek. Ustawa o odpadach za niedopełnienie lub nierzetelne wypełnienie obowiązku prowadzenia ewidencji wytwarzanych odpadów lub przekazywania do urzędu marszałkowskiego wymaganych informacji przewiduje dodatkowo sankcję karną, a mianowicie karę grzywny.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2009 r. Nr 151, poz. 150 ze zm.)
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 ze zm.)