Inwestor zaskarżył decyzje ustalające warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego. Uznał, iż właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji burmistrza oraz stwierdzenia nieważności decyzji SKO jest minister właściwy do spraw ochrony środowiska. Wskazał, że inwestycja, której dotyczą te decyzje, jest połączeniem energetycznym dwóch inwestycji mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

W odpowiedzi na skargę organy obu instancji uznały, że podstawą określenia właściwości rzeczowej organu do rozpatrzenia wniosku jest art. 157 § 1 k.p.a. Uwzględniając zaś przepisy regulujące właściwość miejscową, zawarte w ustawie z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych i § 1 pkt 6a rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych. Zgodnie z wymienionymi regulacjami właściwym do rozpatrzenia tego wniosku jest SKO.


Zdaniem NSA w rozpatrywanej sprawie właściwość organu nie może być ustalana w oparciu o art. 377a w związku z art. 378 ust. 2a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2008r., nr 25, poz. 150 ze zm.), względnie art. 17 ust. 1 i art. 46 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. nr 167, poz. 1399 ze zm.). Żadna z tych ustaw nie ma bowiem zastosowania w sprawach ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego. NSA podkreślił, iż właściwość organu do rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji nie zależy od rodzaju naruszonych przez organ przepisów, czy skutków wad, którymi w ocenie skarżącego, są one dotknięte.

Zgodnie bowiem z art. 157 § 1 k.p.a., właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ. W świetle tej regulacji prawnej nie może budzić wątpliwości, że właściwość organu do prowadzenia postępowania w trybie nadzwyczajnym stanowi swoistego rodzaju kontynuację właściwości rzeczowej organu prowadzącego postępowanie główne. Postępowanie nadzwyczajne jest bowiem postępowaniem odrębnym od postępowania zwyczajnego jedynie w znaczeniu procesowym. Jednak w znaczeniu materialnym postępowania te dotyczą tego samego przedmiotu. Te same przepisy prawa materialnego należy zatem stosować przy ustalaniu organu właściwego do prowadzenia postępowania w danej sprawie zarówno w trybie zwykłym, jak i nadzwyczajnym.

Zatem zdaniem NSA organy administracji publicznej zgodne z prawem przekazały kolegium wniosek skarżącego inwestora, w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji burmistrza oraz stwierdzenia nieważności decyzji SKO w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. SKO jest bowiem właściwy do rozpoznania wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności obu tych decyzji – podkreślił NSA.
 

Na podstawie:
Wyrok NSA z 2 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 582/12, prawomocne