Stosując przepisy o zamówieniach publicznych, gmina może zawrzeć umowę grupowego ubezpieczenia swoich pracowników. Jednak ze względu na brak odpowiednich regulacji, wykonując ją, może naruszyć dyscyplinę finansów publicznych.

Zasady dokonywania wydatków ze środków publicznych określają przepisy. Wynika z nich, że wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokości ustalonej w ustawie budżetowej, uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego lub planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych. Ponadto wydatki publiczne mogą być dokonywane jedynie zgodnie z istniejącą podstawą prawną. Taką są np. przepisy prawa pracy obligujące pracodawców do ponoszenia wydatków na wynagrodzenia i składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i emerytalne. Jak podkreśla w wydanej 16 grudnia 2009 r. opinii Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku, obowiązujące przepisy nie zawierają regulacji, które obligowałyby pracodawcę samorządowego do zawierania umów grupowego ubezpieczenia pracowników. Brak takich regulacji może prowadzić w określonych sytuacjach do naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Brak bowiem podstawy prawnej do przyjmowania przez jednostkę zaliczaną do sektora finansów publicznych skutków finansowych z tytułu niedopełnienia przez siebie obowiązków wynikających z umowy grupowego ubezpieczenia. Do takiego naruszenia mogłoby dojść np., gdyby pracodawca zaniechał poboru składek z wynagrodzeń pracowników i byłby zobowiązany – na podstawie zawartej umowy – do poniesienia określonych konsekwencji finansowych. W takiej sytuacji bowiem powstałe zobowiązanie musiałoby zostać uregulowane ze środków publicznych, i to właśnie bez podstawy prawnej (WK. 0441/in. /179i180/19123/2009). W opinii Komisji Europejskiej umowy grupowego ubezpieczenia na życie zawierane przez zamawiającego na korzyść pracownika, na podstawie których zamawiający zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia ubezpieczycielowi, stanowią zamówienia publiczne w rozumieniu prawa UE. Natomiast ze względu na to, że umowy ubezpieczeniowe wymienione są w załączniku IIA do dyrektywy 2004/18/WE, stosują się do nich w pełni szczegółowe przepisy art. 23 – 55 tej dyrektywy, jeśli ich szacunkowa wartość przekracza odpowiednie wartości progowe.

Opracowanie: Anna Dudrewicz.
Źródło: Rzeczpospolita, 30 czerwca 2010 r.