Kierowcy odmówiono zwrotu kwoty 425 zł tytułem części opłaty za wydanie karty pojazdu uiszczonej przez niego w dniu 1 września 2005 r. wysokości 500 zł z tytułu rejestracji sprowadzonego pojazdu.


Spór sprowadzał się do odpowiedzi na pytanie, czy dopuszczalny jest zwrot kwoty 425 zł tytułem części uiszczonej opłaty za wydanie karty pojazdu w sytuacji, gdy w dacie ponoszenia zawyżonych, zdaniem skarżącego, kosztów wynikały one z obowiązującego rozporządzenia, następnie uznanego za niekonstytucyjny i w sytuacji, gdy w chwili żądania zwrotu niekonstytucyjne przepisy już nie obowiązywały.


WSA przypomniał, iż wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie U 6/04 (OTK-A 2006/1/3) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310 ze zm.) z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) i art. 92 ust. 1 oraz art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie odroczył utratę jego mocy obowiązującej do dnia 1 maja 2006 r. Minister Transportu i Budownictwa w dniu 28 marca 2006 r. wydał nowe rozporządzenie (Dz. U. Nr 59, poz. 421), w którym określił wysokość opłaty za wydanie karty pojazdu w kwocie 75 zł. Nowe rozporządzenie weszło w życie w dniu 15 kwietnia 2006 r.


WSA podkreślił, iż niezależnie od utraty mocy obowiązującej § 1 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, dopiero z dniem 15 kwietnia 2006 r., sąd, kontrolując legalność odmowy zwrotu części opłaty, uprawniony jest do oceny przepisów rozporządzenia na datę dokonania czynności, która jest powodem żądania zwrotu. Korzystając z tej możliwości WSA stwierdził, że późniejsze przesądzenie przez Trybunał Konstytucyjny kwestii niezgodności § 1 ust. 2 rozporządzenia z Konstytucją i ustawą Prawo o ruchu drogowym uprawnia do oceny, że powołany przepis, nie był zgodny z ww. ustawą i Konstytucją również w dacie jego obowiązywania. Kwota 500 zł opłaty nie pozostawała w związku z kosztami wydania karty pojazdu, a przez to nabierała cech daniny publicznej. Było to sprzeczne z art. 217 Konstytucji, który zastrzega prawo ustanawiania przedmiotowych danin dla materii ustawowej. Zgodnie z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym Minister Infrastruktury był upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia wysokości opłat za kartę pojazdu mając na uwadze znaczenie tych kart dla rejestracji pojazdu oraz wysokość kosztów związanych z drukiem i dystrybucją kart. Tymczasem wydając sporny przepis określający wysokość przedmiotowej opłaty na kwotę 500 zł Minister Infrastruktury przekroczył upoważnienie ustawowe i wkroczył w sferę działania prawodawcy. Obliguje to skład orzekający w sprawie niniejszej do niezastosowania § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r., a przez to do oceny, że pobrana w dniu 1 września 2005 r. opłata - w części ponad faktyczne koszty wydania karty - była niezgodna z prawem.

Niezależnie od powyższego wskazać trzeba, że w dacie podejmowania kwestionowanej w sprawie niniejszej czynności wskazany akt podustawowy już nie obowiązywał, bowiem został zastąpiony nowym rozporządzeniem ustalającym wysokość tej opłaty na kwotę 75 zł.
Jeżeli zatem kwota opłaty za wydanie karty pojazdu ustalona w rozporządzeniu z dnia 28 lipca 2003 r. była zawyżona w stosunku do wysokości kosztów związanych z jej drukiem i dystrybucją, to skarżącemu – który tę zawyżoną kwotę uiścił - należy się zwrot różnicy kwoty faktycznie uiszczonej i kwoty opłaty uwzględniającej rzeczywiste koszty wydania karty – podkreślił WSA.
 

Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 463/13