Osoba, z którą bezpodstawnie rozwiązano stosunek pracy, a następnie wyrokiem sądu ponownie przywrócono na dane stanowisko z wynagrodzeniem za czas zwolnienia, nie musi zwrócić pobieranego w czasie pozostawania bez pracy zasiłku dla bezrobotnych.
 
Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 2 lutego 2010 r. (sygn. III SA/Lu 439/09).
 
Jan S. został uznany w styczniu 2009 r. za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku. Cztery miesiące później starosta cofnął jednak swoją decyzje i orzekł o odmowie przyznania zasiłku. Starosta argumentował, że zgodnie z przepisami ustawy o promocji zatrudnienia i rynku pracy (art. 2 ust. 1 pkt 2) bezrobotnym jest osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej. Natomiast Jan S. w marcu 2009 r. wyrokiem sądu okręgowego został przywrócony na ponowne stanowisko. Co więcej na rzecz mężczyzny zarządzone zostało odszkodowanie tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez zajęcia, zatem w omawianym okresie nie mógłby być on i zatrudnionym, i bezrobotnym pobierającym zasiłek. W związku z powyższym starosta zażądał zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń.
 
Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, zwracając jednocześnie uwagę, że Jan S. rejestrując się w powiatowym urzędzie pracy powinien poinformować o wyroku sądu I instancji. W takim wypadku starosta miałby możliwość zawieszenia postępowania w sprawie przyznania statusu osoby bezrobotnej i prawa zasiłku do czasu uprawomocnienia się wyroku.
 
Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił jednak skargę Jana S. na działalność organów administracji publicznej. Mężczyzna podniósł zarzut, że w chwili rejestracji w urzędzie wyrok był nieprawomocny. Zgodnie z wyjaśnieniami sądu, mężczyznę słusznie uznano w styczniu 2009 r. za bezrobotnego z prawem do zasiłku, ponieważ był on wówczas bezrobotnym zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o promocji zatrudnienia i runku pracy. WSA zwrócił uwagę także, że odtworzenie stosunku pracy na podstawie wyroku przywracającego nie następuje automatycznie. Artykuł 48 § 1 kodeksu pracy stanowi jasno, że wyrok taki musi się uprawomocnić, a pracownik musi zgłosić gotowość niezwłocznego podjęcia zadań w ciągu siedmiu dni od przywrócenia. Słusznym w tej sytuacji, w opinii sądu, działaniem starosty byłoby wydanie decyzji o utracie statusu bezrobotnego i pozbawieniu prawa do zasiłku (art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b wspomnianej ustawy).


Opracowanie: Karol Kozłowski, RPE WKP
Źródło: Rzeczpospolita z dnia 8  marca 2010 r