W kwietniu 2003 r. policja w Sosnowcu zatrzymania Norberta Stępnia pod zarzutem działalności w grupie przestępczej zajmującej się wyłudzaniem kredytów. Sąd Rejonowy zastosował 3 kwietnia 2003 r. wobec zatrzymanego tymczasowe aresztowanie, na okres trzech miesięcy, a potem wielokrotnie je przedłużał. Pomimo tego, że Norbert Stępień wnosił wielokrotnie o uchylenie tymczasowego aresztowania, sąd zawsze oddalał jego wnioski. W grudniu 2005 r. Sąd Rejonowy w Sosnowcu wydał wyrok, w którym uznał Stępnia winnym popełnienia zarzucanych mu czynów i skazał go na karę łączna 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Norbert Stępień złożył apelację od wyroku. Ponieważ wyrok był nieprawomocny Sąd uznał za konieczne przedłużenie tymczasowego aresztowania. Postanowieniem z 19 lutego 2007 r. Sąd Rejonowy w Sosnowcu przedłużył wobec oskarżonego tymczasowe aresztowanie o 3 miesiące, do  1 czerwca 2007 r. Jednakże zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu Norbert Stępień powinien odsiadywać karę pozbawienia wolności do dnia 31 stycznia 2007 r. Sąd tym postanowieniem przedłużył zatem stosowanie tymczasowego aresztu ponad okres jaki Norbert Stępień miał odsiadywać karę pozbawienia wolności. W wyniku interwencji prasowych oraz interwencji Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, która objęła te sprawę swoim Programem Spraw Precedensowych, postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 27 lutego 2007 r. Norbert Stępień został zwolniony z aresztu.
W swojej skardze do ETPCz (skarga nr 19228/07) Stepień podnosi naruszenie art. 5 Konwencji (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego). W związku z tym, iż w okresie prawie czteroletniego okresu aresztowania doszło do ograniczenia kontaktów skarżącego z synem, wskazuje on również na naruszenie art. 8 ust. 1 Konwencji (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego). Pełnomocnikiem pro bono w sprawie jest adw. Justyna Metelska.
W komunikacie ETPCz zwrócił się do stron postępowania o udzielenie odpowiedzi na pytania m.in. czy skarżący wyczerpał wszystkie dostępne krajowe środki prawne; czy zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec skarżącego, w szczególności w okresie od 31 stycznia 2007 r. do 27 lutego 2007 r., wykracza poza ramy wskazane w art. 5 ust. 1 Konwencji; czy skarżącemu przysługiwało skuteczne prawo do odszkodowania za bezprawne aresztowanie w okresie od 31 stycznia 2007 r. do 27 lutego 2007 r.; czy ograniczenie kontaktów skarżącego z synem  w okresie tymczasowego aresztowania stanowiło ingerencję w prawo do poszanowania życia rodzinnego wyrażone w art. 8 ust. 1 Konwencji, jeżeli tak czy była to ingerencja uzasadniona w świetle art. 8 ust. 2 Konwencji.