Sprawa wynikła w związku z uzyskaniem przez spadkobierców zabużan rekompensat za utracone mienie na Wschodzie. Pozwani Kazimierz G. i inni w latach 1998-2003 otrzymali od skarbu państwa dziewięć nieruchomości zaliczając na poczet ceny wartość mienia pozostawionego za Bugiem. Wartość tego majątku oszacowano na 8 mln zł. Następnie pozwani w krótkim czasie sprzedali większą część tych nieruchomości za ceny od 10 do 25 procent cen nabycia.
Na skutek postępowania kontrolnego Najwyższej Izby Kontroli cena wynikająca z zaświadczenia Kierownika Urzędu Rejonowego w Katowicach na podstawie wyceny rzeczoznawcy była zawyżona. Minister SP stwierdził, że zaświadczenie to zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa. A rzeczoznawca został skazany w wyrku karnym za poświadczenie nieprawdy.
Skarb państwa, Państwowe Gospodarstwo Leśne pozwało Kazimierza G. i innych do sądu cywilnego o zwrot nienależnych korzyści. Sąd Okręgowy w wyroku z 20 stycznia 2014 r. oddalił powództwo. Sąd stwierdził, że pozwani uzyskali korzyść kosztem skarbu państwa. Jednak zaliczenie na poczet utraconego mienia było słuszne, gdyż pozwani odnieśli korzyść już wcześniej i brak było bezpośredniego związku między korzyścią a uzyskaniem nabyciem nieruchomości.
Sąd apelacyjny postawił pytanie: czy niesłuszne uzyskanie korzyści z majątku Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych, o jakim mowa w art. 1 ust. 1 ustawy powołanej w pkt. 1 musi być bezpośrednim skutkiem czynności prawnej lub decyzji administracyjnej przenoszącej własność lub inne prawo majątkowe na niepaństwowe osoby prawne lub osoby fizyczne?

Sąd Najwyższy podjął uchwałę, według której przepis art. 1 ust. 1 z 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych ma zastosowanie tylko wtedy, gdy do niesłusznego uzyskania korzyści z majątku dochodzi bezpośrednio na mocy samej czynności prawnej lub decyzji administracyjnej  przenoszącej własność lub inne prawo majątkowe. 

Sygnatura akt uchwała SN z 8 maja 2015 r., III CZP 2/15.