Celem rozszerzenia obecnej odpowiedzialności za czyny związane z prostytucją małoletnich, projektodawca proponuje karalność zachowania, które polega na doprowadzeniu małoletniego do obcowania płciowego lub poddania się innej czynności seksualnej (art. 199 § 30. Ponadto wprowadza karalność zmuszania do prostytucji dzieci. Rada Legislacyjna uważa, że proponowane rozwiązanie uznać należy za pozytywne, bowiem dostosowuje ono prawo Polski do aktów europejskich, a z drugiej strony ma zapewnić ochronę małoletnich przed sprowadzeniem ich na drogę prostytucji. Zmiany zapewnią lepszą ochronę małoletnich przed ich seksualnym wykorzystaniem.

Zakaz pornografii dziecięcej

Drugą zasadniczą zmianą jest propozycja nowego ujęcia przepisu z art. 202 k.k. Uwzględnia on karanie przechowywania i produkowania pornografii dziecięcej i z udziałem zwierząt. Projektodawca przewiduje również typy kwalifikowane przestępstwa (202 § 3c i 204 § 4).

- Nie kwestionując propozycji co do poszerzenia zakresu penalizacji tego typu zachowań, wydaje się, iż projektodawca nadmiernie rozbudował opis przestępczych zachowań, tworząc nowe przepisy – twierdza autorzy opinii. - Oczywiście uzasadnione są proponowane różne sankcje za zachowania opisane w art. 202 k.k. Jednak lepszym rozwiązaniem byłoby wprowadzenie bardziej syntetycznego przepisu, obejmującego wymienione zachowania i zaproponowanie jednej sankcji za typ podstawowy i surowszej za typy kwalifikowane. Sędzia, oceniając stopień społecznej szkodliwości każdego z takich zachowań, dysponuje przygotowaniem zawodowym, pozwalającym mu dobrać właściwą sankcję dla określonego sprawcy. W praktyce wymiar sprawiedliwości doskonale radzi sobie w takich sprawach i nie można nie doceniać doświadczenia sędziego. Z punktu widzenia techniki pisania przepisów karnych, nadmierna rozbudowa przepisów nie wpływa na ich skuteczność. Nie chodzi tu  zatem o redukcję zakresu penalizacji, który wynika ze zobowiązań europejskich, lecz o technikę legislacyjną takiego zapisu.

Co do propozycji przepisu art. 200 § 4a i 202 § 4c, to powstają pewne wątpliwości w zakresie rozumienia ustawowego znamienia „widowisko pornograficzne”. Projektodawca nie wyjaśnia, czym jest widowisko pornograficzne. W związku z powyższym należy się liczyć z tym, iż wykładnia tego znamienia będzie różna – od takiej, która pozwoli objąć odpowiedzialnością szeroki krąg sprawców – do takiej, która wykluczy tę odpowiedzialność. Ustawodawca w procesie tworzenia prawa powinien być precyzyjny i unikać wprowadzania do ustawy znamion niejasnych. Wyjaśnienie znamienia „widowisko pornograficzne”, ze względu na jego ocenny charakter, będzie przedmiotem kontrowersji, a w prawie karnym nie ma na to miejsca. Gwarancyjny charakter przepisów karnych wymaga tego, aby były one precyzyjnie sformułowane tak, by zarówno sędzia, jak i oskarżony nie mieli wątpliwości co do granic odpowiedzialności.

Podkreślić należy, iż produkowanie treści pornograficznych z udziałem małoletniego zawsze polega na wcześniejszej jego pozyskaniu do takiej produkcji. Dlaczego zatem ma być różnica w sankcjach przepisu art. 202 § 3b i art. 202 § 4a?

Szkolenie terrorystów zakazane

 Projektodawca wprowadza do kodeksu karnego nowy przepis art. 255a, według którego przestępstwem jest rozpowszechnianie treści mogących ułatwić popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, w zamiarze aby takie przestępstwo zostało popełnione.

Wprowadzenie tego przepisu podyktowane jest wypełnieniem postanowień prawa europejskiego. Treść przepisu zgodna jest z szeroko akceptowanym założeniem, iż istotą przestępstwa publicznego nawoływania do popełnienia przestępstwa terrorystycznego jest rozpowszechniane lub innego rodzaju udostępnienie przekazu do publicznej wiadomości z zamiarem nakłaniania do popełnienia przestępstwa terrorystycznego. Projektodawca słusznie zwraca uwagę, iż nowy przepis obejmuje swoim zasięgiem przestępstwo prowadzenia szkoleń na potrzeby terroryzmu.

Opinia ta została wydana na podstawie uwag prof. dr. hab. Marka Bojarskiego i prof. dr hab.Marii Rogackiej-Rzewnickiej.