Zdaniem autora, poza zasygnalizowanymi już wątpliwościami interpretacyjnymi trzeba zauważyć, że ustawodawca nie podjął próby wprowadzenia rozwiązania odnoszącego się do wszystkich niepodatkowych należności budżetowych i pozabudżetowych, pomimo że przyjęta została ustawa o charakterze systemowym.
Wydaje się - pisze autor - że można było odejść od podziału należności na stanowiące dochód budżetu państwa lub JST i dochód innych podmiotów finansów publicznych. W art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 n.u.f.p. zalicza się do dochodów publicznych (oprócz podatków, składek, opłat, wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa) także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw, oraz inne dochody budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego i innych jednostek sektora finansów publicznych, należne na podstawie odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych. Ten obszerny katalog dochodów publicznych obejmuje również należności inne niż budżetowe.
Trudność w kompleksowym, niebudzącym wątpliwości uregulowaniu kwestii stosowania kodeksu i ordynacji wynika nie tylko ze zróżnicowania należności niepodatkowych, lecz także z niekonsekwentnego posługiwania się przez ustawodawcę takimi terminami, jak "podatek" i "opłata" przy tworzeniu regulacji dotyczących należności publicznoprawnych. Nie są też ostre granice pojęć "opłata" i "dopłata". Także ich relacja do niepodatkowych należności budżetowych może niekiedy budzić wątpliwości.
Ustawodawca w nowej ustawie o finansach publicznych nie pokusił się m.in. o kompleksowe rozwiązanie problemu stosowania kodeksu i ordynacji do opłat publicznoprawnych. Charakter prawny części z nich budzi daleko idące rozbieżności w doktrynie i orzecznictwie. A w odniesieniu do niektórych z nich stosowana jest ukształtowana w praktyce (niemająca podstaw normatywnych) koncepcja częściowego stosowania kodeksu i ordynacji. Dobitnym tego przykładem jest opłata (zwana rentą) planistyczna z art. 36 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym..

Cały artykuł>>> "Finanse Komunalne" - numer 4 z 2010 r.