Uregulowania francuskie, austriackie i irlandzkie ustalające minimalną cenę sprzedaży detalicznej papierosów są sprzeczne z prawem Unii. Komisja wniosła do Trybunału Sprawiedliwości trzy skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko, odpowiednio Francji, Austrii i Irlandii, ponieważ uważa, że uregulowania tychże państw członkowskich w dziedzinie ustalania minimalnej ceny określonych wyrobów tytoniowych są sprzeczne z dyrektywą UE.
Dyrektywa 95/591 zobowiązuje państwa członkowskie do nałożenia na papierosy podatku akcyzowego, który złożony jest z elementu proporcjonalnego (ad walorem) obliczonego według maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej, a także elementu specyficznego, którego kwota jest ustalana w odniesieniu do papierosów z najpopularniejszej kategorii cenowej, lecz nie może być niższa niż 5% ani też wyższa niż 55 % kwoty całego obciążenia podatkowego. Stawka proporcjonalnego podatku akcyzowego oraz kwota specyficznego podatku akcyzowego muszą być takie same dla wszystkich papierosów. Dyrektywa przewiduje również, że producenci i importerzy wyrobów tytoniowych mają swobodę w ustalaniu maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej każdego z ich wyrobów. Zdaniem Komisji uregulowania trzech państw członkowskich, które nakładają ceny minimalne odpowiadające określonemu procentowi średnich cen odnośnych wyrobów tytoniowych (95% we Francji, 92,75% dla papierosów i 90% dla tytoniu drobno krojonego w Austrii, 97% w Irlandii), naruszają swobody producentów i importerów w ustalaniu maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej ich wyrobów, a tym samym naruszają wolną konkurencję. Tym samym wspomniane uregulowania są sprzeczne z dyrektywą.
W pierwszej kolejności Trybunał przypomniał, że dyrektywa zmierza w szczególności do zapewnienia, że ustalenie proporcjonalnej podstawy opodatkowania wyrobów tytoniowych będzie podlegało tym samym zasadom we wszystkich państwach członkowskich, ale także do zachowania swobody producentów i importerów, która umożliwi im skuteczne korzystanie z przewagi konkurencyjnej wynikającej z ewentualnych niższych kosztów wytworzenia. Uważa, że narzucenie minimalnej ceny sprzedaży detalicznej skutkuje tym, że maksymalna cena sprzedaży detalicznej określana przez producentów lub importerów w żadnym wypadku nie może być niższa od owej obowiązkowej ceny minimalnej i może w związku z tym szkodzić stosunkom konkurencyjnym uniemożliwiając niektórym z tych producentów lub importerów osiągnięcie korzyści z niższych kosztów wytworzenia w celu zaproponowania bardziej atrakcyjnych cen sprzedaży detalicznej.
Trybunał stwierdził w związku z tym, że system minimalnej ceny sprzedaży detalicznej wyrobów tytoniowych nie może zostać uznany za zgodny z dyrektywą o ile nie został on skonstruowany w taki sposób, aby wykluczyć w każdym przypadku, że będzie on stanowił zagrożenie dla przewagi konkurencyjnej, jaka mogłaby wyniknąć dla niektórych producentów lub importerów takich wyrobów z niższych kosztów wytworzenia. Według Trybunału zakaz ustalania cen minimalnych nie uniemożliwia państwom członkowskim zakazania sprzedaży wyrobów tytoniowych ze stratą o ile nie stanowi to naruszenia swobody producentów i importerów w ustalaniu maksymalnych cen sprzedaży detalicznej ich wyrobów. Rzeczone podmioty gospodarcze nie będą mogły w tych przypadkach przejmować na siebie wpływu podatków na te ceny poprzez sprzedawanie swoich produktów ze stratą po cenie niższej niż suma kosztów wytworzenia i wszystkich podatków.
Dyrektywa 95/591 zobowiązuje państwa członkowskie do nałożenia na papierosy podatku akcyzowego, który złożony jest z elementu proporcjonalnego (ad walorem) obliczonego według maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej, a także elementu specyficznego, którego kwota jest ustalana w odniesieniu do papierosów z najpopularniejszej kategorii cenowej, lecz nie może być niższa niż 5% ani też wyższa niż 55 % kwoty całego obciążenia podatkowego. Stawka proporcjonalnego podatku akcyzowego oraz kwota specyficznego podatku akcyzowego muszą być takie same dla wszystkich papierosów. Dyrektywa przewiduje również, że producenci i importerzy wyrobów tytoniowych mają swobodę w ustalaniu maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej każdego z ich wyrobów. Zdaniem Komisji uregulowania trzech państw członkowskich, które nakładają ceny minimalne odpowiadające określonemu procentowi średnich cen odnośnych wyrobów tytoniowych (95% we Francji, 92,75% dla papierosów i 90% dla tytoniu drobno krojonego w Austrii, 97% w Irlandii), naruszają swobody producentów i importerów w ustalaniu maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej ich wyrobów, a tym samym naruszają wolną konkurencję. Tym samym wspomniane uregulowania są sprzeczne z dyrektywą.
W pierwszej kolejności Trybunał przypomniał, że dyrektywa zmierza w szczególności do zapewnienia, że ustalenie proporcjonalnej podstawy opodatkowania wyrobów tytoniowych będzie podlegało tym samym zasadom we wszystkich państwach członkowskich, ale także do zachowania swobody producentów i importerów, która umożliwi im skuteczne korzystanie z przewagi konkurencyjnej wynikającej z ewentualnych niższych kosztów wytworzenia. Uważa, że narzucenie minimalnej ceny sprzedaży detalicznej skutkuje tym, że maksymalna cena sprzedaży detalicznej określana przez producentów lub importerów w żadnym wypadku nie może być niższa od owej obowiązkowej ceny minimalnej i może w związku z tym szkodzić stosunkom konkurencyjnym uniemożliwiając niektórym z tych producentów lub importerów osiągnięcie korzyści z niższych kosztów wytworzenia w celu zaproponowania bardziej atrakcyjnych cen sprzedaży detalicznej.
Trybunał stwierdził w związku z tym, że system minimalnej ceny sprzedaży detalicznej wyrobów tytoniowych nie może zostać uznany za zgodny z dyrektywą o ile nie został on skonstruowany w taki sposób, aby wykluczyć w każdym przypadku, że będzie on stanowił zagrożenie dla przewagi konkurencyjnej, jaka mogłaby wyniknąć dla niektórych producentów lub importerów takich wyrobów z niższych kosztów wytworzenia. Według Trybunału zakaz ustalania cen minimalnych nie uniemożliwia państwom członkowskim zakazania sprzedaży wyrobów tytoniowych ze stratą o ile nie stanowi to naruszenia swobody producentów i importerów w ustalaniu maksymalnych cen sprzedaży detalicznej ich wyrobów. Rzeczone podmioty gospodarcze nie będą mogły w tych przypadkach przejmować na siebie wpływu podatków na te ceny poprzez sprzedawanie swoich produktów ze stratą po cenie niższej niż suma kosztów wytworzenia i wszystkich podatków.