Pan K.W. Wniósł on do prokuratury rejonowej zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa określonego w art. 152 § 2 k.k., polegającego na udzieleniu pomocy Pani M.W. w przerwaniu ciąży. Prokuratura rejonowa postanowieniem odmówiła wszczęcia śledztwa w sprawie.
Na podstawie wniesionego przez W. zażalenia, sąd okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie. Prokuratura rejonowa wydała więc zawiadomienie o wszczęciu śledztwa, które zostało skierowane do W., uznanego za pokrzywdzonego przestępstwem.
Następnie prokuratura rejonowa poinformowała pełnomocnika W. o tym, że pomimo poprzedniego przyznania mu statusu pokrzywdzonego, nie jest on pokrzywdzonym w myśl art. 49 k.p.k. i będzie traktowany jako osoba zawiadamiająca o przestępstwie.
Pan W. złożył kolejno do prokuratury okręgowej wniosek o objęcie tego śledztwa nadzorem oraz przyznanie mu statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k.
Prokuratura okręgowa poinformowała pełnomocnika W., że zwróciła się do prokuratury rejonowej o przyznanie statusu pokrzywdzonego Panu K.W. Prokuratura rejonowa postanowiła jednak nie uwzględnić zażalenia W, powołując się nadal na brak statusu pokrzywdzonego, w wyniku czego śledztwo zostało umorzone. W odpowiedzi na zażalenie W. na postanowienie o umorzeniu śledztwa prokuratura rejonowa wydała zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia, uzasadniając je brakiem statusu pokrzywdzonego wnoszącego zażalenie.
W związku z tą sprawą, Helsińska Fundacja Praw Człowieka postanowiła zwrócić uwagę rzecznikowi praw obywatelskich na problem przyznawania statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k. Odmienna praktyka przyznawania tego statusu przez prokuraturę okręgową oraz prokuraturę rejonową daje obraz rozbieżności, jakie mogą zaistnieć w praktyce stosowania obecnego unormowania.
Zdaniem Fundacji, zagadnienie statusu potencjalnego ojca, jako osoby pokrzywdzonej w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa określonego w art. 152 § 2 k.k. jest kwestią skomplikowaną z prawnego punktu widzenia a jednocześnie dotykającą niezwykle delikatnej sfery życia ludzkiego, jaką jest swoboda kreowania swojego życia rodzinnego.
Autorzy listu do RPO przypominają, że problematyka praw potencjalnych rodziców biologicznych była poruszana już w wyrokach Sądu Najwyższego (postanowienie z dnia 26 marca 2009 r. sygn. I KZP 2/09 oraz wyrok z dnia 13 października 2005 r. sygn. IV CK 161/05) oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu (Evans przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, skarga nr 6339/05).- Uważamy, że kwestia przyznawania statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k. leży w obszarze wymagającym ujednolicenia stosowania prawa w Polsce - czytamy w piśmie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka do rzecznika praw obywatelskich.
Na podstawie wniesionego przez W. zażalenia, sąd okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie. Prokuratura rejonowa wydała więc zawiadomienie o wszczęciu śledztwa, które zostało skierowane do W., uznanego za pokrzywdzonego przestępstwem.
Następnie prokuratura rejonowa poinformowała pełnomocnika W. o tym, że pomimo poprzedniego przyznania mu statusu pokrzywdzonego, nie jest on pokrzywdzonym w myśl art. 49 k.p.k. i będzie traktowany jako osoba zawiadamiająca o przestępstwie.
Pan W. złożył kolejno do prokuratury okręgowej wniosek o objęcie tego śledztwa nadzorem oraz przyznanie mu statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k.
Prokuratura okręgowa poinformowała pełnomocnika W., że zwróciła się do prokuratury rejonowej o przyznanie statusu pokrzywdzonego Panu K.W. Prokuratura rejonowa postanowiła jednak nie uwzględnić zażalenia W, powołując się nadal na brak statusu pokrzywdzonego, w wyniku czego śledztwo zostało umorzone. W odpowiedzi na zażalenie W. na postanowienie o umorzeniu śledztwa prokuratura rejonowa wydała zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia, uzasadniając je brakiem statusu pokrzywdzonego wnoszącego zażalenie.
W związku z tą sprawą, Helsińska Fundacja Praw Człowieka postanowiła zwrócić uwagę rzecznikowi praw obywatelskich na problem przyznawania statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k. Odmienna praktyka przyznawania tego statusu przez prokuraturę okręgową oraz prokuraturę rejonową daje obraz rozbieżności, jakie mogą zaistnieć w praktyce stosowania obecnego unormowania.
Zdaniem Fundacji, zagadnienie statusu potencjalnego ojca, jako osoby pokrzywdzonej w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa określonego w art. 152 § 2 k.k. jest kwestią skomplikowaną z prawnego punktu widzenia a jednocześnie dotykającą niezwykle delikatnej sfery życia ludzkiego, jaką jest swoboda kreowania swojego życia rodzinnego.
Autorzy listu do RPO przypominają, że problematyka praw potencjalnych rodziców biologicznych była poruszana już w wyrokach Sądu Najwyższego (postanowienie z dnia 26 marca 2009 r. sygn. I KZP 2/09 oraz wyrok z dnia 13 października 2005 r. sygn. IV CK 161/05) oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu (Evans przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, skarga nr 6339/05).- Uważamy, że kwestia przyznawania statusu pokrzywdzonego przestępstwem określonym w art. 152 § 2 k.k. leży w obszarze wymagającym ujednolicenia stosowania prawa w Polsce - czytamy w piśmie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka do rzecznika praw obywatelskich.