Ustawa ma wyeliminować wątpliwości powstałych na skutek stosowania przepisów ustawy o finansach publicznych w zakresie umarzania w całości albo w części, a także odraczania i rozkładania na raty spłaty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny, przypadających organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym oraz niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym.
Ustawa wyraźnie określa kiedy należności mogą być umarzane z urzędu, a kiedy na wniosek dłużnika. Dopuszczono umorzenie należności na wniosek dłużnika w całości oraz złagodzono kryteria umorzenia częściowego, odroczenia terminu spłaty oraz rozłożenia należności na raty. Rozszerzono zakres umorzenia należności w formie jednostronnego oświadczenia woli.
Doprecyzowano, iż należnościami budżetowymi o charakterze publicznoprawnym są także dochody państwowych funduszy celowych. Uzupełniono katalog organów wydających decyzję w odniesieniu do udzielania ulg w spłacie należności publicznoprawnych o kierowników państwowych jednostek budżetowych oraz organy właściwe w programach finansowanych ze środków europejskich oraz wskazano właściwe organy odwoławcze. Określono także podmioty właściwe do wezwania do zwrotu środków europejskich, które zostały wykorzystanie niezgodnie z przeznaczaniem lub z naruszeniem procedur.
Wprowadzono możliwość umorzenia należności zasądzonych na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, jeżeli zasądzono je w postępowaniu, którego celem było zapobieżenie naruszeniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności lub uchylenie skutków tego naruszenia, lub uzyskanie zadośćuczynienia lub odszkodowania za to naruszenie w krajowym systemie prawnym, oraz w zakresie, w jakim z orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wynika, że w postępowaniu naruszono wobec dłużnika powyższą Konwencję.
Ustawa z 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych (Dz. U. poz. 659) wejdzie w życie 28 kwietnia 2017 r.
