Wystawiamy faktury sprzedaży w specjalnym systemie. W systemie tym są wystawiane także faktury korygujące, jeśli zmianie ulega podstawa opodatkowania, VAT czy kwota brutto. Faktury korygujące dotyczące pomyłek takich jak np. sposób zapłaty czy data wystawienia, czyli takie, które nie muszą być księgowane, wystawiamy w Wordzie (według odrębnej numeracji) i w Wordzie prowadzimy osobny rejestr tych faktur.
Czy nasze postępowanie jest prawidłowe?
Postępowanie podatnika jest poprawne – nie narusza ono ani ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ani rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).
Podatnik musi numerować faktury według określonego ciągu liczb, a ciąg ten musi być skonstruowany tak, by można było uszeregować faktury według kolejności. Podatnik może także wprowadzić kilka ciągów numerycznych. Przykładowo może odrębnie numerować korekty podlegające księgowaniu i niepodlegające księgowaniu. Nie ma także przeszkód żeby wystawiać faktury w dwóch różnych programach (np. w specjalistycznym programie do fakturowania i w Wordzie, czy Excelu). Podatnik powinien postępować konsekwentnie, przestrzegając stale narzuconej przez siebie kolejności – numer każdej faktury powinien wynikać logicznie z przyjętych zasad numerowania danego ciągu. Odrębne ciągi numeryczne mogą być także odrębnie rejestrowane. Podatnik może podzielić prowadzone przez siebie rejestry na dowolne części.
Czy nasze postępowanie jest prawidłowe?
Postępowanie podatnika jest poprawne – nie narusza ono ani ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ani rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).
Podatnik musi numerować faktury według określonego ciągu liczb, a ciąg ten musi być skonstruowany tak, by można było uszeregować faktury według kolejności. Podatnik może także wprowadzić kilka ciągów numerycznych. Przykładowo może odrębnie numerować korekty podlegające księgowaniu i niepodlegające księgowaniu. Nie ma także przeszkód żeby wystawiać faktury w dwóch różnych programach (np. w specjalistycznym programie do fakturowania i w Wordzie, czy Excelu). Podatnik powinien postępować konsekwentnie, przestrzegając stale narzuconej przez siebie kolejności – numer każdej faktury powinien wynikać logicznie z przyjętych zasad numerowania danego ciągu. Odrębne ciągi numeryczne mogą być także odrębnie rejestrowane. Podatnik może podzielić prowadzone przez siebie rejestry na dowolne części.
