W przedmiotowej sprawie gmina zawarła z przedsiębiorcą umowę dzierżawy nieruchomości gruntowej z przeznaczeniem pod kiosk handlowy. Umowa zawarta była na czas oznaczony. Po wygaśnięciu umowy nie została zawarta nowa umowa (grunt przeznaczony był do zbycia). Dotychczasowy dzierżawca, do czasu zbycia gruntu przez gminę, nadal z niego korzystał (bez tytułu prawnego). Za kolejne okresy bezumownego korzystania z nieruchomości gmina naliczała opłaty, stanowiące ekwiwalent czynszu dzierżawnego, jaki byłby uzyskiwany w tym okresie na podstawie zawartej umowy dzierżawy. Wystawiano faktury z 23 proc. VAT. Z uwagi na wyznaczony termin zawarcia umowy notarialnej z nowonabywcą, gmina zażądała wydania nieruchomości w stanie wolnym i wyznaczyła termin jej wydania. W wyznaczonym terminie nie doszło do wydania nieruchomości i były dzierżawca dalej z niej korzystał. W związku z powyższym, gmina na podstawie ustaleń zawartych w pierwotnej umowie wezwała do zapłaty byłego dzierżawcę opłaty w wysokości 200% czynszu dzierżawnego. Wystawione faktury zawierały 23% podatek VAT. Transakcje zastały potraktowane, jako świadczenie usługi z uwagi na fakt, że nie skierowano sprawy do sądu o wydanie terenu.
Kwestią do rozstrzygnięcia było to, czy gmina prawidłowo zakwalifikowała bezumowne korzystanie z terenu, jako odpłatne świadczenie usług opodatkowane 23 proc. stawką VAT. Gmina zapytała fiskusa, czy naliczona opłata - nazwana „karą” czy też odszkodowaniem, w wysokości 200 proc. czynszu dzierżawnego, prawidłowo została uznana również, jako odpłatne świadczenie usług opodatkowane 23 proc. stawką podatku VAT?
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Przedmiot opodatkowania
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
