W przedmiotowej sprawie Komendant Wojewódzki Policji odmówił prezesowi spółki wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że przeciwko prezesowi toczy się postępowanie karne o to, że m. in. przyjął i wprowadził do ksiąg podatkowych spółki fikcyjne faktury obniżając podatek należny od spółki. Decyzję Komendanta Wojewódzkiego podtrzymał Komendant Główny Policji.
Prezes spółki zarzucił Policji naruszenie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, wskazując, że nie można automatycznie odmówić wydania pozwolenia na broń palną ze względu na sam fakt wszczęcia postępowania karnego o popełnienie przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, bez powoływania dodatkowego uzasadnienia. Sprawa trafiła ostatecznie do NSA.
Zdaniem sądu kasacyjnego z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji wynika, że obawa użycia broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, o której mowa w tym przepisie zachodzi zawsze w stosunku do osób, które zostały skazane prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw.
NSA wskazał, że prawo do posiadania broni jest wyrazem zaufania państwa do osób, które takie prawo otrzymują. Zatem osoby te muszą prowadzić taki tryb życia, aby swoim postępowaniem nie wzbudzać wątpliwości i obaw związanych z faktem posiadania broni.
Wyrok NSA z 23 kwietnia 2013 r., II OSK 569/12