W przedmiotowej sprawie gmina z uwagi na swoją trudną sytuację ekonomiczną podjęła uchwałę, którą zawiesiła prawa do zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w specjalnej strefie ekonomicznej. Kolegium RIO uznało, że została podjęta bez podstawy prawnej. Kompetencja do wprowadzania zwolnień przedmiotowych nie może być bowiem utożsamiana z prawem do zawieszenia zwolnień wobec przedsiębiorców posiadających w tym zakresie prawa nabyte.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Sąd zgodził się z RIO wskazując, że gmina może aktem prawa miejscowego wprowadzić jak i cofnąć zwolnienie podatkowe. Brak jednak podstaw do zawieszenia zwolnień podatkowych.
Zdaniem sądu co do zasady "zawieszenie" zwolnienia w podatku od nieruchomości narusza art. 2 i art. 7 Konstytucji RP, chyba że nastąpiłyby nadzwyczajne okoliczności. Według sądu w sprawie gmina zmieniła reguły dotyczące podatku od nieruchomości nie wskazując na nadzwyczajne okoliczności usprawiedliwiające tą zmianę.
Sąd uznał też, że nie jest zasadny, podnoszony przez gminę, zarzut naruszenia art. 84 Konstytucji RP poprzez pominięcie tego, że obowiązek opłacania podatków ciąży na wszystkich podmiotach, zaś stosowanie ulg w zapłacie podatków stanowi wyjątek, który może zostać zniesiony bądź zawieszony w trybie tym samym z tym, w jaki został zastosowany. Nie można bowiem zapominać o poszanowaniu praw nabytych. Skoro sama rada gminy wprowadza zwolnienia z podatku od nieruchomości na określony czas, to oznacza, że przed jego upływem nie może ich likwidować dla podmiotów, które prawo do tego zwolnienia już nabyły.
Oznacza to, że choć nie można w świetle art. 84 Konstytucji mówić o "prawie do ulgi", to w przypadku wprowadzenia ulgi prymat zyskuje zasada ochrony interesów w toku, wynikająca z art. 2 Konstytucji.
Wyrok NSA z 19 września 2014 r., II FSK 2362/12
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego