Tak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 7 września 2015 r. W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwrócił się podatnik, który w związku ze śmiercią ojca w marcu 2011 r. został powiadomiony o przynależnym mu spadku. W lipcu 2011 r. podatnik uzyskał notarialny akt poświadczenia dziedziczenia, jednak 14 lipca 2011 r. pojawiła się informacja o istnieniu testamentu ustnego, który kwestionował prawo podatnika do wyżej wspomnianego majątku. Osoby wskazane w ustnym testamencie, jako spadkobiercy wniosły sprawę do sądu, roszcząc sobie prawo do spadku po ojcu podatnika. Sprawa ciągnie się już kilka lat. Obecnie w sądzie wciąż toczy się postępowanie sądowe w sprawie nabycia spadku.
Podatnik nie wie jednak, jakie w tej sytuacji ma podjąć działania wobec urzędu skarbowego. Sam podatnik uważa, że skoro nie przyjął spadku, lecz czeka aż zakończą się sprawy sądowe, to nie powinien niczego zgłaszać ani płacić podatku.
Fiskus się nie zgodził. Uznał, że obowiązek podatkowy, który ciąży na podatniku powstał w dacie sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia, tj. w lipcu 2011 r. Zastosowanie znajdzie bowiem przepis art. 6 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Według fiskusa, zakwestionowanie w sądzie aktu poświadczenia dziedziczenia i toczące się nadal postępowanie sądowe w sprawie nabycia spadku pozostaje bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał w dacie sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia. W związku z tym na podatniku, jako spadkobiercy, ciążył obowiązek złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) lub zeznania podatkowego o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-3).
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 września 2015 r., sygn. IBPB-2-1/4515-37/15/DP, LEX nr 274237
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego