Skargę do Trybunału wniosła obywatelka Portugalii. Portugalia, ze względu na kryzys i problemy budżetowe, została zobowiązana przez Unię Europejską i Międzynarodowy Fundusz Walutowy do wprowadzenia w 2013 r. specjalnej polityki budżetowej i licznych środków oszczędnościowych. Z tego powodu świadczenia emerytalne skarżącej (pierwotnie w wysokości 1 980 euro miesięcznie brutto) - tak jak świadczenia emerytalne innych osób w tej samej sytuacji - w latach 2011-2014 r. zostały obniżone o około 4,6%. Redukcja należała do pakietu środków wyjątkowych, które dążyły do przywrócenia równowagi budżetowej Portugalii i opierały się na zasadzie solidarności społecznej. Przed Trybunałem skarżąca zarzuciła, iż ten stan rzeczy stanowił naruszenie jej prawa do poszanowania własności, chronionego w art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka.
 
 
Trybunał nie uznał argumentów skarżącej i uznał jej skargę za niedopuszczalną. Trybunał przypomniał, iż co prawda art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji (gwarantujący prawo do poszanowania mienia) znajduje zastosowanie do świadczeń z zakresu ubezpieczenia społecznego, nie gwarantuje on jednak przyznania takiego świadczenia ani uzyskania świadczenia w konkretnej wysokości. Skarżącej przyznano emeryturę w konkretnej wysokości, którą następnie czasowo obniżono ze względu na stosowanie wyjątkowych środków oszczędnościowych w sytuacji poważnego kryzysu gospodarczego i konieczności ratowania budżetu państwa. Trybunał uznał w tej sytuacji, że co prawda art. 1 protokołu 1 znalazł zastosowanie, a obniżenie wysokości emerytury stanowiło ingerencję w prawa majątkowe skarżącej, to mimo wszystko jej prawo podstawowe do poszanowania mienia nie zostało naruszone.
Ingerencja w prawa skarżącej była przewidziana przez prawo i realizowała uzasadniony prawnie cel, jakim była redukcja wydatków publicznych i przywrócenie równowagi budżetowej państwa. Cele te bezsprzecznie były realizowane w interesie publicznym i jako takie stanowią uzasadnienie ograniczenia prawa własności dopuszczalne w świetle art. 1 protokołu nr 1. Trybunał skoncentrował się zatem na analizie tego, czy obniżenie świadczenia emerytalnego skarżącej o niecałe 5 proc. było proporcjonalne do realizowanego celu i zachowało sprawiedliwą równowagę pomiędzy interesem publicznym a interesami skarżącej. Trybunał wskazał, że uszczerbek na mieniu skarżącej był relatywnie niewielki, a skarżąca nie znalazła się w położeniu, w którym pozbawiono by jej środków do życia. Portugalski Trybunał Konstytucyjny również wypowiedział się w tej sprawie: redukcja emerytur została uznana przez ten sąd za proporcjonalną oraz za środek, który zastosowano w ostateczności, przy braku innych alternatyw. Trybunał w Strasburgu przypomniał, iż w tego typu sytuacjach państwom-stronom przysługuje określony margines swobody decyzyjnej, a zadaniem Trybunału nie jest poszukiwanie i wskazywanie innych rozwiązań, które można stosować w sferach krajowej polityki gospodarczej i społecznej. W konkluzji, mając na względzie znaczenie interesu publicznego (czyli wyjście Portugalii z głębokiego kryzysu ekonomicznego), tymczasowy charakter ograniczenia praw majątkowych skarżącej oraz ich względnie niewysoki wymiar (4,6%), Trybunał uznał, iż nie miało miejsce naruszenie prawa do poszanowania własności i art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji.
Silva Carvalho Rico przeciwko Portugalii - decyzja ETPC z dnia 1 września 2015 r., skarga nr 13341/14.