Na wokandę Izby Pracy Sądu Najwyższego trafił problem prawny, zgłoszony do rozstrzygnięcia przez I Prezesa SN. Pytanie brzmiało:
„czy zniesienie jednostek organizacyjnych administracji publicznej i przekazanie ich zadań innym jednostkom organizacyjnym administracji publicznej, posiadającym własne zasoby kadrowe wystarczające do wykonania przekazanych zadań, stanowi przejście zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 231 k.p.”?
W odpowiedzi Sąd Najwyższy orzekł, że zniesienie jednostki organizacyjnej wykonującej zadania z zakresu administracji publicznej i przekazanie tych zadań innej jednostce, posiadającej własne zasoby kadrowe wystarczające do ich wykonania, nie stanowi przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 231 § 1 k.p.
W uzasadnieniu SN przyznał, że zasady dotyczące przejmowania zakładów pracy przez innych pracodawców, określone w przepisach k.p., dotyczą także administracji publicznej. Przenoszenie zadań pomiędzy jednostkami nie musi powodować automatycznych zwolnień. SN wskazał, że częstym zjawiskiem w administracji publicznej są tzw. przerosty kadrowe, sytuacja, w której jest zbyt dużo zatrudnionych w stosunku do zadań jakie mają wykonywać. Dlatego możliwa jest sytuacja, w której przeprowadza się reorganizację, mającą zlikwidować przerosty zatrudnienia i usprawnić działania administracji. Wówczas należy zwrócić uwagę, czy jednostka przejmująca zdania likwidowanych urzędów ma odpowiednią liczbę pracowników, mających właściwe kwalifikacje, do wykonywania przekazywanych zadań. Gdy urząd przejmujący zadania ma takie zasoby kadrowe, nie skutku w postaci przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę.
Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 28 marca 2013 r. (sygn. akt III PZP 1/13)