Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że obowiązek wypłacania nauczycielom dodatku uzupełniającego przez jednostki samorządu terytorialnego jest zgodny z konstytucją.
Kwestionowany przepis nakłada na jednostki samorządu terytorialnego obowiązek wypłacania nauczycielom dodatku uzupełniającego. Zdaniem wnioskodawcy, zobowiązano jednostki samorządu terytorialnego do zagwarantowania w planach finansowych środków na wydatki związane z wypłatą dodatku uzupełniającego, jednak nie przekazano na ten cel funduszy w subwencji oświatowej przyznawanej na realizację przez gminy zadań w zakresie edukacji. Taka ingerencja ustawy w sferę wydatków jednostek samorządu terytorialnego przy nałożeniu obowiązku wydatków nie znalazła więc, zdaniem wnioskodawcy, odzwierciedlenia w sferze przychodów.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 30a ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku - Karta Nauczyciela jest zgodny z art. 167 ust. 1 i 4 konstytucji.
Analiza zakwestionowanego przepisu i pozostałych przepisów Karty Nauczyciela pozwoliły stwierdzić, że obowiązek wypłaty dodatku nie jest nowym zadaniem własnym jednostek s.t. Wynika to z faktu, że obowiązek zapewnienia nauczycielom wynagrodzeń o określonej średniej wysokości przypisanej do poszczególnych stopni awansu zawodowego istniał od roku 2002, a więc na długo przed wejściem w życie nowelizacji (w roku 2009), którą do Karty Nauczyciela został dodany przepis zakwestionowany w niniejszej sprawie. Dopiero niewykonywanie ustawowych obowiązków w zakresie wynagrodzenia nauczycieli na odpowiednim - średnim - poziomie przez niektóre jednostki s.t. spowodowało interwencję ustawodawcy.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że stosując konstytucyjną zasadę zachowania odpowiednich proporcji między wysokością dochodów jednostek s.t., a zakresem przypadających im zadań, należy uwzględnić szeroki margines swobody, pozostawiony władzy ustawodawczej w zakresie alokacji środków finansowych - Trybunał Konstytucyjny nie jest kompetentny do dokonania kontroli jej decyzji w tym zakresie, z punktu widzenia ich trafności. W związku z tym Trybunał uznał, że art. 30a ust. 3 Karty Nauczyciela jest zgodny z art. 167 ust. 1 i 4 konstytucji.
Trybunał uznał również, że ocena zaskarżonej regulacji w aspekcie naruszenia art. 2 i 7 konstytucji nie jest możliwa, ponieważ wnioskodawcy nie dopełnili w tym zakresie - wynikającego z art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o TK - wymogu uzasadnienia postawionego zarzutu z powołaniem dowodów na jego poparcie. W związku z powyższym postępowanie w odniesieniu do art. 2 i art. 7 konstytucji jako wzorca kontroli zostało umorzone z uwagi na niedopuszczalność orzekania w tym zakresie.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt K 13/10.
Opracowanie: Weronika Adamczyk
Źródło: www.trybunal.gov.pl, stan z dnia 18 lipca 2013 r.