Odpowiedź: w przedstawionym przypadku pracownik podlega odpowiedzialności porządkowej i może zostać ukarany karą upomnienia bądź nagany. Po spełnieniu określonych okoliczności pracodawca może też być uprawniony do rozwiązania łączącej go z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Uzasadnienie:  zasady odpowiedzialności porządkowej pracownika wynikają z art. 108 i następne ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p.

Zgodnie z nimi, za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować:

1) karę upomnienia,

2) karę nagany.

Jak wskazuje się w doktrynie, z nieprzestrzeganiem przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy mamy do czynienia m.in. w przypadku, gdy pracownik wykonuje w godzinach pracy czynności niezwiązane z zadaniami wynikającymi ze stosunku pracy (zob. M. Nałęcz [w:] W. Muszalski [red.], K.p. Komentarz, Warszawa 2007, s. 463).

Co istotne, przy stosowaniu kary pracodawca jest zobowiązany brać pod uwagę w szczególności rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy (art. 111 k.p.).

Warto podkreślić, że wspomniane kary nie mogą być zastosowane po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia. Co więcej kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika. O zastosowaniu kary pracodawca jest zobowiązany zawiadomić pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia.

Zobacz także: Pracodawca ma dwa tygodnie na karę porządkową

 

vW niektórych przypadkach pracodawca może być uprawniony do wyciągnięcia wobec pracownika również innych konsekwencji, np. do rozwiązania łączącej go z nim umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika (zob. art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). Jednak, jak wynika z orzecznictwa SNa, aby taki warunek można było uznać za spełniony, musi wystąpić znaczny stopień winy pracownika (wina umyślna lub rażące niedbalstwo) - por. wyrok SN z dnia 19 sierpnia 1999 r., I PKN 188/99 (OSNAPiUS 2000, z. 22, poz. 8); wyrok SN z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97 (OSNAPiUS 1998, z. 13, poz. 396); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 570/97 (OSNAPiUS 1999, z. 5, poz. 163).

Autor: Michalina Sobczak

Szukasz odpowiedzi na pytania z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych? Zajrzyj do Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.