Odpowiedź:

Zasada postępowania przedstawiona w treści pytania jest prawidłowa.

Uzasadnienie:

Wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy wylicza się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2 poz. 14 ze zm.) – r.z.u.u.w. Stosownie zatem do regulacji zawartych w r.z.u.u.w., podstawę wymiaru wynagrodzenia urlopowego stanowią stałe i zmienne składniki płacy. Składniki stałe, określone w stawce miesięcznej, przyjmuje się do podstawy w kwocie należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu.  W praktyce oznacza to, że nie ma potrzeby ich przeliczania, a konieczność ustalenia tzw. średniej urlopowej wystąpi dopiero w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zmienne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc. Wlicza się je do tej średniej w łącznej wysokości wypłaconej w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu (przy znacznych wahaniach ich kwoty – z okresu dłuższego, nieprzekraczającego jednak 12 miesięcy). Składników płacowych przysługujących za okresy dłuższe niż 1 miesiąc (np. kwartalnych, czy rocznych) wcale nie uwzględnia się w podstawie wymiaru omawianej średniej, tylko wypłaca w terminach płatności przyjętych u danego pracodawcy. Reasumując, w celu wyliczenia wynagrodzenia za miesiąc, w którym zatrudniony wykorzystywał urlop wypoczynkowy należy:
1) stałe składniki wynagrodzenia wypłacić pracownikowi w wysokości należnej w miesiącu wykorzystywania urlopu,
2) podstawę wymiaru wyliczoną ze zmiennych miesięcznych składników wynagrodzenia podzielić przez liczbę godzin, w których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego ustalana jest ta podstawa,
3) tak obliczone wynagrodzenie za 1 godzinę pracy pomnożyć przez liczbę godzin, które pracownik przepracowałby w czasie urlopu, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
Co warte podkreślenia, przez określenie „liczba godzin, w których pracownik wykonywał pracę”, należy rozumieć wszystkie faktycznie przepracowane godziny. Godziny nieprzepracowane (np. absencja chorobowa) należy zatem odjąć od nominalnego wymiaru czasu pracy dla danego okresu, natomiast godziny nadpracowane (np. nadliczbowe) trzeba dodać.
Nawiązując do pytania, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe zalicza się do składników zmiennych przysługujących za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc, jako że pracownik powinien je otrzymać łącznie z poborami za każdy miesiąc. Podobnie dodatki za nadgodziny dobowe, ponieważ one również muszą być wypłacane w cyklach miesięcznych, niezależnie od okresu rozliczeniowego. Sytuacja jest bardziej skomplikowana jeśli chodzi o dodatki za przekroczenie średniotygodniowej normy czasu. Są one bowiem składnikiem zmiennym za okresy nie dłuższe niż miesiąc wyłącznie dla zatrudnionych w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Osoby zatrudnione w okresach rozliczeniowych dłuższych niż jeden miesiąc są rozliczane z nadgodzin średniotygodniowych na koniec okresu rozliczeniowego, czyli po upływie od 2 do 12 miesięcy. Oznacza to, że u tych pracowników dodatki za przekroczenie średniej tygodniowej normy czasu pracy są zmiennymi składnikami wynagrodzenia za okresy dłuższe niż 1 miesiąc. W konsekwencji, nie włącza się ich do podstawy wymiaru średniej urlopowej, natomiast uwzględnia w podstawie wymiaru ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.  

Magdalena Skalska,
autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych  
Odpowiedzi udzielono  25.07.2016 r.
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów