Wskaźniki uzyskane w badaniach GUS pokazują, że w Polsce na 6.699.000 pracujących kobiet - 3,3% (ponad 220 tys.) doświadcza przemocy w pracy. Szczególnie narażone są kobiety zatrudnione w: przetwórstwie przemysłowym (ponad 40 tys. doświadcza tego problemu), handlu (blisko 37 tys.), administracji publicznej, obronie narodowej oraz w branży ubezpieczeń społecznych (ponad 21 tys.), ochronie zdrowia, pomocy społecznej (ponad 43 tys.) oraz edukacji (ponad 25 tys.).
Koszty wynikające z nieodpowiednich warunków pracy są w Polsce niebagatelne. Można je ocenić przede wszystkim przez pryzmat świadczeń wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który np. w 2011 r. (całkowite wypłaty z funduszu ubezpieczenia wypadkowego) wypłacił 5 mld 374,7 mln zł.
Z wcześniejszych badań i szacunków przeprowadzonych przez CIOP-PIB wynika, że najwyższe społeczne koszty wypadków przy pracy dotyczą wypadków powodujących trwałą niezdolność do pracy i przyznanie renty - około 580 tys. zł i wypadków śmiertelnych, których przeciętny koszt wynosił około 550 tys. zł.
Równocześnie w Unii Europejskiej co 3,5 minuty jedna osoba j traci życie wskutek wypadku w miejscu pracy lub choroby zawodowej. W 2007 r. (ostatnim roku, z którego dostępne są porównywalne dane statystyczne) z powodu co najmniej jednego wypadku przy pracy ucierpiało ok. 7 mln osób. Najbardziej narażoną na wypadki grupą osób są ludzie młodzi, w wieku 18-24 lat. Odwrotnie kształtuje sytuacja, jeśli weźmiemy pod uwagę wypadki śmiertelne - najczęściej zdarzają się one wśród osób w wieku 55-64 lata. Wyższa liczba wypadków ma miejsce w małych i średnich firmach - najczęściej są to firmy budowlane.
Choroby skóry są drugim najczęstszym problemem zdrowotnym związanym z pracą w Europie. Stanowią one ponad 7% wszystkich chorób zawodowych i są związane z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych. Fakt, że nie ma dostatecznie dobrej metody pomiaru narażenia organizmu na ryzyko przez kontakt skórny, zwiększa wagę rozpoznania czynników ryzyka i opracowania metod oceny poziomu ekspozycji i jej kontrolowania. Ponad 7% mężczyzn i ponad 5% kobiet zgłasza problemy skórne – jest to najczęściej kontaktowe zapalenie skóry. Najwyższe wskaźniki zachorowań tego typu związanych z pracą są rejestrowane w górnictwie i kopalnictwie oraz w produkcji i budownictwie.
Ośmiu na dziesięciu europejskich pracowników uważa, że liczba osób cierpiących z powodu stresu związanego z pracą, w ciągu najbliższych pięciu lat wzrośnie, przy czym aż 52% spodziewa się znaczącego wzrostu tej liczby. 79% europejskich menedżerów uważa, że stres stanowi równie poważny problem w miejscu pracy, co wypadki.
Długa, ponad 8-godzinna praca, niezależnie od tego, czy elastyczna czy nie - jest związana z pogorszeniem subiektywnie ocenianego zdrowia w grupie młodszych kobiet (19-27 lat). Powoduje dolegliwości zdrowotne typowe dla stresu: bezsenność, bóle brzucha, bóle głowy, bóle kręgosłupa, itp. W sytuacji niskiej kontroli nad długim czasem pracy (nieelastyczny, długi czas pracy), młodsze kobiety charakteryzują się istotnie wyższym poziomem depresji w porównaniu do innych grup wiekowych. Wynik ten jest związany z poważnym konfliktem pomiędzy koniecznością utrzymania intensywnej, absorbującej pracy, a potrzebą założenia rodziny. Przemocy fizycznej doświadcza w UE 7% kobiet i 5% mężczyzn, mobbingu - 11% kobiet i 9% mężczyzn.
Wypadki wiążą się ze znacznymi kosztami dla pracowników i ich rodzin, pracodawców i całego społeczeństwa. Zgodnie z badaniem sondażowym przeprowadzonym wśród pracowników, 73% wypadków przy pracy skutkuje zwolnieniem lekarskim trwającym co najmniej jeden dzień, zaś 22% - zwolnieniem lekarskim trwającym co najmniej jeden miesiąc. Takie odsetki zachorowań i problemów zdrowotnych związanych z pracą mają bezpośredni wpływ na wzrost gospodarczy i zatrudnienie w całej Europie. Każdego roku traci się w ten sposób co najmniej 450 mln dni roboczych.
Przytaczane są różne dane szacunkowe na temat kosztów ponoszonych z tego tytułu przez gospodarkę UE - jednak wypadki i choroby zawodowe kosztują Unię co najmniej 490 mld euro rocznie. Badania pokazują równocześnie, że większości wypadków przy pracy i chorób zawodowych można zapobiec.
Według Międzynarodowej Organizacji Pracy i Światowej Organizacji Zdrowia, ochrona zdrowia ludzi pracujących powinna skupiać się nie tylko na chronieniu zdrowia, ale także na jego promowaniu, na wspieraniu potencjału zawodowego pracujących, poprawie warunków środowiska pracy oraz metod pracy sprzyjających utrzymaniu zdrowia i bezpieczeństwa w pracy. Powinno dążyć się do tworzenia warunków sprzyjających prawidłowej atmosferze w miejscu pracy i wpływających na wzrost wydajności przedsiębiorstwa.