Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2000.244.1

Rozporządzenie 2037/2000 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2037/2000 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 29 czerwca 2000 r.

w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu⁽³⁾, w świetle jednolitego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy w dniu 5 maja 2000 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Utrzymująca się na obecnych poziomach emisja substancji zubożających warstwę ozonową w dalszym ciągu wywołuje znaczące szkody w warstwie ozonowej. Zubożenie ozonu na półkuli południowej osiągnęło bezprecedensowy poziom w roku 1998. Podczas trzech z czterech ostatnich wiosen poważne zubożenie ozonu zostało wykryte w rejonie Arktyki. Wzrastające promieniowanie UV-B wynikające ze zubożenia ozonu stwarza poważne zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska. Dlatego istnieje potrzeba podjęcia dalszych efektywnych środków mających na celu ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska przed niekorzystnym wpływem spowodowanym takimi emisjami.

(2) W świetle odpowiedzialności za środowisko oraz wymianę handlową Wspólnota, stosownie do decyzji 88/540/EWG⁽⁴⁾, stała się stroną Konwencji Wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej oraz Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, zmienionego przez strony Protokołu podczas ich drugiego spotkania w Londynie oraz czwartego spotkania w Kopenhadze.

(3) Dodatkowe środki w celu ochrony warstwy ozonowej zostały podjęte przez strony Protokołu montrealskiego podczas siódmego spotkania w Wiedniu w grudniu 1995 r. oraz podczas dziewiątego spotkania w Montrealu we wrześniu 1997 r., w których Wspólnota uczestniczyła.

(4) Konieczne jest podjęcie działania na poziomie wspólnotowym, w celu wypełnienia obowiązków nałożonych na Wspólnotę, wynikających z Konwencji Wiedeńskiej i jej ostatnich zmian oraz poprawek do Protokołu montrealskiego, w szczególności w zakresie stopniowego wycofywania produkcji bromku metylu oraz wprowadzania go do obrotu we Wspólnocie, jak również wprowadzenie systemu pozwoleń nie tylko dla przywozu, ale również dla wywozu substancji zubożających warstwę ozonową.

(5) W świetle wcześniejszej niż przewidywano dostępności technologii umożliwiających zastępowanie substancji zubożających warstwę ozonową, w niektórych przypadkach właściwym jest wprowadzenie surowszych środków kontroli niż przewidziane w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3093/94 z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową⁽⁵⁾ oraz surowszych niż zawarte w Protokole montrealskim.

(6) Rozporządzenie (WE) nr 3093/94 musi być w istotnej mierze zmienione. W interesie prawnej przejrzystości i jasności, rozporządzenie powinno zostać całkowicie znowelizowane.

(7) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 3093/94 produkcja chlorofluorowęglowodorów, innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów, halonów, tetrachlorku węgla, 1,1,1-trichloroetanu oraz wodorobromofluorowęglowodorów miała być wyeliminowana. Produkcja wymienionych substancji regulowanych jest zatem zakazana, z zastrzeżeniem czasowego odstępstwa w stosunku do celów ich nieodzownego zużycia oraz w celu wypełnienia podstawowych krajowych potrzeb stron zgodnie z art. 5 Protokołu montrealskiego. Również stosownym jest stopniowe zakazywanie wprowadzania do obrotu oraz używania tych substancji oraz produktów i urządzeń je zawierających.

(8) Nawet po całkowitym wyeliminowaniu substancji regulowanych, pod pewnymi warunkami Komisja może pozwolić na ich stosowanie jako substancji do celów niezbędnego zużycia.

⁽⁹⁾ Wzrastająca dostępność substancji alternatywnych w stosunku do bromku metylu powinna wiązać się z bardziej znaczącą redukcją jego produkcji i zużycia niż określona w Protokole montrealskim. Produkcja i zużycie bromku metylu powinny zostać całkowicie wstrzymane z zastrzeżeniem możliwości odstępstw w odniesieniu do zastosowań krytycznych, określonych na poziomie Wspólnoty, spełniających kryteria zawarte w Protokole montrealskim. Zużycie bromku metylu do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką powinno być również kontrolowane. Jednakże zużycie takie nie powinno przekraczać obecnych poziomów oraz powinno być ostatecznie zredukowane w świetle postępu technologicznego i rozwoju sytuacji w ramach Protokołu montrealskiego.

(10) Rozporządzenie (WE) nr 3093/94 przewiduje kontrolę produkcji wszystkich innych substancji zubożających warstwę ozonową z wyjątkiem kontroli produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów. Właściwym jest wprowadzenie takiego przepisu w celu zapewnienia, że wodorochlorofluorowęglowodory nie są używane tam, gdzie istnieją alternatywne substancje niezubożające warstwy ozonowej. Wszystkie strony Protokołu montrealskiego powinny podjąć środki w celu kontroli produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów. Wstrzymanie produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów odzwierciedlałoby potrzebę i zdecydowanie Wspólnoty do podejmowania wiodącej roli w tym względzie. Produkowane ilości winny być dostosowane do przewidywanego ograniczania wprowadzania wodorochlorofluorowęglowodorów do obrotu we Wspólnocie oraz do zmniejszającego się światowego popytu, w wyniku redukcji zużycia wodorochlorofluorowęglowodorów, wymaganej Protokołem montrealskim.

(11) Artykuł 2F ust. 7 Protokołu montrealskiego wymaga, aby strony podjęły starania zmierzające do zagwarantowania, że użytkowanie wodorochlorofluorowęglowodorów ogranicza się do zastosowań, w przypadku których nie są dostępne inne substancje oraz technologie bardziej przyjazne środowisku. W świetle dostępności substancji alternatywnych oraz technologii zastępczych, wprowadzanie do obrotu oraz stosowanie wodorochlorofluorowęglowodorów i produktów je zawierających może być w dalszym ciągu ograniczane. Decyzja VI/13 podjęta na spotkaniu stron Protokołu montrealskiego stanowi, że ocena substancji alternatywnych dla wodorochlorofluorowęglowodorów powinna brać pod uwagę takie czynniki, jak: potencjał zubożania ozonu, wydajność energetyczną, potencjalną łatwopalność, toksyczność, globalne ocieplenie oraz potencjalny wpływ na efektywne używanie oraz stopniowe wycofywanie częściowo podstawionych chlorofluorowęglowodorów i halonów. Kontrola wodorochlorofluorowęglowodorów wynikająca z Protokołu montrealskiego powinna być znacznie zaostrzona w celu ochrony warstwy ozonowej i odzwierciedlenia dostępności substancji alternatywnych.

(12) Ograniczone ilości substancji regulowanych dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie powinny być przeznaczone jedynie do określonych zastosowań. Nie można przywozić substancji regulowanych oraz produktów zawierających substancje regulowane z państw niebędących stronami Protokołu montrealskiego.

(13) System pozwoleń, dotyczący substancji regulowanych, powinien zostać poszerzony, aby obejmować zezwolenie dotyczące wywozu substancji regulowanych, w celu monitorowania handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową oraz w celu umożliwienia wymiany informacji między stronami.

(14) Należy uwzględnić kwestię odzysku zużytych substancji regulowanych oraz zapobiegania wyciekom substancji regulowanych.

(15) Protokół montrealski wymaga składania sprawozdań w zakresie handlu substancjami zubożającymi warstwę ozonową. Dlatego roczne sprawozdania powinny być sporządzane przez producentów, importerów i eksporterów substancji regulowanych.

(16) Należy przyjąć środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁶⁾.

(17) Decyzja X/8 dziesiątego spotkania stron Protokołu montrealskiego zachęca strony do podejmowania w sposób aktywny, gdzie stosowne, środków zmierzających do zaniechania produkcji i obrotu nowymi substancjami zubożającymi warstwę ozonową, w szczególności bromochlorometanu. W tym celu powinien zostać ustanowiony mechanizm, który zapewni objęcie nowych substancji przepisami niniejszego rozporządzenia. Produkcja, przywóz, wprowadzanie na rynek oraz stosowanie bromochlorometanu powinny być zakazane.

(18) Zmiana na nowe technologie lub alternatywne produkty, wymagane z powodu stopniowego wycofywania produkcji i stosowania substancji regulowanych, mogłyby prowadzić do powstania problemów w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Dlatego Państwa Członkowskie powinny rozważyć wprowadzenie właściwych form pomocy, szczególnie dla MŚP, w celu dokonania przez nie niezbędnych zmian,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do produkcji, przywozu, wywozu, wprowadzania do obrotu, stosowania, odzysku, recyklingu, regeneracji i niszczenia chlorofluorowęglowodorów, innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów, halonów, tetrachlorku węgla, 1,1,1-trichloroetanu, bromku metylu, wodorobromofluorowęglowodorów, wodorochlorofluorowęglowodorów i bromochlorometanu, do składania sprawozdań odnośnie do tych substancji oraz do przywozu, wywozu, wprowadzania do obrotu, stosowania produktów i urządzeń zawierających wymienione substancje.

Rozporządzenie stosuje się również do produkcji, przywozu, wprowadzania do obrotu oraz stosowania substancji ujętych w załączniku II.

Artykuł 2 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

– "Protokół" oznacza Protokół montrealski z 1987 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, wraz z ostatnimi zmianami i poprawkami,

– "Strona" oznacza każdy podmiot będący stroną Protokołu,

– "Państwo niebędące stroną Protokołu" oznacza, w odniesieniu do określonej substancji regulowanej, państwo lub regionalną wspólnotę gospodarczą, które nie wyraziły zgody na wypełnianie obowiązków wynikających z przepisów Protokołu, odnoszących się do tej substancji,

– "substancje kontrolowane" oznaczają chlorofluorowęglowodory, inne całkowicie fluorowcowane chlorofluorowęglowodory, halony, tetrachlorek węgla, 1,1,1-trichloroetan, bromek metylu, wodorobromofluorowęglowodory, wodorochlorofluorowęglowodory i bromochlorometan, występujące samodzielnie lub w mieszaninie, zarówno pierwotne, jak i odzyskane, po recyklingu lub regeneracji. Definicja nie obejmuje substancji kontrolowanej zawartej w produkcie przemysłowym, innym niż pojemnik do jej transportowania lub magazynowania, albo nieznacznych ilości substancji kontrolowanej pochodzącej z niezamierzonego lub przypadkowego wytworzenia podczas procesu produkcyjnego, z nieprzereagowanych substratów lub z wykorzystaniem jej jako czynnika ułatwiającego procesy chemiczne, obecnej w substancjach chemicznych w postaci śladowego zanieczyszczenia lub emitowanej podczas wytwarzania bądź transportowania produktu,

– "chlorofluorowęglowodory" (CFCs) oznaczają substancje regulowane wymienione w grupie I w załączniku I, w tym ich izomery,

– "inne całkowicie fluorowcowane chlorofluorowęglowodory" oznaczają substancje regulowane wymienione w grupie II w załączniku I, w tym ich izomery,

– "halony" oznaczają substancje regulowane wymienione w grupie III w załączniku I, w tym ich izomery,

– "tetrachlorek węgla" oznacza substancję regulowaną wymienioną w grupie IV w załączniku I,

– "1,1,1-trichloroetan" oznacza substancję regulowaną wymienioną w grupie V w załączniku I,

– "bromek metylu" oznacza substancję regulowaną wymienioną w grupie VI w załączniku I,

– "wodorobromofluorowęglowodory" oznaczają substancje regulowane wymienione w grupie VII w załączniku I, w tym ich izomery,

– "bromochlorometan" oznacza substancję kontrolowaną, wskazaną w grupie IX w załączniku I

– "wodorochlorofluorowęglowodory" (HCFCs) oznaczają substancje regulowane wymienione w grupie VIII w załączniku I, w tym ich izomery,

– "nowe substancje" oznaczają substancje wymienione w załączniku II. Definicja ta obejmuje substancje występujące samodzielnie lub w mieszaninach, zarówno pierwotne, jak i odzyskane, po recyklingu lub regeneracji. Definicja ta nie obejmuje substancji zawartych w produkcie przemysłowym innym niż pojemnik do ich transportowania lub magazynowania, lub nieznacznych ilości tych substancji pochodzących z niezamierzonego lub przypadkowego ich wytworzenia podczas procesu produkcyjnego lub z nieprzereagowanych substratów,

– "substrat" oznacza substancję regulowaną lub nową substancję, przechodzącą chemiczną transformację w procesie, w którym ulega całkowitemu przekształceniu ze stanu pierwotnego i której emisje są nieznaczne,

– "czynnik ułatwiający procesy chemiczne" oznacza substancje regulowane wykorzystywane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne w zastosowaniach wymienionych w załączniku VI, w instalacjach funkcjonujących w dniu 1 września 1997 r. oraz których emisja jest nieznaczna. Komisja, w świetle niniejszych kryteriów oraz zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 18 ust. 2, ustala wykaz przedsiębiorstw, w których można stosować substancje regulowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, ustanawiając jednocześnie maksymalne poziomy emisji dla każdego z danych przedsiębiorstw.

Komisja może, w świetle nowych informacji lub postępu technicznego, w tym oceny przewidzianej w decyzji X/14 spotkania stron protokołu:

a) wprowadzać zmiany w wyżej wymienionym wykazie przedsiębiorstw, zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 18 ust. 2;

b) wprowadzać zmiany w załączniku VI. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

– "producent" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną wytwarzającą substancje regulowane we Wspólnocie,

– "produkcja" oznacza ilość wyprodukowanych substancji regulowanych pomniejszoną o ilość substancji poddanych zniszczeniu przy pomocy technologii zatwierdzonych przez strony oraz pomniejszoną o całkowitą ilość zużytych substancji jako substratów lub czynników ułatwiających procesy chemiczne w wytwarzaniu innych chemikaliów. Produkcja nie obejmuje ilości substancji odzyskanych, po recyklingu lub regeneracji,

– "potencjał niszczenia ozonu" oznacza liczbę wymienioną w trzeciej kolumnie załącznika I, określającą potencjalny wpływ każdej substancji regulowanej na warstwę ozonową,

– "obliczony poziom" oznacza ilość ustaloną przez pomnożenie ilości każdej substancji regulowanej przez jej potencjał niszczenia ozonu, a następnie zsumowanie końcowych wyników, oddzielnie dla każdej grupy substancji regulowanych wymienionych w załączniku I,

– "racjonalizacja przemysłowa" oznacza transfer całości lub części obliczonego poziomu produkcji, zarówno między stronami jak i w Państwie Członkowskim, od jednego producenta do drugiego, w celu optymalizacji efektywności gospodarczej lub w odpowiedzi na przewidziane niedobory w podaży wynikające z zamykania zakładów,

– "wprowadzanie do obrotu" oznacza dostarczanie lub sprzedaż osobom trzecim za opłatą lub nieodpłatnie, substancji regulowanych lub produktów zawierających substancje regulowane objęte niniejszym rozporządzeniem,

– "zużycie" oznacza wykorzystywanie substancji regulowanych do produkcji lub obsługi technicznej, w szczególności do ponownego napełniania produktów lub urządzeń lub do innych zastosowań, z wyjątkiem ich wykorzystywania jako substratów i czynników ułatwiających procesy chemiczne,

– "nawrotne systemy pomp cieplnych/klimatyzacyjnych" oznacza kombinację połączonych ze sobą części, zawierających czynnik chłodniczy, tworzących zamknięty obieg chłodzący z cyrkulującym czynnikiem chłodniczym, w celu pochłaniania i wydzielenia ciepła (tzn. chłodzenia, ogrzewania), w odwracalnych procesach zachodzących w parowniku i skraplaczu, zaprojektowanych w sposób zamiennie funkcjonujący,

– "uszlachetnianie czynne" oznacza procedurę określoną w art. 114 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny⁽⁶⁾,

– "odzysk" oznacza zbieranie i magazynowanie substancji regulowanych, pochodzących np. z maszyn, urządzeń i zbiorników, w trakcie obsługi technicznej lub przed usunięciem,

– "recykling" oznacza ponowne użycie odzyskanej substancji regulowanej po wstępnym oczyszczeniu metodą filtracji i osuszania. Recykling czynników chłodniczych obejmuje zazwyczaj ponowne umieszczenie ich w urządzeniu, przy czym czynność ta wykonywana jest często w miejscu pracy urządzenia,

– "regeneracja" oznacza powtórne przetworzenie i uszlachetnienie odzyskanej substancji regulowanej z wykorzystaniem takich procesów, jak filtracja, osuszanie, destylacja, i obróbka chemiczna, w celu doprowadzenia jej do określonego standardu eksploatacyjnego, przy czym czynności te często odbywają się poza miejscem pracy urządzenia, w instalacji głównej,

– "przedsiębiorstwo" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która produkuje, poddaje recyklingowi substancje regulowane w celu wprowadzenia do obrotu lub używa ich do celów przemysłowych bądź handlowych wewnątrz Wspólnoty, która wprowadza takie przywożone substancje do swobodnego obrotu we Wspólnocie lub która wywozi takie substancje z obszaru Wspólnoty w celach produkcyjnych lub handlowych.

ROZDZIAŁ II

PLAN STOPNIOWEGO WYCOFYWANIA

Artykuł 3

Monitorowanie produkcji substancji regulowanych

Z zastrzeżeniem ust. 5-10, zakazuje się produkcji poniższych substancji:

a) chlorofluorowęglowodorów,

b) innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów,

c) halonów,

d) tetrachlorku węgla,

e) 1,1,1-trichloroetanu,

f) wodorobromofluorowęglowodorów.

g) 3 bromochlorometan

W świetle wniosków Państw Członkowskich Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2, stosuje kryteria określone w decyzji stron IV/25 w celu ustalania co roku nieodzownych zastosowań, dla których produkcja oraz przywóz substancji regulowanych, określonych w akapicie pierwszym, mogą być we Wspólnocie dozwolone, oraz tych użytkowników, którzy mogą skorzystać z tych nieodzownych zastosowań. Taka produkcja i przywóz są dozwolone jedynie w przypadku gdy żadna ze stron nie dysponuje odpowiednimi alternatywnymi substancjami lub substancjami regulowanymi po recyklingu czy regeneracji, określonymi w akapicie pierwszym.

i) Z zastrzeżeniem ust. 5-10 każdy producent zapewnia, że:

a) obliczony poziom jego produkcji bromku metylu w okresie od dnia l stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 75 % obliczonego poziomu jego produkcji bromku metylu w 1991 r.;

b) obliczony poziom jego produkcji bromku metylu w okresie od dnia l stycznia do dnia 31 grudnia 2001 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 40 % obliczonego poziomu jego produkcji bromku metylu w 1991 r.;

c) obliczony poziom jego produkcji bromku metylu w okresie od dnia l stycznia do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 25 % obliczonego poziomu jego produkcji bromku metylu w 1991 r.;

d) nie produkuje bromku metylu po dniu 31 grudnia 2004 r.

Obliczone poziomy określone w lit. a), b), c) oraz d) nie obejmują ilości bromku metylu produkowanego do celów kwarantanny i zastosowania przed wysyłką.

ii) W świetle wniosków Państw Członkowskich, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2, Komisja stosuje kryteria określone w decyzji stron IX/6 wraz z innymi istotnymi kryteriami uzgodnionymi przez strony, w celu ustalania co roku zastosowań krytycznych, dla których można pozwolić na produkcję, przywóz i stosowanie bromku metylu we Wspólnocie po dniu 31 grudnia 2004 r., dozwolonych ilości substancji i zastosowań oraz tych użytkowników, którzy mogą skorzystać z wyłączenia krytycznego. Taka produkcja i przywóz są dozwolone jedynie w przypadku gdy żadna ze stron nie dysponuje odpowiednimi alternatywnymi substancjami albo bromkiem metylu po recyklingu czy regeneracji.

W sytuacjach wyjątkowych wywołanych przez nieprzewidziane gwałtowne rozprzestrzenianie się szczególnych szkodników lub chorób, Komisja może zezwolić na czasowe stosowanie bromku metylu, na prośbę właściwych władz Państwa Członkowskiego. Takie zezwolenie obejmuje okres nie dłuższy niż 120 dni oraz ilość substancji nieprzekraczającą 20 ton.

Z zastrzeżeniem ust. 8, 9 i 10 każdy producent zapewnia, że:

a) obliczony poziom jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w okresie od dnia l stycznia 2000 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. oraz w każdym następnym 12-mięsięcznym okresie nie przekracza obliczonego poziomu jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodory w 1997 r.;

b) obliczony poziom jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w okresie od dnia l stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz w każdym następnym 12-mięsięcznym okresie nie przekracza 35 % obliczonego poziomu jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w 1997 r.;

c) obliczony poziom jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w okresie od dnia l stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. oraz w każdym następnym 12-mięsięcznym okresie nie przekracza 20 % obliczonego poziomu jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w 1997 r.;

d) obliczony poziom dla produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w okresie od l stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz w każdym następnym 12-mięsięcznym okresie nie przekracza 15 % obliczonego poziomu jego produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w 1997 r.;

e) nie produkuje żadnych wodorochlorofluorowęglowodorów po dniu 31 grudnia 2025 r.

Przed dniem 31 grudnia 2002 r. Komisja dokona przeglądu poziomu produkcji wodorochlorofluorowęglowodorów w celu określenia:

– czy powinno zostać zaproponowane ograniczenie w produkcji przed 2008 r., i/lub

– czy powinny zostać zaproponowane zmiany w poziomach produkcji określonych w lit. b), c) i d),

Przegląd będzie obejmował rozwój zużycia wodorochlorofluorowęglowodorów na całym świecie, wywozu wodorochlorofluorowęglowodorów z obszaru Wspólnoty oraz innych państw należących do OECD oraz technicznej i ekonomicznej dostępności substancji lub technologii alternatywnych, jak również odpowiedni rozwój sytuacji międzynarodowej w zakresie wynikającym z Protokołu.

Właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym zlokalizowana jest odpowiednia produkcja prowadzona przez danego producenta, mogą zezwolić na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w ust. l i 2 w celu zaspokojenia podstawowych krajowych potrzeb stron, na podstawie art. 5 Protokołu, pod warunkiem że dodatkowe obliczone poziomy produkcji w danym Państwie Członkowskim nie przekraczają poziomów dozwolonych dla tych potrzeb w art. 2A-2E oraz 2H Protokołu w omawianych okresach. Właściwe władze Państwa Członkowskiego powiadamiają Komisję o zamiarze wydania takiego zezwolenia.

W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu, właściwe władze Państwa Członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, mogą zezwolić danemu producentowi na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w ust. l-7, w celu racjonalizacji przemysłowej w danym Państwie Członkowskim, pod warunkiem że obliczone poziomy produkcji w danym Państwie Członkowskim nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji realizowanej przez jego krajowych producentów, które ustanowiono w ust. l-7, w omawianych okresach. Właściwe władze Państwa Członkowskiego powiadamiają Komisję o zamiarze wydania takiego zezwolenia.

W zakresie dozwolonym na podstawie protokołu Komisja, w Porozumieniu z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, może zezwolić danemu producentowi na przekroczenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w ust. l-8, w celu racjonalizacji przemysłowej między Państwami Członkowskimi, pod warunkiem że połączone obliczone poziomy produkcji w danych Państwach Członkowskich nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji realizowanej przez ich krajowych producentów, które ustanowiono w ust. l-8, w omawianych okresach. Wymagana jest również zgoda właściwych władz Państwa Członkowskiego, którego dotyczy zamiar obniżeniu produkcji.

10.

W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu, w porozumieniu z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, w którym zlokalizowana jest właściwa produkcja prowadzona przez danego producenta, oraz w porozumieniu z rządem państwa będącego zainteresowaną strona trzecią, Komisja może zezwolić producentowi na połączenie obliczonych poziomów produkcji ustanowionych w ust. l-9 z obliczonymi poziomami produkcji dozwolonymi producentowi w państwie będącym stroną trzecią, na podstawie Protokołu oraz na podstawie krajowego prawa tego producenta w zakresie racjonalizacji przemysłowej dotyczącej strony trzeciej, pod warunkiem że połączone obliczone poziomy produkcji dla tych dwóch producentów nie przekraczają sumy obliczonych poziomów produkcji dozwolonych dla producenta Wspólnoty zgodnie z ust. l-9 oraz obliczonych poziomów produkcji dozwolonych dla producenta z państwa będącego stroną trzecią, na podstawie Protokołu i innych odpowiednich krajowych przepisów prawa.

Artykuł 4

Ograniczenia wprowadzania do obrotu i stosowania substancji regulowanych

Z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania poniższych substancji regulowanych:

a) chlorofluorowęglowodorów,

b) innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów,

c) halonów,

d) tetrachlorku węgla,

e) 1,1,1-trichloroetanu, oraz

f) wodorobromofluorowęglowodorów.

g) 4 bromochlorometan

Na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2, Komisja może zezwolić na czasowe odstępstwo i dopuścić stosowanie chlorofluorowęglowodorów do dnia 31 grudnia 2004 r. w mechanizmach aplikujących w hermetycznie szczelnych urządzeniach, zaprojektowanych do implantacji w ludzkim ciele w celu aplikowania odmierzonych dawek lekarstw, oraz do dnia 31 grudnia 2008 r. do istniejących zastosowań wojskowych, w przypadku gdy udowodniono, w odniesieniu do szczególnego zastosowania, że osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia substancje alternatywne lub technologie alternatywne nie są dostępne lub nie mogą zostać zastosowane.

i) Z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 każdy producent i importer zapewnia, że:

a) obliczony poziom dla bromku metylu wprowadzanego przez niego na rynek lub stosowanego do własnych celów w okresie od dnia l stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 75 % obliczonego poziomu dla bromku metylu wprowadzonego przez niego do obrotu lub zastosowanego do celów własnych w 1991 r.;

b) obliczony poziom dla bromku metylu wprowadzanego przez niego na rynek lub stosowanego do własnych celów w okresie od dnia l stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 40 % obliczonego poziomu dla bromku metylu wprowadzonego przez niego do obrotu lub zastosowanego do celów własnych w 1991 r.;

c) obliczony poziom dla bromku metylu wprowadzanego przez niego do obrotu lub stosowanego do własnych celów w okresie od dnia l stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 25 % obliczonego poziomu dla bromku metylu wprowadzonego przez niego do obrotu lub zastosowanego do celów własnych w 1991 r.;

d) po dacie 31 grudnia 2004 r. nie wprowadza do obrotu bromku metylu ani nie stosuje go do celów własnych.

W zakresie dozwolonym na podstawie Protokołu, na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego oraz zgodnie z art. 18 ust. 2, Komisja dostosuje obliczony poziom dla bromku metylu, określony w art. 3 ust. 2 ppkt i) lit. c) oraz w lit. c) niniejszego ustępu, gdzie wykazano konieczność zaspokojenia potrzeb wymienionego Państwa Członkowskiego, ponieważ osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia substancje alternatywne lub substytuty, akceptowane ze względu na ochronę zdrowia i środowiska, nie są dostępne lub nie mogą zostać zastosowane.

Po konsultacji z Państwami Członkowskimi Komisja popiera rozwój, w tym prace badawcze, oraz stosowanie substancji alternatywnych dla bromku metylu możliwie jak najszybciej.

ii) Z zastrzeżeniem ust. 4, wprowadzanie na rynek bromku metylu oraz stosowanie go przez przedsiębiorców innych niż producenci i importerzy jest zakazane od dnia 31 grudnia 2005 r.

iii) 5 Obliczone poziomy, określone w ppkt i) lit. a)-d) oraz ppkt ii), nie obejmują ilości bromku metylu wyprodukowanego lub przywiezionego do celów kwarantanny i zastosowania przed wysyłką. W okresie od dnia l stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie, każdy producent i importer zapewnia, że obliczony poziom dla bromku metylu wprowadzanego przez niego do obrotu lub używanego do własnych celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką nie przekracza średniego obliczonego poziomu dla bromku metylu wprowadzonego przez niego do obrotu lub zużytego do własnych celów kwarantanny i przed wysyłką w latach 1996, 1997 i 1998.

Każdego roku Państwa Członkowskie przedkładają Komisji sprawozdania, obejmujące informacje na temat dozwolonych ilości bromku metylu użytego do celów kwarantanny i przed wysyłką na ich terytoriach, na temat celów, do których bromek metylu został zużyty oraz informacje na temat postępu w ocenie i stosowaniu substancji alternatywnych.

Komisja podejmuje środki w celu redukcji obliczonego poziomu dla bromku metylu, który producenci i importerzy mogą wprowadzać do obrotu lub używać do własnych celów kwarantanny i przed wysyłką, przy uwzględnieniu technicznej i ekonomicznej dostępności substancji lub technologii alternatywnych oraz rozwoju sytuacji międzynarodowej w zakresie wynikającym z protokołu. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

iv) Całkowite ilościowe limity w odniesieniu do wprowadzania do obrotu lub używania do celów własnych bromku metylu przez producentów i importerów bromku metylu są wymienione w załączniku III.

i) Z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 oraz art. 5 ust. 5:

a) obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych przez producentów i importerów, w okresie od dnia l stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza sumy:

– 2,6 % obliczonego poziomu dla chlorofluorowęglowodorów, które producenci i importerzy wprowadzili do obrotu lub wykorzystali do celów własnych w 1989 r., i

– obliczonego poziomu dla wodorochlorofluorowęglowodorów, które producenci i importerzy wprowadzili do obrotu lub wykorzystali do celów własnych w 1989 r.;

b) obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celow własnych przez producentów i importerów, w okresie od dnia l stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. nie przekracza sumy:

– 2,0 % obliczonego poziomu dla chlorofluorowęglowodorów, które producenci i importerzy wprowadzili do obrotu lub wykorzystali do celów własnych w 1989 r., i

– obliczonego poziomu dla wodorochlorofluorowęglowodorów, które producenci i importerzy wprowadzili do obrotu lub wykorzystali do celów własnych w 1989 r.;

c) obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych przez producentów i importerów, w okresie od dnia l stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. nie przekracza 85 % obliczonego poziomu określonego w lit. b);

d) obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych przez producentów i importerów, w okresie od dnia l stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. nie przekracza 45 % obliczonego poziomu określonego w lit. b);

e) obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych, w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 30 % obliczonego poziomu określonego w lit. b);

f) obliczony poziom dla wodorochlorofluoroweglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych przez producentów i importerów, w okresie od dnia l stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie nie przekracza 25 % obliczonego poziomu określonego w lit. b);

g) producenci i importerzy nie wprowadzają wodorochlorofluorowęglowodorów do obrotu ani ich nie używają do celów własnych po dniu 31 grudnia 2009 r.;

h) 6 każdy producent i importer zapewnia, że obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów, wprowadzanych do obrotu lub używanych do celów własnych w okresie od dnia l stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. oraz w każdym następnym 12-miesięcznym okresie, wyrażony w procentach obliczonego poziomu w lit. a)-c), nie przekracza przypisanego udziału procentowego w 1999 r.

i) 7 w drodze odstępstwa od lit. h), każdy producent i importer w Republice Czeskiej, Estonii, na Cyprze, Łotwie, Litwie, Węgrzech, Malcie, w Polsce, Słowenii i Słowacji zapewnia, że obliczony poziom dla wodorochlorofluorowęglowodorów wprowadzanych przez niego do obrotu lub używanych do celów własnych, wyrażony w procentach obliczonych poziomów określonych w lit. b), d), e) i f), nie przekracza średniego procentowego udziału w rynku w latach 2002 i 2003.

ii) 8 Komisja może wprowadzać zmiany w mechanizmie przydziału kontyngentów w zakresie obliczonych poziomów dla każdego producenta i importera, określonych w lit. d)-f), dla okresu od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz na każdy następny okres 12-miesięczny.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

iii) W przypadku producentów wielkości określone w niniejszym ustępie odnoszą się do ilości pierwotnych wodorochlorofluorowęglowodorów wprowadzanych przez nich do obrotu lub stosowanych do celów własnych we Wspólnocie oraz które zostały wyprodukowane we Wspólnocie.

iv) całkowite limity ilościowe, dotyczące wprowadzania wodorochlorofluorowęglowodorów do obrotu oraz stosowania ich do celów własnych przez producentów i importerów, są wymienione w załączniku III.

i) a) Ustępy l, 2 oraz 3 nie mają zastosowania do wprowadzania do obrotu substancji regulowanych przeznaczonych do zniszczenia we Wspólnocie za pomocą technologii zatwierdzonych przez strony;

b) Ustępy l, 2 oraz 3 nie mają zastosowania do wprowadzania do obrotu substancji regulowanych i ich stosowania, jeśli:

– są stosowane jako substraty lub czynniki ułatwiające procesy chemiczne; lub

– są używane do celów zamówień objętych pozwoleniami w odniesieniu do nieodzownego zużycia przez użytkowników, określonych w art. 3 ust. 1 lub zamówień objętych pozwoleniami w odniesieniu do zastosowań krytycznych przez użytkowników określonych w art. 3 ust. 2 lub do czasowego stosowania w sytuacjach wyjątkowych, dopuszczalnych zgodnie z art. 3 ust. 2 ii).

ii) Ustęp 1 nie ma zastosowania do wprowadzania do obrotu przez przedsiębiorców innych niż producenci substancji regulowanych, w celu obsługi technicznej lub naprawy urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, do dnia 31 grudnia 1999 r.

iii) Ustęp 1 nie ma zastosowania do substancji regulowanych używanych do obsługi technicznej lub naprawy urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych lub do zastosowań w daktyloskopii, do dnia 31 grudnia 2000 r.

iv) 9 Ustęp 1 lit. c) nie stosuje się do wprowadzania do obrotu i stosowania halonów odzyskanych, po recyklingu lub regeneracji, stosowanych w istniejących systemach przeciwpożarowych do dnia 31 grudnia 2002 r. lub wprowadzania do obrotu i wykorzystywania halonów do zastosowań krytycznych podanych w załączniku VII. Każdego roku właściwe organy państw członkowskich powiadamiają Komisję o ilości halonów zużytych do zastosowań krytycznych, podjętych środkach w zakresie redukcji ich emisji i prognozach ich emisji, jak również o obecnych działaniach mających na celu identyfikowanie substancji alternatywnych i ich stosowanie.

Każdego roku Komisja dokonuje przeglądu zastosowań krytycznych wymienionych w załączniku VII oraz, gdy niezbędne, wprowadza stosowne zmiany, a także, w miarę potrzeb, przyjmuje ramy czasowe na ich wycofanie, z uwzględnieniem dostępności substancji alternatywnych lub technologii możliwych do wprowadzenia z punktu widzenia technicznego i ekonomicznego oraz akceptowanych ze względu na ochronę środowiska i zdrowia.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

v) Z wyjątkiem zastosowań wymienionych w załączniku VII, systemy przeciwpożarowe i gaśnice zawierające halony wycofuje się z użycia przed dniem 31 grudnia 2003 r., a halony zostają odzyskane zgodnie z art. 16.

Każdy producent i importer uprawniony do wprowadzania substancji regulowanych do obrotu lub używania ich do celów własnych, określonych w niniejszym artykule, może przenieść swoje prawo do całkowitej ilości lub jej części odnoszącej się do danej grupy substancji ustalonej zgodnie z niniejszym artykułem, na innego producenta lub importera danej grupy substancji we Wspólnocie. O jakiekolwiek tego rodzaju przeniesieniu prawa powiadamia się Komisję z wyprzedzeniem. Przeniesienie prawa wprowadzania do obrotu lub stosowania nie oznacza dalszego prawa do produkcji lub przywozu.

6. 10

Zakazuje się przywozu oraz wprowadzania do obrotu produktów i urządzeń zawierających chlorofluorowęglowodory, inne całkowicie fluorowcowane chlorofluorowęglowodory, halony, tetrachlorek węgla, 1,1,1-trichloroetan, wodorobromofluorowęglowodory i bromochlorometan, z wyjątkiem tych produktów i sprzętu, w odniesieniu do których stosowanie odpowiedniej substancji zostało dozwolone zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit drugi lub które jest wymienione w załączniku VII. Produkty i sprzęt wyprodukowane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia nie są objęte tym zakazem.

Artykuł 5

Kontrola stosowania wodorochlorofluorowęglowodorów

Z zastrzeżeniem poniższych warunków zakazuje się stosowania wodorochlorofluorowęglowodorów:

a) w aerozolach;

b) jako rozpuszczalników:

i) do zastosowań niezawierających rozpuszczalników, włączając otwarte urządzenia czyszczące, otwarte systemy odwadniania nieposiadające powierzchni chłodniczych, w klejach i jako czynniki ułatwiające proces uwalniania się na skutek mieszania poza zamkniętym systemem oraz do czyszczenia chemicznego, gdzie wodorochlorofluorowęglowodory nie są odzyskiwane;

ii) od dnia l stycznia 2002 r. do wszystkich zastosowań jako rozpuszczalniki, z wyjątkiem precyzyjnego czyszczenia elementów elektrycznych oraz innych części składowych stosowanych w przestrzeni powietrznej i lotnictwie, co do których zakaz wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2008 r.;

c) jako czynników chłodniczych:

i) w urządzeniach wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1995 r., do poniższych zastosowań:

– w systemach otwartych wykorzystujących bezpośrednie odparowywanie,

– w domowych chłodziarkach i zamrażarkach,

– w układach klimatyzacyjnych, zasilanych dowolną energią, zamontowanych w pojazdach silnikowych, traktorach, pojazdach specjalnego przeznaczenia lub przyczepach z wyjątkiem zastosowań wojskowych, dla których zakaz wchodzi w życie dnia 31 grudnia 2008 r.,

– w układach klimatyzacyjnych stosowanych w transporcie publicznym;

ii) w urządzeniach klimatyzacyjnych stosowanych w transporcie kolejowym, wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1997 r.;

iii) od dnia l stycznia 2000 r. w urządzeniach wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1999 r. przeznaczonych dla:

– państwowych i dystrybucyjnych chłodni i magazynów,

– urządzeniach o mocy napędowej równej 150 kW lub większej;

iv) od dnia l stycznia 2001 r. we wszystkich urządzeniach chłodniczych i klimatyzacyjnych wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 2000 r., z wyjątkiem stacjonarnych urządzeń klimatyzacyjnych o wydajności chłodzącej do 100 kW, dla których zakaz stosowania wodorochlorofluorowęglowodorów obowiązuje od dnia l lipca 2002 r., dla urządzeń wyprodukowanych po dniu 30 czerwca 2002 r. oraz nawrotnych systemów pomp cieplnych/klimatyzacyjnych, dla których zakaz stosowania wodorochlorofluorowęglowodorów obowiązuje od dnia l stycznia 2004 r. dla urządzeń wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 2003 r.,

v) 11 od dnia l stycznia 2010 r. obowiązuje zakaz używania pierwotnych wodorochlorofluorowęglowodorów do obsługi technicznej i naprawy istniejących urządzeń klimatyzacyjnych i chłodniczych, pozostających w użytkowaniu w tym terminie; od dnia l stycznia 2015 r. zakaz obejmuje wszystkie wodorochlorofluorowęglowodory.

Przed dniem 31 grudnia 2008 r. Komisja dokonuje przeglądu w zakresie technicznej i ekonomicznej dostępności substancji alternatywnych dla wodorochlorofluorowęglowodory po recyklingu.

Uwzględniając potrzebę unikania nadmiernego pozbywania się urządzeń, przegląd uwzględnia dostępność, technicznie i ekonomicznie osiągalnych substancji alternatywnych dla wodorochlorofluorowęglowodorów znajdujących się w istniejących urzadzeniach chłodniczym.

Rozważane substancje alternatywne powinny charakteryzować się znacznie niższym szkodliwym wpływem na środowisko niż wodorochlorofluoroweglowodory.

Komisja przedkłada wyniki przeglądu Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie. W stosownych przypadkach podejmuje ona decyzję o ewentualnej zmianie daty 1 stycznia 2015 r. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.;

d) do produkcji pianek:

i) do produkcji wszystkich pianek z wyjątkiem pianek o strukturze integralnej, stosowanych do celów bezpieczeństwa oraz sztywnych pianek izolacyjnych;

ii) od dnia l października 2000 r. do produkcji pianek o strukturze integralnej, stosowanych do celów bezpieczeństwa oraz sztywnych polietylenowych pianek izolacyjnych;

iii) od dnia l stycznia 2002 r. do produkcji wytłaczanych sztywnych polistyrenowych pianek izolacyjnych, z wyjątkiem zastosowań izolacyjnych w transporcie;

iv) do dnia l stycznia 2003 r. do produkcji pianek poliuretanowych stosowanych w urządzeniach, elastycznych pianek poliuretanowych, poliuretanowych paneli o budowie "kanapkowej", z wyjątkiem ostatnich dwóch stosowanych jako izolacje w transporcie;

v) od dnia l stycznia 2004 r. do produkcji wszystkich pianek, w tym pianek poliuretanowych w sprayu i w postaci bloków;

e) jako gaz nośny dla substancji sterylizujących w układach zamkniętych, w urządzeniach wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1997 r.;

f) do wszystkich innych zastosowań.

W drodze odstępstwa od ust. 1, użycie wodorochlorofluorowęglowodorów jako czynników gaśniczych w istniejących systemach przeciwpożarowych może być dozwolone w celu zamiany halonów w zastosowaniach wymienionych w załączniku VII, zgodnie z poniższymi warunkami:

– halony zawarte w takich systemach przeciwpożarowych zostają całkowicie wymienione,

– wycofane halony zostają zniszczone,

– 70 % kosztów zniszczenia halonów zostaje pokryte przez dostawcę wodorochlorofluorowęglowodorów,

– każdego roku Państwo Członkowskie wykorzystujące niniejszy przepis powiadamia Komisję o liczbie odnośnych instalacji oraz ilości halonów.

6. 12

Komisja może w świetle doświadczenia wynikającego z działania niniejszego rozporządzenia lub w celu uwzględnienia postępu technicznego wprowadzać zmiany w wykazie i zmieniać daty określone w ust. l, jednakże w żadnym przypadku nie może przedłużyć okresów w nim określonych, bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w ust. 7.

Na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2, Komisja może przyznać ograniczone czasowo wyłączenie, zezwalające na stosowanie oraz wprowadzanie do obrotu wodorochlorofluorowęglowodorów, w drodze odstępstwa od ust. l oraz art. 4 ust. 3 w przypadku gdy wykazuje się, że dla szczególnego zastosowania technicznie i ekonomicznie osiągalne substancje alternatywne nie są dostępne lub nie mogą być zastosowane. Komisja niezwłocznie powiadamia Państwa Członkowskie o każdym przyznanym wyłączeniu.

ROZDZIAŁ III

HANDEL

Artykuł 6

Pozwolenia na przywóz z państw trzecich

1. 13

Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie lub w celu uszlachetnienia czynnego substancji kontrolowanych następuje po uzyskaniu zezwolenia na przywóz. Zezwolenia są wydawane przez Komisję po sprawdzeniu ich zgodności z art. 6, 7, 8 i 13. Komisja przesyła kopie każdego zezwolenia do właściwych organów Państwa Członkowskiego, do którego dane substancje mają być przywiezione. Każde Państwo Członkowskie wyznacza właściwe do tego celu organy. Substancje kontrolowane wymienione w grupach I, II, III, IV, V i IX załącznika I nie mogą być przywożone w celu uszlachetniania czynnego.

Pozwolenie dotyczące procedury uszlachetniania czynnego może zostać wydane, jeśli substancje regulowane mają być wykorzystane na obszarze celnym Wspólnoty, zgodnie z systemem zawieszeń przewidzianym w art. 114 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, oraz pod warunkiem że produkty kompensacyjne zostają ponownie wywiezione do państwa, w którym produkcja, zużycie lub przywóz tej substancji regulowanej nie są zakazane. Pozwolenie może zostać wydane jedynie po wyrażeniu zgody właściwych władz Państwa Członkowskiego, w którym uszlachetnianie czynne ma mieć miejsce.

Wniosek o pozwolenie zawiera:

a) nazwy oraz adresy importera i eksportera;

b) kraj wywozu;

c) państwo docelowe, jeśli substancje regulowane mają być stosowane na obszarze celnym Wspólnoty, zgodnie z procedurą uszlachetniania czynnego określoną w ust. 2;

d) opis każdej substancji regulowanej, w tym:

– opis handlowy,

– opis i kod CN określony w załączniku IV;

– własności fizyczne substancji (pierwotna, odzyskana, zregenerowana);

– ilość substancji w kilogramach;

e) cel zakładanego przywozu;

f) miejsce i datę zakładanego przywozu, jeżeli są znane, oraz informacje o jakichkolwiek zmianach, gdy istotne, tych danych.

Artykuł 7

Przywóz substancji regulowanych z państw trzecich

Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie substancji regulowanych przywożonych z państw trzecich podlega limitom ilościowym. Wymienione limity zostają ustalone, a kontyngenty przydzielone przedsiębiorcom w okresie od dnia l stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r. oraz dla każdego następnego 12-miesięcznego okresu, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2. Kontyngenty przydziela się tylko dla:

a) substancji regulowanych z grup VI i VIII określonych w załączniku I;

b) substancji regulowanych, jeżeli są wykorzystywane do niezbędnych lub krytycznych zastosowań lub do celów kwarantanny bądź zastosowań przed wysyłką;

c) substancji regulowanych, jeżeli są wykorzystywane jako substraty lub czynniki ułatwiające procesy chemiczne;

d) przedsiębiorców posiadających instalacje do niszczenia odzyskanych substancji regulowanych, jeśli substancje regulowane są niszczone we Wspólnocie, przy użyciu technologii zatwierdzonych przez strony.

Artykuł 9 16

Przywóz produktów zawierających substancje regulowane z Państw niebędących stronami Protokołu

2. 17

Na użytek służb celnych państw członkowskich wykaz produktów zawierających substancje regulowane wraz z kodami CN podany jest w załączniku V. Komisja może dodawać pozycje do wymienionego wykazu, usuwać je lub wprowadzać zmiany w wymienionym wykazie na postawie wykazów sporządzanych przez strony.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

Artykuł 10

Przywóz produktów wytworzonych z wykorzystaniem substancji regulowanych z państwa niebędącego stroną Protokołu

W świetle decyzji stron, Rada na prośbę Komisji zatwierdza zasady dotyczące dopuszczania do swobodnego obrotu we Wspólnocie, produktów wytworzonych z wykorzystaniem substancji regulowanych, ale niezawierających substancji identyfikowanych jako substancje regulowane, przywożonych z państw niebędących stronami Protokołu,. Identyfikacja takich produktów jest zgodna z okresowymi technicznymi wytycznymi dla stron. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Artykuł 11

Wywóz substancji regulowanych lub produktów zawierających substancje regulowane

1. 18

Zakazuje się wywozu ze Wspólnoty chlorofluorowęglowodorów, innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów, halonów, tetrachlorku węgla, 1,1,1-trichloroetanu, bromofluorowęglowodorów i bromochlorometanu lub produktów i sprzętu, innych niż rzeczy osobiste, zawierających wymienione substancje lub których funkcjonowanie uzależnione jest od ciągłej dostawy tych substancji. Zakazu nie stosuje się do wywozu:

a) substancji regulowanych, wyprodukowanych zgodnie z art. 3 ust. 6 w celu zaspokojenia podstawowych krajowych potrzeb stron zgodnie z art. 5 Protokołu;

b) substancji regulowanych, wyprodukowanych zgodnie z art. 3 ust. 7 w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań nieodzownych lub krytycznych w państwach będących stronami;

c) produktów i urządzeń zawierających substancje regulowane, wyprodukowane zgodnie z art. 3 ust. 5 lub przywożonych zgodnie z art. 7 ust. b;

d) 19 halonu odzyskanego, po recyklingu i regeneracji, przechowywanego w pomieszczeniach zatwierdzonych przez właściwe organy lub przez nie eksploatowanych, w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań krytycznych wymienionych w załączniku VII, do dnia 31 grudnia 2009 r., oraz produktów i urządzeń zawierających halon w celu zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań krytycznych wymienionych w załączniku VII. W następstwie przeglądu przeprowadzonego przez Komisję przed dniem 1 stycznia 2005 r. i dotyczącego wywozu halonu odzyskanego, po recyklingu lub regeneracji przeznaczonego do zastosowań krytycznych Komisja może podjąć decyzję o zakazie wywozu tej substancji przed dniem 31 grudnia 2009 r. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 18 ust. 3.

e) substancji regulowanych do zastosowań w charakterze substratów i czynników ułatwiających procesy chemiczne.

f) 20 inhalatory ciśnieniowe oraz mechanizmy doprowadzające, zawierające chlorofluorowęgle, dla hermetycznie zamkniętych urządzeń przeznaczonych do wszczepiania do organizmu ludzkiego w celu podania odmierzonych dawek leku, na mocy art. 4 ust. 1, mogą otrzymać tymczasowe zezwolenie, zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2.

g) używanych produktów i urządzeń, które zawierają sztywną piankę izolacyjną lub piankę integralną wyprodukowaną z użyciem chlorofluorowęglowodorów. To wyłączenie nie ma zastosowania do:

– urządzeń oraz produktów chłodniczych i klimatyzacyjnych;

– urządzeń oraz produktów chłodniczych i klimatyzacyjnych zawierających chlorofluorowęglowowodory używane jako czynnik chłodniczy lub których funkcjonowanie jest uzależnione od ciągłej dostawy chlorofluorowęglowodorów używanych jako czynnik chłodniczy w innych urządzeniach i produktach;

– pianki izolacyjnej do zastosowań budowlanych i produktów z niej otrzymanych.

Artykuł 12

Pozwolenie na wywóz

1. 24

Wywóz substancji kontrolowanych z obszaru Wspólnoty odbywa się na podstawie zezwolenia. Komisja wydaje przedsiębiorcom zezwolenia na wywóz na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2001 r. oraz na każdy następny 12-miesięczny okres po sprawdzeniu jego zgodności z art. 11. Przepisy regulujące zezwolenia na wywóz halonu jako substancji kontrolowanej określa ust. 4. Komisja przekazuje kopie każdego zezwolenia do właściwych organów zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

4. 25

Wywóz z obszaru Wspólnoty halonu oraz produktów i urządzeń zawierających halon, w celu zaspokojenia potrzeb związanych z zastosowaniami krytycznymi wymienionymi w załączniku VII, odbywa się na podstawie zezwolenia wydanego na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2004 r. i każdy następny 12-miesięczny okres. Komisja wydaje eksporterowi zezwolenie na wywóz po sprawdzeniu przez właściwe organy zainteresowanego Państwa Członkowskiego jego zgodności z art. 11 ust. 1 lit. d). Wniosek o zezwolenie na wywóz zawiera:

– nazwisko i adres eksportera,

– handlowy opis wywożonego towaru,

– całkowitą ilość halonu,

– kraj/kraje miejsca przeznaczenia produktów i urządzeń,

– oświadczenie, że halon jest wywożony z przeznaczeniem dla zastosowania krytycznego wymienionego w załączniku VII,

– dalsze informacje uważane za niezbędne przez właściwe organy.

Artykuł 13

Wyjątkowe pozwolenia na handel z Państwami niebędącymi stronami Protokołu

W drodze odstępstwa od art. 8, 9 ust. 1, art. 10, art. 11 ust. 2 i 3, Komisja może pozwolić na handel z państwami niebędącymi stronami Protokołu, substancjami regulowanymi oraz produktami je zawierającymi lub wyprodukowanymi przy użyciu jednej lub wielu takich substancji, w takim zakresie, w jakim państwo niebędące stroną Protokołu jest zdeterminowane do zachowania przez strony pełnej zgodności z Protokołem oraz w zakresie, w jakim przedstawiło dane w tym względzie, określone w art. 7 Protokołu. Komisja postępuje zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Handel z terytorium nieobjętym Protokołem

ROZDZIAŁ IV

KONTROLA EMISJI

Artykuł 16

Odzyskiwanie zużytych substancji regulowanych

Substancje regulowane zawarte w:

– urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pompach cieplnych, z wyjątkiem domowych chłodziarek i zamrażarek,

– urządzeniach zawierających rozpuszczalniki,

– systemach przeciwpożarowych i gaśnicach,

odzyskuje się w trakcie obsługi technicznej urządzeń lub przed ich demontażem bądź usunięciem, w celu zniszczenia przy użyciu technologii zatwierdzonych przez strony lub innych technologii zaakceptowanych z punktu widzenia ochrony środowiska, lub w celu ich przeznaczenia do recyklingu lub regeneracji.

Państwa Członkowskie podejmują działania promujące odzysk, recykling i regenerację oraz niszczenie substancji regulowanych oraz nakładają odpowiedzialność na użytkowników, techników ds. chłodnictwa lub inne właściwe jednostki, za zagwarantowanie postępowania zgodnego z przepisami ust. 1. Państwa Członkowskie ustalają minimalne wymagania kwalifikacyjne dla zaangażowanego personelu. Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2001 r. Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji sprawozdanie dotyczące programów odnoszących się do wyżej wymienionych kwalifikacji. Komisja dokonuje oceny środków podjętych przez państwa. W świetle tej oceny oraz technicznych, a także innych istotnych informacji Komisja proponuje środki dotyczące omawianych minimalnych wymagań kwalifikacyjnych.

Artykuł 17

Wycieki substancji regulowanych

Wszelkie wykonalne środki ostrożności podejmuje się w celu zapobiegania wyciekom substancji regulowanych i ich minimalizowania. W szczególności stacjonarne urządzenia zawierające płyn chłodniczy w ilości powyżej 3 kg są kontrolowane corocznie pod kątem wycieków. Państwa Członkowskie określają minimalne wymagania kwalifikacyjne dla zaangażowanego personelu. Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2001 r. Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji sprawozdanie dotyczące programów odnoszących się do wyżej wymienionych kwalifikacji. Komisja dokonuje oceny środków podjętych przez Państwa Członkowskie. W świetle tej oceny oraz technicznych, a także innych istotnych informacji Komisja, jeśli jest to właściwe, proponuje środki dotyczące omawianych minimalnych wymagań kwalifikacyjnych. Komisja wspiera przygotowywanie norm europejskich, odnoszących się do kontroli wycieków oraz do odzysku substancji wyciekających z handlowych oraz przemysłowych urządzeń klimatyzacyjnych i chłodniczych, z systemów przeciwpożarowych oraz z urządzeń zawierających rozpuszczalniki, jak również, jeśli uzna za właściwe, do wymagań technicznych w odniesieniu do instalacji chłodniczych w zakresie ich szczelności.

Wszelkie wykonalne środki ostrożności podejmuje się w celu zapobiegania i minimalizowania wycieków bromku metylu z instalacji do fumigacji oraz z jego innych zastosowań. Ilekroć bromek metylu stosowany jest do fumigacji gleby, obowiązkowe jest stosowanie w odpowiednio długim czasie nieprzepuszczalnych folii lub zastosowanie innych technik, zapewniających co najmniej ten sam poziom ochrony środowiska. Państwa Członkowskie określają minimalne wymagania kwalifikacyjne dla zaangażowanego personelu.

ROZDZIAŁ V

KOMITET, SPRAWOZDAWCZOŚĆ, KONTROLA I KARY

Artykuł 19

Sprawozdawczość

Każdego roku przed dniem 31 marca każdy producent, importer i eksporter substancji regulowanych przekazuje Komisji, przesyłając kopię do właściwych władz Państwa Członkowskiego, wymienione poniżej dane dla każdej substancji regulowanej za okres od dnia l stycznia do dnia 31 grudnia roku poprzedniego.

Wzór sprawozdania ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2.

a) Każdy producent informuje o:

– całkowitej produkcji w odniesieniu do każdej substancji regulowanej,

– jakiejkolwiek produkcji wprowadzonej do obrotu lub zużytej do celów własnych we Wspólnocie, oddzielnie wykazując produkcję substancji wykorzystanych jako substraty, czynniki ułatwiające procesy chemiczne, do celów kwarantanny oraz zastosowania przed wysyłką lub innych,

– jakiejkolwiek produkcji przeznaczonej na zaspokojenie potrzeb niezbędnego zużycia na obszarze Wspólnoty, na podstawie pozwolenia zgodnie z art. 3 ust. 4,

– jakiejkolwiek produkcji na podstawie zezwolenia na mocy art. 3 ust. 6 przeznaczonej na zaspokojenie podstawowych krajowych potrzeb stron na podstawie art. 5 Protokołu,

– jakiejkolwiek produkcji na podstawie zezwolenia na mocy art. 3 ust. 7 przeznaczonej na zaspokojenie potrzeb stron, wynikających z zastosowań krytycznych i niezbędnych,

– jakimkolwiek wzroście produkcji na podstawie zezwolenia zgodnie z art. 3 ust. 8, 9 i 10 w związku z racjonalizacją przemysłową,

– jakichkolwiek ilościach poddanych recyklingowi, regeneracji lub ilościach zniszczonych,

– jakichkolwiek zapasach.

b) Każdy importer, włączając producentów będących importerami, informuje o:

– jakichkolwiek ilościach dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie, oddzielnie wykazując przywóz przeznaczony jako substraty, czynniki ułatwiające procesy chemiczne, do zastosowań krytycznych i niezbędnych dozwolonych zgodnie z art. 3 ust. 4, wykorzystywanych do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką oraz przeznaczony do zniszczenia,

– jakichkolwiek ilościach substancji regulowanych wprowadzanych na obszar Wspólnoty zgodnie z procedurą uszlachetniania czynnego,

– jakichkolwiek ilościach zużytych substancji regulowanych przywiezionych w celach recyklingu i regeneracji,

– jakichkolwiek zapasach.

c) Każdy eksporter, włączając producentów będących eksporterami, informuje o:

– jakichkolwiek ilościach substancji regulowanych wywiezionych ze Wspólnoty, w tym o substancjach ponownie wywiezionych w ramach procedury uszlachetniania czynnego, oddzielnie wykazując ilości wywiezione do każdego z krajów przeznaczenia oraz ilości przeznaczone na substraty i czynniki ułatwiające procesy chemiczne, do celów zastosowania niezbędnego i krytycznego, do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką, przeznaczonych do zaspokojenia podstawowych potrzeb krajowych stron na podstawie art. 5 Protokołu, a także w celu zniszczenia,

– jakichkolwiek ilościach zużytych substancji regulowanych wywiezionych w celach recyklingu i regeneracji,

– jakichkolwiek zapasach.

Każdego roku przed dniem 31 marca każdy użytkownik, który otrzymał zezwolenie na wykorzystanie wyłączenia niezbędnego zużycia na mocy art. 3 ust. 1, przedkłada Komisji sprawozdanie dotyczące każdej substancji, na którą otrzymał zezwolenie, przesyłając kopię sprawozdania do właściwych władz Państwa Członkowskiego, przy czym sprawozdanie zawiera sposób wykorzystania, ilości substancji wykorzystanych w roku poprzedzającym, ilości posiadanych zapasów, jakiekolwiek ilości substancji poddanych recyklingowi lub zniszczonych, oraz ilości produktów zawierających te substancje, wprowadzonych do obrotu we Wspólnocie i/lub wywiezionych.

Artykuł 20

Kontrola

ROZDZIAŁ VI

NOWE SUBSTANCJE

Artykuł 22

Nowe substancje

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 czerwca 2000 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
N. FONTAINE	M. MARQUES DA COSTA
Przewodniczący	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 286 z 15.9.1998, str. 6 oraz Dz.U. C 83 z 25.3.1999, str. 4.

⁽²⁾ Dz.U. C 40 z 15.2.1999, str. 34.

⁽³⁾ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. C 98 z 9.4.1999, str. 266), zatwierdzona dnia 16 września 1999 r., wspólne stanowisko Rady z dnia 23 lutego 1999 r. (Dz.U. C 123 z 4.5.1999, str. 28) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 1999 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2000 r. oraz decyzja Rady z dnia 16 czerwca 2000 r.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 297 z 31.10.1988, str. 8.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 333 z 22.12.1994, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 955/1999 (Dz.U. L 119 z 7.5.1999, str. 1).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 96/350/WE (Dz.U. L 135 z 6.6.1996, str. 32).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I 30

Ujęte substancje regulowane

Grupa	Substancja		Potencjał zubażania ozonu⁽¹⁾
Grupa I	CFC1₃	(CFC-11)	1,0
	CF₂C1₂	(CFC-12)	1,0
	C₂F₃C1₃	(CFC-113)	0,8
	C₂F₄C1₂	(CFC-114)	1,0
	C₂F₅C1	(CFC-115)	0,6
Grupa II	CF₃Cl	(CFC-13)	1,0
	C₂FC1₅	(CFC-111)	1,0
	C₂F₂Cl₄	(CFC-112)	1,0
	C₃FC1₇	(CFC-211)	1,0
	C₃F₂C1₆	(CFC-212)	1,0
	C₃F₃C1₅	(CFC-213)	1,0
	C₃F₄C1₄	(CFC-214)	1,0
	C₃F₅C1₃	(CFC-215)	1,0
	C₃F₆C1₂	(CFC-216)	1,0
	C₃F₇C1	(CFC-217)	1,0
Grupa III	CF₂BrCl	(halon-1211)	3,0
	CF₃Br	(halon-1301)	10,0
	C₂F₄Br₂	(halon-2402)	6,0
Grupa IV	CC1₄	(tetrachlorek węgla)	1,1
Grupa V	C₂H₃C1₃⁽²⁾	(1,1, 1- trichloroetan)	0,1
Grupa VI	CH₃Br	(bromek metylu)	0,6
Grupa VII	CHFBr₂		1,00
	CHF₂Br		0,74
	CH₂FBr		0,73
	C₂HFBr₄		0,8
	C₂HF₂Br₃		1,8
	C₂HF₃Br₂		1,6
	C₂HF₄Br		1,2
	C₂H₂FBr₃		1,1
	C₂H₂F₂Br₂		1,5
	C₂H₂F₃Br		1,6
	C₂H₃FBr₂		1,7
	C₂H₃F₂Br		1,1
	C₂H₄FBr		0,1
	C₃HFBr₆		1,5
	C₃HF₂Br₅		1,9
	C₃HF₃Br₄		1,8
	C₃HF₄Br₃		2,2
	C₃HF₅Br₂		2,0
	C₃HF₆Br		3,3
	C₃H₂FBr₅		1,9
	C₃H₂F₂Br₄		2,1
	C₃H₂F₃Br₃		5,6
	C₃H₂F₄Br₂		7,5
	C₃H₂F₅Br		1,4
	C₃H₃FBr₄		1,9
	C₃H₃F₂Br₃		3,1
	C₃H₃F₃Br₂		2,5
	C₃H₃F₄Br		4,4
	C₃H₄FBr₃		0,3
	C₃H₄F₂Br₂		1,0
	C₃H₄F₃Br		0,8
	C₃H₅FBr₂		0,4
	C₃H₅F₂Br		0,8
	C₃H₆FBr		0,7
Grupa VIII	CHFC₂	(HCFC-21)⁽³⁾	0,040
	CHF₂C1	(HCFC-22)⁽³⁾	0,055
	CH₂FCl	(HCFC-31)	0,020
	C₂HFC₄	(HCFC-121)	0,040
	C₂HF₂C₃	(HCFC-122)	0,080
	C₂HF₃C₂	(HCFC-123)⁽³⁾	0,020
	C₂HF₄C1	(HCFC-124)⁽³⁾	0,022
	C₂H₂FC₃	(HCFC-131)	0,050
	C₂H₂F₂C₂	(HCFC-132)	0,050
	C₂H₂F₃C1	(HCFC-133)	0,060
	C₂H₃FC₂	(HCFC-141)	0,070
	CH₃CFC₂	(HCFC-141b)⁽³⁾	0,110
	C₂H₃F₂C1	(HCFC-142)	0,070
	CH₃CF₂C1	(HCFC-142b)⁽³⁾	0,065
	C₂H₄FC1	(HCFC-151)	0,005
	C₃HFC₆	(HCFC-221)	0,070
	C₃HF₂C₅	(HCFC-222)	0,090
	C₃HF₃C₄	(HCFC-223)	0,080
	C₃HF₄C₃	(HCFC-224)	0,090
	C₃HF₅C₂	(HCFC-225)	0,070
	CF₃CF₂CHC₂	(HCFC-225ca)⁽³⁾	0,025
	CF₂ClCF₂CHClF	(HCFC-225cb)⁽³⁾	0,033
	C₃HF₆C1	(HCFC-226)	0,100
	C₃H₂FC₅	(HCFC-231)	0,090
	C₃H₂F₂C₄	(HCFC-232)	0,100
	C₃H₂F₃C₃	(HCFC-233)	0,230
	C₃H₂F₄C₂	(HCFC-234)	0,280
	C₃H₂F₅C1	(HCFC-235)	0,520
	C₃H₃FC1₄	(HCFC-241)	0,090
	C₃H₃F₂C1₃	(HCFC-242)	0,130
	C₃H₃F₃C1₂	(HCFC-243)	0,120
	C₃H₃F₄C1	(HCFC-244)	0,140
	C₃H₄FC1₃	(HCFC-251)	0,010
	C₃H₄F₂C1₂	(HCFC-252)	0,040
	C₃H₄F₃C1	(HCFC-253)	0,030
	C₃H₅FC1₂	(HCFC-261)	0,020
	C₃H₅F₂C1	(HCFC-262)	0,020
	C₃H₆FC1	(HCFC-271)	0,030
Grupa IX	CH₂BrCl	(halon 1011 bromochlorometan)	0,12
⁽¹⁾ Wymienione wielkości potencjału zubażania ozonu są wielkościami szacunkowymi opartymi na istniejącej wiedzy oraz podlegają okresowej ocenie i zmianom w świetle decyzji podejmowanych przez strony.
⁽²⁾ Wymieniony wzór nie odnosi się do 1,1,2-trichloroetanu.
⁽³⁾ Identyfikuje substancję najbardziej opłacalną z punktu widzenia handlowego, zapisaną w Protokole.

ZAŁĄCZNIK III 32

Łączne limity ilościowe dla producentów i importerów wprowadzających do obrotu substancje regulowane oraz wykorzystujących je na własne potrzeby we Wspólnocie

(1999-2003 - UE-15; 2004-2006 - UE-25; 2007-2015 - UE-27)

(obliczone poziomy wyrażone w tonach ODP)

(obliczone poziomy wyrażone w tonach ODP)
Substancja Dla okresów 12- miesięcznych od 1 stycznia do 31 grudnia	Grupa I	Grupa II	Grupa III	Grupa IV	Grupa V	Grupa VI^(*) Do zastosowań innych niż do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką	Grupa VI^(*) Do celów kwarantanny i zastosowań przed wysyłką	Grupa VII	Grupa VIII
1999 (EU-15)	0	0	0	0	0	8665		0	8079
2000 (EU-15)						8.665			8.079
2001 (EU-15)						4.621	607		6.678
2002 (EU-15)						4.621	607		5.676
2003 (EU15)						2.888	607		3.005
2004 (EU-25)						2.945	607		2.209
2005 (EU-25)						0	607		2.209
2006 (EU-25)							607		2.209
2007 (EU-27)							607		2.250
2008 (EU-27)							607		1.874
2009 (EU-27)							607		1.874
2010 (EU-27)							607		0
2011 (EU-27)							607		0
2012 (EU-27)							607		0
2013 (EU-27)							607		0
2014 (EU-27)							607		0
2015 (EU-27)							607		0
^(*) Obliczone na podstawie ODP = 0,6.

ZAŁĄCZNIK IV 33

Grupy, kody Nomenklatury Scalonej(*) i opisy substancji określonych w Załącznikach I oraz III

Grupa	Kod CN	Opis
Grupa I	2903 41 00	Trichlorofluorometan
	2903 42 00	Dichlorodifluorometan
	2903 43 00	Trichlorotrifluoroetany
	2903 44 10	Dichlorotetrafluoroetany
	2903 44 90	Chloropentafluoroetan
Grupa II	2903 45 10	Chlorotrifluorometan
	2903 45 15	Pentachlorofluoroetan
	2903 45 20	Tetrachlorodifluoroetany
	2903 45 25	Heptachlorofluoropropany
	2903 45 30	Heksachlorodifluoropropany
	2903 45 35	Pentachlorotrifluoropropany
	2903 45 40	Tetrachlorotetrafluoropropany
	2903 45 45	Trichloropentafluoropropany
	2903 45 50	Dichloroheksafluoropropany
	2903 45 55	Chloroheptafluoropropany
Grupa III	2903 46 10	Bromochlorodifluorometan
	2903 46 20	Bromotrifluorometan
	2903 46 90	Dibromotetrafluoroetany
Grupa IV	2903 14 00	Tetrachlorek węgla
Grupa V	2903 19 10	1,1,1-trichloroetan (metylochloroform)
Grupa VI	2903 39 11	Bromometan (bromek metylu)
Grupa VII	2903 49 30	Hydrobromofluorometany, -etany lub -propany
Grupa VIII	2903 49 11	Chlorodifluorometan (HCFC-22)
	2903 49 15	1,1-dichloro-1-fluoroetan (HCFC-141b)
	2903 49 19	Inne hydrochlorofluorometany, -etany lub -propany (HCFC)
Grupa IX	ex 2903 49 80	Bromochlorometan
Mieszaniny	3824 71 00	Mieszaniny zawierające chlorofluorowęglowodory (CFC), również zawierające wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), perfluorowcowane węglowodory (PFC) lub fluorowęglowodory (HFC)
	3824 72 00	Mieszaniny zawierające bromochlorodifluorometan, bromotrifluorometan lub dibromotetrafluoroetany
	3824 73 00	Mieszaniny zawierające bromofluorowęglowodory (HBFC)
	3824 74 00	Mieszaniny zawierające wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), również zawierające perfluorowcowane węglowodory (PFC) lub fluorowęglowodory (HFC), ale niezawierające chlorofluorowęglowodorów (CFC)
	3824 75 00	Mieszaniny zawierające tetrachlorek węgla
	3824 76 00	Mieszaniny zawierające 1,1,1-trichloretan (metylochloroform)
	3824 77 00	Mieszaniny zawierające bromometan (bromek metylu) lub bromochlorometan
^(*) Znacznik "ex" przed kodem oznacza, że w ramach wymienionej podpozycji mogą być ujęte również inne substancje oprócz określonych w kolumnie "Opis".

ZAŁĄCZNIK V

Kody Nomenklatury Scalonej (CN) dla produktów zawierających substancje regulowane(*)

1. Pojazdy samochodowe i ciężarówki wyposażone w agregaty klimatyzacyjne

Kody CN

8701 20 10-8701 90 90

8702 10 11-8702 90 90

8703 10 11-8703 90 90

8704 10 11-8704 90 00

8705 10 00-8705 90 90

8706 00 11-8706 00 99

2. Domowe i handlowe urządzenia chlodnicze i klimatyzacyjne/pompy cieplne

Chłodziarki:

Kody CN

8418 10 10-8418 29 00

8418 50 11-8418 50 99

8418 61 10-8418 69 99

Zamrażarki:

Kody CN

8418 10 10-8418 29 00

8418 30 10-8418 30 99

8418 40 10-8418 40 99

8418 50 11-8418 50 99

8418 61 10-8418 61 90

8418 69 10-8418 69 99

Osuszacze:

Kody CN

8415 10 00-8415 83 90

8479 60 00

8479 89 10

8479 89 98

Chłodnice wodne i maszyny do skraplania gazu:

Kody CN

8419 60 00

8419 89 98

Lodowniki:

Kody CN

8418 10 10-8418 29 00

8418 30 10-8418 30 99

8418 40 10-8418 40 99

8418 50 11-8418 50 99

8418 61 10-8418 61 90

8418 69 10-8418 69 99

Agregaty klimatyzacyjne i pompy cieplne:

Kody CN

8415 10 00-8415 83 90

8418 61 10-8418 61 90

8418 69 10-8418 69 99

8418 99 10-8418 99 90

3. Produkty w aerozolu, z wyjątkiem aerozoli leczniczych

Produkty spożywcze:

Kody CN

0404 90 21-0404 90 89

1517 90 10-1517 90 99

2106 90 92

2106 90 98

Farby i pokosty, gotowe pigmenty wodne i barwniki:

Kody CN

3208 10 10-3208 10 90

3208 20 10-3208 20 90

3208 90 11-3208 90 99

3209 10 00-3209 90 00

3210 00 10-3210 00 90

3212 90 90

Preparaty perfumeryjne, kosmetyczne lub toaletowe:

Kody CN

3303 00 10-3303 00 90

3304 30 00

3304 99 00

3305 10 00-3305 90 90

3306 10 00-3306 90 00

3307 10 00-3307 30 00

3307 49 00

3307 90 00

Preparaty powierzchniowo czynne:

Kody CN

3402 20 10-3402 20 90

Preparaty smarowe:

Kody CN

2710 00 81

2710 00 97

3403 11 00

3403 19 10-3403 19 99

3403 91 00

3403 99 10-3403 99 90

Preparaty do użytku domowego:

Kody CN

3405 10 00

3405 20 00

3405 30 00

3405 40 00

3405 90 10-3405 90 90

Artykuły z materiałów łatwopalnych:

Kody CN

3606 10 00

Środki owadobójcze, środki gryzoniobójcze, środki grzybobójcze, środki chwastobójcze itd.:

Kody CN

3808 10 10-3808 10 90

3808 20 10-3808 20 80

3808 30 11-3808 30 90

3808 40 10-3808 40 90

3808 90 10-3808 90 90

Środki wykańczalnicze itd.:

Kody CN

3809 10 10-3809 10 90

3809 91 00-3809 93 00

Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty gaśnicze:

Kody CN

3813 00 00

Organiczne złożone rozpuszczalniki itd.:

Kody CN

3814 00 10-3814 00 90

Gotowe plyny przeciwoblodzeniowe

Kody CN

3820 00 00

Produkty przemyslu chemicznego lub przemysłów pokrewnych:

Kody CN

3824 90 10

3824 90 35

3824 90 40

3824 90 45-3824 90 95

Silikony w formach podstawowych:

Kody CN

3910 00 00

Broń:

Kody CN

9304 00 00

4. Gaśnice przenośne

Kody CN

8424 10 10-8424 10 99

5. Płyty, panele izolacyjne, otuliny rur

Kody CN

3917 21 10-3917 40 90

3920 10 23-3920 99 90

3921 11 00-3921 90 90

3925 10 00-3925 90 80

3926 90 10-3926 90 99

6. Prepolimery

Kod CN

3901 10 10-3911 90 99

ZAŁĄCZNIK VI 34

Procesy, w których substancje kontrolowane są stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, o których mowa w art. 2 tiret szesnaste

a) Stosowanie tetrachlorku węgla do usuwania trichlorku azotu w procesie wytwarzania chloru i sody kaustycznej;

b) stosowanie tetrachlorku węgla w odzyskiwaniu chloru w gazie resztkowym z procesu wytwarzania chloru;

c) stosowanie tetrachlorku węgla w procesie wytwarzania kauczuku chlorowanego;

d) stosowanie tetrachlorku węgla w procesie wytwarzania acetofenonu izobutylu (ibuprofen - środek przeciwbólowy);

e) stosowanie tetrachlorku węgla w procesie wytwarzania polifenyleneterftalamidu;

f) stosowanie tetrachlorku węgla w produkcji radioaktywnej cyjanokobalaminy;

g) stosowanie CFC-11 w procesie wytwarzania poliolefinowych włókien syntetycznych;

h) stosowanie CFC-12 w syntezie fotochemicznej perfluoropolieteronadtlenkowych prekursorów Z-perfluoropolieterów i ich pochodnych difunkcyjnych;

i) stosowanie CFC-113 w procesie redukcji perfluoropoleteronadtlenku będącego produktem pośrednim w produkcji diestrów perfluoropolieterów;

j) stosowanie CFC-113 w procesie przygotowania perfluoropolieterodioli o wysokiej funkcyjności;

k) stosowanie tetrachlorku węgla w procesie produkcji Cyclodime;

l) stosowanie HCFC w procesach wymienionych w lit. a)-k), w przypadku gdy są stosowane w celu zastąpienia CFC lub tetrachlorku węgla.

ZAŁĄCZNIK VII 35

Krytyczne zastosowania halonu

Stosowanie halonu 1301:

– w statkach powietrznych do ochrony przedziałów załogi, gondoli silnikowych, ładowni i przegród kadłubowych oraz do zobojętniania zbiorników paliwa,

– w wojskowych pojazdach lądowych i okrętach wojennych do ochrony przestrzeni zajmowanych przez personel i przedziałów silnikowych,

– do zobojętniania przestrzeni zajmowanych przez ludzi, w których może nastąpić uwolnienie łatwo palnych płynów i/lub gazów, w sektorze wojskowym oraz naftowym, gazowym i petrochemicznym, jak również w przypadku istniejących statków towarowych,

– do zobojętniania istniejących załogowych centrów łączności i dowodzenia sił zbrojnych lub innych, istotnych dla bezpieczeństwa narodowego,

– do zobojętniania przestrzeni, w których może istnieć ryzyko rozprzestrzenienia się skażenia radioaktywnego,

– w kanale la Manche, w związanych z nim instalacjach i taborze kolejowym.

Zastosowanie halonu 1211:

– w wojskowych pojazdach lądowych i okrętach wojennych do ochrony przestrzeni zajmowanych przez personel i ochrony przedziałów silnikowych,

– w ręcznych gaśnicach i stacjonarnym sprzęcie gaśniczym do silników na pokładzie statków powietrznych,

– w statkach powietrznych do ochrony przedziałów załogi, gondoli silnikowych, ładowni i przegród kadłubowych,

– w gaśnicach niezbędnych dla bezpieczeństwa osobistego stosowanych przez straż pożarną w początkowej fazie gaszenia pożarów,

– w gaśnicach wojskowych i policyjnych do stosowania w odniesieniu do osób.

Stosowanie halonu 2402 wyłącznie na Cyprze, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, na Łotwie, Litwie, Malcie, w Polsce, Słowacji i Słowenii:

– statkach powietrznych do ochrony przedziałów załogi, gondoli silnikowych, ładowni i przegród kadłubowych oraz do zobojętniania zbiorników paliwa,

– w wojskowych pojazdach lądowych i okrętach marynarki wojennej do ochrony przestrzeni zajmowanych przez personel oraz komór silnikowych,

– w celu tworzenia przestrzeni ochronnej na zajętych powierzchniach, w przypadku gdy uwolnienie łatwopalnych płynów i/lub gazów mogłoby wystąpić w siłach zbrojnych oraz w sektorze nafty, gazu i petrochemicznym, jak również w istniejących statkach towarowych,

– w celu tworzenia przestrzeni ochronnej w istniejących załogowych ośrodkach łączności i dowodzenia w siłach zbrojnych lub innych miejscach istotnych dla bezpieczeństwa narodowego,

– w celu tworzenia przestrzeni ochronnej na powierzchniach, na których istnieje możliwość powstania ewentualnego ryzyka rozprzestrzeniania się materiału skażenia radioaktywnego,

– w ręcznych gaśnicach i stacjonarnym sprzęcie gaśniczym przeznaczonym do silników do użytku na pokładzie statków powietrznych,

– w gaśnicach istotnych dla bezpieczeństwa osobistego, wykorzystywanych przy początkowym gaszeniu przez oddziały straży pożarnej,

– w gaśnicach używanych w siłach zbrojnych i w policji, do wykorzystania w stosunku do ludzi.

Stosowanie halonu 2402 wyłącznie w Bułgarii:

– w statkach powietrznych do ochrony przedziałów załogi, gondoli silnikowych, ładowni i przegród kadłubowych oraz do zobojętniania zbiorników paliwa,

– w wojskowych pojazdach lądowych i okrętach marynarki wojennej do ochrony przestrzeni zajmowanych przez personel oraz komór silnikowych.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

2 Art. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

3 Art. 3 ust. 1 lit. g) dodana przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

4 Art. 4 ust. 1 lit. g) dodana przez art. 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

5 Art. 4 ust.2 ppkt iii) zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

6 Art. 4 ust. 3 pkt i) lit. h) zmieniona przez art. 1 rozporządzenia nr 2039/2000 z dnia 28 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.244.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2000 r.

7 Art. 4 ust. 3 pkt i) lit. i) dodana przez art. 1 rozporządzenia nr 1366/2006 z dnia 6 września 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.264.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

8 Art. 4 ust. 3 ppkt ii) zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

9 Art. 4 ust. 4 pkt iv):

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

10 Art. 4 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

11 Art. 5 ust. 1 lit. c) ppkt v) zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

12 Art. 5 ust. 6 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

13 Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

14 Art. 6 ust. 5 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

15 Z dniem notyfikacji decyzji Komisji nr 2006/207/WE z dnia 6 marca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.75.19) art. 8 nie stosuje się odnośnie do oddzielnego obszaru celnego Tajwanu, Penghu, Kinmenu i Matsu, zgodnie z art. 1 przywoływanej decyzji.

16 Z dniem notyfikacji decyzji Komisji nr 2006/207/WE z dnia 6 marca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.75.19) art. 9 nie stosuje się odnośnie do oddzielnego obszaru celnego Tajwanu, Penghu, Kinmenu i Matsu, zgodnie z art. 1 przywoływanej decyzji.

17 Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

18 Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

19 Art. 11 ust. 1 lit. d) zmieniona przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

20 Art. 11 ust. 1 lit. f) dodana przez art. 1 rozporządzenia nr 2038/2000 z dnia 28 września 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.244.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2000 r.

21 Z dniem notyfikacji decyzji Komisji nr 2006/207/WE z dnia 6 marca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.75.19) art. 11 ust. 2 nie stosuje się odnośnie do oddzielnego obszaru celnego Tajwanu, Penghu, Kinmenu i Matsu, zgodnie z art. 1 przywoływanej decyzji.

22 Z dniem notyfikacji decyzji Komisji nr 2006/207/WE z dnia 6 marca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.75.19) art. 11 ust. 3 nie stosuje się odnośnie do oddzielnego obszaru celnego Tajwanu, Penghu, Kinmenu i Matsu, zgodnie z art. 1 przywoływanej decyzji.

23 Art. 11 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

24 Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

25 Art. 12 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

26 Art. 16 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

27 Art. 18 ust. 3 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

28 Art. 19 ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 11 lit. a) rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

29 Art. 19 ust. 6:

- zmieniony przez art. 1 pkt 11 lit. b) rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.188.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 sierpnia 2009 r.

30 Załącznik I zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

31 Załącznik II skreślony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 1804/2003 z dnia 22 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.265.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 listopada 2003 r.

32 Załącznik III:

-zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

33 Załącznik IV:

-zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 29/2006 z dnia 10 stycznia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.6.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 stycznia 2006 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisjinr 899/2007z dnia 27 lipca 2007r. (Dz.U.UE.L.07.196.24) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 473/2008 z dnia 29 maja 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.140.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2008 r.

34 Załącznik VI:

-zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 2077/2004 z dnia 3 grudnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.359.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 grudnia 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1784/2006 z dnia 4 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.337.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 grudnia 2006 r.

35 Załącznik VII:

-zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2003/160/WE z dnia 7 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.65.29) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem notyfikacji.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2004/232/WE z dnia 3 marca 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.71.28) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem notyfikacji.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisjinr 2007/540/WE z dnia 30 lipca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.198.35) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem notyfikacji.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024

Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024

Identyfikator:	Dz.U.UE.L.2000.244.1
Rodzaj:	Rozporządzenie
Tytuł:	Rozporządzenie 2037/2000 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową
Data aktu:	29/06/2000
Data ogłoszenia:	29/09/2000
Data wejścia w życie:	01/10/2000, 01/05/2004, 30/09/2000

Rozporządzenie 2037/2000 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2037/2000 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 29 czerwca 2000 r.

w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

ROZDZIAŁ II

PLAN STOPNIOWEGO WYCOFYWANIA

ROZDZIAŁ III

HANDEL

ROZDZIAŁ IV

KONTROLA EMISJI

ROZDZIAŁ V

KOMITET, SPRAWOZDAWCZOŚĆ, KONTROLA I KARY

ROZDZIAŁ VI

NOWE SUBSTANCJE

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIK I 30

Ujęte substancje regulowane

ZAŁĄCZNIK II 31

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK III 32

Łączne limity ilościowe dla producentów i importerów wprowadzających do obrotu substancje regulowane oraz wykorzystujących je na własne potrzeby we Wspólnocie

ZAŁĄCZNIK IV 33

Grupy, kody Nomenklatury Scalonej(*) i opisy substancji określonych w Załącznikach I oraz III

ZAŁĄCZNIK V

Kody Nomenklatury Scalonej (CN) dla produktów zawierających substancje regulowane(*)

ZAŁĄCZNIK VI 34

Procesy, w których substancje kontrolowane są stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, o których mowa w art. 2 tiret szesnaste

ZAŁĄCZNIK VII 35

Krytyczne zastosowania halonu

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Dz.U.UE.L.2000.244.1

Rozporządzenie 2037/2000 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2037/2000 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZDZIAŁ I PRZEPISY WSTĘPNE

ROZDZIAŁ II PLAN STOPNIOWEGO WYCOFYWANIA

ROZDZIAŁ III HANDEL

ROZDZIAŁ IV KONTROLA EMISJI

ROZDZIAŁ V KOMITET, SPRAWOZDAWCZOŚĆ, KONTROLA I KARY

ROZDZIAŁ VI NOWE SUBSTANCJE

ROZDZIAŁ VII PRZEPISY KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIK I 30 Ujęte substancje regulowane

ZAŁĄCZNIK II 31 (skreślony)

ZAŁĄCZNIK III 32 Łączne limity ilościowe dla producentów i importerów wprowadzających do obrotu substancje regulowane oraz wykorzystujących je na własne potrzeby we Wspólnocie

ZAŁĄCZNIK IV 33 Grupy, kody Nomenklatury Scalonej(*) i opisy substancji określonych w Załącznikach I oraz III

ZAŁĄCZNIK V Kody Nomenklatury Scalonej (CN) dla produktów zawierających substancje regulowane(*)

ZAŁĄCZNIK VI 34 Procesy, w których substancje kontrolowane są stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, o których mowa w art. 2 tiret szesnaste

ZAŁĄCZNIK VII 35 Krytyczne zastosowania halonu

Zmiany w prawie

Dz.U.UE.L.2000.244.1

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2037/2000 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 29 czerwca 2000 r.

w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

ROZDZIAŁ II

PLAN STOPNIOWEGO WYCOFYWANIA

ROZDZIAŁ III

HANDEL

ROZDZIAŁ IV

KONTROLA EMISJI

ROZDZIAŁ V

KOMITET, SPRAWOZDAWCZOŚĆ, KONTROLA I KARY

ROZDZIAŁ VI

NOWE SUBSTANCJE

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

ZAŁĄCZNIK I 30

Ujęte substancje regulowane

ZAŁĄCZNIK II 31

(skreślony)

ZAŁĄCZNIK III 32

Łączne limity ilościowe dla producentów i importerów wprowadzających do obrotu substancje regulowane oraz wykorzystujących je na własne potrzeby we Wspólnocie

ZAŁĄCZNIK IV 33

Grupy, kody Nomenklatury Scalonej(*) i opisy substancji określonych w Załącznikach I oraz III

ZAŁĄCZNIK V

Kody Nomenklatury Scalonej (CN) dla produktów zawierających substancje regulowane(*)

ZAŁĄCZNIK VI 34

Procesy, w których substancje kontrolowane są stosowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, o których mowa w art. 2 tiret szesnaste

ZAŁĄCZNIK VII 35

Krytyczne zastosowania halonu