Międzynarodowa konwencja dotycząca interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia olejami. Bruksela.1969.11.29.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

dotycząca interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia olejami,

sporządzona w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 29 listopada 1969 roku została sporządzona w Brukseli Międzynarodowa konwencja dotycząca interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia olejami.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 6 maja 1976 roku.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru.)

ZAŁĄCZNIK

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA DOTYCZĄCA INTERWENCJI NA MORZU PEŁNYM W RAZIE ZANIECZYSZCZENIA OLEJAMI

Państwa będące Stronami niniejszej konwencji,

świadome potrzeby ochrony interesów swych obywateli przed poważnymi konsekwencjami wypadków morskich, wynikłymi z niebezpieczeństwa zanieczyszczenia olejami morza i wybrzeży,

przekonane, że w tych okolicznościach zastosowanie na morzu pełnym środków o charakterze wyjątkowym może być konieczne dla ochrony takich interesów oraz że środki te w niczym nie naruszają zasady wolności morza pełnego,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

1. Strony niniejsze konwencji mogą zastosować takie środki na morzu pełnym, jakie mogą być konieczne do zapobieżenia, złagodzenia lub usunięcia poważnego i bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego ich wybrzeżom lub związanym z nimi interesom na skutek zanieczyszczenia lub zagrożenia zanieczyszczeniem morza olejami w następstwie wypadku morskiego albo działań związanych z takim wypadkiem, co do których można rozsądnie przewidzieć, że spowodują znaczne szkodliwe skutki.

2. Jednakże żadne środki nie będą podejmowane na podstawie niniejszej konwencji w stosunku do okrętów wojennych lub innych statków będących własnością Państwa lub przez nie eksploatowanych i używanych w danym czasie tylko w rządowej służbie niehandlowej.

Artykuł  II

W rozumieniu niniejszej konwencji:

1. "wypadek morski" oznacza zderzenie statków, wejście na mieliznę lub inny wypadek nawigacyjny albo inne zdarzenie na statkach lub poza nim, powodujące szkodę materialną lub inne bezpośrednie zagrożenie powstania materialnej szkody dla statku lub ładunku;

2. "statek" oznacza:

a) każdy statek morski jakiegokolwiek rodzaju oraz

b) każde urządzenie pływające z wyjątkiem instalacji lub urządzeń używanych do badań i eksploatacji zasobów dna i podglebia mórz i oceanów;

3. "olej" oznacza ropę naftową, paliwo olejowe, olej dieslowy i olej smarowy;

4. "interesy związane" oznaczają interesy Państwa nadbrzeżnego bezpośrednio dotkniętego albo zagrożonego wypadkiem morskim, takie jak:

a) działalność morska na wybrzeżu, w portach i przy ujściach rzek łącznie z rybołówstwem, stanowiąca podstawowe źródło utrzymania dla zainteresowanych osób,

b) walory turystyczne danego obszaru,

c) warunki zdrowotne ludności wybrzeża oraz dobre warunki bytowe obszaru nadbrzeżnego łącznie z ochroną żywych zasobów morskich, fauny i flory;

5. "Organizacja" oznacza Międzyrządową Morską Organizację Doradczą.

Artykuł  III

Jeżeli Państwo nadbrzeżne korzysta z prawa do podjęcia środków zgodnie z artykułem I, stosuje się następujące postanowienia:

a) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne doprowadzi do konsultacji z innymi Państwami poszkodowanymi wypadkiem morskim, w szczególności z Państwem lub Państwami bandery;

b) Państwo nadbrzeżne niezwłocznie zawiadomi o proponowanych środkach wszelkie znane mu zainteresowane osoby fizyczne lub prawne lub takie, o których dowiedziało się w czasie konsultacji, co do których można rozsądnie przewidzieć, że mogą doznać szkód na skutek podjęcia tych środków. Państwo nadbrzeżne weźmie pod uwagę wszelkie stanowiska, jakie mogą być przez nie przedłożone;

c) przed podjęciem jakichkolwiek środków Państwo nadbrzeżne może doprowadzić do konsultacji z niezależnymi ekspertami wybranymi z listy sporządzonej przez Organizację;

d) w razie nagłej konieczności wymagającej natychmiastowego podjęcia środków Państwo nadbrzeżne może przedsięwziąć środki uznane za konieczne ze względu na sytuację nie cierpiąca zwłoki bez uprzedniego zawiadomienia lub konsultacji albo bez dalszego prowadzenia już rozpoczętych konsultacji;

e) Państwo nadbrzeżne nie stosując przeszkód przed podjęciem takich środków i w czasie ich stosowania dołoży należytej staranności, w celu uniknięcia jakiegokolwiek niebezpieczeństwa dla życia ludzkiego, do udzielenia zagrożonym osobom wszelkiej niezbędnej pomocy oraz w odpowiednich przypadkach do ułatwienia repatriacji załóg statków;

f) o środkach podjętych w zastosowaniu artykułu I będą niezwłocznie zawiadomione zainteresowane Państwa i znane osoby fizyczne lub prawne, jak również Sekretarz Generalny Organizacji.

Artykuł  IV

1. Pod nadzorem Organizacji będzie ustanowiona i utrzymywana lista ekspertów wspomnianych w artykule III niniejszej konwencji, a Organizacja sporządzi w związku z tym niezbędne i odpowiednie przepisy, łącznie z określeniem wymaganych kwalifikacji.

2. Wyznaczanie ekspertów może być dokonywane przez Państwa będące Członkami Organizacji oraz przez Strony niniejszej konwencji. Eksperci będą wynagradzani stosownie do świadczonych przez nich usług przez Państwo korzystające z tych usług.

Artykuł  V

1. Środki podjęte przez Państwo nadbrzeżne zgodnie z artykułem I będą proporcjonalne do rzeczywistych lub zagrażających mu szkód.

2. Środki te nie będą wykraczać ponad to, co jest konieczne w granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w artykule I i będą wstrzymane niezwłocznie po osiągnięciu tego celu; środki te nie będą naruszać bez konieczności praw i interesów Państwa bandery, Państw trzecich oraz jakichkolwiek zainteresowanych osób fizycznych lub prawnych.

3. Przy ocenie proporcjonalności środków w stosunku do szkody uwzględnia się:

a) rozmiar i prawdopodobieństwo grożącej szkody w razie niezastosowania tych środków;

b) prawdopodobieństwo skuteczności tych środków;

c) rozmiar szkody, jaką może spowodować zastosowanie tych środków.

Artykuł  VI

Każda Strona, która zastosowała środki niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji wyrządzając szkodę innym, jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania do wysokości szkody wyrządzonej zastosowaniem tych środków, które wykraczały ponad to, co było konieczne w granicach rozsądku do osiągnięcia celu wymienionego w artykule I.

Artykuł  VII

Z wyłączeniem przypadków wyraźnie przewidzianych, nic w niniejszej konwencji nie narusza jakichkolwiek innych mających zastosowanie praw, obowiązków, przywilejów lub immunitetów oraz nie pozbawia żadnej ze Stron albo żadnej zainteresowanej osoby fizycznej lub prawnej możliwości zastosowania jakiegokolwiek innego środka prawnego.

Artykuł  VIII

1. Jakikolwiek spór między Stronami dotyczący problemu, czy środki podjęte na podstawie artykułu I były sprzeczne z postanowieniami niniejszej konwencji i czy powstał obowiązek zapłaty odszkodowania zgodnie z artykułem VI oraz co do wysokości tego odszkodowania, o ile rozstrzygnięcie w drodze rokowań między zainteresowanymi Stronami albo stroną, która te środki podjęła, a wnoszącą powództwo osobą fizyczną lub prawną okaże się niemożliwe i jeżeli Strony nie umówiły się inaczej, będzie na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej Strony skierowany na drogę postępowania pojednawczego albo jeżeli nie da ono wyniku, na drogę postępowania arbitrażowego, jak określono w załączniku do niniejszej konwencji.

2. Strona, która podjęła środki, nie jest uprawniona do odrzucenia wniosku o skierowanie sporu na drogę postępowania pojednawczego lub arbitrażowego zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu jedynie na tej podstawie, że jakiekolwiek środki prawne przewidziane przez prawo krajowe w jej własnych sądach nie zostały wyczerpane.

Artykuł  IX

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu do dnia 31 grudnia 1970 roku i następnie będzie otwarta do przystąpienia.

2. Państwa będące Członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakichkolwiek organizacji wyspecjalizowanych albo Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej lub Stronami Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości mogą stać się Stronami niniejszej konwencji przez:

a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;

b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, a następnie ratyfikowanie, przyjęcie lub zatwierdzenie; albo

c) przystąpienie.

Artykuł  X

1. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie nastąpi przez złożenie odpowiedniego formalnego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

2. Każdy dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony po wejściu w życie poprawki do niniejszej konwencji w stosunku do wszystkich Stron albo po spełnieniu wszystkich warunków wymaganych do wejścia w życie poprawki w stosunku do tych Stron, będzie uważany za odnoszący się do konwencji zmienionej tą poprawką.

Artykuł  XI

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty, w której Rządy piętnastu Państw podpiszą ją bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo złożą Sekretarzowi Generalnemu Organizacji dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

2. W stosunku do każdego Państwa, które następnie ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub przystąpi do niniejszej konwencji, wejdzie ona w życie dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu przez to Państwo odpowiedniego dokumentu.

Artykuł  XII

1. Niniejsza konwencja może być wypowiedziana przez każdą Stronę w każdym czasie po dacie, w której konwencja wejdzie w życie w stosunku do tego Państwa.

2. Wypowiedzenie nastąpi przez złożenie dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie jednego roku od daty jego złożenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji lub po upływie innego dłuższego okresu czasu, który może być podany w dokumencie wypowiedzenia.

Artykuł  XIII

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych, o ile sprawuje władzę administracyjną nad jakimkolwiek terytorium, lub każde Państwo będące Stroną niniejszej Konwencji, odpowiedzialne za stosunki międzynarodowe danego terytorium, tak szybko, jak to jest możliwe, przekonsultuje sprawę z właściwymi władzami takiego terytorium albo podejmie inne właściwe środki w celu rozciągnięcia niniejszej konwencji na to terytorium i może w każdym czasie zawiadomić Sekretarza Generalnego Organizacji w drodze pisemnej notyfikacji, że niniejsza konwencja będzie rozciągnięta na to terytorium.

2. Niniejsza konwencja zostanie rozciągnięta na terytorium określone w notyfikacji począwszy od daty jej otrzymania albo od innej daty określonej w notyfikacji.

3. Organizacja Narodów Zjednoczonych lub każda Strona, która złożyła oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, może w każdym czasie po dacie, w której Konwencja została rozciągnięta na jakiekolwiek terytorium, oświadczyć w drodze pisemnej notyfikacji przekazanej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji, że niniejsza konwencja przestaje obowiązywać na terytorium określonym w notyfikacji.

4. Niniejsza konwencja przestaje obowiązywać na każdym terytorium wymienionym w takiej notyfikacji po upływie jednego roku lub innego dłuższego okresu czasu, jaki może być w niej określony, licząc od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł  XIV

1. Organizacja może zwołać konferencję w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do niniejszej konwencji.

2. Organizacja zwoła konferencję Państw będących Stronami niniejszej konwencji w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do niniejszej konwencji na żądanie nie mniej niż 1/3 Stron.

Artykuł  XV

1. Niniejsza konwencja będzie złożona na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji.

2. Sekretarz Generalny Organizacji będzie:

a) zawiadamiał wszystkie Państwa, które podpisały konwencję lub do niej przystąpiły, o:

i) każdym nowym podpisaniu lub złożeniu dokumentu wraz z podaniem daty podpisania lub złożenia dokumentu;

ii) złożeniu każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszej konwencji wraz z podaniem daty złożenia dokumentu;

iii) rozciągnięciu niniejszej konwencji na jakiekolwiek terytorium zgodnie z artykułem XIII ustęp 1 oraz wycofaniu takiego rozciągnięcia zgodnie z postanowieniami ustępu 4 wymienionego artykułu, podając w każdym przypadku datę, od której niniejsza konwencja zostaje rozciągnięta lub od której przestaje obowiązywać;

b) przekazywał uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji wszystkim Państwom Sygnatariuszom i wszystkim Państwom, które przystąpiły do konwencji.

Artykuł  XVI

Z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji jej tekst zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego Organizacji do Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji i ogłoszenia zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  XVII

Niniejsza konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne. Oficjalne tłumaczenia na języki rosyjski i hiszpański zostaną sporządzone i złożone z podpisanym oryginałem.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego dziewiątego listopada 1969 roku.

ZAŁĄCZNIK

Rozdział  I

POSTĘPOWANIE POJEDNAWCZE

Artykuł  1

W braku odmiennego porozumienia zainteresowanych Stron tryb postępowania pojednawczego będzie zgodny z zasadami ustalonymi w niniejszym rozdziale.

Artykuł  2

1. Komisja Pojednawcza zostaje powołana na podstawie wniosku jednej ze Stron skierowanego do drugiej Strony w zastosowaniu artykułu VIII Konwencji.

2. Wniosek w sprawie postępowania pojednawczego złożony przez Stronę będzie zawierał stwierdzenie wypadku łącznie z wszelkimi potwierdzającymi dokumentami.

3. Jeżeli postępowanie zostało wszczęte między dwiema Stronami, każda inna Strona, której obywatele lub mienie doznało uszczerbku na skutek tego samego działania albo która jest Państwem nadbrzeżnym podejmującym podobne działania, może przyłączyć się do postępowania pojednawczego w drodze pisemnego zawiadomienia Stron, które pierwsze wszczęły postępowanie, chyba że jedna z tych Stron sprzeciwi się takiemu przyłączeniu.

Artykuł  3

1. Komisja Pojednawcza składa się z trzech członków: jeden wyznaczony przez Państwo nadbrzeżne, które podjęło działanie, jeden wyznaczony przez Państwo, którego obywatele lub mienie doznało uszczerbku na skutek tych działań, oraz trzeci, który będzie przewodniczył Komisji i zostanie wyznaczony w drodze porozumienia między dwoma pierwotnymi członkami.

2. Rozjemcy są wybierani ze sporządzonej uprzednio listy zgodnie z postępowaniem określonym w atykule 4.

3. Jeżeli w okresie 60 dni od daty otrzymania wniosku w sprawie postępowania pojednawczego Strona, do której ten wniosek jest skierowany, nie zawiadomi drugiej strony, że nie zgadza się na wyznaczenie rozjemcy, za którego wybór odpowiada, lub jeżeli w okresie 30 dni od daty wyznaczenia drugiego z członków Komisji, którzy mają być wyznaczeni przez Strony, pierwsi dwaj rozjemcy nie będą w stanie wyznaczyć za wspólną zgodą Przewodniczącego Komisji, Sekretarz Generalny Organizacji na wniosek każdej ze Stron i w okresie 30 dni dokona wymaganego wyznaczenia. Członkowie Komisji wyznaczonej w ten sposób zostaną wybrani z listy określonej w poprzednim ustępie.

4. Przewodniczący Komisji w żadnym razie nie może być osobą, która jest lub była obywatelem jednej z początkowych Stron postępowania, bez względu na sposób jego wyznaczenia.

Artykuł  4

1. Lista określona w powyższym artykule 3 składa się z wykwalifikowanych osób wyznaczonych przez Strony i będzie stale uaktualniana przez Organizację. W celu umieszczenia na liście każda Strona może wyznaczyć cztery osoby, które muszą być jej obywatelami. Wyznaczenia dokonuje się na okres sześciu lat, z możliwością odnowienia kadencji.

2. W razie zgonu lub niestawienia się osoby, której nazwisko jest umieszczone na liście, Strona, która wyznaczyła tę osobę, jest upoważniona do wyznaczenia zastępcy na pozostały okres kadencji.

Artykuł  5

1. W braku odmiennego porozumienia Stron Komisja Pojednawcza ustali tryb postępowania, który w każdym razie będzie dopuszczał prawidłowe przesłuchanie. Co do przeprowadzania dochodzenia Komisja dostosuje się do postanowień rozdziału III Konwencji haskiej o pokojowym załatwianiu sporów międzynarodowych z dnia 18 października 1907 roku, chyba że jednomyślnie zadecyduje inaczej.

2. Strony będą reprezentowane przed Komisją Pojednawczą przez przedstawicieli, których obowiązkiem będzie działanie w charakterze pośredników między Stronami a Komisją. Każda ze Stron może domagać się także obecności doradców i rzeczoznawców wyznaczonych przez siebie w tym celu oraz może żądać przesłuchania wszystkich osób, których zeznania Strona uważa za pożyteczne.

3. Komisja będzie miała prawo domagania się wyjaśnień od przedstawicieli, doradców i rzeczoznawców Stron, jak również od wszystkich osób, których wezwanie, za zgodą ich Rządów, uzna za pożyteczne.

Artykuł  6

W braku odmiennego porozumienia Stron orzeczenia Komisji Pojednawczej będą podejmowane większością głosów; Komisja nie będzie się wypowiadała co do istoty sporu, jeżeli nie będą obecni wszyscy jej członkowie.

Artykuł  7

Strony będą ułatwiać pracę Komisji Pojednawczej, a w szczególności zgodnie ze swoim ustawodawstwem oraz wykorzystując wszelkie dostępne im środki:

a) dostarczać Komisji niezbędnych dokumentów i informacji;

b) umożliwiać Komisji wejście na swoje terytorium w celu przesłuchania świadków lub rzeczoznawców oraz przeprowadzenia wizji lokalnej.

Artykuł  8

Zadaniem Komisji Pojednawczej będzie wyjaśnienie zagadnień spornych, zebranie w tym celu wszelkich potrzebnych informacji w drodze dochodzenia lub za pomocą innych środków oraz dążenie do pojednania Stron. Po rozpatrzeniu sprawy Komisja przekaże Stronom zalecenie, które wyda się jej odpowiednie dla sprawy, i wyznaczy termin, nie dłuższy niż 90 dni, w którym Strony wypowiedzą się co do przyjęcia lub odrzucenia zalecenia.

Artykuł  9

Do zalecenia dołącza się uzasadnienie. Jeżeli zalecenie nie przedstawiało w całości lub w części jednomyślnej opinii Komisji, każdy rozjemca będzie uprawniony do wydania odrębnej opinii.

Artykuł  10

Postępowanie pojednawcze uznaje się za bezskuteczne, jeżeli po upływie 90 dni od przekazania Stronom zalecenia jedna ze Stron nie zawiadomi drugiej Strony o przyjęciu zalecenia. Postępowanie pojednawcze uznaje się również za bezskuteczne, jeżeli Komisja nie zostanie powołana w terminie przewidzianym w powyższym artykule 3 ustęp 3 albo, w braku odmiennego porozumienia Stron, jeżeli Komisja nie wyda zalecenia w okresie jednego roku od daty wyznaczenia Przewodniczącego Komisji.

Artykuł  11

1. Każdy członek Komisji będzie otrzymywał za swoją pracę wynagrodzenie, które zostanie ustalone w drodze porozumienia między Stronami, z których każda będzie ponosiła koszty w równej części.

2. Pokrycie różnych wydatków wynikłych w toku pracy Komisji rozdziela się w ten sam sposób.

Artykuł  12

Strony sporu mogą w każdym czasie w toku trwania postępowania pojednawczego ustalić w drodze porozumienia przyjęcie innego postępowania w celu rozstrzygnięcia sporu.

Rozdział  II

POSTĘPOWANIE ARBITRAŻOWE

Artykuł  13

1. Jeżeli Strony nie postanowią inaczej, postępowanie arbitrażowe będzie prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym rozdziale.

2. Jeżeli postępowanie pojednawcze okaże się bezskuteczne, wniosek o wszczęcie postępowania arbitrażowego może być złożony jedynie w okresie 180 dni następujących po niepowodzeniu postępowania pojednawczego.

Artykuł  14

Trybunał arbitrażowy składa się z trzech członków: jeden arbiter wyznaczony przez Państwo nadbrzeżne, które podjęło działanie, jeden arbiter wyznaczony przez Państwo, którego obywatele lub mienie doznały uszczerbku na skutek tych działań, oraz pozostały arbiter, który zostanie mianowany w drodze porozumienia między dwoma pierwszymi arbitrami i który będzie pełnił funkcję Przewodniczącego.

Artykuł  15

1. Jeżeli po upływie okresu 60 dni od wyznaczenia drugiego arbitra Przewodniczący Trybunału nie zostanie wyznaczony, Sekretarz Generalny Organizacji na wniosek którejkolwiek ze Stron dokona w okresie dalszych 60 dni takiego wyznaczenia, wybierając z uprzednio sporządzonej listy wykwalifikowanych osób, zgodnie z postanowieniami powyższego artykułu 4. Lista ta będzie odrębna od listy rzeczoznawców określonej w artykule IV Konwencji oraz od listy rozjemców określonej w artykule 4 niniejszego załącznika; jednakże nazwisko tej samej osoby może być umieszczone zarówno na liście rozjemców, jak i na liście arbitrów. Osoba działająca w sporze jako rozjemca nie może być jednak wyznaczona jako arbiter w tej samej sprawie.

2. Jeżeli w okresie 60 dni od daty przyjęcia wniosku jedna ze Stron nie wyznaczyła członka Trybunału, za którego wyznaczenie jest odpowiedzialna, druga Strona może bezpośrednio poinformować Sekretarza Generalnego Organizacji, który wyznaczy Przewodniczącego Trybunału w okresie 60 dni, wybierając go z listy określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu.

3. Po wyznaczeniu Przewodniczący Trybunału zażąda od Strony, która nie wskazała arbitra, wyznaczenia go w ten sam sposób i na tych samych warunkach. Jeżeli Strona nie dokona żądanego wyznaczenia, Przewodniczący Trybunału zwróci się do Sekretarza Generalnego Organizacji o wyznaczenie w formie i na warunkach przewidzianych w poprzednim ustępie.

4. Przewodniczący Trybunału, jeżeli został wyznaczony zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, nie może być osobą, która jest lub była obywatelem jednej z zainteresowanych Stron, chyba że zgodzi się na to druga Strona lub Strony.

5. W razie zgonu lub niestawienia się arbitra, za którego wyznaczenie jedna ze Stron odpowiada, Strona ta wyznaczy zastępcę w okresie 60 dni od daty zgonu lub niestawienia się. W razie gdy wymieniona Strona nie dokona wyznaczenia, postępowanie arbitrażowe będzie się odbywało przed pozostałymi arbitrami. W razie zgonu lub niestawienia się Przewodniczącego Trybunału wyznacza się zastępcę zgodnie z postanowieniami powyższego artykułu 14 lub w razie braku zgody między członkami Trybunału w ciągu 60 dni od zgonu lub niestawienia się, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

Artykuł  16

Jeżeli postępowanie zostało wszczęte między dwiema Stronami, każda inna Strona, której obywatele lub mienie doznały uszczerbku na skutek tych samych działań albo która jest Państwem nadbrzeżnym podejmującym podobne działania, może przyłączyć się do postępowania arbitrażowego w drodze pisemnego zawiadomienia Stron, które pierwsze wszczęły postępowanie, chyba że jedna z tych Stron sprzeciwi się takiemu przyłączeniu.

Artykuł  17

Każdy Trybunał Arbitrażowy ustanowiony na podstawie postanowień niniejszego załącznika ustali własne przepisy postępowania.

Artykuł  18

1. Postanowienia Trybunału zarówno co do trybu postępowania, jak i miejsca posiedzeń oraz przedstawionego mu sporu są podejmowane większością głosów jego członków; nieobecność lub wstrzymanie się od głosu jednego z członków Trybunału, za którego wyznaczenia Strony są odpowiedzialne, nie stanowi dla Trybunału przeszkody w wydaniu orzeczenia. W razie równowagi głosów decyduje głos Przewodniczącego.

2. Strony będą ułatwiać pracę Trybunału, a w szczególności zgodnie ze swoim ustawodawstwem oraz korzystając z wszelkich dostępnych środków:

a) dostarczać Trybunałowi niezbędnych dokumentów i informacji;

b) umożliwiać Trybunałowi wejście na swoje terytorium w celu przesłuchania świadków lub rzeczoznawców oraz przeprowadzenia wizji lokalnej.

3. Nieobecność lub niestawienie się jednej Strony nie stanowi przeszkody w postępowaniu.

Artykuł  19

1. Do orzeczenia Trybunału dołącza się uzasadnienie. Orzeczenie jest ostateczne i nie podlega odwołaniu. Strony bezzwłocznie poddadzą się orzeczeniu.

2. Każdy spór, który może powstać między Stronami dotyczący interpretacji i wykonania orzeczenia może być przedstawiony przez każdą ze Stron do rozstrzygnięcia Trybunałowi, który wydał orzeczenie, lub jeżeli to jest niemożliwe, innemu Trybunałowi utworzonemu w tym celu i w tym samym trybie co Trybunał pierwotny.

• Identyfikator: Dz.U.1976.35.207
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa konwencja dotycząca interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia olejami. Bruksela.1969.11.29.
• Data aktu: 29/11/1969
• Data ogłoszenia: 18/11/1976
• Data wejścia w życie: 30/08/1976